Gratuluję Wszystkim!

Gratuluję Wszystkim!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

rudek12
paxik
Olga
Olena
Anka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

rudek12
paxik
Olga
Olena
Anka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Najwspanialszy ojciec? Bez wahania odpowiedziałabym - moj. Jednak przypomina mi się wzrok mojego taty gdy rozmawia z dziadkiem,jego szacunek do niego, respekt ale równocześnie miłość.
Po zastanowieniu. Gdybym miała odpowiedzieć na to pytanie... powiedziałabym mój dziadek. Ale kim on właściwie jest?
Ojcem 3 dzieci w tym jednego niepełnosprawnego.
Mężem wspaniałej kobiety, która traktował z szacunkiem i miłością przez całe życie, której nigdy nie oszukal, nie zdradził i nie opuścił.
Jest bratem, ktory po śmierci rodzicow zaopiekować się babcią i 4 siostrami.
Jest budowniczym domu, który powstał tylko i wyłącznie dzięki niemu, zdudowal to od podstaw obok ruin domu zburzonego przez Niemców.
Jest rolnikiem, który dzięki pracy swoich rąk wykarmil 10 osobową rodzinę.
Jest cudownym człowiekiem, który na wszystko w życiu zapracowal sam, który troszczył się o rodzinę, dbał aby niczego jej nie brakowało, a choć czasem było bardzo ciężko po prostu robił swoje.
Jest człowiekiem, którego kocham i podziwiam.

On sam jako najstarszy z rodzeństwa wziął pod opiekę rodzinę, po tym jak jego tatę zabili Niemcy, kiedy pasł bydło. Do końca mówił, ze nie może się poddać bo jego ojciec nie mógł zginąć na darmo. I mówi tak do teraz.

Najwspanialszy ojciec? Bez wahania odpowiedziałabym - moj. Jednak przypomina mi się wzrok mojego taty gdy rozmawia z dziadkiem,jego szacunek do niego, respekt ale równocześnie miłość.
Po zastanowieniu. Gdybym miała odpowiedzieć na to pytanie... powiedziałabym mój dziadek. Ale kim on właściwie jest?
Ojcem 3 dzieci w tym jednego niepełnosprawnego.
Mężem wspaniałej kobiety,...

Facet, o którym skrycie marzyłam w kategoriach "szkoda, że to nie mój tata" jest moim chrzestnym.
Podobnie jak mój ojciec ma dwie córki, w tym samym wieku co ja i siostra. Może dlatego tak łatwo było mi zauważać różnice.
Był (i nadal jest) żywo zainteresowany tym, co u jego dzieci słychać: co lubią? Czego nie lubią? Czego chcą od życia? Pokazywał i tłumaczył im świat budując w nich przekonanie, że wiele zależy od nich samych i że mają w nim oparcie. Nigdy nie żałował, że to córki a nie synowie. Rozpieszczał je, ale potrafił skarcić. Nie migał się od spędzania z nimi czasu. Spacerował z nimi po górach, uczył żeglować i łowić ryby. Prowadził pod rękę do ołtarza. Zawsze wiedział, do której klasy chodzą i w którym chłopaku się bujają... Uczestniczy i jest w ich życiu jak dobry Anioł.

Niby nic nadzwyczajnego, ale było to zachowanie tak inne od tego, które znam... Taki chciałabym, żeby mój tata był.
Mam jednak szczęście, że mój mąż ma zadatki na takiego ojca. I wiem, że nasze dzieci będą miały w realu to, o czym ja tylko marzyłam.

Facet, o którym skrycie marzyłam w kategoriach "szkoda, że to nie mój tata" jest moim chrzestnym.
Podobnie jak mój ojciec ma dwie córki, w tym samym wieku co ja i siostra. Może dlatego tak łatwo było mi zauważać różnice.
Był (i nadal jest) żywo zainteresowany tym, co u jego dzieci słychać: co lubią? Czego nie lubią? Czego chcą od życia? Pokazywał i tłumaczył im świat...

