Pierwszym obiektem moich westchnień był kolega z podstawówki. Działo się to mniej więcej w drugiej klasie. Jako mała dziewczynka byłam dość nieśmiała. Na którejś lekcji wychowawczyni poprzesadzała dzieci. Tak się stało, że zostałam posadzona obok wcześniej wspomnianego kolegi. Miał dość rzadkie i nietypowe imię. Nazywał się Rudolf, ale wszyscy mówiliśmy do niego Rudek. Na początku mało się do siebie odzywaliśmy i nam obojgu nie pasowała ta sytuacja. Ale z czasem okazało się, że Rudek był naprawdę śmieszny. Tak bardzo byliśmy pochłonięci rozmową, że pewnego dnia dostałam swoją pierwszą uwagę! Trochę się tym przejęłam, bo jak dotąd byłam wzorową uczennicą. Jeszcze przez jakiś czas siedzieliśmy razem w ławce, ale w końcu pani znów poprzesadzała wszystkich. Jakiś rok później wysłałam mu laurkę na walentynki. Niestety nasza relacja nie przeżyła próby czasu. Każdy znalazł własnych znajomych i poszedł w inną drogę. Niemniej do dziś dobrze go wspominam jego jako moją pierwszą "miłość".

Pierwszym obiektem moich westchnień był kolega z podstawówki. Działo się to mniej więcej w drugiej klasie. Jako mała dziewczynka byłam dość nieśmiała. Na którejś lekcji wychowawczyni poprzesadzała dzieci. Tak się stało, że zostałam posadzona obok wcześniej wspomnianego kolegi. Miał dość rzadkie i nietypowe imię. Nazywał się Rudolf, ale wszyscy mówiliśmy do niego Rudek. Na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Byłam w siódmej klasie, gdy zakochałam się w chłopaku o imieniu Maciek. On o tym nie wiedział, nie znał mnie. Był starszy o rok, codziennie go widziałam w szkole, na przerwach snułam się za jego klasą, aby tylko był w zasięgu mojego wzroku. Kiedy zdobyłam jego adres, często chodziłam w pobliże z nadzieją, że go zobaczę. Pamiętam, ze któregoś zimowego dnia (był wtedy mroźny dzień, śnieg skrzypiał pod butami, to były zimy!) odważyłam się i weszłam do jego bramy, stanęłam przed drzwiami i stałam tak kilka minut: zadzwonić czy nie zadzwonić? i co ja mu powiem? to pytanie sprowadziło mnie na ziemię. Wróciłam do domu i już tylko od czasu do czasu spoglądałam w kierunku Maćka.

Byłam w siódmej klasie, gdy zakochałam się w chłopaku o imieniu Maciek. On o tym nie wiedział, nie znał mnie. Był starszy o rok, codziennie go widziałam w szkole, na przerwach snułam się za jego klasą, aby tylko był w zasięgu mojego wzroku. Kiedy zdobyłam jego adres, często chodziłam w pobliże z nadzieją, że go zobaczę. Pamiętam, ze któregoś zimowego dnia (był wtedy mroźny...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja pierwsza miłość zaczęła się w przedszkolu w grupie starszaków. Nie wiem, czy Kawa (bo takie miał przezwisko) zwrócił na mnie uwagę, ponieważ szalały za nim wszystkie dziewczyny z grupy. Marzyłam, żeby pani mój leżak postawiła obok jego leżaka. Ukradkowo zerkałam, jaką ma piżamkę i czy oby jest w moim guście. Zazdrościłam tym szczęściarom, które siedziały z nim przy jednym stoliku i patrzyły, jak pałaszuje obiad czy podwieczorek. A gdy podczas posiłku była kawa z mlekiem i ktoś powiedział, że jeżeli dziewczyna napije się jej, to oznacza, że kocha się w Kawie, ja wtedy demonstracyjnie nie ruszyłam mojego kubka z kawą, bo nie chciałam uzewnętrzniać swych skrywanych uczuć. Natomiast podczas grupowego pamiątkowego zdjęcia pchałam się jak najbliżej niego i też w czasie wycieczki po lesie deptałam mu po piętach. Wzajemności się nie doczekałam w postaci pocałunku, ale tak jak wszystkie dziewczyny i ja chętnie pokazałam mu, co mam pod majtkami na przedszkolnym podwórku. Stan zauroczenia Kawą trwał jeszcze w pierwszej klasie szkoły podstawowej, a później mi wywietrzał z głowy.

