Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Paula
Pocahontas
uisez-c
Autorska_Morderczyni
Ola

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Paula
Pocahontas
uisez-c
Autorska_Morderczyni
Ola

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

M: Serce, uspokój się i zaufaj moim słowom. Nie możesz tego zrobić. Już raz przez to doznałeś złamania.
S: Wiem, ale serce nie wybiera. Przynajmniej tak mówią.
M: Tak, wiem. Serce nie sługa, ale on już raz Cię skrzywdził. Skoro cytujesz mi znane powiedzenia, to co powiesz na to? "Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", znasz to?
S: Znam, ale to silniejsze ode mnie. Nie jestem w stanie stłamsić tego uczucia, ono nawet po złamaniu mnie cały czas gdzieś tam się tliło.
M: Będziesz tego żałował, jeżeli on znowu Cię skrzywdzi. Wiem co mówię, moje argumenty są rozsądne.
S: Ty i ten Twój rozsądek. Co to za życie bez miłości? Bez tego uczucia które sprawia, że aż chce się latać?
M: Spokojniejsze na pewno. Ok, zakochaj się, ale nie w nim. Już raz Cię skrzywdził, znowu chcesz przez to wszystko przechodzić?
S: To wszystko co mówisz jest bardzo logiczne, ale ja nie kieruję się logiką, przecież wiesz. Więc z całym szacunkiem, ale pozwól mi spróbować, nawet jeśli miałoby mnie to kosztować kolejne złamanie. Ludzie w wielu sytuacjach kierują się Tobą i dobrze na tym wychodzą, ale miłość to o wiele bardziej skomplikowana sprawa. Tutaj wielu mnie słucha i mną się kieruje. Uczucie to coś, czego nawet mózg nie ogarnia.
M: Niech Ci będzie, obym nie miał racji i abyś wypełnił się szczerym i odwzajemnionym uczuciem drugiej osoby.

M: Serce, uspokój się i zaufaj moim słowom. Nie możesz tego zrobić. Już raz przez to doznałeś złamania.
S: Wiem, ale serce nie wybiera. Przynajmniej tak mówią.
M: Tak, wiem. Serce nie sługa, ale on już raz Cię skrzywdził. Skoro cytujesz mi znane powiedzenia, to co powiesz na to? "Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki", znasz to?
S: Znam, ale to silniejsze ode mnie....

S:O matko! To on! Napisał! W końcu! Odezwał się! Wiedziałem, że tak będzie!
R:Zwariowałeś? Już zapomniałeś jak ten idiota ją skrzywdził? Nie pamiętasz jak płakała po nocach? Jak kompletnie nie mogła sobie z tym poradzić?
S:Ale ona go kocha! Nie widzisz tego?
R:Widzę i właśnie dlatego tak się o nią boję. Miłość do niego sprawia, że ona cierpi, że nie potrafi myśleć o niczym innym. On zniszczy jej całe życie!
S:A może właśnie to jego brak je niszczy? Możesz choć raz pozwolić jej na szczęście?
R:Ale to się dla niej źle skończy!
S:Zrozum to w końcu! Jej miłość jest większa niż wszelkie konsekwencje jakie za sobą pociąga. Tylko dzięki niej będzie naprawdę szczęśliwa.
R: A jeśli znowu ją skrzywdzi?
S:Wtedy znowu ją z tego wyciągniesz, a dziś, proszę cię, w końcu mu odpiszmy i dajmy mu jeszcze jedną "ostatnią" szansę

S:O matko! To on! Napisał! W końcu! Odezwał się! Wiedziałem, że tak będzie!
R:Zwariowałeś? Już zapomniałeś jak ten idiota ją skrzywdził? Nie pamiętasz jak płakała po nocach? Jak kompletnie nie mogła sobie z tym poradzić?
S:Ale ona go kocha! Nie widzisz tego?
R:Widzę i właśnie dlatego tak się o nią boję. Miłość do niego sprawia, że ona cierpi, że nie potrafi myśleć o niczym...

