Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

chanka
Maja
Yevoni
Mateusz
krzysiu966

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

chanka
Maja
Yevoni
Mateusz
krzysiu966

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Cecha mojej grupy to powinna być stanowczość w podejmowaniu decyzji. Pozwoli im to przetrwać najcięższe chwile jakie są w życiu i nie żałować ich.

Cecha mojej grupy to powinna być stanowczość w podejmowaniu decyzji. Pozwoli im to przetrwać najcięższe chwile jakie są w życiu i nie żałować ich.

Podstawą przetrwania mojej wspólnoty byłby wzajemny szacunek. Muzułmanie, chrześcijanie, żydzi, buddyści czy ateiści, biali, czarni czy żółci, wszyscy przestrzegaliby jednej prostej zasady: traktuj innych tak, jak ty byś chciał być przez nich traktowany. Rób to, co jest zgodne z twoim sumieniem, ale pamiętaj, że twoja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka. Członkowie mojej wspólnoty nie musieliby się idealnie rozumieć, nie musieliby też akceptować wzajemnie swoich wierzeń i przekonań. Wystarczy, że rozumieliby, że każdy ma prawo do bycia sobą, dopóki jego zachowanie nie narusza w rażący sposób ogólnych, wpólnych dla wszystkich zasad rządzących życiem grupy. Mieliby także świadomość, że nie można nikogo zmieniać na siłę ani wymagać, by dostosował się do ich wizji idealnego człowieka. Nie patrzyliby na nikogo przez pryzmat jego wierzeń i systemów wartości. Postrzegaliby drugiego człowieka zawsze jako jednostkę i sądziliby go po czynach, a nie słowach. Staraliby się też przede wszystkim odnaleźć w każdym choćby iskrę dobra, cień człowieczeństwa, który wszystkich czyni równymi wobec życia i śmierci.

Podstawą przetrwania mojej wspólnoty byłby wzajemny szacunek. Muzułmanie, chrześcijanie, żydzi, buddyści czy ateiści, biali, czarni czy żółci, wszyscy przestrzegaliby jednej prostej zasady: traktuj innych tak, jak ty byś chciał być przez nich traktowany. Rób to, co jest zgodne z twoim sumieniem, ale pamiętaj, że twoja wolność kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność...

Myślę, że nie tylko w czasach degeneracji i zdemoralizowania warto pielęgnować wzajemny szacunek, bo tylko dzięki niemu można budować autorytety, hierarchię wartości i respektować przyjęte reguły oraz zasady. Szanując drugiego człowieka stawiamy go na równi z sobą, w pełni go akceptujemy. A dzięki temu łatwiej jest uniknąć przemocy i wypracować kompromis, tym bardziej w grupie niedobitków, wyczerpanych walką i często wywodzących się z różnych środowisk. Wzajemny szacunek nie tylko pozwoli osiągnąć porozumienie, ale będzie również pierwszym krokiem do udzielenia kredytu zaufania i wzajemnej współpracy, a to w trudnych czasach bardzo pokaźny kapitał.

Myślę, że nie tylko w czasach degeneracji i zdemoralizowania warto pielęgnować wzajemny szacunek, bo tylko dzięki niemu można budować autorytety, hierarchię wartości i respektować przyjęte reguły oraz zasady. Szanując drugiego człowieka stawiamy go na równi z sobą, w pełni go akceptujemy. A dzięki temu łatwiej jest uniknąć przemocy i wypracować kompromis, tym bardziej w...

Świadomość wyjątkowości każdego człowieka. Dzięki temu szanowaliby nie tylko siebie, ale i innych oraz byliby wobec nich uczciwi. Może nie pomogłoby im to przetrwać bomby atomowej czy srogiej zimy, ale pozwoliłoby na zachowanie resztek człowieczeństwa i uchroniłby ich przed brutalnością i powolnym stawaniem się zwierzętami.

