Serdecznie dziękuję i gratuluję pozostałym laureatom :)

Serdecznie dziękuję i gratuluję pozostałym laureatom :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

evi
Michael
Wojciech
CicheBaBum
tońka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

evi
Michael
Wojciech
CicheBaBum
tońka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Rozgłaszam, że zaczynam pisać drugą książkę, w której jest tak wiele wątków, tak wiele szczegółów i charakterystyki przestępcy, że każdy mógłby pasować do tego opisu. Udzielam wielu wywiadów, w których podkreślam, że książka jest oparta na fikcyjnych wydarzeniach i nie nie miałam na myśli nikogo konkretnego. Ot, po prostu zadziałała moja wyobraźnia po obejrzeniu jakiegoś kryminału w telewizji. Jest ona niejako kontynuacją pierwszej części, ale pojawia się nowy bohater, który nie ma nic wspólnego z poprzednim, który został uśmiercony.

Rozgłaszam, że zaczynam pisać drugą książkę, w której jest tak wiele wątków, tak wiele szczegółów i charakterystyki przestępcy, że każdy mógłby pasować do tego opisu. Udzielam wielu wywiadów, w których podkreślam, że książka jest oparta na fikcyjnych wydarzeniach i nie nie miałam na myśli nikogo konkretnego. Ot, po prostu zadziałała moja wyobraźnia po obejrzeniu jakiegoś...

Kiedy w skrzynce znalazłam pierwszy list z pogróżkami, wcale się nie przejęłam. "Mam cię" pomyślałam. Kiedy jednak w ciągu 3 kolejnych tygodni w mojej poczcie znalazłam kolejne 11 podejrzanych kopert, moja pewność siebie gdzieś uleciała. Zaczęłam zaciągać na noc rolety antywłamaniowe i włączałam alarm. Na ulicy ciągle oglądałam się za siebie. Z torebki nie wyciągałam scyzoryka i gazu pieprzowego. Ci mordercy mogli mieć mnie cały czas na oku. Wiedzieli, gdzie mieszkam, jak się nazywam i gdzie zwykle bywam. Nie wiem nawet, czy morderca mojej siostry w ogóle jest w tej grupie. Moja powieść była skierowana do niego i tylko niego, a tymczasem na moim biurku wciąż leży cała sterta różnych wiadomości. Wynajęłam ochroniarza, który ma na oku moje córki. Ktoś mógłby je porwać nawet ze szkoły! Sukces powieści nie był tego wart. Zdobyłam rozgłos, bo przedstawiona przeze mnie historia, jakby żywcem wyrwana z mrożącego krew w żyłach thrillera, była prawdziwa. Wszyscy o tym wiedzieli i współczuli autorce, czyli mnie, kobiecie, która przeszła przez ten koszmar. Oprócz zer na koncie nie mam teraz nic. Nawet bezpieczeństwa. Na kolejnej konferencji prasowej ogłaszam więc bez cienia wątpliwości: "Przedstawione w powieści wydarzenia nie miały miejsca. Cała ta historia została przeze mnie zmyślona". Schodzę z podestu w akompaniamencie krzyków i wyzwisk. Książka już nazajutrz schodzi z list bestsellerów, a moje imię okryte zostaje hańbą. Oby to była wystarczająca cena za odzyskanie spokoju.

Kiedy w skrzynce znalazłam pierwszy list z pogróżkami, wcale się nie przejęłam. "Mam cię" pomyślałam. Kiedy jednak w ciągu 3 kolejnych tygodni w mojej poczcie znalazłam kolejne 11 podejrzanych kopert, moja pewność siebie gdzieś uleciała. Zaczęłam zaciągać na noc rolety antywłamaniowe i włączałam alarm. Na ulicy ciągle oglądałam się za siebie. Z torebki nie wyciągałam...