M: Wstawaj! Już 7:32, spóźnisz się!
S: Daj spokój, dziesięciominutowa drzemka jeszcze nigdy nikomu krzywdy nie zrobiła.
M: Ale o 8 masz ważne spotkanie, od którego wiele zależy.
S: Mówią, że zdrowie najważniejsze więc lepiej wyśpij sie porządnie. Na co komu spotkanie skoro się przez nie można pochorować?!
M: Przypominam tylko, że każde kolejne 5 minut drzemki kosztuje Cię 1.000 €.
S: Kto by zwracał uwagę na jakieś tam zera, gdy kołdra taka ciepła, poduszka taka miękka a nogi i powieki takie ciężkie!
M: Zbankrutujesz jak tak dalej pójdzie!
S: Ale przynajmniej będziesz wypoczęty i nabierzesz sił by w inny sposób zarobić te pieniądze.
M: Słuchaj serca a daleko nie zajdziesz, pójdziesz na dno!
EJJ CHŁOPAKI, WYLUZUJCIE BO NIE DA SIĘ SŁUCHAĆ TYCH WASZYCH PRZEPYCHANEK! ZROBIĘ TO CO UWAŻAM ZA NAJLEPSZE BEZ WASZYCH PODPOWIEDZI. NIE BĘDĘ ANI DŁUŻEJ SPAŁ ANI TYM BARDZIEJ WYCHODZIŁ NA JAKIEKOLWIEK SPOTKANIE, IDĘ POBIEGAĆ I COŚ ZJEŚĆ... BEZ WAS!

M: Wstawaj! Już 7:32, spóźnisz się!
S: Daj spokój, dziesięciominutowa drzemka jeszcze nigdy nikomu krzywdy nie zrobiła.
M: Ale o 8 masz ważne spotkanie, od którego wiele zależy.
S: Mówią, że zdrowie najważniejsze więc lepiej wyśpij sie porządnie. Na co komu spotkanie skoro się przez nie można pochorować?!
M: Przypominam tylko, że każde kolejne 5 minut drzemki kosztuje Cię...

- Hej śpisz?
- Nie. Ja nie mogę spać, przecież wiesz. Beze mnie organizm obumrze. Ciągle muszę być na chodzie.
- Wiem. Ale pamiętasz jak spotkaliśmy dzisiaj Macieja. Był taki uroczy i tak śmiesznie dyszał.
- Po prostu biegł na autobus, bo bał się, że mu ucieknie.
- A może po prostu chciał nas dogonić, kiedy z nami rozmawiał jego serce biło tak mocno. Myślę, że zabrakło mu odwagi aby nam coś powiedzieć.
- Po prostu się śpieszył i puls mu podskoczył. To na pewno nie z naszego powodu.
- Pewnie zapatrzył się w nasze czekoladowe oczy i mu rozum odebrało.
- Praktycznie rzecz biorąc te oczy nie są nasze. One, podobnie jak i my, należą do Ati.
- Marudzisz. Musimy się z nim spotkać. Tak się cieszę, że idziemy na tą randkę.
- To nie żadna randka. To spotkanie biznesowe. Mamy omówić wyniki sprzedaży, zapomniałeś?
- Tak jaaasne. Wstydził się zapytać nas bezpośrednio i to dlatego.
- Serce, idź spać. Porozmawiamy jutro na spokojnie. Kiedy już wszystko sobie przemyślisz. Gdy ochłoniesz.
- Dobrze. Dobranoc.
- Dobranoc.
...
-SERCE!!! Czyś ty do reszty oszalał! Dlaczego do jasnej przysadki powpuszczałeś motyli do brzucha?! I dlaczego wszystkie szepczą Maciej?! Nie mogę się skupić. WEŹ JE!!!
- Nie mogę. Jutro mam spotkanie z Maciusiem.

- Hej śpisz?
- Nie. Ja nie mogę spać, przecież wiesz. Beze mnie organizm obumrze. Ciągle muszę być na chodzie.
- Wiem. Ale pamiętasz jak spotkaliśmy dzisiaj Macieja. Był taki uroczy i tak śmiesznie dyszał.
- Po prostu biegł na autobus, bo bał się, że mu ucieknie.
- A może po prostu chciał nas dogonić, kiedy z nami rozmawiał jego serce biło tak mocno. Myślę, że zabrakło mu...

- Muszę to mieć!
- Wcale nie musisz.
- Umrę!
- Przeżyjesz.

- Muszę to mieć!
- Wcale nie musisz.
- Umrę!
- Przeżyjesz.

Mózg spojrzał na serce krzywiąc się i wytykając język z obrzydzenia.

— Postępujesz bardzo dziecinnie, skrzywdzi Cię, zobaczysz. — stwierdził rozum głosem nieznoszącym sprzeciwu.
— Ale to prawdziwa miłość, która mnie uszczęśliwia, serce nie sługa.

— Jednakże mógłbyś się mnie trochę posłuchać? To przecież nierozsądne z Twojej strony.

— Nic na to nie poradzę, sam nie wiem jak to się stało, jak doszło do tego, iż zaczęłam darzyć kogoś tak silnym uczuciem.

