Dawno, dawno temu żyło sobie rodzeństwo, Jaś i Małgosia. Byli młodzi, piękni a przede wszystkim bardzo wykształceni. Ich ojcem był sam król Tywin , który zwalczał magie złych czarownic. Pewnego razu po obiedzie przyszedł do Małgosi człowiek imieniem Kloto. Opowiedział jej historie o wiedźmie która paliła książki . Ona była zszokowana i powiedziała że w ich kraju wszyscy lubimy czytać książki, i nie rozumiała dlaczego ona je paliła.
Na drugi dzień namówiła Jasia by uciekli to lasu poszukać czarownicy która pali książki. Ominęli straże i ruszyli do Zakazanego Lasu. Mijali nieznany im gatunki drzew, roślin i zwierząt. Przeszli po rozpadającym się moście przez rzekę Jarugę. W końcu doszli do celu. Było już ciemno. A w Zakazanym Lesie po zmroku według legend budziły się prastare duchy i upiory które straszyły, porywały i nawiedzali we śnie ludzi. Stanęli przed niewielkim domem, na drzwiach było napisane " my czarownice nie lubimy czytać książek. Drzwi były otwarte i oboje weszli do chaty. Zobaczyli jak gruba czarownica leży na łóżku i chrapie. W rogu leżał regał z książkami. Nagle obudziła się wiedźma. Była blada i w dodatku w pół łysa. Jaś i Małgosia w pośpiechu wzięły tyle książek ile mogli unieść i uciekli przez otwarte drzwi.Zdenerwowana Czarownica próbowała ich gonić ale jej małe i grube nogi jej nie pozwalały na to. Rodzeństwo biegło i w połowie drogi zatrzymali się by odpocząć. Nagle Małgosia zobaczyła tytuły książek które miała w rękach. Okazało się że to książki skradzione z Królewskiej Czytelni w stolicy przed tygodniem. Nagle usłyszeli dziwne syczenie i zaczęli uciekać. Dobieli do wyjścia z lasu i nagle zobaczyli wojsko przygotowujące się do poszukiwań rodziny królewskiej. zauważyli ich wszyscy rycerze. Zaprowadzili ich do ojca a ten dał im się wytłumaczyć ze swej ucieczki.Opowiedzieli mu o wiedźmie która ukradła książki ze stolicy i pokazali mu książki które uratowali. Król był oburzony, a także zdenerwowany na swoje dzieci za to że narazili się na niebezpieczeństwo. Jaś i Małgosia zostali odesłani do matki. Wkrótce ojciec wrócił z lasu z uratowanymi przed spaleniem książkami i kazał je zawieźć do biblioteki. Książki zostały zwrócone do Czytelni, i wszyscy żyli długo i szczęśliwie

Dawno, dawno temu żyło sobie rodzeństwo, Jaś i Małgosia. Byli młodzi, piękni a przede wszystkim bardzo wykształceni. Ich ojcem był sam król Tywin , który zwalczał magie złych czarownic. Pewnego razu po obiedzie przyszedł do Małgosi człowiek imieniem Kloto. Opowiedział jej historie o wiedźmie która paliła książki . Ona była zszokowana i powiedziała że w ich kraju wszyscy...

Dawno, dawno temu w krainie za siedmioma górami i bystrymi strumykami mieszkała księżniczka, której ojciec od dziecka przydzielił na męża okrutnego hrabię Nieczytam. Księżniczka była załamana z powodu decyzji ojca.
Aby utopić swoje smutki, czytała przeróżne książki. Wpadała w świat magiczny, zostawiając szarą rzeczywistość za sobą. Pewnego dnia przeczytała książkę z głównym bohaterem, który poprzez swoją odwagę i dobroduszność został królem, a poddani go kochali.
Księżniczka rozpłakała się i krzyknęła, że chce takiego króla. Następnego dnia do jej zamku przybył władca z Północy, który swą hojnością podbił serca wszystkich mieszkańców. Księżniczka zakochała się w przybyszu, a on odwzajemnił jej uczucie. W ten sposób zostali sobie powierzeni, aż do końca swych dni. Księżniczka krzyknęła wszystkim ludziom:
- Pamiętajcie, że wszyscy lubimy czytać!
I żyli długo i szczęśliwie.

