Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

kaarolaa0
Inka
Ariadna
Reza
Anna13

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

kaarolaa0
Inka
Ariadna
Reza
Anna13

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mój demon to Dobry Wojak St(r)ach. Dobry, bo nie pozwalam mu już sobą rządzić. Wojak, bo jako twardy przeciwnik nie zamierza przegrać. St(r)ach, bo lubi wzbudzać niepokój.

Demon ten lubi przychodzić w najmniej spodziewanym momencie, a najchętniej w nocy, kiedy czujesz się bezbronny w otaczającej cię ciszy i ciemności. Jest o tyle groźny, że wzbudza w tobie lęk bez konkretnego powodu. Syci się stresem i powoli dawkuje przerażenie. Nieprzespane noce pełne niewolników umysłu paraliżujących każdy ruch to jego najlepsza broń.

Nie boisz się niczego konkretnego, ale lęk i tak cię osacza. Masz gorszy okres w życiu, jesteś osłabiony psychicznie. Taka niemoc to idealna pożywka dla demona duszy. Negatywne myśli narastają, tracisz kontrolę nad zdrowym rozsądkiem. Jeszcze chwila i zawładną tobą niezydentyfikowane koszmary.

Takich chwil doświadcza każdy z nas. Dla niektórych noc kojarzy się z odpoczynkiem, dla innych to droga przez mękę. Na szczęście tego demona można odpędzić. Niech Wojak St(r)ach uda się gdzie indziej na swoją nocną wojaczkę, a w twoich snach niech zagości wewnętrzny spokój.

Mój demon to Dobry Wojak St(r)ach. Dobry, bo nie pozwalam mu już sobą rządzić. Wojak, bo jako twardy przeciwnik nie zamierza przegrać. St(r)ach, bo lubi wzbudzać niepokój.

Demon ten lubi przychodzić w najmniej spodziewanym momencie, a najchętniej w nocy, kiedy czujesz się bezbronny w otaczającej cię ciszy i ciemności. Jest o tyle groźny, że wzbudza w tobie lęk bez...

Moim demonem przeszłości są wyrzuty sumienia, na które już nic nie poradzę. Żal, że nie wiedziałam, co jest najważniejsze, że przedkładałam naukę nad czas z najbliższą mi osobą. Teraz jej już nie ma, a ja wyrzucam sobie każdy dzień, kiedy nie miałam czasu albo miałam tylko wrażenie, że go nie mam. Zajęta tylko sobą nie widziałam nic, nie istniało nic, poza moimi sprawami, które nie były warte tej energii i czasu, który mogłam spożytkować inaczej, po prostu będąc z drugim człowiekiem. Ten demon co jakiś czas do mnie wraca, tkwi w podświadomości, mimo że wiem, że ta osoba by mi wybaczyła i nie chciałaby, żebym tym się gryzła. A ja mogę tylko próbować być lepsza, niż byłam.

Moim demonem przeszłości są wyrzuty sumienia, na które już nic nie poradzę. Żal, że nie wiedziałam, co jest najważniejsze, że przedkładałam naukę nad czas z najbliższą mi osobą. Teraz jej już nie ma, a ja wyrzucam sobie każdy dzień, kiedy nie miałam czasu albo miałam tylko wrażenie, że go nie mam. Zajęta tylko sobą nie widziałam nic, nie istniało nic, poza moimi sprawami,...