— W tym feralnym świecie nie ma czasu na coś tak absurdalnego jak miłość.

— Proszę Cię rozumie, daj mi szanse. Nie chcę aby między nami dochodziło do scysji!

— Bezsensownym jest prowadzenie tak irracjonalnej dyskusji, wszakże mnie interesuje zupełnie co innego, niż Ciebie.

— Czemu nie możemy podjąć decyzji wspólnie?

— Ponieważ jestem rozumem, nie czuję, ja myślę. Nie rozumiem, ja analizuje i stwierdzam, nie staram się zrozumieć. Nie wzrusza mnie cierpienie, natomiast ty jesteś sercem; kruchym, wrażliwym, chodzącym przykładem emotywności. Nie posłuchasz się mnie, a później przyjdziesz do mnie swe wylewać żale. Idź i kochaj, cierp i trać, a ja wciąż tu będę stał.

Mózg spojrzał na serce krzywiąc się i wytykając język z obrzydzenia.

— Postępujesz bardzo dziecinnie, skrzywdzi Cię, zobaczysz. — stwierdził rozum głosem nieznoszącym sprzeciwu.
— Ale to prawdziwa miłość, która mnie uszczęśliwia, serce nie sługa.

— Jednakże mógłbyś się mnie trochę posłuchać? To przecież nierozsądne z Twojej strony.

— Nic na to nie poradzę, sam nie...

Serce i Rozum

- Powiedz mi Serduszku, co byś wybrała? Miłość czy karierę? Gdyby istniała tylko jedna możliwość oczywiście.
- Czy nie podpuszczasz mnie kolejny raz Rozumie?
- Gdzieżby, ja mam już swoje ugruntowane stanowisko, teraz chciałbym poznać Twoje.
- Jakbyś nie wiedział...
- Zawsze możesz mnie zaskoczyć Serduszku.
- Jestem za miłością! Ona sprawia, że człowiek się raduje, uśmiecha, daje siebie drugiej osobie, sam też otrzymuje wiele...
- Ale taki stan wiecznie nie trwa, naukowcy twierdzą, że po kilku latach miłość pęka jak bańka mydlana. Życie to pokazuje.
- Rozumie, znowu będziemy się kłócić? Ja tego nie lubię! Źle się po tym wszystkim czuję. Poza tym znowu nie dajesz mi dokończyć.
- Nieprawda. Czuję tylko, że w takich sytuacjach muszę podać Ci fakty, to jest racjonalne. Tak jak i cały ja.
- Ach Ty napuszony!!!...
- No, Serduszku, nie denerwuj się. Miłość trwa tylko chwilę, a na karierę pracuje się wiele lat i jeśli się do tego przyłożyć, to zwykle się człowiek nie zawiedzie.
- Ale za to płaci się zbyt wysoką cenę! I nie chodziło mi Rozumie o bezrozumną miłość, ale o zwykłą bliskość, czułość, intymność, pamiętanie o odrębności drugiej osoby! Nie mówię o motylkach! Kariera za dużo kosztuje, zamiast niej zdrowsze jest hobby czy zwykła sumienna praca, po prostu dobre służenie ludzkości! Ooooooch, jestem już zdenerwowana, mykam na razie Rozumie!
- Czekaj Serduszku! Zaskoczyłaś mnie...

Serce i Rozum

- Powiedz mi Serduszku, co byś wybrała? Miłość czy karierę? Gdyby istniała tylko jedna możliwość oczywiście.
- Czy nie podpuszczasz mnie kolejny raz Rozumie?
- Gdzieżby, ja mam już swoje ugruntowane stanowisko, teraz chciałbym poznać Twoje.
- Jakbyś nie wiedział...
- Zawsze możesz mnie zaskoczyć Serduszku.
- Jestem za miłością! Ona sprawia, że człowiek się...

