Wydarzenie to miało miejsce w kwietniu. Miałam książki przetrzymane po terminie miesiąc. Zapomniałam przedłużyć na stronie i miało mi przyjść za to słono zapłacić, bo na koncie uzbierało się aż dwadzieścia złotych, a dla mnie taka suma to nie mało (nie zarabiam jeszcze własnych pieniędzy, więc mam bardzo ograniczony dostęp). Wybrałam się do biblioteki gotowa rozstać się z moimi oszczędnościami, ale pani bibliotekarka odpuściła mi dług. Długo nie mogłam w to uwierzyć.
Jaku tu nie kochać bibliotek? Myślę sobie, że jak już coś w życiu zarobię, to pójdę do tej biblioteki i dam to dwadzieścia złotych "długu" do słoiczka na nową książkę.

Wydarzenie to miało miejsce w kwietniu. Miałam książki przetrzymane po terminie miesiąc. Zapomniałam przedłużyć na stronie i miało mi przyjść za to słono zapłacić, bo na koncie uzbierało się aż dwadzieścia złotych, a dla mnie taka suma to nie mało (nie zarabiam jeszcze własnych pieniędzy, więc mam bardzo ograniczony dostęp). Wybrałam się do biblioteki gotowa rozstać się z...

Wydaje mi się, że to się zdarzyło wieki temu, a tak na prawdę to nie było tak dawno. Pamiętam to jak dziś, pierwszy chłopak, pierwsza miłość, cały czas w skowronkach. Ale nie zawsze może być tak kolorowo czyż nie? No oczywiście pierwsza miłość to też pierwsze rozstanie, pierwsze łzy złamanego serca. Siedziałam na przystanku cała zapłakana, ludzie patrzyli na mnie jak na wariatkę, tylko nie on. Jedyny stał i patrzył na mnie z troską, aż w pewnym momencie podszedł i zaczął trajkotać, jakbyśmy się znali od lat. Jeden głupi gest, w sumie całkiem głupie zachowanie, a zapomniałam na chwilę o tym co się wydarzyło. Już nigdy więcej nie spotkałam tego chłopaka, ale pamiętam co dla mnie zrobił, a zrobił wiele, przywrócił wiarę w ludzkość :)

Wydaje mi się, że to się zdarzyło wieki temu, a tak na prawdę to nie było tak dawno. Pamiętam to jak dziś, pierwszy chłopak, pierwsza miłość, cały czas w skowronkach. Ale nie zawsze może być tak kolorowo czyż nie? No oczywiście pierwsza miłość to też pierwsze rozstanie, pierwsze łzy złamanego serca. Siedziałam na przystanku cała zapłakana, ludzie patrzyli na mnie jak na...

Pewien czas temu studiując mieszkałam a innym mieście oddalonym od mojego domu ponad 100km. Do domu zwykle wracałam po zajęciach w piątek wieczorem własnym samochodem. Właśnie podczas powrotu do domu przydarzyła mi się nieprzyjemna sytuacja, której nie lubi żaden kierowca - złapałam gumę. Z jednego koła uszło całkowicie powietrze, a ja musiałam zjechać na pobocze i zmienić koło na zapasowe. W teorii wiedziałam jak się to robi, jednak zderzenie z rzeczywistością czasami jest bolesne. Niestety ale za nic nie mogłam odkręcić śrub mocujących koło. Po pół godziny bezskutecznych prób dałam sobie spokój i próbowałam zatrzymać innego kierowce, ale nikt nie chciał mi pomóc. Wokół mnie zaczęło się już ściemniać, a ja stałam w środku lasu w połowie drogi do domu. Nagle zatrzymał się koło mnie samochód i wysiadł z niego młody chłopak. Wymienił mi koło, a także zaproponował, że pojedzie za mną prawie pod sam dom na wypadek jakby znowu mi się coś przytrafiło. Dzięki Niemu dotarłam do domu cała i zdrowa.

Pewien czas temu studiując mieszkałam a innym mieście oddalonym od mojego domu ponad 100km. Do domu zwykle wracałam po zajęciach w piątek wieczorem własnym samochodem. Właśnie podczas powrotu do domu przydarzyła mi się nieprzyjemna sytuacja, której nie lubi żaden kierowca - złapałam gumę. Z jednego koła uszło całkowicie powietrze, a ja musiałam zjechać na pobocze i zmienić...