Moja pierwsza miłość zaczęła się w przedszkolu w grupie starszaków. Nie wiem, czy Kawa (bo takie miał przezwisko) zwrócił na mnie uwagę, ponieważ szalały za nim wszystkie dziewczyny z grupy. Marzyłam, żeby pani mój leżak postawiła obok jego leżaka. Ukradkowo zerkałam, jaką ma piżamkę i czy oby jest w moim guście. Zazdrościłam tym szczęściarom, które siedziały z nim przy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Właściwie to zaczęłam wcześnie...zbyt wcześnie, szczególnie gdy patrzę na dziewięcioletniego syna jestem pewna, że pierwsze zauroczenie, co tam pierwsza miłość już za nim. Mam na imię Marta. Kiedy miałam sześć lat zakochałam się nieodwołalnie w Radku obok którego zostałam karnie posadzona przy stoliku podczas przedszkolnych obiadków. Tak zaczęło się krótkie lecz jak bardzo intensywne uczucie...z mojej strony. Siedziałam prosto, uśmiechałam się, raz zjadłam za niego śledzia w śmietanie, jednak żadne z moich wymyślnych zabiegów nie przyniosło rezultatów. Usłyszałam "odwal się" i pękło mi serce. Dziś po wielu latach uśmiecham się do wspomnień. To było piękne uczucie mimo wszystko...

Właściwie to zaczęłam wcześnie...zbyt wcześnie, szczególnie gdy patrzę na dziewięcioletniego syna jestem pewna, że pierwsze zauroczenie, co tam pierwsza miłość już za nim. Mam na imię Marta. Kiedy miałam sześć lat zakochałam się nieodwołalnie w Radku obok którego zostałam karnie posadzona przy stoliku podczas przedszkolnych obiadków. Tak zaczęło się krótkie lecz jak bardzo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Muzyka to miłość. Muzyka nie porzuci, nie zdradzi, nie skłamie. . Ale kiedy muzyka pozwala nam połączyć się z drugą osobą, mamy kwintesencję szczęścia!

Nauka gry na gitarze nie była celem. Celem był ON. . . Delikatny zarost, długie włosy, starszy, umiejący grać na gitarze w sposób, który przenosił mnie do innego świata za każdym razem kiedy się spotykaliśmy. . I rumienił się w taki sposób. . Ten uśmiech, za każdym razem walczyłam z pokusą objęcia jego twarzy swoimi dłońmi, a on kusił nieświadomy niczego.
Chęć nauki pogłębiała się z każdym spotkaniem, chciałam więcej i więcej, a on mógł mi to wszystko dać! Musiałam tylko przezwyciężyć strach przed uczuciem i odrzuceniem. Brak skupienia, zero koncentracji, to musiało dać się zauważyć. . . Musiało. . .
Na początku niewinnie, dokształcałam swoje umiejętności pod okiem jego i nauczycielki, później już tylko pod jego okiem. . .
Muzyka plus miłość, i jest wspomniana kwintesencja szczęścia.

To było wspaniała miłość, przyjaźń i wspaniały czas.

Muzyka to miłość. Muzyka nie porzuci, nie zdradzi, nie skłamie. . Ale kiedy muzyka pozwala nam połączyć się z drugą osobą, mamy kwintesencję szczęścia!

