Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Izku
Gosia
Anna
Monika
Gradowa_Chmura

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Izku
Gosia
Anna
Monika
Gradowa_Chmura

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Moja wakacyjna przygoda

Którychś wakacji na pewnym placu zabaw znalazłam małe dziecko (nie miało nawet roku). Mimo że sama również ledwo od ziemi odstawałam, to obudził się w mnie instynkt macierzyński - zaczęłam dzieciaka pilnować, chodziłam za nim krok w krok. Moją misję przerwała mi po godzinie pewna kobieta, która wzięła kruszynkę na ręce i zaczęła ją przytulać. Jak się okazało babcia Malwiny zapomniała, że wyszła z domu z dzieckiem, więc wróciła bez niego. Zostałam wtedy okrzyknięta małą bohaterką, a z Malwiną (już nieco starszą :D) utrzymujemy kontakt do dziś.

Moja wakacyjna przygoda

Którychś wakacji na pewnym placu zabaw znalazłam małe dziecko (nie miało nawet roku). Mimo że sama również ledwo od ziemi odstawałam, to obudził się w mnie instynkt macierzyński - zaczęłam dzieciaka pilnować, chodziłam za nim krok w krok. Moją misję przerwała mi po godzinie pewna kobieta, która wzięła kruszynkę na ręce i zaczęła ją przytulać. Jak...

Byłam jeszcze bardzo malutka. Miałam może 4-5 lat. Pojechałam na obóz. Zakwaterowanie było w przystosowanej do tego szkole (łóżka, te sprawy). Zbierały się ciemne chmury i miałam ogromną nadzieję, że nadejdzie burza z piorunami. Błyskawice na niebie od zawsze mnie fascynowały.

Często bywa tak, że chmury się zbierają, zbierają ale ostatecznie nic z tego nie ma. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce. Zaczęłam krzyczeć do burzy coś w stylu "burzo przyjdź, bo cię zabiję. przyjdź bo posiekam Cię na kawałki, przetnę na pół, będę wbijać noże...". Nie wiem skąd brałam te pomysły, ale gadałam tak w kółko z pół godziny. Działało - niebo robiło się coraz ciemniejsze.

Po pewnym czasie byłam już zmęczona i po namowach poszłam spać. Tej nocy śnił mi się koszmar, który pamiętam do dziś. Samochód, lawa, bomba. Obudziłam się przerażona, a rzeczywistość wokół mnie wcale nie była lepsza. Rozpętał się ogromny wiatr i burza z piorunami. W sali gimnastycznej niektóre okna zostały no noc pootwierane i... nie było co zbierać. Następnego dnia zobaczyliśmy, że pobliski las niemal doszczętnie wymiotło - drzewa nie zniosły naporu wiatru.

Burza prawdopodobnie przyszłaby i bez mojej pomocy. Nigdy nie udało mi się powtórzyć podobnego wyczynu. Ale wspomnienia zostały na całe życie.

Byłam jeszcze bardzo malutka. Miałam może 4-5 lat. Pojechałam na obóz. Zakwaterowanie było w przystosowanej do tego szkole (łóżka, te sprawy). Zbierały się ciemne chmury i miałam ogromną nadzieję, że nadejdzie burza z piorunami. Błyskawice na niebie od zawsze mnie fascynowały.

Często bywa tak, że chmury się zbierają, zbierają ale ostatecznie nic z tego nie ma....

Były wakacje – rok 2005. Pamiętam to jak dziś – wycieczka do Zakopanego – do przejechania cała Polska. Najpierw chwilę drogi busem, później pociągiem. Same wakacje były bardzo udane, ale podróż zagotowała Nam niemałe atrakcje.

Bus przyjechał nawet o czasie, miejsce siedzące było – super, jeszcze tylko godzina i przesiądziemy się do ukochanego pociągu. Jedziemy, droga ekspresowa, na dworze 28 stopni, w środku duchota. Nagle ogromny hałas, przeciąg, bus się zatrzymuje. Okazało się, że drzwi od części bagażowej były źle zamknięte, otworzyły się, wypadły bagaże. Jak myślicie, czyje? Oczywiście, że Nasze. Na szczęście nic się z nimi nie stało. Chwila strachu i możemy jechać dalej.

