Metka. Tak, Pragnienie mogłoby być metką przy ubraniu, takim denerwującym kawałkiem materiału, który drażni, gdy się go nie usunie. Często obcinam metki, dlatego taka pozostawiona przy jakiejś części garderoby, drapiąca, przeszkadzająca, byłaby dla mnie jak ta potrzeba, której nie mogłabym zaspokoić. Chciałabym, ale z różnych powodów bym nie mogła, doprowadzałoby mnie to do szału.

Metka. Tak, Pragnienie mogłoby być metką przy ubraniu, takim denerwującym kawałkiem materiału, który drażni, gdy się go nie usunie. Często obcinam metki, dlatego taka pozostawiona przy jakiejś części garderoby, drapiąca, przeszkadzająca, byłaby dla mnie jak ta potrzeba, której nie mogłabym zaspokoić. Chciałabym, ale z różnych powodów bym nie mogła, doprowadzałoby mnie to do...

Pragnienie w moim wydaniu to taki mikro ludzik:Taki mały mikro ludzik siedzący w mojej głowie, jest czerwony,nadpobudliwy latający od ucha do ucha,szarpiąc moje neurony i krzyczący -pragniesz to możesz ,zrobisz to musisz,uda ci się,jest uparty.Robi się zły jak mnie dostatecznie nie podkręci do działania.Więc po chwili pęcznieje i zaczyna od nowa swoją moralizatorską tyradę,nazywając rzeczy po imieniu i wykrzykując mi do mojego wnętrza po raz wtóry NIE PODDAWAJ SIĘ!!!

Pragnienie w moim wydaniu to taki mikro ludzik:Taki mały mikro ludzik siedzący w mojej głowie, jest czerwony,nadpobudliwy latający od ucha do ucha,szarpiąc moje neurony i krzyczący -pragniesz to możesz ,zrobisz to musisz,uda ci się,jest uparty.Robi się zły jak mnie dostatecznie nie podkręci do działania.Więc po chwili pęcznieje i zaczyna od nowa swoją moralizatorską...

Pragnienie ma postać osoby chorej na Alzheimera, jedną z nich jest moja babcia. Chciałabym żeby pamięć jej wróciła, żeby podstępna choroba codziennie nie zabierała jej jakiegoś wspomnienia. Babcia każdego dnia poznaje nowych ludzi, a to wciąż od lat jesteśmy my, cały czas ci sami. Często wspólnie oglądamy album ze zdjęciami, tylko, że ona nawet już siebie tam nie rozpoznaje. Pragnę nie być już 'tą panią, co daje jeść', a pierwszą i najukochańszą wnuczką, którą się wychowało.

Pragnienie ma postać osoby chorej na Alzheimera, jedną z nich jest moja babcia. Chciałabym żeby pamięć jej wróciła, żeby podstępna choroba codziennie nie zabierała jej jakiegoś wspomnienia. Babcia każdego dnia poznaje nowych ludzi, a to wciąż od lat jesteśmy my, cały czas ci sami. Często wspólnie oglądamy album ze zdjęciami, tylko, że ona nawet już siebie tam nie...

Pewnego dnia, kiedy siedziałam na jednej z ławek w naszym parku, przysiadło się obok mnie małe dziecko i radośnie machało w powietrzu swoimi małymi, tłuściutkimi nóżkami wystającymi z pasiastych ogrodniczek. Śmiało się przy tym tak radośnie, że w jego pucowatych policzkach pojawiły się rozkoszne dołeczki.
- Piękny dzisiaj jest dzień, prawda? – odezwało się po chwili swoim uroczym głosikiem. – Słońce świeci, na świecie nie ma wojny, wszyscy ludzie darzą się szacunkiem, nikt nie głoduje ani nie cierpi z powodu chorób. Ty zaś masz szczęśliwą rodzinę i pracę, która daje ci prawdziwą satysfakcję. Taki świat jest naprawdę idealny…
- Och maleństwo, taki idealny świat nie istnieje. No, chyba że w bajkach. Ja też na razie nie mam rodziny, ani stałej, pewnej pracy.
- Ale przecież za kilka lat to wszystko może się zdarzyć – odpowiedział rezolutnie chłopczyk. – Jeżeli będziemy bardzo, bardzo dążyć do tego, co chcemy osiągnąć, to wszystko to o czym przed chwilą mówiłem może się spełnić. Wszystko zaczyna się w naszych głowach. I marzenia, i sposoby na ich realizację. To do nas należy znaleźć odpowiedni ku temu sposób. Nic się przecież samo nie zrobi.
- Dziękuję bardzo za tak mądre słowa – przyznałam, głaszcząc chłopca po płowych włosach. – A kim ty w ogóle jesteś moje małe dziecko?
- Ja? – maluch popatrzył na mnie swoimi ogromnymi, granatowymi oczami. – Ja jestem po prostu tym, czego tak bardzo, bardzo pragniesz…