Dawno, dawno temu w krainie za siedmioma górami i bystrymi strumykami mieszkała księżniczka, której ojciec od dziecka przydzielił na męża okrutnego hrabię Nieczytam. Księżniczka była załamana z powodu decyzji ojca.
Aby utopić swoje smutki, czytała przeróżne książki. Wpadała w świat magiczny, zostawiając szarą rzeczywistość za sobą. Pewnego dnia przeczytała książkę z...

Dawno, dawno temu żyła mała samotna księżniczka, która była ukrywana przed światem ze względu na przepowiednię i ryzyko zapadnięcia w wieczny sen. Król kazał zniszczyć wszystkie wrzeciona w królestwie, lecz jak zapewne domyślacie się przepowiednia raz wypowiedziana musiała się spełnić. Wszyscy lubimy czytać o księżniczkach, które są ratowane przez przystojnych wybawicieli więc rozpacz nie trwała zbyt długo. Mnie jednak nurtuje, co kryje się pod słowami i żyli długo i szczęśliwie? Czyli co robili? Przez całe życie kochali się namiętnie, zwiedzali zakątki królestwa, toczyli wojny? Co tak naprawdę robią bohaterowie książek, kiedy odkładamy je na półkę? Może po prostu czas dla nich zostaje zatrzymany i aby mogli żyć dalej należy spisać kolejne ich losy. Śpiąca królewna początkowo była zapatrzona w swego wybawcę, jednak później poznała Robin Hooda i uznała, że uwielbia walecznych mężczyzn. Opuściła pałac, nauczyła się strzelać z łuku i zamieszkała z grupą rozbójników, którzy okradali bogatych, a bogactwa oddawali biednym. Królewna wreszcie poczuła, że żyje własnym życiem, że jest prawdziwie szczęśliwa.

Dawno, dawno temu żyła mała samotna księżniczka, która była ukrywana przed światem ze względu na przepowiednię i ryzyko zapadnięcia w wieczny sen. Król kazał zniszczyć wszystkie wrzeciona w królestwie, lecz jak zapewne domyślacie się przepowiednia raz wypowiedziana musiała się spełnić. Wszyscy lubimy czytać o księżniczkach, które są ratowane przez przystojnych wybawicieli...

Dawno, dawno temu, za górami, za rzekami, w małym domku pod lasem żyła dziewczynka wraz ze swoją mamą. Dziewczynka nosiła czerwony płaszczyk i dlatego nazywano ją Czerwonym kapturkiem.
Pewnego dnia mama powiedziała: „Kapturku, idź do babci, zanieś jej chleb, miód i mleko i książkę którą LUBI CZYTAĆ. Tylko pamiętaj: nie zbaczaj ze ścieżki i nie rozmawiaj z nieznajomymi!”.
Dziewczynka, szczęśliwa pobiegła do babci drogą przez las. Tak bardzo zachwyciła się kwiatami na łące, że zeszła ze ścieżki i poskładała piękny bukiet. Nawet nie zauważyła w którym momencie się zgubiła.
Wszystkiemu przyglądał się zły wilk. Gdy Kapturek była bliska płaczu, on wybiegł i zaczął rozmowę:
-dzień dobry dziewczynko! Skąd się tu wzięłaś?
-aaa kim pan jest?
-jestem dozorcą tego lasu! Dbam o bezpieczeństwo każdego mieszkańca i gościa
-Mama mi nie pozwoliła rozmawiać z nieznajomymi, ale Pan wygląda na miłego.
Jestem Czerwony kapturek i właśnie szłam do babci, zanieść jej jedzenie i książkę, bo obie bardzo LUBIMY CZYTAĆ.
-Czytać?- Zainteresował się wilk
-Tak! Dziś czas na „Zakazane życzenie” Jessicy Khoury, już się nie mogę doczekać. Ale się zgubiłam i nie potrafię znaleźć drogi do jej domu- posmutniała dziewczynka.

Wilk słysząc o książce nie miał serca skrzywdzić Kapturka, sam przecież LUBIŁ CZYTAĆ. Znał cały las i odprowadził dziewczynkę pod same drzwi domku babci.

Dawno, dawno temu, za górami, za rzekami, w małym domku pod lasem żyła dziewczynka wraz ze swoją mamą. Dziewczynka nosiła czerwony płaszczyk i dlatego nazywano ją Czerwonym kapturkiem.
Pewnego dnia mama powiedziała: „Kapturku, idź do babci, zanieś jej chleb, miód i mleko i książkę którą LUBI CZYTAĆ. Tylko pamiętaj: nie zbaczaj ze ścieżki i nie rozmawiaj z nieznajomymi!”.
...

