Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Nashi12
zlatawiecz
Airined
myszak
Bury

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Nashi12
zlatawiecz
Airined
myszak
Bury

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Itineris, świat między Piekłem i Niebem, zapomniany przez Boga i Szatana. Świat przeklęty, którego istnienie przyjdzie mi przedłużyć o kolejne 50 lat. Wystarczy, że poświęcę swą duszę. Patrzę na mieszkańców krainy, na wszystkie te istoty, które dotychczas znałam tylko z legend i baśni. Wampiry, wilkołaki, centaury, gobliny, czarownice... Wszystkie stworzone na długo przed człowiekiem, po części przez Boga, po części przez Szatana jako istoty eksperymentalne. Zesłane do Itineris, by to rodzaj ludzki zapanował nad Ziemią. Aż do niedawna nie zdawałam sobie sprawy z tego, że moja dusza, od momentu mych narodzin była strzeżona przez jednego z Aniołów Światłości. Dopiero dziś, w dniu koronacji, znów na chwilę połączy się z moim ciałem. Nie miałam pojęcia, że była przedmiotem sporu i najpilniej strzeżonym skarbem Itineris. Teraz stoję w sięgającej kostek białej szacie, na marmurowym podwyższeniu, przed zgromadzoną publicznością. Podchodzi do mnie Anioł, mój Anioł, strażnik mej duszy. Pochyla się i po chwili dotyka wargami mych ust. Czuję, jak przekazuje mi z powrotem moją duszę, jak ją we mnie wtłacza wraz ze swym oddechem. Odwieczna pustka w mym wnętrzu zostaje wypełniona, czuję, jak naładowana energią dusza wiruje w mojej klatce piersiowej. Już czas. Spoglądam na ten umierający, ponownie kończący się świat, otwieram usta i uwalniam swą duszę. Itineris nagle znów ożywa, napojona mą duszą odzyskuje siły. Poddani składają mi pokłon. Od tej chwili jestem ich królową.

Itineris, świat między Piekłem i Niebem, zapomniany przez Boga i Szatana. Świat przeklęty, którego istnienie przyjdzie mi przedłużyć o kolejne 50 lat. Wystarczy, że poświęcę swą duszę. Patrzę na mieszkańców krainy, na wszystkie te istoty, które dotychczas znałam tylko z legend i baśni. Wampiry, wilkołaki, centaury, gobliny, czarownice... Wszystkie stworzone na długo przed...

Chętnie zostałabym królową jakiegoś magicznego świata. Elfy, wróżki, czary to zdecydowanie moje ulubione klimaty, więc i w mojej krainie nie mogłoby ich zabraknąć. Uroczystość byłaby zdecydowanie pełna przepychu. Wszyscy zostali by zaproszeni do ogromnego pałacu, bo każdy powinien wiedzieć jak wygląda nowa królowa i musi również wiedzieć, że ich władczyni jest bogata skoro stać ją na tak huczną koronacje. Jako królowa musiałabym też wyglądać najlepiej ze wszystkich. Chodzi o to, aby poddani rozumeli kto ma władze i kogo należy się słuchać. Dlatego wybrałabym wszytko co najlepsze. Żeby pokazać, że nie dostałam korony przypadkiem, tylko, że jestem pewna siebie i lepiej nie próbować odbierać mi władzy, ponieważ nie dam łatwo za wygraną. Potrafiłabym wysłuchać poddanych i im pomóc. Starałabym się zrobić dla nich jak najwięcej, dlatego ten dzień świętowaliby wszyscy i mogliby odwiedzić pałac oraz bawić się do późna. Niech wiedzą, że ze mną mogą być szczęśliwi.

Chętnie zostałabym królową jakiegoś magicznego świata. Elfy, wróżki, czary to zdecydowanie moje ulubione klimaty, więc i w mojej krainie nie mogłoby ich zabraknąć. Uroczystość byłaby zdecydowanie pełna przepychu. Wszyscy zostali by zaproszeni do ogromnego pałacu, bo każdy powinien wiedzieć jak wygląda nowa królowa i musi również wiedzieć, że ich władczyni jest bogata skoro...