Świadomość wyjątkowości każdego człowieka. Dzięki temu szanowaliby nie tylko siebie, ale i innych oraz byliby wobec nich uczciwi. Może nie pomogłoby im to przetrwać bomby atomowej czy srogiej zimy, ale pozwoliłoby na zachowanie resztek człowieczeństwa i uchroniłby ich przed brutalnością i powolnym stawaniem się zwierzętami.

ODWAGA albo inaczej BOHATERSTWO.
W post apokaliptycznym świecie moim zdaniem powiązanie odwagi i bohaterstwa jest najważniejszą cechą, ponieważ gdy tego zabraknie, człowiek może stać się "zaszczutą zwierzyną" nie zdolną do korelacji w grupie, dbającą tylko o jedzenie i spanie, aby za wszelką cenę przeżyć, gubiąc po drodze człowieczeństwo.

Poza tym po apokalipsie różne stwory mogą zacząć ewoluować, trzeba być odważnym.

ODWAGA albo inaczej BOHATERSTWO.
W post apokaliptycznym świecie moim zdaniem powiązanie odwagi i bohaterstwa jest najważniejszą cechą, ponieważ gdy tego zabraknie, człowiek może stać się "zaszczutą zwierzyną" nie zdolną do korelacji w grupie, dbającą tylko o jedzenie i spanie, aby za wszelką cenę przeżyć, gubiąc po drodze człowieczeństwo.

Poza tym po apokalipsie różne...

Co odpowiada za humanitaryzm ludzi, którzy zmuszeni są żyć w wynaturzonym świecie..?
Z pewnością nie da się tu wymienić jednej cechy.
Jednakże swoistą bazą człowieczeństwa nazwałabym empatię. Jest ona bowiem podstawą wzajemnego zaufania, współczucia i umiejętności kochania innych.
To empatia w postapokaliptycznym świecie uchroni nas przed autodestrukcją. Da nam zdolność pojmowania dlaczego człowiek głodny jest agresywny, ranny nieufny, a zagrożony odpowiada atakiem.
Empatyczna świadomość ludzkich obaw i uczuć w odniesieniu do nas samych pozwoli nam pozostać Człowiekiem.

Człowiekiem z dużej litery, takim, który nakarmi, napoi i da schronienie.
Takim, przy którym strudzony, chory i przerażony- miast uciekać lub atakować, poczuje się bezpieczny i prześpi spokojnie całą noc- pierwszą od dawien dawna.
Człowiekiem, który podzieli się ubraniem, jedzeniem i lekami, a do tego zrozumie dlaczego jesteś zmęczony, zły i przestraszony.
Człowiekiem, który tonem głosu, postawą i uosobieniem potrafi 'zakląć' dzikie zwierzę tak, by podeszło i dało się pogłaskać. A ludzi walczących o przetrwanie- tak jak dzikie zwierzęta- trzeba oswoić.
To właśnie empatia daje nam tę Moc.
Moc oswajania i utrzymywania przy sobie ludzi tak, by w razie potrzeby byli gotowi stanąć u naszego boku i razem z nami przezwyciężyć każdą bestię.
Nawet tę najgorszą jaką jest człowiek bezlitosny, wynaturzony do cna możliwości i niezdolny do empatii.
Potworny.
Lecz by go przezwyciężyć wystarczy być TYLKO i AŻ.. Człowiekiem.

Co odpowiada za humanitaryzm ludzi, którzy zmuszeni są żyć w wynaturzonym świecie..?
Z pewnością nie da się tu wymienić jednej cechy.
Jednakże swoistą bazą człowieczeństwa nazwałabym empatię. Jest ona bowiem podstawą wzajemnego zaufania, współczucia i umiejętności kochania innych.
To empatia w postapokaliptycznym świecie uchroni nas przed autodestrukcją. Da nam zdolność...