Dawno, dawno temu, za lasami, za górami, na południu Europy znajdowała się maleńka wieś. Nie posiadała nazwy, praktycznie nikt nie wiedział o jej istnieniu. Mieszkańcy żyli tam ubogo, ale szczęśliwie - nikt na nic nie narzekał, wszyscy byli dla siebie życzliwi.
Ich największą atrakcją nie był komputer, telewizor, czy jakaś gra. Spędzali całe dni na dworze oraz na czytaniu. I tak żyli sobie, a ich źródłem przyjemności została znajdująca się, obok dużego dębu, mała biblioteka. Z zewnątrz wyglądała okropnie, lecz w środku zachwycała swoją urokiem, pojemnością książek i atmosferą gościnności.
Pewnego dnia do ich wsi zawitało dwoje ludzi, kobieta i mężczyzna - nie mieli nawet dwudziestu dwóch lat. Byli zmęczeni, brudni i głodni. Na plecach mieli plecaki, a pot spływał z ich twarzy. Wszyscy spojrzeli na nich. Dziewczyna postąpiła jeden krok na przód, ale wtedy straciła grunt i upadła. Jej towarzysz podszedł do niej, w tym połowa społeczeństwa wsi. Starsi podnieśli ją i przenieśli do jednego z domów, a chłopak za nimi, powłócząc nogami. Oboje przeszli wiele – kradzież samochodu, oszczędności, do tego zgubili się i wędrowali pięć dni w poszukiwaniu cywilizacji.
Mieszkańcy zaopiekowali się przybyłymi – dali im jedzenie, wodę, miejsce do spania i ubrania. Do tego nie chcieli nic w zamian. Para patrząc na dzieci, zapytali:
- Dlaczego tak kochacie książki?
Oni spojrzeli na nich dziwnie.
- Są niesamowite. Dzięki nim możesz przenieść się w zupełnie inne miejsce i poznać życie innego człowieka. Lubimy czytać.
Postanowili też przeczytać kilka powieści, które dostali z biblioteki. Kiedy przybyli opuszczali ich, ludzie podarowali im kilka z nich.

Dawno, dawno temu, za lasami, za górami, na południu Europy znajdowała się maleńka wieś. Nie posiadała nazwy, praktycznie nikt nie wiedział o jej istnieniu. Mieszkańcy żyli tam ubogo, ale szczęśliwie - nikt na nic nie narzekał, wszyscy byli dla siebie życzliwi.
Ich największą atrakcją nie był komputer, telewizor, czy jakaś gra. Spędzali całe dni na dworze oraz na czytaniu....

Dawno, dawno temu istniały dwie bandy zbójeckie. Jedną dowodził okrutny Alibaba, który miał 40 podłych rozbójników i dostęp do jaskini pełnej skarbów, zaś drugiej przywódcą była Alibabka z 40 rozbójniczkami słynącymi z dobrego serca. Zbójcy często naśmiewali się z rozbójniczek, którym wróżyli marne życie i śmierć z głodu. Pewnego dnia Alibabka znalazła, niestety pękniętą, cudowną lampę Alladyna. Dżinowi troszkę wiało i czuł mały dyskomfort z tego powodu, ale sam sobie nie mógł pomóc. Alibabka żywicą skleiła szkło najlepiej jak umiała. Dżinowi zrobiło się żal dobrej kobiety i postanowił się odwdzięczyć. Tymczasem Alibaba stał ze zbójami przed skarbcem i wołał bezradnie: SEZAMIE OTWÓRZ SIĘ! Sezam ani drgnął. Wtedy zaproponował Alibabce, że jeśli znajdzie skuteczny sposób na jego otwarcie, to połowa skarbu będzie jej oraz odbędzie się 41 wesel. Alibabka uczyniła to bez trudu. Stanęła przed sezamem i krzyknęła nowe hasło podane jej przez Alladyna: LUBIMY CZYTAĆ! I odtąd wszyscy żyli długo, szczęśliwie i uczciwie.

Dawno, dawno temu istniały dwie bandy zbójeckie. Jedną dowodził okrutny Alibaba, który miał 40 podłych rozbójników i dostęp do jaskini pełnej skarbów, zaś drugiej przywódcą była Alibabka z 40 rozbójniczkami słynącymi z dobrego serca. Zbójcy często naśmiewali się z rozbójniczek, którym wróżyli marne życie i śmierć z głodu. Pewnego dnia Alibabka znalazła, niestety pękniętą, ...