Jest tylko jeden demon przeszłości, który może mnie nawiedzić, nazywa się Wczoraj. Najczęściej odwiedza mnie wieczorami, aby przypomnieć mi o tym wszystkim co powinnam zrobić w przeszłości. Za każdym razem zgryźliwie opowiada mi o tym jak mogłoby wyglądać moje życie gdybym wczoraj podjęła inną decyzję, poszła inną drogą. Może dziś mówiłabym płynnie po szwedzku, albo stworzyła genialny program informatyczny? Problem w tym, że kiedy już zdam sobie z tego sprawę jest DZIŚ, czyli straciłam WCZORAJSZĄ szansę... Prawdziwy demon przeszłości, bardzo upierdliwy i uparty

Jest tylko jeden demon przeszłości, który może mnie nawiedzić, nazywa się Wczoraj. Najczęściej odwiedza mnie wieczorami, aby przypomnieć mi o tym wszystkim co powinnam zrobić w przeszłości. Za każdym razem zgryźliwie opowiada mi o tym jak mogłoby wyglądać moje życie gdybym wczoraj podjęła inną decyzję, poszła inną drogą. Może dziś mówiłabym płynnie po szwedzku, albo...

Demony przeszłości.. Spotykamy się z nimi na każdym kroku. Moje czasem mają postać kolegi z przedszkola, z tym jego wyrazem niedowierzania i bólu na twarzy, gdy podczas jednej z wielu kłótni, w ataku wściekłości, pozbawiłam jego pluszaka lewej łapki. Innym razem, przyjmuje postać każdej osoby, przed którą popełniłam totalne faux pas i przez tydzień omijałam miejsce, w którym mogłam tę osobę spotkać. Jednak żaden z nich nie może się równać z tym jedynym, najgorszym, który objawia mi się moim przyszłym odbiciem lustrzanym, pomarszczonej staruszki, zadającym w kółko te same pytania..

,,Dlaczego tego nie zrobiłaś? Dlaczego stchórzyłaś? Dlaczego się poddałaś?”

Wg mnie, nie ma nic gorszego, niż spoglądanie wstecz i świadomość, że coś mnie ominęło. I to z własnej winy. Przez wybór, którego osobiście dokonałam. Staram się walczyć z moimi demonami. I nawet jeśli mam w życiu czegoś żałować, głupich pomysłów, wybryków, wolę to, niż przyglądanie się sobie w lustrze i przyznanie przed sobą, że zrezygnowałam ze strachu. Ponieważ przeraża mnie, że za 50 lat, usiądę w bujanym fotelu i powiem sobie:

,,Żałuję, że tego nie zrobiłam”.

Demony przeszłości.. Spotykamy się z nimi na każdym kroku. Moje czasem mają postać kolegi z przedszkola, z tym jego wyrazem niedowierzania i bólu na twarzy, gdy podczas jednej z wielu kłótni, w ataku wściekłości, pozbawiłam jego pluszaka lewej łapki. Innym razem, przyjmuje postać każdej osoby, przed którą popełniłam totalne faux pas i przez tydzień omijałam miejsce, w...

Mój Demon Przeszłości jest niezwykle zdeterminowany. Nawiedza mnie zawsze kiedy zrobię coś nie tak jak powinnam. Często aby mnie zmylić przyjmuje różne formy. Najpopularniejsze:
1. Maleńki niczym pyłek na wietrze i niezauważalny... do czasu. Zamieszkuje moją głowę i potocznie bywa nazywany Sumieniem. Kiedy tylko popełnię błąd w mojej głowie rozbrzmiewa przerażający krzyk. Jest tak głośny, że nie mogę normalnie funkcjonować, a jednocześnie tak cichy, że słyszę go tylko ja. Trwa dopóki go nie wyłączę. Niestety jest na to tylko jeden znany sposób. Trzeba naprawić swój błąd.
2. "Mój ulubiony" potocznie zwany Koszmarkiem. Pojawia się najczęściej jakiś czas po zbrodni. Kiedy niczego nie podejrzewając zasypiam, Koszmarek nawiedza mnie w snach. Zazwyczaj słyszę pukanie do drzwi, a kiedy otwieram widzę młodą dziewczynę. Wiem, że skądś ją znam, ale skąd? Dziewczyna nic nie mówi, tylko patrzy. A ja tonę w jej czarnych oczach. Dosłownie czuję jak się w nich zapadam. Wtedy przenosi mnie do czasu kiedy popełniłam moją zbrodnię. Przeżywam wszystko jeszcze raz. Kiedy koszmar dobiega końca znów widzę twarz dziewczyny. Z jej oczu płyną wówczas czarne łzy. Wtedy ją rozpoznaje. To moja twarz, tylko oczy są inne. Puste.
Mój Demon Przeszłości nigdy nie odpuszcza mi żadnej zbrodni. Nieważne czy jest to kłótnia z rodzicami, obgadywanie kogoś czy może nie udzielenie pomocy osobie, która wyraźnie jej potrzebuje. Zawsze znajdzie sposób żeby wzbudzić moje poczucie winy i zmusić mnie do poprawy.