Wchodzę do komnaty, ubrana na czarno z wyhaftowanym złotą nicią herbem rodziny na plecach. Uśmiecham się życzliwie do moich rywali, którzy chcieliby mnie zabić. Idę powoli przez długą komnatę. Patrze na mój tron, kiedyś nieosiągalny teraz stający się codziennością. Zatrzymuję się przy tronie i odwracam z gracją. Zgodnie z tradycją powinnam uklęknąć podczas nakładania korony albo chociaż się pochylić, jednak tego nie zrobię. Niech wiedzą, że jestem twarda. Siadam na tronie. Kapłan z nabożnością wypowiada moje imię i ogłasza władczynią ziem Haaram. Kłania się, a za nim następni. Tak oto mam pod władzą połowę kontynentu – na razie połowę. Teraz zacznie się „parada”. Głowy głównych rodów będą podchodzić do tronu, kłaniać się i przyrzekać swą lojalność. Ja jednak wiem, że najchętniej napluliby mi w twarz. Ceremonia trwa długo, widzę jednak, że goście niecierpliwią się bardziej ode mnie. Z chęcią wynagrodzę im ten trud ucztą. Suchy chleb z wodą to aż nadto dla tych, którzy co dzień wykorzystują moich poddanych. Bo oto jestem Królową Ludu i dla ludu będę władać.

Wchodzę do komnaty, ubrana na czarno z wyhaftowanym złotą nicią herbem rodziny na plecach. Uśmiecham się życzliwie do moich rywali, którzy chcieliby mnie zabić. Idę powoli przez długą komnatę. Patrze na mój tron, kiedyś nieosiągalny teraz stający się codziennością. Zatrzymuję się przy tronie i odwracam z gracją. Zgodnie z tradycją powinnam uklęknąć podczas nakładania korony...

Ja postawiłabym raczej na skromną ceremonię. Nie chciałabym aby panowało niepotrzebne zamieszanie. Ubrana byłabym w skromną, lecz prześliczną sukienkę. Wchodząc na salę koronacyjną wzbudziłabym zainteresowanie wśród obecnych. Nie byłoby ich dużo, lecz byłyby to osoby dla mnie ważne. Wokół ustawione byłyby stoły z przysmakami. Gdy uprzedni władca nakładałby koronę na moją głowę wokół rozbłysłyby światełka i w górę wzbiłoby się kilka gołębi. Dałoby to niesamowite wrażenie! Natomiast krainą, którą bym kierowała byłby Kraina Magii, w której każdy jej posiadacz cieszyłby się wolnością i nie byłby szykanowany z powodu jej posiadania.

Ja postawiłabym raczej na skromną ceremonię. Nie chciałabym aby panowało niepotrzebne zamieszanie. Ubrana byłabym w skromną, lecz prześliczną sukienkę. Wchodząc na salę koronacyjną wzbudziłabym zainteresowanie wśród obecnych. Nie byłoby ich dużo, lecz byłyby to osoby dla mnie ważne. Wokół ustawione byłyby stoły z przysmakami. Gdy uprzedni władca nakładałby koronę na moją...

Fale akompaniowały smutnej pieśni. Na ulicy stała kobieta w podartym płaszczu. Twarz skryła pod kapturem jednak nic nie mogło zakryć blizny sięgającej  pustego oczodołu. Śpiewała nieznaną tu pieśń o księżniczce wygnanej za wzburzone morze, która powraca i krwią zdobywa należny jej tron. Kobieta podniosła wzrok na czarne sztandary, na których wyszyta była czerwona róża. Już niedługo miał do niej dołączyć kolec z kapiącą krwią. Pieśń dobiegła końca. Kobieta zrzuciła podarty płaszcz. Krył się pod nim inny, czarny jak smoła z wyszytym krwiście czerwonym kwiatem pod którym widoczne były kolce splamione krwią. Był to sygnał. Wszyscy jej ludzie mieli się teraz ujawnić i siać spustoszenie w niewdzięcznym mieście. Odprowadzana  krzykami bólu i przerażenia skierowała swe kroki ku pałacowi. Gdy dotarła do bram, pierwsze pożary już jaśniały za jej plecami. W pałacu na nią czekano. Pod komnatą króla, w kałuży krwi, leżeli jego strażnicy. Otworzono przed nią drzwi. Król leżał w łożu, błędnym wzrokiem rozglądając się wokół. Poznał ją, swoją bratanicę. Próbował walczyć, próbował uciekać. Ale powstrzymała go jednym cięciem noża. Krew chlusnęła na złotą koronę, którą nałożyła sobie na głowę. Stróżka krwi spłynęła jej na czoło. Podniosła za włosy odciętą głowę i ruszyła na balkon, z którego widać było całe miasto. Uniosła głowę króla, pokazując ją wszystkim mieszkańcom, po czym upuściła prosto pod kopyta pędzących koni. Z satysfakcją patrzyła na strachunku i rozpacz ogarniające stolicę. Koronacja się udała.

