Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agata
Pola
GutatoLama
Karolina_B
OhMyDag

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Agata
Pola
GutatoLama
Karolina_B
OhMyDag

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Sytuacja miała miejsce kiedy jeździłam autobusem do pracy.Ja jako unikający niezobowiązujących konwersacji z nieznajomymi introwertyk siadałam na pustym podwójnym miejscu przy oknie modląc się,aby nikt się nie dosiadł.Modlitwy jednak nie zostały wysłuchane-siada ON. Na początku nie zwracam na niego uwagi i staram się również dla niego nie istnieć, ale...ON wyjmuję książkę.Zerkam dyskretnie zezując jednym okiem w stronę współpasażera i zauważam, że zaczyna czytać...od pierwszej strony! Takiej mieszanki zażenowania, niezdecydowania i pokusy nie czułam dawno-chyba od czasu pierwszego pocałunku w podstawówce. Pokusa zwycięża i zerkam coraz śmielej.Tak już się domyślacie-czytam razem z nim. Oczywiście wszystko odbywa się dyskretnie,ale daje radę! Lektura wciąga, ale po kilku ekscytujących minutach kiedy mój wspólczytacz wyraźnie już doszedł do końca strony, a ja ze zgrozą stwierdziłam,że z powodu dużo słabszej widoczności tekstu mogę nie zdążyć on nagle... przesuwa książkę w moją stronę i czeka aż go dogonię! Oboje milczymy lecz cala sytuacja jest zabawna i wspaniała jednocześnie. W końcu towarzysz oznajmia z żalem że to już jego przystanek, ale może uda się nam jeszcze spotkać na wspólne doczytanie.
Nigdy więcej się nie spotkaliśmy,ale mogę poprzeć tym doświadczaniem stwierdzenie, że ludzi czytający książki są życzliwi, sympatyczni i otwarci, a nie zamknięci w swoim książkowym świecie:)
Książką była "Pochwała macochy", wypożyczyłam ją później w bibliotece i przeczytałam do końca.

Sytuacja miała miejsce kiedy jeździłam autobusem do pracy.Ja jako unikający niezobowiązujących konwersacji z nieznajomymi introwertyk siadałam na pustym podwójnym miejscu przy oknie modląc się,aby nikt się nie dosiadł.Modlitwy jednak nie zostały wysłuchane-siada ON. Na początku nie zwracam na niego uwagi i staram się również dla niego nie istnieć, ale...ON wyjmuję...

Pracuję w chmurach. Na pokładzie samolotu jest się nieco odciętym od świata. Nie ma wifi. Nie ma zbyt wielu zajęć. Codziennie spotykam setki pasażerów, którzy umilają sobie podróż czytając książki. Mam całkiem niedyskretny nawyk zaglądania ludziom przez ramię i wypatrywania tytułu lektury, w której są akurat zatopieni lub którą niosą pod pachą wchodząc na samolot. Czasem zagaduję ich, gdy czytają książkę, do której też się przymierzam. Lubię tę krótką wymianę zdań o powieści lub autorze. Gdy miłośnik książek spotyka drugiego pasjonata, zawsze rozpoznają się po błysku w oku! Ma to swój wielki urok. Lubię też przyglądać się osobom, których powieść wciągnęła bez reszty! Ostatnio jedna Pani czytała biografię Krzysztofa Komedy. Nieświadomie przygryzała co jakiś czas dolną wargę, kręciła się w ciasnym siedzeniu i co jakiś czas podnosiła wzrok zza książki i wyglądała za okno na chmury. Rozmarzona, była całkiem w innym świecie. Znam ten stan i lubię. Co ja mówię – uwielbiam! Książki dają tyle radości. Pochłaniają bez reszty. Wspomniana pani do samego lądowania czytała z zaciekawieniem o życiu słynnego pianisty, a wychodząc w samolotu trzymała książkę blisko siebie, jakby tylko czekała na kolejną okazję, by do niej zajrzeć. Magia czytania i magia latania.

Pracuję w chmurach. Na pokładzie samolotu jest się nieco odciętym od świata. Nie ma wifi. Nie ma zbyt wielu zajęć. Codziennie spotykam setki pasażerów, którzy umilają sobie podróż czytając książki. Mam całkiem niedyskretny nawyk zaglądania ludziom przez ramię i wypatrywania tytułu lektury, w której są akurat zatopieni lub którą niosą pod pachą wchodząc na samolot. Czasem...

