"To nie ja powinnam uważać na siebie. To cała reszta powinna uważać na mnie."

"To nie ja powinnam uważać na siebie. To cała reszta powinna uważać na mnie."

Esmeralda Weathetwax do Terry Pratchett: "Przecież wiem. Ale skoro już przy tym jesteśmy to może zechciałbyś mnie odwiedzić od czasu do czasu. Mogłabym pożyczyć ciało jakiegoś ptaka, albo lisa jeśli Ci wygodniej i wtedy mógłbyś mi powiedzieć jak to jest. Niby wiem, ale ostatecznie lepiej być przygotowaną...a tymczasem to Ty uważaj na siebie."

Esmeralda Weathetwax do Terry Pratchett: "Przecież wiem. Ale skoro już przy tym jesteśmy to może zechciałbyś mnie odwiedzić od czasu do czasu. Mogłabym pożyczyć ciało jakiegoś ptaka, albo lisa jeśli Ci wygodniej i wtedy mógłbyś mi powiedzieć jak to jest. Niby wiem, ale ostatecznie lepiej być przygotowaną...a tymczasem to Ty uważaj na siebie."

Każdy, kto zna choć trochę babcię Weatherwax, wie, że była głęboko przekonana, że porażki przytrafiają się tylko innym, że wszystko powinno schodzić jej z drogi (czasem również góry i wysokie drzewa), a gdy wchodziła do lasu, miała tę pewność, że nic straszniejszego od niej samej nie może wejść jej w drogę. Była też niezwykle mądra wiedźmą, która w mig rozpozna, kiedy ktoś pod płaszczykiem dobrych życzeń, po prostu wyraża żal z rozstania. Dlatego myślę, że spojrzałaby tylko z ukosa, kiwnęła delikatnie głową na pożegnanie i powiedziała krótko - "Ty też. I pilnuj kapelusza."

Każdy, kto zna choć trochę babcię Weatherwax, wie, że była głęboko przekonana, że porażki przytrafiają się tylko innym, że wszystko powinno schodzić jej z drogi (czasem również góry i wysokie drzewa), a gdy wchodziła do lasu, miała tę pewność, że nic straszniejszego od niej samej nie może wejść jej w drogę. Była też niezwykle mądra wiedźmą, która w mig rozpozna, kiedy ktoś...

Taa... jakby to zależało ode mnie...
Jak wymyślisz dobry Happy End, wtedy podziękuję.
Jeśli nie, to... znasz mnie dobrze.

Taa... jakby to zależało ode mnie...
Jak wymyślisz dobry Happy End, wtedy podziękuję.
Jeśli nie, to... znasz mnie dobrze.

Terry dopiero teraz mi to mówisz? A do tej pory to co? Sam mnie pchasz w kłopoty, myślisz że nie wiem?
Próbujesz się teraz pewnie wybielić? Wiesz co? Wal się!

Nie tego oczekiwałeś? No to trudno.

Terry dopiero teraz mi to mówisz? A do tej pory to co? Sam mnie pchasz w kłopoty, myślisz że nie wiem?
Próbujesz się teraz pewnie wybielić? Wiesz co? Wal się!

Nie tego oczekiwałeś? No to trudno.

-Pies jadł twoje skarpetki! Myślisz, że jestem ci wdzięczna za tę przygodę? Pewnie czytelnicy mieli niezły ubaw podczas lektury. Jednak ja oświadczam wszem i wobec, że mnie się wcale a wcale nie podoba mój los zapisany twoją ręką Terry Pratchettcie. A żebyś sam wcielił się kiedyś w którąś z postaci, przeżywał od nowa i od nowa te same rozterki przy każdym kolejnym czytelniku. To wtedy możemy porozmawiać, teraz wybacz, praca wzywa, kolejny czytelnik zagląda do mojej historii.