Mój Demon Przeszłości jest niezwykle zdeterminowany. Nawiedza mnie zawsze kiedy zrobię coś nie tak jak powinnam. Często aby mnie zmylić przyjmuje różne formy. Najpopularniejsze:
1. Maleńki niczym pyłek na wietrze i niezauważalny... do czasu. Zamieszkuje moją głowę i potocznie bywa nazywany Sumieniem. Kiedy tylko popełnię błąd w mojej głowie rozbrzmiewa przerażający krzyk....

Moim demonem przeszłości jest i zawsze będzie zapomnienie zrobienia jakieś czynności. Zawsze po powrocie do domu z zajęć, tajemnice poranka dają po sobie znać, a to zapomnę posegregować pranie, czy może nawet raz zapomniałam nakarmić rybki. Wszystkie te sprawy wychodzą na światło dzienne zawsze gdy najmniej się ich spodziewam. Tak więc może lepiej się z nim zaprzyjaźnić niż walczyć?

Moim demonem przeszłości jest i zawsze będzie zapomnienie zrobienia jakieś czynności. Zawsze po powrocie do domu z zajęć, tajemnice poranka dają po sobie znać, a to zapomnę posegregować pranie, czy może nawet raz zapomniałam nakarmić rybki. Wszystkie te sprawy wychodzą na światło dzienne zawsze gdy najmniej się ich spodziewam. Tak więc może lepiej się z nim zaprzyjaźnić niż...

Leżę w łóżku i próbuję zasnąć. Nagle czuję czyjąś obecność. Mała, czarna plama z żółtymi oczami i białymi, wyszczerzonymi w uśmiechu kłami, unosi się nade mną.
- Siemasz Reza!
- Jezu, to znowu Ty?! Czego chcesz?
- Po pierwsze nie Jezu tylko Demon, a po drugie chciałem się tylko przywitać. Czy to zbrodnia?
- Robisz tak od 6 lat. Mógłbyś w końcu zniknąć z mojego życia?
- Nie sądzę. Jestem z Tobą związany emocjonalnie.
- A ja z Tobą w ogóle. Proszę odejdź.
- Nie mogę.
- Dlaczego?!
- Ponieważ mnie nie akceptujesz, a ja tylko pragnę zrozumienia.
- Jak mogę zrozumieć wszystkie niespełnione nadzieje, miłości oraz ludzi, którzy odeszli? Cały czas mi o tym przypominasz! Jesteś moją przeszłością i tam powinieneś zostać!
- No wybacz, ale mój pociąg do Ciebie nie obejmuje innych kierunków, poza tym staram się to robić delikatnie!
- Jeśli grzebanie w czyimś mózgu i wyświetlanie obrazów, których nie chcę pamiętać jest delikatne, to ja podziękuję za takie darmowe kino.
- Skoro tak, to zaakceptuj mnie w końcu! Będziesz miała problem z głowy.
- Nie! A teraz odejdź, bo zapale światło!
- Dobrze, ale pamiętaj: ja zawsze wracam!
Puff i plama zniknęła, zostawiając po sobie tylko kurz i kolejną nieprzespaną noc.