Opóźnienie pociągu – 2 godziny. Ok, da się przeżyć. Wchodzimy do wagonu, szukamy naszego przedziału z kuszetkami. Chwila, chwila, czy to na pewno tu? Na pewno. Cały przedział zajęty. Pukamy, pytamy –ktoś ma dokładnie taki sam bilety jak my. Pani konduktor przepraszającym głosem mówi, że niestety musiała być jakaś awaria komputera. Miejsc wolnych w pociągu – brak. 10 godzin jazdy na korytarzu, z bagażami i z ludźmi przeciskającymi się co chwilę.

Dojechaliśmy, wreszcie, spóźnieni ponad trzy godziny. Wchodzimy do hotelu – o czym myślimy? O prysznicu. Co się okazuje? Chwilowy brak wody na terenie całego miasta.

Nie polecam podróżowania z Nami, to nie jedyne utrudnienia w podróży na Naszej drodze! :)

Były wakacje – rok 2005. Pamiętam to jak dziś – wycieczka do Zakopanego – do przejechania cała Polska. Najpierw chwilę drogi busem, później pociągiem. Same wakacje były bardzo udane, ale podróż zagotowała Nam niemałe atrakcje.

Bus przyjechał nawet o czasie, miejsce siedzące było – super, jeszcze tylko godzina i przesiądziemy się do ukochanego pociągu. Jedziemy, droga...

"Moja wakacyjna przygoda- czyli jak pot okazał się zaskrońcem"

Mamy upalne lata 90. Kto powiedział, że to było dawno temu? Przecież tamten dzień pamiętam tak dobrze, jak by to było wczoraj...
Rozebrana jak do rosołu, jedynie z kapeluszem słomkowym na głowie, położyłam się na leżaczku w wiadomym celu- "dziewczyny lubią brąz" :)
Cała operacja łapania opalenizny przebiegała bez żadnych komplikacji do momentu, gdy nagle poczułam jakieś dziwne muskanie po nodze.
Najpierw myślałam, że to po prostu spływający ze mnie pot, ale gdy muskanie przybierało na częstotliwości postanowiłam rozwikłać tę zagadkę i sprawdzić co się dzieje...
I wtedy przerażona, zerwałam się z mojego legowiska i zaczęłam drzeć się ze wszystkich sił- AAAAAAAAAAAaaaa, wąż wąąąąąąąż!!!!!!!!
Jako, że to wydarzenie miało miejsce na działce i każdy miał łopatę zlecieli się ludzie z tymi narzędziami w celu zniszczenia niedoszłego mordercy, ale ktoś z tłumu krzyknął:
" O co tyle hałasu? To tylko zaskroniec, nie zabijajcie go!"
Jak to tylko? Pomyślałam poirytowana, że darowali mu życie...

Kto by pomyślał, że ta przygoda odciśnie swoje piętno i po latach sama zacznę hodować węże? ;) A jednak...

"Moja wakacyjna przygoda- czyli jak pot okazał się zaskrońcem"

Mamy upalne lata 90. Kto powiedział, że to było dawno temu? Przecież tamten dzień pamiętam tak dobrze, jak by to było wczoraj...
Rozebrana jak do rosołu, jedynie z kapeluszem słomkowym na głowie, położyłam się na leżaczku w wiadomym celu- "dziewczyny lubią brąz" :)
Cała operacja łapania opalenizny przebiegała...