Dawno, dawno temu, młody książę Aschan ze względu na osiągnięcie dorosłości, zmuszony został przez swego ojca do wyprawienia balu. Miał na nim znaleźć przyszłą żonę. W tymże królestwie, żyła też piękna i zwinna złodziejka- Kara. Usłyszawszy o organizowanym balu bezwzględny przywódca złodziei zlecił przygotowania do rabunku. Zadanie to przydzielono Karze– najzdolniejszej z nich.
W noc balu dziewczyna dostała się do zamku przez tajne wejście, które prowadziło do pałacowej biblioteki. Zauroczona ilością książek, spędziła tam więcej czasu niż zamierzała, ponieważ zawsze kochała powieści . Pochłonięta przyglądaniem się książce pt. „Lubimy czytać”, nie spostrzegła, że również jest obserwowana. W cieniu regałów stał książę i poczuł coś nieznanego– zakochał się. Kara zorientowawszy się, że nie jest sama, umiejętnie umknęła Aschanowi. Podczas balu, tuż przed północą dostała się do skarbca królewskiej biżuterii. Niestety nie wszystko poszło po jej myśli. Została nakryta i była zmuszona uciekać. Podczas ucieczki urwała się jej bransoletka, jedyna pamiątka po zmarłych rodzicach. Bransoletkę znalazł książę, a Karze udało się umknąć.
Gdy wróciła do bazy z pustymi rękoma, przywódca rozkazał ją pobić i wtrącić do celi. Zmaltretowana nie widziała dla siebie żadnych szans na ocalenie. Jednak zauroczony książę rozkazał poszukiwania pięknej złodziejki. Po krótkim czasie dzięki dobrej pracy wywiadowczej żandarmi trafili do kryjówki złodziei. Okrutny przywódca umknął, jednak udało się odnaleźć Karę. Trafiła pod opiekę pałacowych lekarzy i nastąpiło spotkanie z Aschenem. Książę nie powiedział nikomu o poczynaniach Kary i postanowił zdobyć jej serce. Było to zbędne, bo ona już go kochała.

Dawno, dawno temu, młody książę Aschan ze względu na osiągnięcie dorosłości, zmuszony został przez swego ojca do wyprawienia balu. Miał na nim znaleźć przyszłą żonę. W tymże królestwie, żyła też piękna i zwinna złodziejka- Kara. Usłyszawszy o organizowanym balu bezwzględny przywódca złodziei zlecił przygotowania do rabunku. Zadanie to przydzielono Karze– najzdolniejszej z...

Dawno, dawno temu, za siedmioma lasami, za siedmioma górami żyła sobie pewna nastolatka. Bardzo często spędzała czas na imprezowaniu, piciu alkoholu i dobrej zabawie. Była uważana za wredną, złośliwą buntowniczkę sypiającą z kim popadnie. Pewnego dnia w klubie spotkała chłopaka. Wyglądał niczym książę z bajki. Dziewczyna pierwszy raz była zawstydzona i nie miała odwagi podejść. Wyszła stamtąd samotnie z zadziwiającym wzrokiem ludzi na plecach, dlaczego to wraca sama. W rzeczywistości chciała odejść do innego świata. Stanęła przed półką, sięgnęła po książkę, cudowny romans opowiadający o dziewczynie, która spotkała swojego księcia i wcale w pierwszym rozdziale nie próbował zaciągnąć ją do łóżka. Czytała całą noc, na zmianę rozmyślając o swym życiu. Nie wiedziała co mogła w nim zmienić. Nie czuła się szarą myszką. Nad ranem poszła na polanę jak z książki, którą ze sobą wzięła. Spotkała chłopaka. Ponownie się speszyła. Chłopak siedział pod drzewem, gdy spojrzał intruza, zwrócił uwagę na trzymającą w ręce książkę. Nastolatka próbowała ją ukryć, lecz nadaremno. Tak o to zaczęła się ich rozmowa: od tego, że lubią czytać po inne zainteresowania. Pierwszy raz w dziewczynie ktoś dostrzegł coś więcej i dowiedział się o jej pasji. Z tego morał jaki? Nie oceniaj ludzi po pozorach i każdy skrywa sekrety, nawet najbłahsze oraz ma kilka twarzy, a tą najpiękniejszą pokazuje tylko najbliższym.