-Pies jadł twoje skarpetki! Myślisz, że jestem ci wdzięczna za tę przygodę? Pewnie czytelnicy mieli niezły ubaw podczas lektury. Jednak ja oświadczam wszem i wobec, że mnie się wcale a wcale nie podoba mój los zapisany twoją ręką Terry Pratchettcie. A żebyś sam wcielił się kiedyś w którąś z postaci, przeżywał od nowa i od nowa te same rozterki przy każdym kolejnym...

Terry, słuchaj no, z pisaniem u mnie wiesz jak jest, ale że tak powiem "Jeśli warto coś zrobić, warto też zrobić to marnie.", więc jednak piszę do ciebie. Sam wiesz najlepiej, że magowie najbardziej lubią być chowani.. wcale. I pewnie ty się z tym poglądem zgadzasz. Więc najlepiej podziękowałabym ci ratując życie, jak temu człowiekowi co mu powiedziałam, że woda z sokiem to słynne lekarstwo krasnoludów. Ale ty jesteś na to za sprytny! Nawet przed niedźwiedziem bym cię uratowała, siedziałby potem jak najdalej, w głębokim dole i próbował myśleć o czymś przyjemnym. Ale ty nawet mnie przechytrzyłeś i nie mogę ci się nawet odwdzięczyć że mnie, w sumie, stworzyłeś... Czyli takim bogiem chyba moim jesteś? Chociaż przecież czarownice z bogami się dogadują jak troll z krasnoludem. Więc powiem tak: Terry, Przyjacielu! Jestem jak wiadomo przeciwna książką z powodów moralnych. Bo skoro wiekszość napisali umarli, to czytanie to przecież czysta nekromancja! Ale twoje są inne. I na bogów bardzo warto. To jeszcze na koniec dodam, że ty zawsze BĘDZIESZ KIMŚ. Bo jak straci się szacunek, jest się nikim. A mój szacunek będziesz miał zawsze i wszędzie, nie ukryjesz się przede mną nawet TAM. I masz słowo wiedźmy, że DOPILNUJĘ, że nikt Cię nie zapomni!

Terry, słuchaj no, z pisaniem u mnie wiesz jak jest, ale że tak powiem "Jeśli warto coś zrobić, warto też zrobić to marnie.", więc jednak piszę do ciebie. Sam wiesz najlepiej, że magowie najbardziej lubią być chowani.. wcale. I pewnie ty się z tym poglądem zgadzasz. Więc najlepiej podziękowałabym ci ratując życie, jak temu człowiekowi co mu powiedziałam, że woda z sokiem to...

Esmeralda mogłaby odpowiedzieć tak jak to ma w zwyczaju moja dziewczyna, gdy mówię jej żeby na siebie uważała odpowiada zawsze:
"no przecież ja zawsze uważam" :D

Esmeralda mogłaby odpowiedzieć tak jak to ma w zwyczaju moja dziewczyna, gdy mówię jej żeby na siebie uważała odpowiada zawsze:
"no przecież ja zawsze uważam" :D

Esmeralda mogłaby podziękować za te słowa, po prostu się do nich stosując;)

Esmeralda mogłaby podziękować za te słowa, po prostu się do nich stosując;)

Esmeralda Weatherwax nigdy nikomu nie dziękowała. Nie potrafiła prosić, dziękować. Może trochę nie mogła. Ale tej jednej osobie chciała okazać szacunek i na swój sposób podziękować. Powiedzenie "dziękuje" nie miało wg jej sensu. Dlatego też postanowiła dać mu prezent. Ten wymarzony, wyśniony. Prezent, na który czekał przez całe swoje życie.

Esmeralda Weatherwax nigdy nikomu nie dziękowała. Nie potrafiła prosić, dziękować. Może trochę nie mogła. Ale tej jednej osobie chciała okazać szacunek i na swój sposób podziękować. Powiedzenie "dziękuje" nie miało wg jej sensu. Dlatego też postanowiła dać mu prezent. Ten wymarzony, wyśniony. Prezent, na który czekał przez całe swoje życie.