Fale akompaniowały smutnej pieśni. Na ulicy stała kobieta w podartym płaszczu. Twarz skryła pod kapturem jednak nic nie mogło zakryć blizny sięgającej  pustego oczodołu. Śpiewała nieznaną tu pieśń o księżniczce wygnanej za wzburzone morze, która powraca i krwią zdobywa należny jej tron. Kobieta podniosła wzrok na czarne sztandary, na których wyszyta była czerwona róża. Już...

Nareszcie. Po wielu latach wojen, politycznych intryg tron Rohanu będzie mój. Za chwilę zacznie się koronacja. Wraz z moją gwardią stoję pod bramą Helmowego Jaru. Przeniosłem tu stolicę z Edoras – ten drewniany gród już zbyt wiele razy był niszczony przez najeźdźców, moją władzę lepiej będzie reprezentować kamienna twierdza, wsławiona wieloma heroicznym bitwami naszych przodków. Mój wierzchowiec nerwowo rży. Ruszamy stępem w kierunku miasta. Złociste hełmy, pobrzękujące miecze i wypolerowane tarcze lśniące w słońcu – tak właśnie powinna wyglądać koronacja króla-wojownika. Setki ognisk na okolicznych wzgórzach zostało zapalonych na moją cześć. Tysiące poddanych wiwatuje wokół mojego oddziału. Symbol mojej potęgi, setki jeźdźców zahartowanych w ogniu walk z wojskami moich braci, pręży się pod murami miasta. Lud obrzuca nas kwiatami, od kmieci oddziela mnie szpaler uzbrojonych gwardzistów. Na każdym domu powiewa szmaragdowa flaga Rohanu. Dojeżdżamy pod bramy pałacu. Erendereth, mój pierwszy oficer zeskakuje z konia i łapie mojego wierzchowca za wodze. To już czas. Zeskakuję z kulbaki i zdejmuję hełm. Erander, którego znam od dzieciństwa, odbiera ode mnie tarczę i włócznię. Patrzę mu w oczy i przypominam sobie, jak osłonił mnie własnym ciałem nad Rzeką Entów, tracąc przez to władzę w jednej z nóg. Idę w kierunku otwartej bramy, dwóch gwardzistów podąża za mną. Widzę go. Tron czeka na mnie. Zaczynają się nowe czasy. Nowe czasy dla Rohanu – nowe czasy dla mnie...

Nareszcie. Po wielu latach wojen, politycznych intryg tron Rohanu będzie mój. Za chwilę zacznie się koronacja. Wraz z moją gwardią stoję pod bramą Helmowego Jaru. Przeniosłem tu stolicę z Edoras – ten drewniany gród już zbyt wiele razy był niszczony przez najeźdźców, moją władzę lepiej będzie reprezentować kamienna twierdza, wsławiona wieloma heroicznym bitwami naszych...

Moja koronacja odbyłaby się w bibliotece najstarszego zamku na świecie. A jako że będę panować nad Ziemią Ognia wokół mnie będą smoki każdego żywiołu. Będę miała na sobie zbroję z ich łusek i czerwony płaszcz. Korona będzie z białego złota wysadzana rubinami. Na przyjęciu będzie grać Green Day, a na stołach będzie żurek i/ lub lasagne.