Nie pomyślałabym, że moja książka wywoła taki efekt. Tuzin bandytów? A przecież polowałam na tylko jednego. Teraz muszę bardzo uważać. Wynajmuję prywatnych detektywów. Całą dwunastkę, w końcu książka przyniosła mi wysokie zyski, więc z zapłatą nie ma problemu. Każdy ma śledzić jednego z bandziorów. Chcę wiedzieć wszystko. Co ci kryminaliści lubią robić, gdzie chadzają. Zleciłam detektywom również dokładne wybadanie ich rodziny. W szczególności chodzi mi o babcie rzezimieszków. Nie, raczej nie będę chciała ich porwać. Bandyci i tak są już wściekli. Chcę wybrać się do każdej z ich babć. Upiekę nawet ciasteczka i z uśmiechem na twarzy wproszę się na rozmowę. Postaram się przekonać każdą ze staruszek, że ich wnuczęta mają niezłe tarapaty i schodzą na złą drogę. Bo kto ma większą siłę oddziaływania na człowieka niż babcia? Seniorka przekona, pogrozi palcem. Kto wie, może oczytany przestępca ma trochę serca i posłucha babci? Mam nadzieję, że bandyci choć na chwilę przestaną mnie prześladować. W tym czasie mogłabym wyjechać na drugi koniec świata i przygotować plan wymierzenia sprawiedliwości temu jednemu zabójcy. Na razie koniec z pisaniem pełnych aluzji książek…

Nie pomyślałabym, że moja książka wywoła taki efekt. Tuzin bandytów? A przecież polowałam na tylko jednego. Teraz muszę bardzo uważać. Wynajmuję prywatnych detektywów. Całą dwunastkę, w końcu książka przyniosła mi wysokie zyski, więc z zapłatą nie ma problemu. Każdy ma śledzić jednego z bandziorów. Chcę wiedzieć wszystko. Co ci kryminaliści lubią robić, gdzie chadzają....

Przede wszystkim wydałabym dodatek do mojej książki z ostatnim rozdziałem, którego celowo nie zamieściłam w książce. Nie chciałam, żeby policja dopadła go przede mną. Podrzuciłabym nowy rozdział podejrzanym. Wszyscy, którzy wcześniej złapali się na mój haczyk, musieliby zmierzyć się z nowymi faktami na temat popełnionej zbrodni. Fakty te dotyczyć mogą tylko jednego z przestępców, tego, który jest mi potrzebny do pomszczenia mojej siostry. O moim planie wiedzieliby tylko moi dwaj najlepsi przyjaciele, którzy w razie niepowodzenia akcji, wcielą w życie plan B. A moją zemstą byłyby tortury psychiczne, dużo gorsze od jakiegokolwiek bólu fizycznego. Morderca leżałby przywiązany do stołu, a ja włączyłabym nagranie z odgłosem kapiącej powolutku wody. W całkowitej ciszy 24/h, taki zwyczajny i nawet przyjemny odgłos, byłby nie do zniesienia. To ciche "kap...kap..." w głowie mordercy byłoby jak uderzenia młotem w czaszkę. Wcześniej czy później postradałby zmysły. A co dalej? Kontynuowałabym swój nieetyczny eksperyment i napisała o nim w przyszłości pracę naukową.

Przede wszystkim wydałabym dodatek do mojej książki z ostatnim rozdziałem, którego celowo nie zamieściłam w książce. Nie chciałam, żeby policja dopadła go przede mną. Podrzuciłabym nowy rozdział podejrzanym. Wszyscy, którzy wcześniej złapali się na mój haczyk, musieliby zmierzyć się z nowymi faktami na temat popełnionej zbrodni. Fakty te dotyczyć mogą tylko jednego z...

Byłabym Prezydentem Snow, a oni moimi trybutami. Stworzyłabym im własne Igrzyska Śmierci. W tym celu ściągnęłabym ich na bezludną wyspę. Głodowe Igrzyska czas zacząć!

Byłabym Prezydentem Snow, a oni moimi trybutami. Stworzyłabym im własne Igrzyska Śmierci. W tym celu ściągnęłabym ich na bezludną wyspę. Głodowe Igrzyska czas zacząć!