Takiej życzliwości doznałam od nieznajomej,kiedy dorabiałam roznosząc ulotki szkoły policealnej. Wiadomo z czym ta praca się wiąże- chodzenie niezależnie od upału czy deszczu, wręczanie ulotek każdemu. Do tego presja wywierana przez koordynatora. Przynajmniej ja miałam takie warunki. Jednak Opatrzność nade mną czuwała i postawiła mi na drodze dobrego człowieka. Starsza Pani, o kuli podeszła, zagadnęła i wzięła kilka ulotek. Co jakiś czas ją spotykałam będąc w pracy. Zawsze podeszła, zamieniła słowo i wzięła ulotkę. Bardzo wzruszył mnie gest tej Pani, która pokazała, że ma szacunek do pracy jaką wykonywałam, ale również to, że szanowała mnie jako człowieka.

Takiej życzliwości doznałam od nieznajomej,kiedy dorabiałam roznosząc ulotki szkoły policealnej. Wiadomo z czym ta praca się wiąże- chodzenie niezależnie od upału czy deszczu, wręczanie ulotek każdemu. Do tego presja wywierana przez koordynatora. Przynajmniej ja miałam takie warunki. Jednak Opatrzność nade mną czuwała i postawiła mi na drodze dobrego człowieka. Starsza...

Kiedyś jechałem sobie na rowerze po ulicy i rozmyślałem czy mam kupić jeden chleb czy dwa - bo moja matula chciała. Miałem straszną rozterkę w kieszeni 5 zł - i strasznie chciało mi się pić.

Tak jadę i biję się z tymi myślami - kupię 2 chleby to nie dojadę - tak mnie cholernie smoli.

Kupię jeden - to może pęknie serce matuli bo akurat może miało być dwa.

Pedałuje i pedałuje aż tu jakiś miły kierowcą trąbnął i środkowym palcem pokazał mi że chlebów ma być jeden!

Drogi kierowco dziękuję! I moja matula też:)

Kiedyś jechałem sobie na rowerze po ulicy i rozmyślałem czy mam kupić jeden chleb czy dwa - bo moja matula chciała. Miałem straszną rozterkę w kieszeni 5 zł - i strasznie chciało mi się pić.

Tak jadę i biję się z tymi myślami - kupię 2 chleby to nie dojadę - tak mnie cholernie smoli.

Kupię jeden - to może pęknie serce matuli bo akurat może miało być dwa.

Pedałuje i...

Zdarzyło się tak, że będąc wolontariuszem na zbiórce żywności Bożonarodzeniowej (początek grudnia, zima na całego. Czekam aż rodzice przyjadą do mnie z moją herbatą, której oczywiście zapomniałam jak również portfela. Podchodzi do mnie starsza pani, która się pyta czy zjadłam bądź piłam coś ciepłego w przeciągu ostatniej godziny. Odpowiadam jej, że tylko ciastko. Staruszka odpowiada, że przyjdzie do mnie za 20 minut. Kiedy przyszła przyniosła mi cały termos ciepłej herbatki oraz domowy obiadek podziękowałam jej bardzo. Kobieta tylko powiedziała, że dobro zawsze wraca do człowieka, który pomoże innym. Siedemdziesięcio latka poszła zrobić jeszcze na sklep zakupy, po czym znów wróciła do mnie i powiedziała, że wszystkie artykuły spożywcze w wózku są na rzecz zbiórki i ma nadzieję, że obiad i herbatka mi smakowały. Podeszłam do niej i ja tylko przytuliłam nie mogłam nic więcej zrobić. Kobieta wyszła ze sklepu uśmiechnięta i pełna energii. W moim przypadku rzadko się zdarza, że ktoś aż tak służy pomocą. Tej uroczej starszej pani nie zapomnę do końca życia. Uważam, że takich ludzi jest coraz mniej w naszym otoczeniu.

Zdarzyło się tak, że będąc wolontariuszem na zbiórce żywności Bożonarodzeniowej (początek grudnia, zima na całego. Czekam aż rodzice przyjadą do mnie z moją herbatą, której oczywiście zapomniałam jak również portfela. Podchodzi do mnie starsza pani, która się pyta czy zjadłam bądź piłam coś ciepłego w przeciągu ostatniej godziny. Odpowiadam jej, że tylko ciastko. Staruszka...