Codziennie rano idąc do pracy, mijam w parku młodego chłopaka z psem. Niejednokrotnie widziałam go ze wzrokiem utkwionym w telefonie podczas gdy jego zwierzak dokazywał bez dozoru po całym parku. Smartfonowy zombie – myślałam z niechęcią. W końcu, któregoś dnia mocno się zdenerwowałam i podeszłam do niego z zamiarem zwrócenia mu uwagi. Chwilę trwało nim odciągnęłam jego uwagę od wyświetlacza. W połowie mojej tyrady dotarło do mnie, że chłopak wcale nie gra w jakąś durnowatą grę tylko czyta e-booka. Po raz kolejny przekonałam się, że pozory mogą mylić. Nieraz widzę ludzi z słuchawkami na uszach. Pierwsza myśl – słuchają muzyki. Tymczasem niejednokrotnie okazuje się, że słuchają audiobooków.

Codziennie rano idąc do pracy, mijam w parku młodego chłopaka z psem. Niejednokrotnie widziałam go ze wzrokiem utkwionym w telefonie podczas gdy jego zwierzak dokazywał bez dozoru po całym parku. Smartfonowy zombie – myślałam z niechęcią. W końcu, któregoś dnia mocno się zdenerwowałam i podeszłam do niego z zamiarem zwrócenia mu uwagi. Chwilę trwało nim odciągnęłam jego...

Dziś w pociągu go spotkałam,mą uwagę ściągnął w mig. Chłopak podróżnik- z torbą, książką w ręce-zaczytany. Obok mnie było wolne miejsce, więc zaproponowałam- "Będzie Ci wygodniej" powiedziałam. Siadając podziękował, ale wzroku od lektury nie oderwał. Niepostrzeżenie na autora książki spojrzałam-Truman Capote-zaniemiałam, w dodatku nie po polsku- oszalałam. "Czy ciekawa?" zapytałam, lekko zmieszany "tak" odpowiedział. Więcej mu nie przeszkadzałam, był w lekturze bardzo pogrążony, jakby w inny świat zapatrzony.

Dziś w pociągu go spotkałam,mą uwagę ściągnął w mig. Chłopak podróżnik- z torbą, książką w ręce-zaczytany. Obok mnie było wolne miejsce, więc zaproponowałam- "Będzie Ci wygodniej" powiedziałam. Siadając podziękował, ale wzroku od lektury nie oderwał. Niepostrzeżenie na autora książki spojrzałam-Truman Capote-zaniemiałam, w dodatku nie po polsku- oszalałam. "Czy...

Codziennie około dwóch godzin spędzam na dojazdach do pracy, mam więc mnóstwo okazji żeby zaobserwować ludzi czytających w podróży i na przystankach. Wielu pasażerów komunikacji miejskiej i podmiejskiej jest niemal zatopionych w lekturze, nie podzielam więc pesymizmu bijącego z corocznych badań nad stanem czytelnictwa w Polsce.
Codziennie obserwuję pewną Panią, która przemierza tą samą trasę. Pani ta każdego dnia czyta inną książkę, co jest dla mnie zjawiskiem niebywałym - jak można tak szybko czytać ! Jeżdżąc z nią nie potrzebuje przeglądać na stronach internetowych nowości wydawniczych, ponieważ uważna analiza tytułów jej lektur pozwala mi zorientować się w tych najważniejszych, które dopiero co się ukazały. Przyznam się, że już nie raz sięgnęłam po jakąś książkę, bo widziałam z jaką pasją ta Pani ją czyta w autobusie. Jeszcze nigdy się nie zawiodłam na takiej rekomendacji !

Codziennie około dwóch godzin spędzam na dojazdach do pracy, mam więc mnóstwo okazji żeby zaobserwować ludzi czytających w podróży i na przystankach. Wielu pasażerów komunikacji miejskiej i podmiejskiej jest niemal zatopionych w lekturze, nie podzielam więc pesymizmu bijącego z corocznych badań nad stanem czytelnictwa w Polsce.
Codziennie obserwuję pewną Panią, która...