Leżę w łóżku i próbuję zasnąć. Nagle czuję czyjąś obecność. Mała, czarna plama z żółtymi oczami i białymi, wyszczerzonymi w uśmiechu kłami, unosi się nade mną.
- Siemasz Reza!
- Jezu, to znowu Ty?! Czego chcesz?
- Po pierwsze nie Jezu tylko Demon, a po drugie chciałem się tylko przywitać. Czy to zbrodnia?
- Robisz tak od 6 lat. Mógłbyś w końcu zniknąć z mojego życia?
- Nie...

Moim demonem przeszłości była matka. Pewnie obrazicie się, zlinczujecie mnie za taką butną postawę, ale ja naprawdę wiem co mówię. To może nie była zła kobieta, nie piła, nie paliła, nie biła. A jednak zniszczyła mi skutecznie dzieciństwo, a wraz z nim pewne elementy mojej psychiki, których już nigdy nie wypróbuję. Moja matka miała wysokie ambicje. Liczył się dla niej przede wszystkim prestiż, pieniądze i opinie znajomych, a że znajomych miała z dobrego środowiska, to i oczekiwania względem mnie były olbrzymie. Jeździłem więc od małego na szereg zajęć z muzyki, tenisa, basenu, języków, jazdy konnej, gotowania a nawet śpiewania. Nie miałem kolegów, czasu dla siebie. Nie czytałem książek, Kevina poznałem dopiero gdy skończyłem pełnoletniość. Matka nie oszczędzała cierpkich słów gdy przyniosłem ze szkoły 5 (dlaczego nie sześć?!). Wybierała mi szkoły, ubrania, perfumy, dziewczyny, studia. Nie wytrzymałem, miałem inny pomysł na życie. Teraz choć nie jestem ani cenionym prawnikiem, ani wielbionym piosenkarzem, ani ubóstwianym sportowcem, jestem szczęśliwy. Mam wspaniałą żonę (sam wybrałem, ślub wzięliśmy po kryjomu), dziecko, poznaję fatalne w opinii matki książki i jeszcze głupsze filmy. To ona jest moją zmorą dzieciństwa, przez nią utraciłem coś, czego nie pozwolę zabrać moim dzieciom. Czas niewinności to najlepsze co nas spotyka na tym świecie.

Moim demonem przeszłości była matka. Pewnie obrazicie się, zlinczujecie mnie za taką butną postawę, ale ja naprawdę wiem co mówię. To może nie była zła kobieta, nie piła, nie paliła, nie biła. A jednak zniszczyła mi skutecznie dzieciństwo, a wraz z nim pewne elementy mojej psychiki, których już nigdy nie wypróbuję. Moja matka miała wysokie ambicje. Liczył się dla niej...

Demon przeszłości mógłby się u mnie objawiać i przypominać o czasach studenckich. Napisze tę odpowiedź jako typowa kobieta – demon będzie okrąglutkim, tłuściutkim pulpecikiem, pożywiającym się głównie fastfoodami bądź zupkami chińskimi. Cola czy wino to jego główne napoje, śmierdzi od niego papierosami. Taki wygląd przekłada się też na jego zdrowie (problemy z jelitami), a także na wygląd – twarz i włosy. Czasami podczas podróży kusi mnie popularna „Restauracja pod złotymi łukami” z opcją Drive – zaraz przypominam sobie tego demona. Dbam o siebie i nie chcę wracać do tamtych czasów, obecnie jestem zdrowsza, ładniejsza i szczuplejsza – a przede wszystkim MĄDRZEJSZA. Dlatego też polecam każdemu takiego małego demonka, który przypomina o ważnych nawykach.

Demon przeszłości mógłby się u mnie objawiać i przypominać o czasach studenckich. Napisze tę odpowiedź jako typowa kobieta – demon będzie okrąglutkim, tłuściutkim pulpecikiem, pożywiającym się głównie fastfoodami bądź zupkami chińskimi. Cola czy wino to jego główne napoje, śmierdzi od niego papierosami. Taki wygląd przekłada się też na jego zdrowie (problemy z jelitami), a...