Pierwsza kolonia nad morze.
Beztroska zabawa, miłość wakacyjna, a co najważniejsze, zero kontroli rodzicielskiej.
Bardzo dobrze wspominam tamten wyjazd, jako czas beztroskiej zabawy.
Zaraz po przyjeździe, po ulokowaniu się w pokojach i szybkim poznaniu ze współlokatorkami, postanowiliśmy zobaczyć zachód słońca.
Wymknełyśmy się z pensjonatu po kryjomu, pokonałyśmy niewielki lasek, i nasze stopy dotknęły, zimnego już piasku.
Widok który ukazał się następnie, będzie zawsze tym pierwszym spojrzeniem na bezkres wody, która już zaczynała zmieniać barwę, pod wpływem słońca będącego coraz niżej morza.
Ten szum, ten zapach i ten zachód będzie dla mnie zawsze symbolem wolności. Oczywiście wykapalysmy się w morzu i wróciliśmy niepostrzeżenie.

Pierwsza kolonia nad morze.
Beztroska zabawa, miłość wakacyjna, a co najważniejsze, zero kontroli rodzicielskiej.
Bardzo dobrze wspominam tamten wyjazd, jako czas beztroskiej zabawy.
Zaraz po przyjeździe, po ulokowaniu się w pokojach i szybkim poznaniu ze współlokatorkami, postanowiliśmy zobaczyć zachód słońca.
Wymknełyśmy się z pensjonatu po kryjomu, pokonałyśmy...

Jestem typowym mieszczuchem, który wchłania nową technologię jak powietrze. Telewizja, internet – wszystko stanowiło cząstkę mnie, aż do pewnego momentu – wakacji. Te przyszło mi spędzać na wsi u dalekiego wujostwa. Brak internetu, a w telewizji jedynie trzy podstawowe kanały działały niczym brak alkoholu dla alkoholika. Został jedynie kaseciak i trzy kasety z przegranymi ulubionymi utworami i parę komiksów z ulubionym kaczorem. Co prawda początkowy plan zakładał spędzenie tam jedynie dwóch tygodni, ale czułem, że to będzie wieczność w męczarniach. Tymczasem od pierwszego dnia pobytu tam zrozumiałem, dlaczego wieś jest taka piękna. Ten czas spędzony przy pracy, jak i przy zabawie. Do tego nowe znajomości i…pierwsza miłość. Z planowanego na dwa tygodnie pobytu wydłużyło się wszystko do półtora miesiąca co i tak było dla mnie zbyt krótkim czasem. Ten sielankowy czas zakończył się szybko i powróciła ta szara rzeczywistość dużego miasta. I tak kończąc wakacje zaczynałem odliczanie do imienin wujostwa, a potem do następnych wakacji. Spędzając z wujostwem kolejne wakacje nigdy nie narzekałem na nudę. A każda następna wizyta była bogatsza o nowe przygody i doświadczenia…

Jestem typowym mieszczuchem, który wchłania nową technologię jak powietrze. Telewizja, internet – wszystko stanowiło cząstkę mnie, aż do pewnego momentu – wakacji. Te przyszło mi spędzać na wsi u dalekiego wujostwa. Brak internetu, a w telewizji jedynie trzy podstawowe kanały działały niczym brak alkoholu dla alkoholika. Został jedynie kaseciak i trzy kasety z przegranymi...

Moja wakacyjna przygoda - Kochanie poznaj moją mamę

Już jako dorosła kobieta wyjechałam w wakacje (studiowałam) do narzeczonego do Włoch. Przyleciałam w nocy. O 6 rano wychodził do pracy, wyszłam więc za nim z mieszkania w samej piżamie i klapkach nie biorąc ze sobą nic, zasunęłam drzwi i zeszłam na dół zamknąć zasuwę od drzwi kamienicy. Gdy wróciłam na górę okazało się, że utknęłam na klatce, bo drzwi od mieszkania się zatrzasnęły i żadnym sposobem nie mogłam ich otworzyć choć próbowałam dobre 30 minut. W piżamie i klapkach usiadłam na wycieraczce i czekałam z naszymi 2 kotami. Dwie godziny później zaczepiłam sąsiadkę z dołu wychodzącą do pracy, ale była Włoszką, a ja nie znałam włoskiego, ona angielskiego… poza tym widziała mnie pierwszy raz w życiu i nie rozumiała co mówię. Udało mi się dogadać z nią na migi i wyjaśniłam co tu robię, zadzwoniła najpierw po swojego narzeczonego, który nic nie zdziałał tak jak ja, następnie zadzwoniła do właściciela kamienicy, który obiecał przyjechać. Zanim jednak zdążył dojechać, pod kamienicę zajechał mój narzeczony ze swoją mamą, którzy wrócili do domu, bo zachorował ich kierownik i nie jechali do pracy. I tak w piżamie i zapłakana po 5 godzinach na klatce poznałam moją przyszłą teściową.

