Luna nie miała pewności, czy chce kupić ten dom, wiedziała jednak, że ostatecznie i tak będzie należał do niej – na nic lepszego nie było ją stać. Poprawiła plecak na ramionach, jednocześnie rozglądając się po pustym pomieszczeniu. W powietrzu unosił się zapach kurzu i stęchlizny; nie zdziwiłaby się, gdyby w kątach zalegała pleśń.
Jej wzrok powędrował ku oknu – na zarośniętym podwórku zobaczyła bawiące się w milczeniu dziecko, ubrane w czerwoną kurtkę. Luna spojrzała na sprzedawcę.
- Mówił pan, że w najbliższym otoczeniu nikt nie mieszka.
- Bo nie mieszka – odparł mężczyzna.
Kiedy Luna ponownie w stronę okna, dziecka już nie było.

Luna nie miała pewności, czy chce kupić ten dom, wiedziała jednak, że ostatecznie i tak będzie należał do niej – na nic lepszego nie było ją stać. Poprawiła plecak na ramionach, jednocześnie rozglądając się po pustym pomieszczeniu. W powietrzu unosił się zapach kurzu i stęchlizny; nie zdziwiłaby się, gdyby w kątach zalegała pleśń.
Jej wzrok powędrował ku oknu – na...

Magdalena siedziała w barze pijąc kolejnego drinka. Zasłużyła na małą nagrodę. Po wypadku, który tylko ona przeżyła, często się jej to zdarza. Jak zawsze, siedząc samotnie w ciemnym pomieszczeniu myślała o swojej córeczce. Obraz jej małej twarzy pomału znikał z pamięci Magdaleny. Niektórzy mówili, że nigdy jej nie było. Przytakiwała. Przecież tylko ona znała prawdę. Zamawiając ze smutnym uśmiechem następnego marsjanina, po drugiej stronie pubu zauważyła milczące dziecko, które uważnie się jej przyglądało. Poczuła ciarki na całym ciele. Postanowiła wyjść. Przy drzwiach jeszcze raz spojrzała w stronę, gdzie chwilę wcześniej siedziało dziecko. Nie zobaczyła nic, prócz małej, dziecięcej czerwonej kurtki.

Magdalena siedziała w barze pijąc kolejnego drinka. Zasłużyła na małą nagrodę. Po wypadku, który tylko ona przeżyła, często się jej to zdarza. Jak zawsze, siedząc samotnie w ciemnym pomieszczeniu myślała o swojej córeczce. Obraz jej małej twarzy pomału znikał z pamięci Magdaleny. Niektórzy mówili, że nigdy jej nie było. Przytakiwała. Przecież tylko ona znała prawdę....

Jedyne, co do czego wszyscy świadkowie byli zgodni, to fakt, że rodzeństwo odchodziło z mężczyzną. Był wysoki, ciemnowłosy, ubrany w czerwoną kurtkę. Szalejąca z rozpaczy matka postawiła na nogi całą ochronę wesołego miasteczka oraz wszystkich pracowników. Wezwana na miejsce policja rozpoczęła opróżnianie parku z gości oraz poszukiwania.
Teraz, wiele godzin później, po zapadnięciu zmroku, budzi się upiorny charakter tego miejsca... Na jednej z karuzeli policjanci odnaleźli milczące dziecko, chłopca. Wpatrywał się nieruchomymi oczami w siostrę leżącą u jego stóp. Dziewczynka była okaleczona, miała połamane palce, wiele ran na twarzy. A on, raz po raz głaszcząc jej nieruchome ciało, tylko siedział...

Jedyne, co do czego wszyscy świadkowie byli zgodni, to fakt, że rodzeństwo odchodziło z mężczyzną. Był wysoki, ciemnowłosy, ubrany w czerwoną kurtkę. Szalejąca z rozpaczy matka postawiła na nogi całą ochronę wesołego miasteczka oraz wszystkich pracowników. Wezwana na miejsce policja rozpoczęła opróżnianie parku z gości oraz poszukiwania.
Teraz, wiele godzin później, po...