Dla mojej grupy jedną z najważniejszych wartości byłby szacunek do drugiego człowieka. Każdy w tej grupie czułby dzięki temu, że zachował swoja godność i człowieczeństwo, mimo warunków w jakich byśmy żyli. Pielęgnując te wartość nie zachowywalibyśmy się jak zwierzęta walczące między sobą o przetrwanie. W takich sytuacjach jak w "Uniwersum Metro 2033" ważne jest aby nie traktować innych tak jak sami nie chcielibyśmy być traktowani.

Dla mojej grupy jedną z najważniejszych wartości byłby szacunek do drugiego człowieka. Każdy w tej grupie czułby dzięki temu, że zachował swoja godność i człowieczeństwo, mimo warunków w jakich byśmy żyli. Pielęgnując te wartość nie zachowywalibyśmy się jak zwierzęta walczące między sobą o przetrwanie. W takich sytuacjach jak w "Uniwersum Metro 2033" ważne jest aby nie...

Najważniejsze jest poczucie wspólnoty, świadomość tego że możemy na sobie polegać. I to należy w sobie pielęgnować, nigdy nie działać na własną rękę, nie odłączać się i nie działać przeciw sobie.
W apokaliptycznym świecie żadna pojedyncza jednostka nie ma prawa bytu, trzeba działać wspólnie. Najważniejsze by być jak rodzina. Razem i przeciw wszystkim.

Najważniejsze jest poczucie wspólnoty, świadomość tego że możemy na sobie polegać. I to należy w sobie pielęgnować, nigdy nie działać na własną rękę, nie odłączać się i nie działać przeciw sobie.
W apokaliptycznym świecie żadna pojedyncza jednostka nie ma prawa bytu, trzeba działać wspólnie. Najważniejsze by być jak rodzina. Razem i przeciw wszystkim.

Lojalność i zaufanie. Jeśli na ulicy znajdziesz, zmokniętego, zmarzniętego i głodnego psa, i przygarniesz go. Wpuścisz go do ciepłego mieszkania, dasz mu jeść i rzucisz w kąt koc, na którym będzie mógł spać, nigdy Cię nie ugryzie, a w razie zagrożenia, będzie Cię bronił. To główna różnica między psem a człowiekiem. Nie pamiętam już, gdzie to słyszałem, ale ta krótka historyjka, lata temu, zmieniła moje postrzeganie ludzi. Uważam, że to największy problem ludzkości. Brak umiejętności patrzenia na społeczność, jako wspólnotę, która ma cele nadrzędne ponad jednostką. Mrówki doskonale obrazują, jak pojedynczo nic nieznaczące maleństwa, potrafią współpracować, by wraz z poprawą warunków całego mrowiska, również ich warunki się poprawiały. Natomiast ludzie są pyszni. Każdy podświadomie chce uczestniczyć w większej grupie, jednocześnie w naturalny sposób czując, że powinien jej przewodzić, bo jego potrzeby są ważniejsze niż innych. A jeśli tego nie robi, to i tak przy każdej możliwej sposobności próbuje uszczknąć ze wspólnej pracy coś tylko dla siebie. Zabawne, jakie ten marny pyłek, jakim jest człowiek, ma o sobie mniemanie. Każdy widzi tylko swój interes i nie cofnie się przed zdradą grupy, by zdobyć nawet minimalnie więcej dla siebie. W ciężkich czasach szansę ma tylko wspierająca się grupa. Jeden organizm. A nie grupa złożona z niesubordynowanych jednostek, które swoją maluczką i nic nieznaczącą osobę, przedkładają ponad interes grupy, dzięki której w ogóle istnieją.

Lojalność i zaufanie. Jeśli na ulicy znajdziesz, zmokniętego, zmarzniętego i głodnego psa, i przygarniesz go. Wpuścisz go do ciepłego mieszkania, dasz mu jeść i rzucisz w kąt koc, na którym będzie mógł spać, nigdy Cię nie ugryzie, a w razie zagrożenia, będzie Cię bronił. To główna różnica między psem a człowiekiem. Nie pamiętam już, gdzie to słyszałem, ale ta krótka...