Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

wiesia
Inga
monadia
Mateusz
Sharra

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

wiesia
Inga
monadia
Mateusz
Sharra

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mam bardzo fajnego znajomego, który całą szkołę średnią uwielbiał siłownię. Z tego powodu wszyscy mówili do niego "pudzian" i taki wziął sobie adres mailowy - pudzian@poczta.itd... Kiedy skończył szkołę chciał iść od razu do pracy. Zaniósł CV, zostawił w sekretariacie.
- "Proszę Pana, nie podał Pan adresu mailowego. Proszę podyktować, ja zapiszę."- powiedziała do niego sekretarka.
Cały czerwony podał jej tego "pudziana" i pobiegł do domu założyć bardziej "klasyczną" pocztę.

Mam bardzo fajnego znajomego, który całą szkołę średnią uwielbiał siłownię. Z tego powodu wszyscy mówili do niego "pudzian" i taki wziął sobie adres mailowy - pudzian@poczta.itd... Kiedy skończył szkołę chciał iść od razu do pracy. Zaniósł CV, zostawił w sekretariacie.
- "Proszę Pana, nie podał Pan adresu mailowego. Proszę podyktować, ja zapiszę."- powiedziała do niego...

Przyznam, że kiedyś wstydziłam się swojego nazwiska. Wszyscy mieli normalne, tylko moje mi się nie podobało. Dodatkowo zaczynało się na "z",przez co zawsze byłam na końcu, co mnie denerwowało, ponieważ nienawidziłam być ostatnia w czymkolwiek. To był mój koszmar i trwał on kilka lat. Całe szczęście ten okres mam już dawno za sobą i teraz jest mi to obojętne. Najważniejsze to być dumnym z tego kim i jakim się jest.

Przyznam, że kiedyś wstydziłam się swojego nazwiska. Wszyscy mieli normalne, tylko moje mi się nie podobało. Dodatkowo zaczynało się na "z",przez co zawsze byłam na końcu, co mnie denerwowało, ponieważ nienawidziłam być ostatnia w czymkolwiek. To był mój koszmar i trwał on kilka lat. Całe szczęście ten okres mam już dawno za sobą i teraz jest mi to obojętne. Najważniejsze...

Właściwie to na co dzień przedstawiam się innym moim nie prawdziwym imieniem. Odkąd pamiętam rodzice, rodzina i znajomi tak się do mnie zwracali. W sumie nie wiem, dlaczego tylko nauczyciele zwracają się do mnie tym prawdziwym imieniem, choć i tak nie wszyscy ;D. Lubie swoje "przezwisko" bo od najmłodszych lat wszyscy się do mnie tak zwracają, dlatego czasem zapominam jak mam na prawdę na imię. Często niektórzy ludzie, którzy dopiero mnie poznali pytają po kilka razy: "To jak ty masz w końcu na imię?". Śmieje się wtedy i mówię tylko to drugie imię by już nie mieszać :D Ciekawie jest mieć "dwa pierwsze imiona" :D.

Właściwie to na co dzień przedstawiam się innym moim nie prawdziwym imieniem. Odkąd pamiętam rodzice, rodzina i znajomi tak się do mnie zwracali. W sumie nie wiem, dlaczego tylko nauczyciele zwracają się do mnie tym prawdziwym imieniem, choć i tak nie wszyscy ;D. Lubie swoje "przezwisko" bo od najmłodszych lat wszyscy się do mnie tak zwracają, dlatego czasem zapominam jak...

Moje imię jest dość nietypowe i nie spotyka się go chyba często, ale nigdy nie miałam powodów, żeby się go wstydzić czy zatajać. Mam na imię Oktawia. Niestety nowo poznani ludzie notorycznie zwracają się do mnie Oliwia.
Często gdy się przedstawiam mówię: "Cześć, nazywam się Oktawia. Oktawia jak ten samochód - Skoda Oktawia". To zwykle budzi uśmiech i sprawa, że łatwiej zapamiętać moje imię.

Moje imię jest dość nietypowe i nie spotyka się go chyba często, ale nigdy nie miałam powodów, żeby się go wstydzić czy zatajać. Mam na imię Oktawia. Niestety nowo poznani ludzie notorycznie zwracają się do mnie Oliwia.
Często gdy się przedstawiam mówię: "Cześć, nazywam się Oktawia. Oktawia jak ten samochód - Skoda Oktawia". To zwykle budzi uśmiech i sprawa, że łatwiej...