Przykryte kocem starcze nogi, ozdobiona zmarszczkami twarz i ten piękny uśmiech, nauczony doświadczeniem, jak przekazywać radość. Upadłeś nie raz i podniosłeś się nie raz. Przekazałeś historię rodu, spłodziłeś syna i posadziłeś drzewo. Gdzie teraz jesteś tato? Patrzysz w okno sennie, nieświadomie. Wpatrujesz się w przestrzeń, która nie ma już znaczenia. Choroba Cię zjadła, ale swoje walczyłeś. Nie martw się, ja teraz powalczę za Ciebie. Nauczyłeś mnie jak gardę trzymać wysoko, jak kopnąć los w udo, tak żeby się ugiął. Uczyłeś mnie, że należy być twardym i delikatnym. Nie dać się zjeść, ale osłaniać, tych którzy nie potrafią się bronić. Świat jest silniejszy od jednego człowieka, ale ideał w mej głowie pokona olbrzymów. Jesteś idealnie niedoskonały i wszystkie Twoje wady, przekładam na swoje zalety. Największy mój nauczycielu, mistrzu życia i przyjacielu. Książkę napiszę o Tobie i będę czytał ją co noc. A gdy już każde słowo dorówna bohaterowi, wydam ją, tak by pamięć o Tobie przetrwała między wierszami.

Przykryte kocem starcze nogi, ozdobiona zmarszczkami twarz i ten piękny uśmiech, nauczony doświadczeniem, jak przekazywać radość. Upadłeś nie raz i podniosłeś się nie raz. Przekazałeś historię rodu, spłodziłeś syna i posadziłeś drzewo. Gdzie teraz jesteś tato? Patrzysz w okno sennie, nieświadomie. Wpatrujesz się w przestrzeń, która nie ma już znaczenia. Choroba Cię zjadła,...

Przyznam się szczerze i bez cienia kokieterii, mając 34 lata, jestem córeczką tatusia. Niby samodzielną, mieszkającą osobno, zarabiającą na siebie, ale jednak córeczką tatusia. Oczywiście przybiera to prozaiczną formę zaciągania kredytu na drobne zachcianki bez konieczności oddawania, ale nie to decyduje o sile tej relacji. Nie decyduje też fakt, że jak potrzebna jest inspiracja prezentów okolicznościowych dla Mamy, to robię za konsultanta, czasem gońca. Decyduje przede wszystkim pełna akcpetacja. W najtrudnieszych życiowych momentach, gdy stałam na rozdrożu, podejmowałam ryzykowane, nieoczywiste, decyzje, był obok, słuchał, dawał wsparcie i poczucie bezpieczeństwa, pewność, że cokolwiek się stanie, jak bardzo się pomylę, podtknę, upadnę, jest, by mi pomóc. Jak się spełniam, realizuję, cieszy się ze mną. To On mnie nauczył działać spontanicznie, spełniać marzenia zarówno te małe, jak i duże. To z Nim do dziś jeżdzę na koncerty, mecze siatkarskie, zawody w skokach narciarskich. On zaszczepił we mnie ciekawość świata, podróżowania, poznawania. Dzięki niemu odkryłam ukochany dziś Bled, Wiedeń. To On pokazał na co godzić się nie wolno. Nie mówi dużo, czasem najwięcej milcząc. Nie trzyma mnie za rękę, nie wyręcza, nie głaszcze po głowie, bywa że krytykuje, na ogół jednak konstruktywnie. Nie zawsze się zgadzamy, czasem spieramy. Często jednym telefonem, pytaniem co u mnie, kiedy będę, mówi najwięcej. Jak dobrze, że jest!

Przyznam się szczerze i bez cienia kokieterii, mając 34 lata, jestem córeczką tatusia. Niby samodzielną, mieszkającą osobno, zarabiającą na siebie, ale jednak córeczką tatusia. Oczywiście przybiera to prozaiczną formę zaciągania kredytu na drobne zachcianki bez konieczności oddawania, ale nie to decyduje o sile tej relacji. Nie decyduje też fakt, że jak potrzebna jest...

Troskliwy( na swój szorstki sposób), dbający( poprzez drobne gesty), wiedzący kiedy zadzwonić( nie robi tego często, więc jak zadzwonił przed trudnym egzaminem zawał był murowany), wiedzący co jest tak naprawdę ważne( wielokrotnie rzucał wszystko kiedy dziecko było w potrzebie), dający poczucie bezpieczeństwa i wsparcia( niedźwidzi uścisk sprawiający, że wszystko się układa). To mój Tata. Przez wiele lat uważałam, że dba za mało, że nie okazuje uczuć, że jestem mu obojętna( może nie aż tak, ale blisko). Teraz dorosłam i zrozumiałam jak bardzo się myliłam. Nie każdy mówi o miłości, nie każdy umie ją okazywać tak jak my sobie ją wyobrażamy, ale to czyny sprawiają, że ją czujemy, to spojrzenie dające siłę, ta wiara i duma nawet, gdy nasze osiagnięcia są niezbyt imponujące. Ta miłość, dzięki której życie ma sens i kształtuje nas byśmy byli szczęsliwymi, normalnymi ludźmi. Mój Ojciec, Mój Bohater, Pierwsza Miłość Córki(oczywiście oprócz Mamy, lekko zazdrosnej). Dziękuję Tato.