Może rzecz nie dotyczy mnie, ale pokazuje, że nawet obcy ludzie wykazują się empatią wobec nieznajomych sobie osób. Pewną rodzinę z mojej miejscowości dotknęło w jednym roku tragedia za tragedią: śmierć ojca, choroba dziecka, pożar domu. A że byli ubodzy, żyło im się ciężko, na granicy ubóstwa. Dzięki kilku skrojonym akcjom ludzi dobrej woli udało się zebrać dużą sumę pieniędzy m.in. na remont domu, leczenie dziecka. To pokazuje, że świat może jeszcze nie jest taki bez serca i istnieją nam przyjaźni ludzie, którzy bezinteresownie pomogą ;)

Może rzecz nie dotyczy mnie, ale pokazuje, że nawet obcy ludzie wykazują się empatią wobec nieznajomych sobie osób. Pewną rodzinę z mojej miejscowości dotknęło w jednym roku tragedia za tragedią: śmierć ojca, choroba dziecka, pożar domu. A że byli ubodzy, żyło im się ciężko, na granicy ubóstwa. Dzięki kilku skrojonym akcjom ludzi dobrej woli udało się zebrać dużą sumę...

Często życie daje nam różne możliwości i kilka dróg, my musimy wybrać jedną. Wybieramy tą, która wydaje się najładniejsza i ma wiele do zaoferowania. Nie myślimy o tym, że wybierając akurat TĄ możemy zranić jedną lub wiele osób... albo nawet samych siebie.
Kiedyś, a dokładniej kilka lat temu, przez parę nieprzemyślanych wyborów sprawiłam, że moi najbliżsi koledzy i znajomi się odwrócili. Szczerze? Nie pamiętam już co było powodem ale wiem, że musiało to być coś złego skoro dostałam taką nauczkę.
Jednak jeden wieczór i jedna sytuacja wyciągnęła mnie z rozpaczy.
Siedziałam na ławce w parku z nogami podwiniętymi pod brodę, miałam pusty wzrok, a czasami z któregoś oka wymknęła się łza.
Akurat wtedy, obok tamtej ławki szedł mój znajomy. Nigdy nie mieliśmy dobrych kontaktów... może dlatego że ze sobą nie rozmawialiśmy i się praktycznie nie znaliśmy. Usiadł obok, zapytał czy może mi jakoś pomóc, wysłuchał. A kiedy powiedziałam, że nic nie da się zrobić odpowiedział, że może nie da się cofnąć czasu ale zawsze można dać komuś dobre słowo gdy go potrzebuje. Zapamiętałam to. I uwierzyłam.
Czasami nie potrzebujemy wielkich czynów ani całej przemowy. Wystarczy najmniejszy gest, a nawet sama chęć pomocy.
Tamte słowa dodały mi otuchy, a teraz rozumiem je lepiej niż ktokolwiek inny. Wypowiedzenie dobrego słowa potrafi przegonić wszystko i pozwala uwierzyć w siebie.
:)

Często życie daje nam różne możliwości i kilka dróg, my musimy wybrać jedną. Wybieramy tą, która wydaje się najładniejsza i ma wiele do zaoferowania. Nie myślimy o tym, że wybierając akurat TĄ możemy zranić jedną lub wiele osób... albo nawet samych siebie.
Kiedyś, a dokładniej kilka lat temu, przez parę nieprzemyślanych wyborów sprawiłam, że moi najbliżsi koledzy i znajomi...

Na codzień spotykam się z przyjaznymi gestami ze strony ludzi ale także ze złośliwością, brakiem empatii. My ludzie jago gatunek nie zawsze potrafimy wykazywać się czystym miłosierdziem.
Kilkanaście lat temu robiąc zakupy w sklepie z synem podszedł do nas starszy pan i wręczył nam czekoladowego świątecznego mikołaja z paragonem. Mały gest, naprawdę niewielki a przywrócił wiarę w ludzi. Gdy wybiegłam ze sklepu już go nie było. Paragon bardzo długo trzymałam na pamiątkę.

Na codzień spotykam się z przyjaznymi gestami ze strony ludzi ale także ze złośliwością, brakiem empatii. My ludzie jago gatunek nie zawsze potrafimy wykazywać się czystym miłosierdziem.
Kilkanaście lat temu robiąc zakupy w sklepie z synem podszedł do nas starszy pan i wręczył nam czekoladowego świątecznego mikołaja z paragonem. Mały gest, naprawdę niewielki a przywrócił...