Pewnego dnia, kiedy siedziałam na jednej z ławek w naszym parku, przysiadło się obok mnie małe dziecko i radośnie machało w powietrzu swoimi małymi, tłuściutkimi nóżkami wystającymi z pasiastych ogrodniczek. Śmiało się przy tym tak radośnie, że w jego pucowatych policzkach pojawiły się rozkoszne dołeczki.
- Piękny dzisiaj jest dzień, prawda? – odezwało się po chwili swoim...

Moje pragnienie jest związane z muzyką. Przybiera postać chodzącej nuty, która jest kolorowa i wciąż mi szepcze do ucha: "zrób to! Odważ się!".
Jest niczym piosenka lub melodia, która chodzi za człowiekiem cały dzień i nie może wyjść z głowy.
Nawet jak się staram nie nucić jakiegoś utworu, to i tak mi się to nie udaje, bowiem wciąż siedzi w mojej głowie.
Och, bezduszna nuto! Daj mi wreszcie trochę spokoju...
Odwracam się, jednak ona wciąż tam jest. Gotowa mi zepsuć cały dzień...

Moje pragnienie jest związane z muzyką. Przybiera postać chodzącej nuty, która jest kolorowa i wciąż mi szepcze do ucha: "zrób to! Odważ się!".
Jest niczym piosenka lub melodia, która chodzi za człowiekiem cały dzień i nie może wyjść z głowy.
Nawet jak się staram nie nucić jakiegoś utworu, to i tak mi się to nie udaje, bowiem wciąż siedzi w mojej głowie.
Och, bezduszna...

Moje pragnienie roślinny ma motyw. Jest bluszczem, który czasem wpędza w kłopoty. Zbyt mocno otula, nie daje oddechu, a czasem uskrzydla - szelestem mówi "idź wyżej, człowieku!".

Moje pragnienie roślinny ma motyw. Jest bluszczem, który czasem wpędza w kłopoty. Zbyt mocno otula, nie daje oddechu, a czasem uskrzydla - szelestem mówi "idź wyżej, człowieku!".

Moje Pragnienie jest wielkim silnym facetem, takim typem któremu się nie odmawia. Może być jak ten z filmu "Zielona Mila" tylko że nie tak łagodny ;) Ostatnio napadło mnie z samego rana i stwierdziło: Żądam zielonego ogórka!! i co zrobić w drodze do pracy godzina 6 minut 30 poszłam do sklepu i zakupiłam ogórka. Takiemu Pragnieniu nie odmówisz przecież :)

Moje Pragnienie jest wielkim silnym facetem, takim typem któremu się nie odmawia. Może być jak ten z filmu "Zielona Mila" tylko że nie tak łagodny ;) Ostatnio napadło mnie z samego rana i stwierdziło: Żądam zielonego ogórka!! i co zrobić w drodze do pracy godzina 6 minut 30 poszłam do sklepu i zakupiłam ogórka. Takiemu Pragnieniu nie odmówisz przecież :)

Potrzeba pisania objawia się jako jeden z moich bohaterów:

Dwóch mężczyzn siedziało przy nie przykrytym żadnym obrusem stole, na którym stała flaszka burbona, za oknem hulał wiatr, jedna z żarówek świeciła wydajając cichy, ale nieprzyjemny dla ucha odgłos.
Pierwszy z nich zdecydowanie po czterdziestce, co można było stwierdzić po pierwszych siwych włosach pojawiających się w kruczoczarnej obciętej na krótko fryzurze. A czemu zdawała by się przeczyć muskulatura i sprężystość ruchów. Do tego szpakowaty miał kanciastą ogolona na gładko twarz.
I ten drugi ze starannie przyciętą brodą pokrywającą całe oblicze, wyglądał jak jego przeciwieństwo. Głównie z racji tego, że przy tym drugim wyglądał na chuchro. Pewnie trzeba było dwóch takich jak on, by ważyli tyle co ten pierwszy. To właśnie on się odezwał.
- Powiedź mi Jon, jak mają się sprawy.
Jon podniósł wzrok ze swojej szklanki spojrzał rozmówcy w oczy, uśmiechnął się paskudnie i wychylił do dna swoją dawkę alkoholu.
– Rozumiem – powiedział ten drobnej postury, biorąc się za polewanie. – Jednak nie możesz się załamywać. Wiem, że wplątałem cię w niezłe gówno, ale musisz działać. Bezruch i picie nic nie da.
Jon wciąż milczał.
- Posłuchaj mnie Jon, układ jest taki: ja piszę ty działasz. Razem podbijemy świat! – Chudy prawie, że krzyczał chociaż zdawał sobie sprawę, że Jon doskonale go słyszy. Po czym zamilkł, wychylił swoją szklaneczkę w kilku szybkich łykach. I odezwał się ponownie już znacznie spokojniejszym głosem. – Wystarczy, że będziemy robili swoje, a świat będzie nasz. Sprawa jest prosta i na pewno damy radę. Od jutra przestajemy pić i bierzemy się do roboty, co ty na to? Umowa?
Jon otworzył usta i powiedział te słowa, na które pisarz tak bardzo czekał:
- Polej jeszcze.

Potrzeba pisania objawia się jako jeden z moich bohaterów:

Dwóch mężczyzn siedziało przy nie przykrytym żadnym obrusem stole, na którym stała flaszka burbona, za oknem hulał wiatr, jedna z żarówek świeciła wydajając cichy, ale nieprzyjemny dla ucha odgłos.
Pierwszy z nich zdecydowanie po czterdziestce, co można było stwierdzić po pierwszych siwych włosach pojawiających się...

Sęki w desce zaczynają niepokojąco przypominać oczy, po chwili rączka od szafki formuje się w drwiący uśmiech - jakby mówiła: I tak mnie otworzysz, po co zwlekasz? Nie dasz rady, nie wytrzymasz. I tak się nie skupisz na pracy domowej.

I rzeczywiście, po co ja w ogóle robię zapasy czekolady, skoro znikają już po godzinie?

Sęki w desce zaczynają niepokojąco przypominać oczy, po chwili rączka od szafki formuje się w drwiący uśmiech - jakby mówiła: I tak mnie otworzysz, po co zwlekasz? Nie dasz rady, nie wytrzymasz. I tak się nie skupisz na pracy domowej.

I rzeczywiście, po co ja w ogóle robię zapasy czekolady, skoro znikają już po godzinie?

Pragnienie może być równoznaczne z pożądaniem, które często oznacza miłość. Jeżeli jesteśmy samotni pragnienie może oznaczać tęsknotę. W każdym bądź razie z pragnieniem możemy być nieszczęśliwi - dzieje się tak wtedy gdy nasze pragnienie nie ma ujścia, ale gdy jest ktoś kogo kochamy i ten ktoś kocha nas pragnienie może się zaspokoić i oznaczać miłość.

Pragnienie może być równoznaczne z pożądaniem, które często oznacza miłość. Jeżeli jesteśmy samotni pragnienie może oznaczać tęsknotę. W każdym bądź razie z pragnieniem możemy być nieszczęśliwi - dzieje się tak wtedy gdy nasze pragnienie nie ma ujścia, ale gdy jest ktoś kogo kochamy i ten ktoś kocha nas pragnienie może się zaspokoić i oznaczać miłość.