Sytuacja mogłaby się rozwiązać sama. Wiedząc, że przestępcy czytają moje książki, wydałabym kolejną książkę z tej samej serii zaczynając ją od słów: ,,Na pewno zastanawiacie się, dlaczego Was wszystkich zgromadziłem w tym miejscu". Po tym pierwszym zdaniu każdy przestępca zacząłby się rozglądać w poszukiwaniu innego przestępny , a przede wszystkim wypatrująca autora słów. Czytający w parkach zaczęliby nerwowo się kręcić i dopatrywać się ataku z każdej strony, czytający w domach węszyliby podsłuch, każdy zacząłby podejrzewać każdego. Złoczyńcy zaczęliby polować na mnie, polując tym samym na siebie. Dzięki temu wielu zostałoby schwytanych przez służby a inni unicestwiliby się sami. A ja mogłabym zacząć kolejną książkę, od słów : ,,To było wyjątkowo niebezpieczne lato..."

Sytuacja mogłaby się rozwiązać sama. Wiedząc, że przestępcy czytają moje książki, wydałabym kolejną książkę z tej samej serii zaczynając ją od słów: ,,Na pewno zastanawiacie się, dlaczego Was wszystkich zgromadziłem w tym miejscu". Po tym pierwszym zdaniu każdy przestępca zacząłby się rozglądać w poszukiwaniu innego przestępny , a przede wszystkim wypatrująca autora słów....

Napisałam w swojej książce, że za miastem w starych ruinach zamku morderca mojej siostry ukrył obciążające go dowody. Wtedy wszyscy fani mojej książki udali się w to miejsce również Henryk P-prawdziwy morderca zaciekawiony tym faktem.
Na to tylko czeka zaczajona w pobliskim lasku policyjna grupa szturmowa. Aresztowali Henryka P i innych złoczyńców, których nie udało im się złapać przez lata.
Stałam się sławna, a moja książka nie schodzi z listy bestsellerów również poza granicami kraju. Jestem dumna i szczęśliwa, ale nic nie wynagrodzi mi straty ukochanej siostry, której dedykowałam swoje dzieło.

Napisałam w swojej książce, że za miastem w starych ruinach zamku morderca mojej siostry ukrył obciążające go dowody. Wtedy wszyscy fani mojej książki udali się w to miejsce również Henryk P-prawdziwy morderca zaciekawiony tym faktem.
Na to tylko czeka zaczajona w pobliskim lasku policyjna grupa szturmowa. Aresztowali Henryka P i innych złoczyńców, których nie udało im się...

Wcale nie rozpaczałabym z tego powodu i planu nie zmieniłabym. Nie po to się męczyłam w terkocie klawiatury mojego przedpotopowego laptopa i wyciągałam na światło dzienne okropne szczegóły morderstwa mojej siostry co rusz rozdrapując swoje własne rozognione rany, by teraz zrezygnować. Co z tego, że w pułapkę złapało się więcej pokręconych zwyrodnialców? Świat raczej płakał za nimi nie będzie jeśli ich zabraknie. Trzymam się planu. Będę doskonałą przynętą i wzorem D`Artagnana umówiłabym się z pierwszym na 10, z drugim na 11 a z trzecim w samo południe. Zapewne się nie domyślają, że w przeciwieństwie do mojej siostry nie będę ofiarą a łowcą i to doskonale przygotowanym i uzbrojonym nie tylko w słowa. Planując ujęcie takiego popaprańca przygotowywałam się również na ewentualność stanięcia z nim twarzą w twarz i ...unieszkodliwienia go. Przyspieszony kurs samoobrony, wspomaganie w zależności od okoliczności chemicznymi środkami usypiającymi lub paralizatorem oraz gorąca linia 997 w zupełności wystarczy.

Wcale nie rozpaczałabym z tego powodu i planu nie zmieniłabym. Nie po to się męczyłam w terkocie klawiatury mojego przedpotopowego laptopa i wyciągałam na światło dzienne okropne szczegóły morderstwa mojej siostry co rusz rozdrapując swoje własne rozognione rany, by teraz zrezygnować. Co z tego, że w pułapkę złapało się więcej pokręconych zwyrodnialców? Świat raczej płakał...