Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

vAnitas
Joostynka
AnnaP
Tina
zosia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

vAnitas
Joostynka
AnnaP
Tina
zosia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Ola właśnie została jedną z głównych bohaterek swojej ulubionej książki obyczajowej. Bardzo zależy jej na tym, aby czytelnicy polubili ją taką, jaką jest, nie zamierza nikogo udawać. Tak jak większość młodych ludzi nie wie co zrobić z własnym życiem i którą ścieżką podążać. Ma wiele marzeń i pomysłów, które po zderzeniu z rzeczywistością oddalają się od niej. Ale mimo wszystko pozostaje pogodna i pozytywnie nastawiona do świata wierząc, że jeszcze odnajdzie swoje prawdziwe JA, a życie samo wskaże jej drogę. Ola kocha swoich bliskich, dba o przyjaciół, szanuje zdanie innych nawet jeśli się z nimi nie zgadza. Mimo kilku zalet ma też wady jak każdy człowiek. Z miłej i opanowanej dziewczyny potrafi zmienić się w wulkan złości, który pod wpływem adrenaliny może nieźle namieszać. Często odzywa się w niej leń i śpioch, no ale co zrobić ;) Zdarza jej się być zorganizowaną i punktualną, niestety tylko czasami. Na szczęście nigdy nie opuszcza jej poczucie humoru. Mimo wszystko Ola uważa, że świat odbiera ją w pozytywny sposób i ma nadzieję, że czytelnicy się z nią zaprzyjaźnią :)

Ola właśnie została jedną z głównych bohaterek swojej ulubionej książki obyczajowej. Bardzo zależy jej na tym, aby czytelnicy polubili ją taką, jaką jest, nie zamierza nikogo udawać. Tak jak większość młodych ludzi nie wie co zrobić z własnym życiem i którą ścieżką podążać. Ma wiele marzeń i pomysłów, które po zderzeniu z rzeczywistością oddalają się od niej. Ale mimo...

Anna Shirley wspaniała postać pod każdym względem. Przebojowości pod każdym względem jest bardzo wiele w niej.
Uczucie niezadowolenia, gdy coś wykona, jest niespokojna.
Ambitna w dążeniu do celu - pisarstwo.
Występuje niepewność u mnie czy dane zadanie wykonałam, kocham towarzystwo dzieci jak ona, kocham jedną miłość jak ona, jestem wierna przyjaźni.
Z takim podejściem do życia każdy czytelnik odnajdzie siebie w niej. Los bohatera jest w naszych rękach, a my dzielimy swój razem z nim.

Anna Shirley wspaniała postać pod każdym względem. Przebojowości pod każdym względem jest bardzo wiele w niej.
Uczucie niezadowolenia, gdy coś wykona, jest niespokojna.
Ambitna w dążeniu do celu - pisarstwo.
Występuje niepewność u mnie czy dane zadanie wykonałam, kocham towarzystwo dzieci jak ona, kocham jedną miłość jak ona, jestem wierna przyjaźni.
Z takim podejściem...

Siedzę na werandzie. Otulona w ciepły koc, sączę ulubioną herbatę malinową, upajając się jej nieziemskim zapachem. Uwielbiam to miejsce. Uwielbiam tu wracać, zapomnieć o trudach codzienności, o problemach, smutkach. Patrzę na sad i czuję w sercu błogość. Mama uwija się w kuchni, już czuję pierwsze aromaty cytrynowego ciasta… Tata jeszcze w księgarni, interes się kręci, trzeba dużo pracować, ale on to kocha. Książki to jego życie… Moje siostry – jest nas pięć córek – każda żyje własnym życiem i w swoim świecie. Wielkie miasta, rodziny, praca w korporacjach. Jednak jest jedno miejsce, do którego zawsze wracamy. To rodzinny dom. Z jabłoniowym sadem. Z każdego miejsca w świecie wiemy, jak tu trafić z zamkniętymi oczami. Siedzę tak, delektuję się i głaszczę się po brzuchu. Niedługo Ty będziesz już z nami. Poznasz to magiczne miejsce. Dom rodzinny swojej mamy. Ukochany dom, pachnący ciastem i jabłkami. Poznasz babcię i dziadka, którzy będą Cię kochać najmocniej na świecie, jak wszystkie swoje wnuki i wnuczki. Poznacz ciocie, kuzynów. Czekamy na Ciebie kochane moje maleństwo. Mam nadzieję, że to będzie również Twoje miejsce na ziemi, do którego będziesz zawsze wracać. Pamiętaj, że trzeba podążać za marzeniami, realizować się, ale zawsze musi znaleźć się czas, aby odnaleźć ścieżkę do domu. Dom to ludzie, którzy go tworzą. Nasz jest magiczny, jedyny, cudowny. Czekam na Ciebie… Szczęśliwy dom[bookLink]262013|Szczęśliwy dom[/bookLink]