Nauka gry na gitarze nie była celem. Celem był ON. . . Delikatny zarost, długie włosy, starszy, umiejący grać na gitarze w sposób, który przenosił mnie do innego świata za każdym razem kiedy się spotykaliśmy. . I rumienił...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy byłam w podstawówce zakochałam się w przystojnym chłopaku, na szczęście on we mnie też. Zostaliśmy parą. Chodziliśmy razem po korytarzach, jedliśmy drugie śniadania razem,było bardzo fajnie. Lecz po trzech dniach prży koszu na śmieci zerwalam z nim, ponieważ wszędzie za mną chodził i balam się o nim mamie powiedzieć. Teraz jestem w liceum i on znowu do mnie napisał. Zaprosił mnie na wesele jako osoba towarzysząca. Czekam na rozwój sytuacji.

Kiedy byłam w podstawówce zakochałam się w przystojnym chłopaku, na szczęście on we mnie też. Zostaliśmy parą. Chodziliśmy razem po korytarzach, jedliśmy drugie śniadania razem,było bardzo fajnie. Lecz po trzech dniach prży koszu na śmieci zerwalam z nim, ponieważ wszędzie za mną chodził i balam się o nim mamie powiedzieć. Teraz jestem w liceum i on znowu do mnie napisał....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja koleżanka i obiekt naszych westchnień piąta klasa tłusty czwartek siedzimy razem przy stole i z racji tego , że Maciek siedział między nami dwiema każda próbowała go zagadać popisać się przed nim i udowodnić , że jest się lepszą co z tego ze miał już dziewczynę. Jedliśmy pączki i gdy nie patrzył rękami brudnymi od cukru pudru za jego plecami nawzajem brudzilysmy sobie bluzki tak aby ta dróga poszła do łazienki i dała tej pierwszej spokuj. Teraz z Madzią jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami i chodzimy razem do liceum A Maciek jest w innej szkole . I taki tam podryw w czasie jedzenia pączków. 😂

Ja koleżanka i obiekt naszych westchnień piąta klasa tłusty czwartek siedzimy razem przy stole i z racji tego , że Maciek siedział między nami dwiema każda próbowała go zagadać popisać się przed nim i udowodnić , że jest się lepszą co z tego ze miał już dziewczynę. Jedliśmy pączki i gdy nie patrzył rękami brudnymi od cukru pudru za jego plecami nawzajem brudzilysmy sobie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dwóch przyjaciół i ja - czyli trójkąt zakochanych nastolatków. Tak tak, dobrze pamiętam jak wzdychałam do Konrada, kiedy to za mną uganiał się Kevin, jego najlepszy przyjaciel. Nasza trójka tkwiła w takim błędnym kole. Wspólne docinki, psikusy, rozmowy i zabawy. Kevin dzwonił do mnie po lekcjach pod pretekstem źle przepisanego zadania domowego, by dopytać o treść, za to Konrad musiał się pofatygować po piórnik, który "przypadkowo" znalazł się w moim plecaku i powędrował ze mną do domu. Fajne, beztroskie czasy, przepełnione gafami, rumianymi policzkami, wstydliwością, ale i śmiechem, radością czy stadem motyli w brzuszku. Niewinność i maślane oczy, były wtedy na porządku dziennym.

Dwóch przyjaciół i ja - czyli trójkąt zakochanych nastolatków. Tak tak, dobrze pamiętam jak wzdychałam do Konrada, kiedy to za mną uganiał się Kevin, jego najlepszy przyjaciel. Nasza trójka tkwiła w takim błędnym kole. Wspólne docinki, psikusy, rozmowy i zabawy. Kevin dzwonił do mnie po lekcjach pod pretekstem źle przepisanego zadania domowego, by dopytać o treść, za to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]128639|Krystal Sutherland[/authorPhoto] Krystal Sutherland[authorLink]128639|Krystal Sutherland[/authorLink]
Chemia naszych serc[bookLink]301492|Chemia naszych serc[/bookLink]

 [authorPhoto]128639|Krystal Sutherland[/authorPhoto] Krystal Sutherland[authorLink]128639|Krystal Sutherland[/authorLink]
Chemia naszych serc[bookLink]301492|Chemia naszych serc[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post