Dawno, dawno temu, za siedmioma lasami, za siedmioma górami żyła sobie pewna nastolatka. Bardzo często spędzała czas na imprezowaniu, piciu alkoholu i dobrej zabawie. Była uważana za wredną, złośliwą buntowniczkę sypiającą z kim popadnie. Pewnego dnia w klubie spotkała chłopaka. Wyglądał niczym książę z bajki. Dziewczyna pierwszy raz była zawstydzona i nie miała odwagi...

Dawno, dawno temu żyła sobie księżniczka. Pewnego razu wybrała się na przejażdżkę karocą. Po drodze zobaczyła piękną łąkę pełną kwiatów. Postanowiła przejść się na spacer. Łąka była tak duża, że księżniczka zabłądziła. Zaczął padać deszcz. Przemoczona księżniczka zobaczyła na swojej drodze zamek. W zamku tym miesskał młody książę, który szukał żony. Księżniczka zapukała do bram. Została przyjęta bardzo gościnnie. Na noc zaprowadzono ją do wielkiego pokoju wyglądającego jak biblioteka z łóżkiem na środku. Kiedy rano książę spytał księżniczkę jak się spało odpowiedziała:
- Fatalnie. Chyba mam sińce pod oczami. Całą noc czytałam.
Od tej pory zostali parą, a kiedy ktoś ich pyta dlaczego się tak dobrze rozumieją, odpowiadają:
- Lubimy czytać!

Dawno, dawno temu żyła sobie księżniczka. Pewnego razu wybrała się na przejażdżkę karocą. Po drodze zobaczyła piękną łąkę pełną kwiatów. Postanowiła przejść się na spacer. Łąka była tak duża, że księżniczka zabłądziła. Zaczął padać deszcz. Przemoczona księżniczka zobaczyła na swojej drodze zamek. W zamku tym miesskał młody książę, który szukał żony. Księżniczka zapukała do...

Dawno, dawno temu w Królestwie Polan żyła księżniczka Zofia. Miała piękne,
jasne, kręcone włosy i zielone oczy niczym tysiąc malutkich szmaragdów zatopionych w tęczowce. Najstarsi powiadali, że urodę odziedziczyła po swojej nieżyjącej już matce. Najchętniej przebywała w ogrodzie plotąc wianki z kwiatów lub czytając. Pewnego razu, gdy tak spędzała czas zobaczyła ukrywającego się w kwiatach krasnoludka. Przetarła oczy ze zdziwienia. Szybko pobiegła za nim, wpadając do dziury. Ciemność, tylko ciemność. Poczuła, że ktoś ciągnie ją za sukienkę i nagle weszła do bardzo jasnego pomieszczenia pełnego książek. Setki regałów, tysiące książek i siedem krasnoludków patrzących na nią z uśmiechem.
-S..skąd tu tyle książek? - niepewnie zapytała Zosia.
-My po prostu lubimy czytać! - odpowiedziały radośnie krasnoludki.
-Dobrze, nie czas na pogaduchy - powiedział krasnolud z brodą - Skoro tutaj jesteś to przepowiednia się spełniła.
- Jaka przepowiednia?
- Zapisane jest, że ta która zobaczy któregoś z nas, pocałunkiem obudzi księcia litewskiego i zostanie jego żoną.
- A..ale jak to? - zapytała zdezorientowana księżniczka.
- Książę został zaczarowany przez czarownicę i tylko szczery pocałunek może go obudzić.
- Zaprowadzimy cię do niego - powiedziały krasnoludki.
Książę spał na wielkim łożu. Księżniczka patrzyła na niego dłuższą chwilę, po czym złożyła szczery, delikatny pocałunek na jego usta.
Książę obudził się i zakochał w swojej wybawczyni od pierwszego wejrzenia, opowiedział cała historię o czarownicy i klątwie. I tak powstało potężne Królestwo Polan i Litwinów, którym rządzili niesamowicie zakochani w sobie - król Antoni i królowa Zofia.

Dawno, dawno temu w Królestwie Polan żyła księżniczka Zofia. Miała piękne,
jasne, kręcone włosy i zielone oczy niczym tysiąc malutkich szmaragdów zatopionych w tęczowce. Najstarsi powiadali, że urodę odziedziczyła po swojej nieżyjącej już matce. Najchętniej przebywała w ogrodzie plotąc wianki z kwiatów lub czytając. Pewnego razu, gdy tak spędzała czas zobaczyła ukrywającego...