Historia jest moim prawdziwym przeżyciem i wydarzyła się 5 lat temu. Obecnie narzeczony to mój mąż, a pierwsza doba we Włoszech zabawnym wspomnieniem.

Moja wakacyjna przygoda - Kochanie poznaj moją mamę

Już jako dorosła kobieta wyjechałam w wakacje (studiowałam) do narzeczonego do Włoch. Przyleciałam w nocy. O 6 rano wychodził do pracy, wyszłam więc za nim z mieszkania w samej piżamie i klapkach nie biorąc ze sobą nic, zasunęłam drzwi i zeszłam na dół zamknąć zasuwę od drzwi kamienicy. Gdy wróciłam na górę okazało się,...

Ostatnio byłem w Zakopanem. Pochodzę ze środkowej Polski, tu się wychowałem i mieszkam. Dlatego, niesamowitym dla mnie przeżyciem była możliwość uczestniczenia w tradycyjnym góralskim ślubie i weselu. Myślę, że z czystym sumieniem, mogę zaliczyć to wydarzenie do nie lada przygód! Raptem kilkaset kilometrów od centrum kraju, a ja czułem się tam jakbym był na innym kontynencie. Niemal wszystko, co tam zobaczyłem było inne od moich dotychczasowych doświadczeń z tego typu wydarzeń. Inne, nie znaczy gorsze. Począwszy od kazania księdza, przez gwarę, muzykę, stroje gości, dania, specyficzne zwyczaje i zabawy, na ozdobieniu sali kończąc. Byłem tym wszystkim urzeczony! Bawiłem się świetnie, a wszystko wydawało się tak nierzeczywiste, wnętrze króliczej nory dla Alicji. Życzę każdemu, być choć raz w życiu to przeżyli.

Ostatnio byłem w Zakopanem. Pochodzę ze środkowej Polski, tu się wychowałem i mieszkam. Dlatego, niesamowitym dla mnie przeżyciem była możliwość uczestniczenia w tradycyjnym góralskim ślubie i weselu. Myślę, że z czystym sumieniem, mogę zaliczyć to wydarzenie do nie lada przygód! Raptem kilkaset kilometrów od centrum kraju, a ja czułem się tam jakbym był na innym...

Zasiądźcie wygodnie w fotelu - Pan w czarnych włosach i okularach na oczach też!

Było upalne lato ( to były czasy) - a Ona miała najpiękniejszą szyję na świecie. Taką dla wampirów. Gdy ujrzałem jej profil - chciałem wyć do księżyca.

Pierwszy raz w życiu poczułem w swoich żyłach ogrom energii który przepływa z góry i na dół.

Moja wakacyjna historia wciąż trwa i trwa - piszę ją codziennie nowymi zgłoskami - życie - wyjątkowa przygoda, która mam nadzieję będzie trwała do śmierci.

Najlepsza nagroda to nie ta książka, ale oczy w które mogę teraz wpatrywać się bez umiaru.

Zasiądźcie wygodnie w fotelu - Pan w czarnych włosach i okularach na oczach też!

Było upalne lato ( to były czasy) - a Ona miała najpiękniejszą szyję na świecie. Taką dla wampirów. Gdy ujrzałem jej profil - chciałem wyć do księżyca.

Pierwszy raz w życiu poczułem w swoich żyłach ogrom energii który przepływa z góry i na dół.

Moja wakacyjna historia wciąż trwa i trwa -...