Siedzę na werandzie. Otulona w ciepły koc, sączę ulubioną herbatę malinową, upajając się jej nieziemskim zapachem. Uwielbiam to miejsce. Uwielbiam tu wracać, zapomnieć o trudach codzienności, o problemach, smutkach. Patrzę na sad i czuję w sercu błogość. Mama uwija się w kuchni, już czuję pierwsze aromaty cytrynowego ciasta… Tata jeszcze w księgarni, interes się kręci,...

 [bookCover]262013|Szczęśliwy dom[/bookCover]

Zdyszany Bosse wpadł do sieni.
- Jest! Już przyjechała do Wielkiej Wsi! -wrzasnął, aż Agdzie wypadła miska z rąk.
- Kto?- chórem zapytaliśmy ja, Lasse i Agda.
- Nowa nauczycielka, podobno ma na imię Lucy.
Bosse zakręcił się wokół stołu i pobiegł z wiadomością do zagrody Północnej i Południowej nie zważając na to, że ubłocił całą podłogę.
Wieczorem nie mogłam zasnąć, zastanawiałam się jaka będzie ta nowa, która miała zastąpić naszą nauczycielkę na czas choroby.
Rano byłam pierwsza gotowa do wyjścia i z niecierpliwością przestępowałam z nogi na nogę. Po drodze dołączyły do nas dzieci z innych wsi i razem wbiegliśmy do klasy.
Pani już na nas czekała, była wysoka, miała krótkie włosy i miły uśmiech. Poczęstowała nas na powitanie cukierkami i powiedziała, że kocha książki. Od razu ją polubiłam.
Poprosiła abyśmy napisali opowiadanie o sobie, jacy jesteśmy, co lubimy robić, co nas interesuje.
Ja i Anna napisałyśmy, że lubimy opiekować się dziećmi, Bosse , że lubi ptaki, a Anna o pracach domowych. Inni też napisali bardzo ciekawe opowiadania. Lassego opowiadanie było oczywiście o strasznych stworach, z którymi walczy, o jego odwadze i sprycie. Na końcu napisał, że chciałby , a by poznały go dzieci na całym świecie. Wszyscy pokładaliśmy się ze śmiechu. Kiedy dzieci się uspokoiły, Pani Lucy uśmiechnęła się tajemniczo do Lassego i powiedziała,
- Kto wie Lasse ,kto wie, może właśnie tak się stanie.

Zdyszany Bosse wpadł do sieni.
- Jest! Już przyjechała do Wielkiej Wsi! -wrzasnął, aż Agdzie wypadła miska z rąk.
- Kto?- chórem zapytaliśmy ja, Lasse i Agda.
- Nowa nauczycielka, podobno ma na imię Lucy.
Bosse zakręcił się wokół stołu i pobiegł z wiadomością do zagrody Północnej i Południowej nie zważając na to, że ubłocił całą podłogę.
Wieczorem nie mogłam zasnąć,...