Stała w deszczu, ogłuszona dźwiękiem radiowozu - kobieta, której serce pękło na tysiąc kawałków. Kiedy matka traci dziecko, nic nie jest w stanie zaleczyć tej rany. Ona o tym wiedziała. Wiedziała, że nie ma nadziei dla jej duszy. Widząc jak prowadzą bestie odpowiedzialną za zamordowanie jej synka, także w jej sercu obudził się potwór. Przed oczami ukazał się jej obraz martwego ciała jej dziecka. Znaleziono go nad rzeką, nagiego, miał na sobie tylko czerwoną kurtkę i pustkę w oczach, kiedyś przypominających rozgwieżdżone niebo. Zbliżyła się do bestii, wyciągając z kieszeni pistolet. Padł strzał...a w głowie slyszała śmiech milczącego teraz dziecka.

Stała w deszczu, ogłuszona dźwiękiem radiowozu - kobieta, której serce pękło na tysiąc kawałków. Kiedy matka traci dziecko, nic nie jest w stanie zaleczyć tej rany. Ona o tym wiedziała. Wiedziała, że nie ma nadziei dla jej duszy. Widząc jak prowadzą bestie odpowiedzialną za zamordowanie jej synka, także w jej sercu obudził się potwór. Przed oczami ukazał się jej obraz...

Musiałam to zrobić,a milczące dziecko na tylnym siedzeniu mojego auta niczego nie ułatwiało. Spojrzałam na jego czerwoną kurtkę i pomyślałam, że ma krwisty odcień. Jego rodzice pewnie odchodzą od zmysłów. Nic mnie to nie obchodzi- teraz oni będą cierpieć tak, jak ja cierpiałam po stracie swojego dziecka.
Ktoś musi odpowiedzieć za to,co się stało miesiąc temu. To oni nie dopilnowali mojego synka, dlatego teraz leży martwy pięć metrów pod ziemią.
Dlatego postanowiłam, że do niego dołączę,bo nic już nie ma sensu...Sprawię, że oni też będą cierpieć.Zasługują na to.
Mój kochany Synku...Już niedługo się spotkamy...

Musiałam to zrobić,a milczące dziecko na tylnym siedzeniu mojego auta niczego nie ułatwiało. Spojrzałam na jego czerwoną kurtkę i pomyślałam, że ma krwisty odcień. Jego rodzice pewnie odchodzą od zmysłów. Nic mnie to nie obchodzi- teraz oni będą cierpieć tak, jak ja cierpiałam po stracie swojego dziecka.
Ktoś musi odpowiedzieć za to,co się stało miesiąc temu. To oni nie...

"Delikatnie popchnęła skrzypiące drzwi antykwariatu. Po długich poszukiwaniach trafiła właśnie do tego zakurzonego sklepiku na uboczu. Minęła rzędy porozkładanych bez żadnego porządku, zakurzonych książek i dotarła do lady, za którą stał chłopak, na oko dwudziestoletni. Od razu wiedziała, że to on, że to milczące dziecko nawiedzające ją od lat w koszmarach to właśnie ten młody antykwariusz. Drżącymi rękami wyjęła z kieszeni fotografię przedstawiającą dziecko w czerwonej kurtce, jedyną pamiątkę jaką miała i podała je chłopakowi za ladą. Jego spojrzenie upewniło ją, że wreszcie znalazła to, czego jej matka szukała przez wiele lat - młodszego brata porwanego przez brutalnych zbirów ojca..."

"Delikatnie popchnęła skrzypiące drzwi antykwariatu. Po długich poszukiwaniach trafiła właśnie do tego zakurzonego sklepiku na uboczu. Minęła rzędy porozkładanych bez żadnego porządku, zakurzonych książek i dotarła do lady, za którą stał chłopak, na oko dwudziestoletni. Od razu wiedziała, że to on, że to milczące dziecko nawiedzające ją od lat w koszmarach to właśnie ten...

Auto pędziło po nierównościach drogi. Bardzo się bałam. Jakiś wewnętrzny głos we mnie krzyczał: "Zawróć", ale instynkt nakazywał dojechać w miejsce, które widziałam we śnie. Jeszcze kilka zakrętów i ujrzę ten brzozowy zagajnik, a pośrodku... No właśnie, co pośrodku? Tego nie wiedziałam, bo sen się urwał.
Dojechałam. Serce o mało nie wyskoczyło mi z piersi. Budził się nowy dzień,mrok rozpraszały pierwsze oznaki wschodzącego słońca... I wtedy je zobaczyłam. Dziecko w czerwonej kurtce. Stało na środku polany, a z jego oczu płynęły łzy. Już się nie bałam. Podbiegłam, zasypując je lawiną pytań. Jednak milczące dziecko tylko patrzyło na mnie smutnymi oczyma...