Codziennie jeżdżę łódzkimi tramwajami z mieszkania do pracy i znów z pracy do mieszkania. Podróż zajmuje mi średnio 1h i często obserwuję w tym czasie ludzi. Ostatnio byłam bardzo zaskoczona bo obok mnie usiadł młody chłopak w koszuli z logo jednej sieciówki. Jak się okazało czytał książkę "Gwiazd naszych wina". Powiem szczerze, że byłam w szoku bo chłopak w tym wieku i taka książka? Z resztą ta książka była popularna w tamtym roku... Jako, że jestem osobą ciekawską zapytałam dlaczego akurat to czyta. Odpowiedział, że ma młodszą siostrę nieprzytomną w szpitalu. Ona uwielbiała tą książkę. Chciał ją przeczytać i jej opowiadać siedząc przy niej. To był jeden z szokujących i wzruszających dni w moim życiu.

Codziennie jeżdżę łódzkimi tramwajami z mieszkania do pracy i znów z pracy do mieszkania. Podróż zajmuje mi średnio 1h i często obserwuję w tym czasie ludzi. Ostatnio byłam bardzo zaskoczona bo obok mnie usiadł młody chłopak w koszuli z logo jednej sieciówki. Jak się okazało czytał książkę "Gwiazd naszych wina". Powiem szczerze, że byłam w szoku bo chłopak w tym wieku i...

Oj ten opis, przypomina mnie ;) jeśli widzieliście kiedyś dziewczynę, która już na przystanku z książką w ręku wsiada do autobusu, jest zamyślona i "w innym świecie" to pewnie ja :)chodzi o miasto Kielce, a tak abstrahując nie jestem jedyna, większość widzianych przeze mnie osób w miejskim autobusie zaczytuje się w Remigiuszu Mrozie, zarówno w sadze o Joannie Chyłce, jak i Wiktorze Forscie, Panie Remigiuszu ma Pan w Kielcach wielu fanów swojej twórczości.

Oj ten opis, przypomina mnie ;) jeśli widzieliście kiedyś dziewczynę, która już na przystanku z książką w ręku wsiada do autobusu, jest zamyślona i "w innym świecie" to pewnie ja :)chodzi o miasto Kielce, a tak abstrahując nie jestem jedyna, większość widzianych przeze mnie osób w miejskim autobusie zaczytuje się w Remigiuszu Mrozie, zarówno w sadze o Joannie Chyłce, jak i...

Jako studentka często jeżdżę pociągami. Mnie samej zdarza się czytać w przedziale, choć nie ukrywam, że częściej poświęcam ten czas na drzemkę. Za to, chyba jak każdego czytelnika, jeżeli zobaczę, że ktoś z moich towarzyszy podróży trzyma w ręku książkę, mój wzrok mimowolnie wędruje w stronę okładki i szuka tytułu. I tak w wyniku wnikliwej obserwacji odnotowałam, że bardzo popularne wśród użytkowników polskiej kolei są kryminały Katarzyny Bondy. Naprawdę, kobieta z najnowszą Bondą w ręku to niezwykle częsty widok w pociągu. Nierzadko widuję osoby czytające nieznane mi tytuły i autorów, wtedy zazwyczaj nie zapamiętuję tego, co zobaczyłam. Moją uwagę zwróciła kiedyś dziewczyna ze zbiorem opowiadań Julio Cortazara. Zastanawiałam się, skąd zainteresowanie tym autorem. Ale chyba najoryginalniejszą sytuacją czytelniczą, jaka spotkała mnie w pociągu, była ta, kiedy dzieliłam przedział z pewnym mężczyzną oraz małżeństwem z dzieckiem. Moi towarzysze zaczęli rozmowę i tak doszło do tego, że mężczyzna dał drugiemu do poczytania fragment powieści pisanej właśnie przez jego córkę. Jak widać, pociąg to nie tylko miejsce, gdzie używa się książki, żeby nie jeździć wzrokiem po ludziach siedzących naprzeciwko i zamknąć się w ten sposób na chwilę we własnym świecie. Czasem może się trafić nawet okazja do poznania dopiero powstającej literatury.

Jako studentka często jeżdżę pociągami. Mnie samej zdarza się czytać w przedziale, choć nie ukrywam, że częściej poświęcam ten czas na drzemkę. Za to, chyba jak każdego czytelnika, jeżeli zobaczę, że ktoś z moich towarzyszy podróży trzyma w ręku książkę, mój wzrok mimowolnie wędruje w stronę okładki i szuka tytułu. I tak w wyniku wnikliwej obserwacji odnotowałam, że bardzo...