'Tina Karenina'

Alexej spojrzał na nią z miłością. Siedziała w ogrodzie z dzieckiem na rękach i cichutko mu śpiewała.
Była taka odmieniona, jakby z gnuśnej i wiecznie niezadowolonej, opętanej ślepą zazdrością kochanki, stała sie nagle ułożoną towarzyszką życia. Nie mogli być małżeństwem, to było jasne od samego początku, jednak tutaj, we Włoszech, nikt przecież tego od nich nie wymagał. Mieszkali razem, chodzili do teatru i galerii, dzielili noce i dnie. Nie naznaczono ich szkarłatną literą grzechu i tylko nieliczni plotkowali o ich wzajemnych stosunkach. Mogła się tutaj czuć bezpiecznie, z dala od zimnej, budzącej złe wspomnienia ojczyzny. Alexey pamiętał ich pierwsze spotkanie w pociągu, kiedy przypadkowo natknął się na tą tajemniczą kobietę o pełnych kształtach i niesamowitych zielonych oczach. Zakochany od pierwszego wejrzenia wiedział, że nie przeżyje kolejnego dnia, jeśli Tina Karenina nie będzie jego. To uczucie, kosztowało ich wiele bólu i upokorzeń, jednak teraz, po wyjeździe z Rosji, otrzymali nową szansę na szczęście.

'Tina Karenina'

Alexej spojrzał na nią z miłością. Siedziała w ogrodzie z dzieckiem na rękach i cichutko mu śpiewała.
Była taka odmieniona, jakby z gnuśnej i wiecznie niezadowolonej, opętanej ślepą zazdrością kochanki, stała sie nagle ułożoną towarzyszką życia. Nie mogli być małżeństwem, to było jasne od samego początku, jednak tutaj, we Włoszech, nikt przecież tego od...

-Małgosiu! - słyszę nawoływanie
-Pora wstawać, bo spóźnisz się do szkółki niedzielnej i pamiętaj nie zatrzymuj się nigdzie po drodze, bo znów przyjdą Ci do głowy durne pomysły.
Wyskakuję z łóżka jak oparzona, jestem kompletnie zdezorientowana, nie mam pojęcia gdzie się znajduję i czyj to głos. Rozglądam się dookoła, pokój urządzony bardzo skromnie, w jednym jego końcu łóżko, po drugiej stronie toaletka, gałganki na podłodze. Wyglądam przez okno, mam wrażenie, że dom usytuowany jest na wzgórzu skąd rozciąga się piękny widok na zielone łąki, ogród i sad owocowy.
-Małgosiu pospiesz się Diana już czeka przed bramą. Mateusz odbierze was z powrotem.
Mateusz, Diana, dom na wzgórzu? Zaczynam układać te elementy jak puzzle i pasuje mi to do jednego, tylko imię się nie zgadza, bo czyż to nie była Ania? Jednak po chwili uzmysławiam sobie, że faktycznie tylko imię nie pasuję, moje odbicie w lustrze mówi mi, że mogłabym z powodzeniem być Anią. Nawet tak mnie przecież nazywano w dzieciństwie, moje rude włosy, piegi i blada cera nie pozostawiają złudzeń, jestem jak ta bohaterka z powieści! Postanawiam rzucić się na głęboką wodę i wejść w to. Szybko się ubieram i wybiegam na spotkanie ze swą przyjaciółką.
-W końcu jesteś, Małgosiu musimy się pośpieszyć, Gilbert już na nas czeka na rozstaju dróg.
Nic nie odpowiadam, jestem jak urzeczona, słońce przyjemnie ogrzewa moją skórę, letni wietrzyk przynosi zapach świeżości porannych kwiatów, okolica przecudnie nastraja i upaja widokiem. Po drodze Diana papla jak nakręcona o przyszłotygodniowym występie szkolnym, na którym ja mam recytować! Jestem jakby trochę przerażona, ale stwierdzam, że to chyba nie może być aż tak trudne. W końcu docieramy do miejsca gdzie czeka na nas Gilbert.
- a może pójdźmy drogą, która prowadzi przy stawie? - proponuję
-ale to jest znacznie dalej, spóźnimy się - oponuje Gilbert
-po prostu musimy szybciej iść - sama nie wiem dlaczego tak bardzo chcę zobaczyć ten staw. Moi współtowarzysze nie z entuzjazmem, ale zgadzają się na moją propozycję. Kiedy jesteśmy już na miejscu mam ochotę zamienić się w nimfę wodną i zagłębić się w lśniącej, zielonkawej, czystej wodzie. Pamiętam jednak o przestrogach Maryli, tylko że pokusa jest ode mnie silniejsza.
-Poczekajcie tu na mnie, tylko wezmę ze sobą tą urzekającą lilię wodną.
-Małgosiu, błagam Cię tylko nie wpadnij do wody bo znów będziemy mieli kłopoty - Diana nie zdążyła dokończyć zdania, kiedy poczułam, że tracę równowagę i staczam się z góry wprost do wody...
Nagle wybudzam się ponownie i jestem w swoim łóżku, piękna bajka się skończyła, ale miło było zanurzyć się w świcie Ani z Zielonego Wzgórza