Auto pędziło po nierównościach drogi. Bardzo się bałam. Jakiś wewnętrzny głos we mnie krzyczał: "Zawróć", ale instynkt nakazywał dojechać w miejsce, które widziałam we śnie. Jeszcze kilka zakrętów i ujrzę ten brzozowy zagajnik, a pośrodku... No właśnie, co pośrodku? Tego nie wiedziałam, bo sen się urwał.
Dojechałam. Serce o mało nie wyskoczyło mi z piersi. Budził się nowy...

To się zaczęło jakiś rok temu, gdy zmarła mu żona. Wszyscy wiedzieli, że dzieje się w tym domu źle, ale milczeli. Po co się mieszać, to nie ich sprawa. Wiedzieli, że pije i potrafi być agresywny. Wrzaski, stuki stały się codziennością. Udawali, że nie widzą, nie słyszą. W którymś momencie hałasy ucichły. Z dnia na dzień, przestali słyszeć. Dopiero dziwna woń, unosząca się na klatce, zmusiła ich do interwencji. Zawołano policję, a ci wyważyli drzwi. W pokoju leżał, zmasakrowany młody człowiek, a na mim Czerwona Kurtka. Obok w kuchni siedziało Milczące Dziecko. Miało około siedmiu lat, ale spojrzenie starego człowieka.

To się zaczęło jakiś rok temu, gdy zmarła mu żona. Wszyscy wiedzieli, że dzieje się w tym domu źle, ale milczeli. Po co się mieszać, to nie ich sprawa. Wiedzieli, że pije i potrafi być agresywny. Wrzaski, stuki stały się codziennością. Udawali, że nie widzą, nie słyszą. W którymś momencie hałasy ucichły. Z dnia na dzień, przestali słyszeć. Dopiero dziwna woń, unosząca się...

Świtało. Przez szparę w starej stodole widziałam, jak jego CZERWONA KURTKA dziwnie komponuje się z zielenią trawy. Może to znak, że jest dla mnie nadzieja. Bo dla niego już nie ma. Tego typu psychopatycznego umysłu nie da się naprawić. Szuka mnie. Węszy jak pies i wodzi po okolicy sokolim wzrokiem. Wszystko zaplanował. Cały ten wyjazd na wieś, przyrodnicze doznania i mnie. Mnie zaplanował, żeby ziścić swój chory plan, udając uczucie. A ja byłam niczym MILCZĄCE DZIECKO, które w obawie przed dostaniem klapsa siedzi cicho. Tylko, że tego klapsa mogę nie przeżyć. Czerwone, zielone, krew miesza się z trawą, jego krew…

Świtało. Przez szparę w starej stodole widziałam, jak jego CZERWONA KURTKA dziwnie komponuje się z zielenią trawy. Może to znak, że jest dla mnie nadzieja. Bo dla niego już nie ma. Tego typu psychopatycznego umysłu nie da się naprawić. Szuka mnie. Węszy jak pies i wodzi po okolicy sokolim wzrokiem. Wszystko zaplanował. Cały ten wyjazd na wieś, przyrodnicze doznania i mnie....

Pada. Nie znoszę deszczu. Sterczę przemoknięta w kolejce osiedlowego sklepu. Stoję akurat przy witrynie, wyglądam na zewnątrz czekając na swoją kolej. Patrzę na okna kamienicy, w której mieszkam. W jednym z nich widzę chłopca, na oko siedmioletniego. Nic nie robi, tylko stoi i patrzy. Pewnie się nudzi, jak to w deszcz. Tuż za szybą widzę sąsiada z trzeciego piętra. W starej, kiedyś czerwonej kurtce pije sikacza. Jak co dzień. Rozpił się po wypadku, w którym stracił synka. Ludzie mówią, że zdziwaczał. Twierdzi, że Tomuś go czasem odwiedza. Nic nie mówi, ale jest. Zaraz, zaraz… W którym oknie widziałam tego chłopca?

Pada. Nie znoszę deszczu. Sterczę przemoknięta w kolejce osiedlowego sklepu. Stoję akurat przy witrynie, wyglądam na zewnątrz czekając na swoją kolej. Patrzę na okna kamienicy, w której mieszkam. W jednym z nich widzę chłopca, na oko siedmioletniego. Nic nie robi, tylko stoi i patrzy. Pewnie się nudzi, jak to w deszcz. Tuż za szybą widzę sąsiada z trzeciego piętra. W...