u siebie jeszcze tego nie widzę, ale pamiętam jak byłam zszokowana gdy zauważyłam, że mama ma identyczne zachowania jak babcia. Np. mama otwierając kawę lub herbatę, nigdy nie szuka miejsca gdzie to się faktycznie otwiera, tylko rozdziera opakowanie gdziekolwiek, babcia robi tak samo i ciocia - siostra mamy identycznie. Gdy to mamie powiedziałam była zdziwiona i stwierdziła, że nigdy na to nie zwróciła uwagi.

u siebie jeszcze tego nie widzę, ale pamiętam jak byłam zszokowana gdy zauważyłam, że mama ma identyczne zachowania jak babcia. Np. mama otwierając kawę lub herbatę, nigdy nie szuka miejsca gdzie to się faktycznie otwiera, tylko rozdziera opakowanie gdziekolwiek, babcia robi tak samo i ciocia - siostra mamy identycznie. Gdy to mamie powiedziałam była zdziwiona i...

Ja z wyglądu najbardziej podobna jestem do rodziny mamy. Szczególnie przypominam babcię, gdy była młoda. Patrząc na jej zdjęcia z czasów gdy była w moim wieku mogłybyśmy uchodzić za siostry. Te same wielkie, zielone oczy, wysokie czoło i włosy, których kolor trudno określić (coś między jasnym brązem, a ciemnym blondem). Z kolei z charakteru bardziej przypominam tatę. Tak samo jak on jestem uparta i ciekawa świata. Więc można powiedzieć, że jestem taką rodzinną mieszanką :)

Ja z wyglądu najbardziej podobna jestem do rodziny mamy. Szczególnie przypominam babcię, gdy była młoda. Patrząc na jej zdjęcia z czasów gdy była w moim wieku mogłybyśmy uchodzić za siostry. Te same wielkie, zielone oczy, wysokie czoło i włosy, których kolor trudno określić (coś między jasnym brązem, a ciemnym blondem). Z kolei z charakteru bardziej przypominam tatę. Tak...

Wszyscy mi mówią, że jestem "wykapana mama" i ja również dostrzegam między nami duże podobieństwo, szczególnie jak oglądam jej zdjęcia gdy była w moim wieku. Jest też kilka cech wyglądu, które odziedziczyłam po tacie, jednak nie są one tak wyraźnie zauważalne jak podobieństwo do mamy. Jest to na przykład typ włosów, chociaż po mamie mam kolor to po tacie odziedziczyłam to, że się kręcą i falują. Po nim odziedziczyłam kolor oczu oraz pewną umiejętność - umiem zwinąć język w rurkę, a nie każdy to potrafi :)

Wszyscy mi mówią, że jestem "wykapana mama" i ja również dostrzegam między nami duże podobieństwo, szczególnie jak oglądam jej zdjęcia gdy była w moim wieku. Jest też kilka cech wyglądu, które odziedziczyłam po tacie, jednak nie są one tak wyraźnie zauważalne jak podobieństwo do mamy. Jest to na przykład typ włosów, chociaż po mamie mam kolor to po tacie odziedziczyłam to,...

Czasem zdaje mi się, że jestem podobna do sąsiada, bo za bardzo wyróżniam się na tle rodzinki. Trudno powiedzieć, dlaczego różnice są aż tak spore. Jedyną cechą, która zbliża mnie do rodzinki, jest wykręcony włos (i tak przeprostowany za sprawą różnorodnych środków chemicznych). Stety, niestety, posiadam dość duże usta. Niejednokrotnie siostrzyczka dokuczała mi, że wykluczają mnie z rodzinnej gromadki, bo są inne, niespotykane w tym kręgu. Ażeby było zabawniej, usta to nie wszystko. Okazuje się, że mam oczka spore, ale niezbyt sprawne. Przerażają swą zielenią. Takowe nie pojawiły się w mej linii.
Cóż - nie będę się zadręczać! Mogę zostać wyjątkowa.

Czasem zdaje mi się, że jestem podobna do sąsiada, bo za bardzo wyróżniam się na tle rodzinki. Trudno powiedzieć, dlaczego różnice są aż tak spore. Jedyną cechą, która zbliża mnie do rodzinki, jest wykręcony włos (i tak przeprostowany za sprawą różnorodnych środków chemicznych). Stety, niestety, posiadam dość duże usta. Niejednokrotnie siostrzyczka dokuczała mi, że...

Z wyglądu podobno o przypominam mamę - podobne usta, nosy, budowa ciała, jedynie wzrost odziedziczyłam po tacie. Jednak nie tylko to ostatnie, charakterem jestem wykapany tatuś! Taka sama mimika twarzy, ruchy ciała, wybuchowy temperament, wyraz oczu...
Można powiedzieć, że z zewnątrz jestem moją matką, ale w środku dominują zdecydowanie geny ojca.
Co robię podobnie? Podobnie jak tata śpię - na brzuchu; czeszę włosy zaczynając od końcówek, jak mama; robię głupie miny, tak samo jak tata i nawet w podobnych momentach...
Jest tego sporo, jednak najlepiej byłoby zobaczyć samemu i stwierdzić. Być może umyka mi sporo faktów ;)

Z wyglądu podobno o przypominam mamę - podobne usta, nosy, budowa ciała, jedynie wzrost odziedziczyłam po tacie. Jednak nie tylko to ostatnie, charakterem jestem wykapany tatuś! Taka sama mimika twarzy, ruchy ciała, wybuchowy temperament, wyraz oczu...
Można powiedzieć, że z zewnątrz jestem moją matką, ale w środku dominują zdecydowanie geny ojca.
Co robię podobnie?...