Troskliwy( na swój szorstki sposób), dbający( poprzez drobne gesty), wiedzący kiedy zadzwonić( nie robi tego często, więc jak zadzwonił przed trudnym egzaminem zawał był murowany), wiedzący co jest tak naprawdę ważne( wielokrotnie rzucał wszystko kiedy dziecko było w potrzebie), dający poczucie bezpieczeństwa i wsparcia( niedźwidzi uścisk sprawiający, że wszystko się...

uważam, że dobrym ojcem jest mój ojciec. Z dzieciństwa pamiętam jak dużo czasu poświęcał mi i mojemu rodzeństwu. Gdy wracał z pracy sporo czasu się z nami bawił. Zimą woził nas na sankach. Latem jeździliśmy nad jezioro a tam wygłupom z tatą nie było końca. Teraz gdy ojciec jest już dziadkiem, sporo czasu poświęca swoim wnukom, bawi się z nimi, opowiada jak to kiedyś było. Poza tym tata jest bardzo pracowity i odpowiedzialny, można na niego liczyć w każdej sytuacji. Jeszcze nigdy nie odmówił mi pomocy. Chciałabym znaleźć takiego mężczyznę, żeby moje potencjalne potomstwo miało takiego dobrego ojca jak ja.

uważam, że dobrym ojcem jest mój ojciec. Z dzieciństwa pamiętam jak dużo czasu poświęcał mi i mojemu rodzeństwu. Gdy wracał z pracy sporo czasu się z nami bawił. Zimą woził nas na sankach. Latem jeździliśmy nad jezioro a tam wygłupom z tatą nie było końca. Teraz gdy ojciec jest już dziadkiem, sporo czasu poświęca swoim wnukom, bawi się z nimi, opowiada jak to kiedyś było....

Dobry ojciec? To łatwe, w końcu mieszka pod tym samym dachem co ja! Jeśli wziąć pod uwagę wygląd, jego łysinę i piwny brzuch, który wygląda na co najmniej 9 miesiąc ciąży, to pewnie nikt nie pomyślałby, że mieści się w tej kategorii. Na szczęście nie liczy się wygląd, ale wnętrze, to co człowiek jest w stanie poświęcić dla drugiej osoby. Nie to co mówi, lub czego nie mówi, ale to, co robi w życiu żeby udowodnić swoje uczucia.
Jak na przykład wstawanie godzinę wcześniej w lodowaty, ciemny, zimowy poranek po to, żeby zawieźć mnie na praktyki. Może to śmieszne, ale dla kogoś kto ceni dobry sen tak jak ja, nie znosi zimy i jazdy komunikacją miejską bladym świtem (nocą właściwie), był to szczyt poświęcenia.
Albo kiedy zabiera moich braci na ryby. I chociaż zawsze wracają z niczym, nikt nie zamieniłby tych wyjazdów na nic w świecie.
Inny przykład? Proszę bardzo: wspólne wakacje nad morzem i nocne godziny spędzone na podziwianiu gwiazd. Z nikim innym wpatrywanie się w roziskrzone niebo nie sprawia takiej zabawy.
Nikt inny nie potrafi tak zirytować, zezłościć, rozśmieszyć, pocieszyć i wesprzeć.
Jest tego więcej i tylko liczba znaków ogranicza pole do zachwalania.

Dobry ojciec? To łatwe, w końcu mieszka pod tym samym dachem co ja! Jeśli wziąć pod uwagę wygląd, jego łysinę i piwny brzuch, który wygląda na co najmniej 9 miesiąc ciąży, to pewnie nikt nie pomyślałby, że mieści się w tej kategorii. Na szczęście nie liczy się wygląd, ale wnętrze, to co człowiek jest w stanie poświęcić dla drugiej osoby. Nie to co mówi, lub czego nie mówi,...