-Małgosiu! - słyszę nawoływanie
-Pora wstawać, bo spóźnisz się do szkółki niedzielnej i pamiętaj nie zatrzymuj się nigdzie po drodze, bo znów przyjdą Ci do głowy durne pomysły.
Wyskakuję z łóżka jak oparzona, jestem kompletnie zdezorientowana, nie mam pojęcia gdzie się znajduję i czyj to głos. Rozglądam się dookoła, pokój urządzony bardzo skromnie, w jednym jego końcu...

„Stateczna i postrzelona” M. Szwaja
Emilka
Wczoraj do Rotmistrzówki przyjechała koleżanka Luli z czasów, kiedy ta pracowała jeszcze w muzeum. Czy one wszystkie muszą się podobnie ubierać? Grzeczne sweterki, kryjące rajstopki i pantofelki na płaskim obcasie. Chociaż przy prawie 1.80 m wzrostu może to i dobry ubiór. Nie czepiam się. Każdy może ubierać się jak chce ale mimo wszystko fajnie czasem podkreślić to i owo, ubierając się bardziej wystrzałowo.

Przyjechała wieczorem a właściwie podrzucił ją brat, bo jak się potem przyznała, nie radzi sobie zbytnio z kierownicą. Lula wspominała, że przyjechała tu, by w spokoju popracować nad książką, którą pisze. Romansidło jakieś, obyczajowe. Jak będzie chciała mogę jej dostarczyć sporo materiału na ciekawą fabułę, prosto z życia.

Może ja sama powinnam napisać książkę? Zatytułowałabym ją: „Wspomnienia niedoszłej żony narkotykowego bossa”. Bestseller murowany. Mogłabym przez resztę życia już tylko odcinać kupony. Wracając do Ani, zwiozła wczoraj tyle jedzenia, że zapas na tydzień.

Pochodzi ze Śląska, a tam, to wiadomo tradycje kulinarne z babki, prababki. Przyjechały rolady, pasztecik, bigos, swojska kiełbasa. Czy oni tam zawsze tak tłusto jedzą? Gruba nie jest, chociaż te parę kilogramów... Dobra, koniec tego gadania. Idę na dół bo zapachniało mi jajecznicą na wędzonym boczku. Lula z Anią od dawna nie śpią, siedzą w kuchni gadając o wspólnych znajomych z muzeum. Muzealne ploteczki – to na pewno fascynujące.

„Stateczna i postrzelona” M. Szwaja
Emilka
Wczoraj do Rotmistrzówki przyjechała koleżanka Luli z czasów, kiedy ta pracowała jeszcze w muzeum. Czy one wszystkie muszą się podobnie ubierać? Grzeczne sweterki, kryjące rajstopki i pantofelki na płaskim obcasie. Chociaż przy prawie 1.80 m wzrostu może to i dobry ubiór. Nie czepiam się. Każdy może ubierać się jak chce ale mimo...