Ja tak naprawdę wyglądam jak moja babcia od strony taty, kiedy byłam młoda!
Więc patrząc na nią mam możliwość zobaczenia siebie za 60 lat - oczywiście pod warunkiem, że tyle dożyję!
Oczywiście tata również jest do niej podobny, ale chyba nie aż tak!
Jest wiele cech, które uwielbiam, ale są i te, których wolałabym nie odziedziczyć!
Moje oczy to odzwierciedlenie oczu mojego taty! I z tego jestem bardzo dumna! Kształt twarzy również mam identyczny jak mój tata!
Ale chociażby moje tendencje do garbienia się, które również mam po tacie wolałabym wyeliminować!
Za to nos odziedziczyłam po mamie!

Ja tak naprawdę wyglądam jak moja babcia od strony taty, kiedy byłam młoda!
Więc patrząc na nią mam możliwość zobaczenia siebie za 60 lat - oczywiście pod warunkiem, że tyle dożyję!
Oczywiście tata również jest do niej podobny, ale chyba nie aż tak!
Jest wiele cech, które uwielbiam, ale są i te, których wolałabym nie odziedziczyć!
Moje oczy to odzwierciedlenie oczu...

Zewnętrznie przypominam tatę - rysy twarzy, kolor włosów, budowa ciała (w dzieciństwie 3/4 mojego ciała stanowiły nogi, na szczęście troszkę się to teraz wyrównało). Charakter jednak bardziej w stronę maminego, łącznie z gestami np. przy poprawianiu włosów. Nie wyrzekłabym się ich nawet gdybym próbowała :)

Zewnętrznie przypominam tatę - rysy twarzy, kolor włosów, budowa ciała (w dzieciństwie 3/4 mojego ciała stanowiły nogi, na szczęście troszkę się to teraz wyrównało). Charakter jednak bardziej w stronę maminego, łącznie z gestami np. przy poprawianiu włosów. Nie wyrzekłabym się ich nawet gdybym próbowała :)

Z moją mamą najbardziej łączy mnie barwa głosu! :) Mamy bardzo podobny głos przez co nawet tata czasem nas rozróżnić nie potrafi.

Z moją mamą najbardziej łączy mnie barwa głosu! :) Mamy bardzo podobny głos przez co nawet tata czasem nas rozróżnić nie potrafi.

Twarz mam po ojcu, jednak da się zauważyć cechy wyglądu, które otrzymałam od mamy - np. rozmiar nosa i brwi. :D
Cechy charakteru jednak mam po mamie, bo to głównie mama mnie wychowywała i spędzała ze mną każdą swoją wolną chwilę. Jestem stanowcza, kreatywna, analizuję co mówią inni i myślę samodzielnie, a czasem łapię się na tym, że kiedy ktoś coś do mnie mówi, wyłączam się i bujam w obłokach. Jestem pracowita, tworzę nawet w wolnym czasie i chciałabym nauczyć się jak najwięcej z różnych dziedzin - od kosmetyki, przez sztukę i psychologię, po studia inżynierskie. Jak już sprzątam, to do błysku. Uważam, że jestem dobrym i pomocnym oraz empatycznym człowiekiem, z drugiej strony jestem czasem niecierpliwa i przez to nerwowa. Gust muzyczny również odziedziczyłam po mamie - od muzyki poważnej, przez jazz, po metal progresywny. :)

Twarz mam po ojcu, jednak da się zauważyć cechy wyglądu, które otrzymałam od mamy - np. rozmiar nosa i brwi. :D
Cechy charakteru jednak mam po mamie, bo to głównie mama mnie wychowywała i spędzała ze mną każdą swoją wolną chwilę. Jestem stanowcza, kreatywna, analizuję co mówią inni i myślę samodzielnie, a czasem łapię się na tym, że kiedy ktoś coś do mnie mówi, wyłączam się...

Kilka dni temu tata wszedł do domu i bardzo szczerze zapytał:
- Czy ty musiałaś odziedziczyć po nas najgorsze cechy? Pięknie to sobie wybrałaś. Po mnie wzięłaś skrajny perfekcjonizm i dokładność, a po mamie wściekłość na wszystko co Cię otacza? Naprawdę, co Ty sobie myślałaś?

Ma wiele racji. Nie jestem w stanie patrzeć na niechlujnie wykonane zadania, na omijanie istotnych kwestii, na ten cały bałagan, jaki tworzy moje pokolenie (choć podobno to zawsze wyglądało tak samo) i właśnie wtedy się wściekam. Chociaż wściekam się o wiele częściej, często też wyrażam własne zdanie, nawet kiedy wiem, że doprowadzi to do kłótni. Ten zestaw cech powinien sprawiać, że przebywanie ze mną grozi depresją, albo co najmniej chwilową frustracją, ewentualnie Armagedonem, ale nie...

...bo z drugiej strony potrafię słuchać, jestem empatyczna i szczera (to akurat po mamie), dokładnie wykonuję powierzone mi zadania, jestem też odpowiedzialna i można na mnie liczyć, i nie oczekuję niczego w zamian (geny taty). Dzięki tym wszystkim cechom jestem sobą, indywidualną jednostką, która, choć ciężka w obyciu, czasem da się lubić :)

Kilka dni temu tata wszedł do domu i bardzo szczerze zapytał:
- Czy ty musiałaś odziedziczyć po nas najgorsze cechy? Pięknie to sobie wybrałaś. Po mnie wzięłaś skrajny perfekcjonizm i dokładność, a po mamie wściekłość na wszystko co Cię otacza? Naprawdę, co Ty sobie myślałaś?

Ma wiele racji. Nie jestem w stanie patrzeć na niechlujnie wykonane zadania, na omijanie...