Moja koronacja odbyłaby się w bibliotece najstarszego zamku na świecie. A jako że będę panować nad Ziemią Ognia wokół mnie będą smoki każdego żywiołu. Będę miała na sobie zbroję z ich łusek i czerwony płaszcz. Korona będzie z białego złota wysadzana rubinami. Na przyjęciu będzie grać Green Day, a na stołach będzie żurek i/ lub lasagne.

Zdecydowanie chciałabym być królową krainy Dążenia do Wyznaczonych Celów. W tej oto krainie każdy w niej znajdujący się, szanujący obywatel byłby traktowany tak, jak sobie na to zasłużył. Każdy miałby szansę osiągnięcia tego, co sobie wymarzył. Taka trochę utopia.

Ceremonia koronacji byłaby skromna i wśród małej, zaufanej liczby osób. Czy wszyscy muszą wiedzieć, kto jest ich królową? Nie. To nie jest tak naprawdę istotne. Nie obchodziłoby mnie to czy wiedzieliby kim jestem. Wystarczyłoby po prostu ich szczęście.

Chciałabym jedynie, żeby ceremonia ta odbyła się... w obłokach, z których będę mogła podziwiać całą swoją krainę. :)

Zdecydowanie chciałabym być królową krainy Dążenia do Wyznaczonych Celów. W tej oto krainie każdy w niej znajdujący się, szanujący obywatel byłby traktowany tak, jak sobie na to zasłużył. Każdy miałby szansę osiągnięcia tego, co sobie wymarzył. Taka trochę utopia.

Ceremonia koronacji byłaby skromna i wśród małej, zaufanej liczby osób. Czy wszyscy muszą wiedzieć, kto jest...

Moja koronacja byłaby skromną uroczystością.Sama nie jestem fanką wykwintnych i pełnych przepychu imprez,więc czemu miałabym organizować coś,na czym czułabym się źle?Ale to nie o mnie chodzi,najważniejszy dla mnie byłby komfort mojego ludu.Jako przyszła królowa chciałabym,aby przywitali mnie WSZYSCY moi poddani bez względu na stan majątkowy czy pozycję społeczną,a zapewnić to mogę urządzając prostą i pełną swobody uroczystość.Nie obowiązywałby żaden określony strój,każdy przyszedłby w tym,w czym chce i na co go stać.Nie chciałabym,aby ludzie wydawali całe pensje na ubiór,fryzury i ozdoby,zwłaszcza mniej zamożne rodziny,by na kilka godzin wpasować się w tłum,a później martwić się jak wykarmić bliskich.Dlatego każdy przyszedłby w tym,w czym czuje się dobrze i jednocześnie nie czułby się gorzej od innych.Dla przykładu sama ubrałabym prostą sukienkę do kolan,wygodne balerinki i rozpuszczone włosy,a nie jedwabną długą suknię i brylantami w uszach.Wg mnie najważniejszy nie jest wygląd zewnętrzny czy zawartość portfela,a sposób w jaki traktujemy ludzi,którym gorzej się powodzi.Koronacja odbyłaby się na świeżym powietrzu w królewskich ogrodach,gdzie wszyscy tańczyliby do skocznej muzyki,śmiali się,rozmawiali ze sobą,jedli kiełbaski z ogniska,świeże owoce,piliby słodkie wino z dorodnych winogron.Wszyscy byliby szczęśliwi,zapomnieliby o różnicach,które dzielą ich na co dzień.Byłabym królową Równości i dążyłabym do tego,aby każdy miał poczucie,że nie jest gorszy od drugiego człowieka.

Moja koronacja byłaby skromną uroczystością.Sama nie jestem fanką wykwintnych i pełnych przepychu imprez,więc czemu miałabym organizować coś,na czym czułabym się źle?Ale to nie o mnie chodzi,najważniejszy dla mnie byłby komfort mojego ludu.Jako przyszła królowa chciałabym,aby przywitali mnie WSZYSCY moi poddani bez względu na stan majątkowy czy pozycję społeczną,a zapewnić...