Nie wszyscy będą utożsamiać się z bohaterką, najnowszego bestselleru" Walczy i wygraj".
Agata Szpak, bo o niej tu mowa jest osobą o wielkim sercu. Zawsze chętna do pomocy, wrażliwa na ludzką krzywdę. Agata lubi stare przeboje i komedie. W wolnych chwilach maluje i wymyśla wesołe historyjki. Nie nawiedzi obłudy oraz kłamstwa. Jak każda kobieta uwielbia zakupy. Agata może mówić o wielki szczęściu, pracuje na miejscu zamieszkania ze wspaniałymi ludźmi, atmosfera w pracy jest bardzo dobra. Niektórzy mogą nawet sądzić, że to nierealne, że to nie prawda. Nie ma tu bowiem miejsca na wyścig szczurów, wszyscy trzymają się razem i pomagają sobie nawzajem. Pani Szpak bardzo lubi swoich współpracowników, martwi się, kiedy mają kłopoty. Niestety nie wszyscy wiedzą, że skrywa pewną tajemnicę. Od lat Agata walczy z nerwicą. Prawdopodobnie jest ona efektem, wielu przykrości, których doświadczyła jako dziecko w szkole. Mimo tego Agata się nie poddaje, codziennie walczy ze swoimi słabościami i stara się, aby każdy następny dzień był lepszy.

Nie wszyscy będą utożsamiać się z bohaterką, najnowszego bestselleru" Walczy i wygraj".
Agata Szpak, bo o niej tu mowa jest osobą o wielkim sercu. Zawsze chętna do pomocy, wrażliwa na ludzką krzywdę. Agata lubi stare przeboje i komedie. W wolnych chwilach maluje i wymyśla wesołe historyjki. Nie nawiedzi obłudy oraz kłamstwa. Jak każda kobieta uwielbia zakupy. Agata może...

Polonistka oddawała sprawdzian z antyku, czekam w niecierpliwieniu uczyłam się cały weekend, nagle koleżanką obok mówi:
- Jak myślisz co dostaniesz?
- 2 lub 3.

Cały czas się uczyłam, tata zawsze mówi mierz niżej będzie wyżej.

- A co ja dostanę?
- Nie wiem.
- Może 2 lub 3?
- Nie wiem.
- To mamy zakład. A o co?
- O rację.

Nie zbyt zadowola, zgadza się , uściskamy sobie ręce.

Dostajemy nasze prace, mam 3, a ona 5. Mam wielką ochotę klnąć jak szewc, żebyście zrozumieli tłumaczę: ona jest bardzo upierdliwa, cały czas się chwali, a jak zobaczyła swoją pracę biegnie do polonistyki się chwalić, i do tego mówi że się na to nie uczyła, dostaję białej gorączki, do tego nie uczy się zbyt dobrze, mam ochotę walić głową w ścianę. Teraz będzie uważać się za geniusza więc na kolejnych lekcjach tłumaczy mi wszystko, uważa się ważniejsza niż nauczyciel. Na przerwach dzwonić do wszystkich i mówi że jest mądra. Ja za to dostałam takiego kopa że po przyjściu do domu zaraz poszłam się uczyć, ponieważ jutro jest kartkówka z chemii i sprawdzian z matematyki. Po 3 godzinach nie wychodzą mi wyniki z matematyki, chemia mi się myli. To poprostu mój piątek trzynastego. Mówię sobie: uspokój się, będzie dobrze. Jeszcze do końca tygodnia 3 sprawdziany i 4 kartkówki. Chcę by ten tydzień się skończył.

Polonistka oddawała sprawdzian z antyku, czekam w niecierpliwieniu uczyłam się cały weekend, nagle koleżanką obok mówi:
- Jak myślisz co dostaniesz?
- 2 lub 3.

Cały czas się uczyłam, tata zawsze mówi mierz niżej będzie wyżej.

- A co ja dostanę?
- Nie wiem.
- Może 2 lub 3?
- Nie wiem.
- To mamy zakład. A o co?
- O rację.

Nie zbyt zadowola, zgadza się , uściskamy sobie...