Hm... jedna z naszych nauczycielek miała ksywę "Infuzoria w bimboszach".
Najciekawsze, że to nie była nauczycielka biologii, tylko geografii.
Na studiach mieliśmy jednego chłopaka, nazywanego Rumianek, inny szczycił się przezwiskiem Bławatek. Przezwali tak siebie nawzajem, i w ogóle inaczej ich nigdy nie wołano. Doszło do tego, że dziewczyna, która właśnie wróciła z urlopu dziekańskiego i nie znała ich wcześniej myślała, że to są prawdziwe nazwiska...

Hm... jedna z naszych nauczycielek miała ksywę "Infuzoria w bimboszach".
Najciekawsze, że to nie była nauczycielka biologii, tylko geografii.
Na studiach mieliśmy jednego chłopaka, nazywanego Rumianek, inny szczycił się przezwiskiem Bławatek. Przezwali tak siebie nawzajem, i w ogóle inaczej ich nigdy nie wołano. Doszło do tego, że dziewczyna, która właśnie wróciła z urlopu...

Moja przyjaciołka z klasy, ma na nazwisko "Siurek" W pierwszej klasie nie miało łatwo ! :D Ale teraz już się każdy przyzwyczaił :D

Moja przyjaciołka z klasy, ma na nazwisko "Siurek" W pierwszej klasie nie miało łatwo ! :D Ale teraz już się każdy przyzwyczaił :D

Ja swojego nazwiska ani imienia w dzieciństwie nigdy nie lubiłam, mimo że nie są jakieś dziwne. Nie znam osób, które mają jakieś wybitnie dziwne imiona, za to trochę dziwnych nazwisk znam i raczej są to nazwiska "przyrodnicze". W podstawówce miałam kolegów, którzy nazywali się Góra i Ryś. Tak to znam osoby, które nazywają się Kurzynoga, Parzymięso, Pędziwiatr, Zając, Baranowska,Rokita. Nikt z nich nie wstydzi się nazwiska i nie myśli o zmianie.

Ja swojego nazwiska ani imienia w dzieciństwie nigdy nie lubiłam, mimo że nie są jakieś dziwne. Nie znam osób, które mają jakieś wybitnie dziwne imiona, za to trochę dziwnych nazwisk znam i raczej są to nazwiska "przyrodnicze". W podstawówce miałam kolegów, którzy nazywali się Góra i Ryś. Tak to znam osoby, które nazywają się Kurzynoga, Parzymięso, Pędziwiatr, Zając,...

Kiedy chodziłam do szkoły podstawowej przylgnęła do mnie bardzo niemiła ksywka wzięta od nazwiska. Mianowicie mówili do mnie "kura". Nie cierpiałam tego przezwiska, więc kiedy poszłam do szkoły gimnazjalnej, która w tamtych czasach była przydzielana według rejonizacji i gdzie nikogo nie znałam robiłam po prostu wszystko, żeby nikt nie wymyślił na moje określenie tak obelżywego dla mnie pseudonimu. Na szczęście ziomki z klasy szybko zaczęli nazywać mnie Andzią od imienia i tak zostało do dziś.

Co się tyczy innych perypetii z nazwiskami, to nie byłam jedyną osobą, która z tego tytułu miała problemy. Znajoma z równoległej klasy nazywała się Fiukowska Teresa. Nie muszę chyba mówić jak ją nazywali.

Takich przykładów w moim otoczeniu było sporo. Nawet teraz wśród znajomych mam kolegę Ariela, którego gdy inni chcą zdenerwować nazywają Omo.

Czasami świadomie czy nie, dzieci potrafią być naprawdę okrutne, dorośli zresztą też.

Kiedy chodziłam do szkoły podstawowej przylgnęła do mnie bardzo niemiła ksywka wzięta od nazwiska. Mianowicie mówili do mnie "kura". Nie cierpiałam tego przezwiska, więc kiedy poszłam do szkoły gimnazjalnej, która w tamtych czasach była przydzielana według rejonizacji i gdzie nikogo nie znałam robiłam po prostu wszystko, żeby nikt nie wymyślił na moje określenie tak...