- I co teraz?
- Nie wiem, ty tu jesteś od myślenia.
- Jasne, niech rozum wszystko naprawi. Ty tylko potrafisz psuć. Wiesz ile czasu zajmie mi racjonalne wytłumaczenie jej, że jest wystarczająco dobra i nie potrzebuje aprobaty jakiegoś niewdzięcznego typa? Musisz się tak łatwo dać porywać emocjom?
- Jesteś okrutny. Ja chciałem dobrze, a ty jesteś niemiły!
- Tylko nie to! Znowu będziesz płakać? Mam tego dość, wiesz jak trudno jest kontrolować organizm w takim stanie? No, uspokój się. Bo znowu popękasz, wiesz że im częściej się tak dzieje, tym trudniej jest cię skleić.
- Przepraszam. To co zrobimy?
- Po pierwsze: musisz się uspokoić. Po drugie, skup się na jakichś pozytywnych emocjach, bo toniesz w smutku, a to nikomu nie pomoże. I po trzecie: od teraz ja o wszystkim decyduję! Żadnego szybszego bicia z byle powodu! Widzisz do czego nas doprowadza to zachwycanie się wszystkim. To samo z nadmiernym stresowaniem się! W ogóle koniec z kierowaniem się emocjami! Teraz będziemy racjonalni i dzięki temu jakoś bezboleśnie przejdziemy przez życie.
- Nie możesz tego zrobić! Chcesz ją zamienić w jakiegoś robota? Pomyśl trochę! Kiedy ja i ona jesteśmy szczęśliwi, ty też jesteś! Bez małego stresu, nigdy by się do niczego nie zmotywowała. A smutek pozwala docenić piękne momenty w życiu! Naprawdę chcesz jej zabrać szansę na szczęście?
- Niestety masz rację. Może po prostu umówmy się, że następnym razem dasz mi dojść do głosu i RAZEM zastanowimy się co dla niej najlepsze?
- Dobrze, spróbujmy. A teraz wytłumacz jej, że jest ładna i mądra.
- Ech, jak zwykle najtrudniejsze zadanie na mojej głowie.

- I co teraz?
- Nie wiem, ty tu jesteś od myślenia.
- Jasne, niech rozum wszystko naprawi. Ty tylko potrafisz psuć. Wiesz ile czasu zajmie mi racjonalne wytłumaczenie jej, że jest wystarczająco dobra i nie potrzebuje aprobaty jakiegoś niewdzięcznego typa? Musisz się tak łatwo dać porywać emocjom?
- Jesteś okrutny. Ja chciałem dobrze, a ty jesteś niemiły!
- Tylko nie to!...

Spojrzałam na wystawę cukierni. Pączek z lukrem, umieszczony na honorowym miejscu, uśmiechał się do mnie.
- Kup go, jak go zjesz, będziesz się lepiej czuła – poczułam ból w klatce piersiowej.
- Serce, milcz.
- Kup go, stać się – zakołatało w mojej głowie. Mózg się aktywował.
- Poziom serotoniny się podniesie …
- Nie potrzebujesz nowych skarpetek …
- Więc cię stać! – zakończyli zgodnie Serce i Mózg.
- Hej! HALO! Od kiedy to jednym głosem mówicie?! – zirytowałam się – Zawsze jedno mówiło „tak”, drugie „nie”, miałam rozterki, a teraz co – zmówiliście się?
Zapadła cisza. Pączek zamrugał do mnie i przysięgam, że wyciągnął swoją lukrowaną dłoń i zaprosił mnie do środka lokalu.
- Nie, w sensie my nie działamy razem! Tylko tak jakoś … - zająknęło się Serce.
- Po prostu są momenty w życiu, że trzeba zakopać topór wojenny – dodał z powagą Mózg.
- I dlaczego akurat teraz? – spytałam poważnie – Było tyle ważniejszych momentów w moim życiu, kiedy mogliście krzyczeć do mnie jednym głosem. Dlaczego teraz trzymacie wspólny front?
- BO MY CHCEMY PĄCZKA!!! – ryknęli Serce i Mózg – O matko, jak ja chcę pączka, jak on tak kęs po kęsie schodzi potem przełykiem obok mnie, och to takie cudowne – na pierwszy plan wybił się rozmarzony głos Serca.
- I tak słodko pachnie, wszystkie receptory aż szaleją – westchnął Mózg - A potem odsyłam impulsy do żołądka i pozwalam na rozpoczęcie procesu trawienia.
Kiedy zaczęli tworzyć pochwalne peany na część pączka, nie wytrzymałam. Weszłam szybko do cukierni i kupiłam nie jeden, a trzy pączki. Po jednym dla każdego. Lubię sprawiać radość innym … i sobie też.

Spojrzałam na wystawę cukierni. Pączek z lukrem, umieszczony na honorowym miejscu, uśmiechał się do mnie.
- Kup go, jak go zjesz, będziesz się lepiej czuła – poczułam ból w klatce piersiowej.
- Serce, milcz.
- Kup go, stać się – zakołatało w mojej głowie. Mózg się aktywował.
- Poziom serotoniny się podniesie …
- Nie potrzebujesz nowych skarpetek …
- Więc cię stać! –...