hmmm...czy ktoś już otrzymał nagrodę?

hmmm...czy ktoś już otrzymał nagrodę?

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Bury
Nola
messsinspirations
Tara
Molek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Bury
Nola
messsinspirations
Tara
Molek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Przystanek autobusowy stał samotnie na skrzyżowaniu dróżki polnej wiodącej przez las i wypaczonej asfaltowej jezdni. Obok słupa z emblematem autobusa, stała młoda kobieta, która wyraźnie czekała na tak rzadką rzecz w tej okolicy, jak MPK. Za nią na skraju lasku, rozpościerały się ruiny zamku, które przyprawiały o lekki dreszczyk paniki.
-Ale zimno!- powiedziała do siebie komisarz Kasia Wartas i szczelniej zawinęła szalik wokół szyji- i ponuro-mówiąc to odwróciła się w kierunku ruin.
Jej uwagę przykuła stojąca samotnie wśród ruin jakaś osoba. Gdy zamrugała postać znikła.
-Dziwne-powiedziała i dla pewności zetknęła na zamkową mogiłe jeszcze raz. Teraz postać stała bliżej niż pare sekund wcześniej,a potem znowu się rozmyła się w powietrzu.
Nagle coś szarpneło kobietę od tyłu, gdy ta wyjmowała pistolet z kabury.
Szybko się odkręciła i stanęła oko w oko z zakapturzonym, o niewiele starszym od niej mężczyzną.
-Raz, dwa, trzy.. Baba Jaga ptrzy...- mówiąc to mocno uderzył ją pięścią w głowę i kobieta straciła przytomność.
Wziął na ręce zemdlałą kobietę i idąc nucił- stary niedźwiedź mocno śpi...
Komisarz obudziła się 30 minut później w opustoszałej jaskini, tępym pulsującym bólem z tyłu głowy i z kartką wetkniętą w kieszeń płaszcza.
Wiadomość brzmiała następująco: "Znam wiele zabaw, które z pewnością by ci się nie spodobały. Zrezygnuj ze śledztwa inaczej zagramy w kotka i myszkę. W kieszeni znajdziesz powód by zrezygnować, przyjmij go jak upominek od dobrego znajomego."
A w kieszeni w strannym zawiniątku znajdywał się odcięty palec. Zapewne kobiecy...

Przystanek autobusowy stał samotnie na skrzyżowaniu dróżki polnej wiodącej przez las i wypaczonej asfaltowej jezdni. Obok słupa z emblematem autobusa, stała młoda kobieta, która wyraźnie czekała na tak rzadką rzecz w tej okolicy, jak MPK. Za nią na skraju lasku, rozpościerały się ruiny zamku, które przyprawiały o lekki dreszczyk paniki.
-Ale zimno!- powiedziała do siebie...

Kolejny dzień próbuję złapać naszego PIOTRUSIA (tak podpisuje kartki z obelgami pod moim adresem) i kolejny raz mam wrażenie, że on bawi się ze mną w CHOWANEGO. Na komisariacie czuję się jak ROLNIK SAM W DOLINIE. Gdy tylko wystawię głowę znad papierów moi podwładni chyba myślą: "Uwaga! RAZ, DWA, TRZY BABA JAGA PATRZY". Uwijają się wtedy jakby poparzyły ich DWA OGNIE. Następny GŁUCHY TELEFON od tego świra, śpiewa mi zmienionym głosem do słuchawki "CHODZI LISEK KOŁO DROGI", ma tupet, z chęcią wyrwałbym mu nogi, GŁOWĘ, RAMIONA, KOLANA, PIĘTY - dobra rozpędziłem się... Jak na razie to siedzę jak ten TUREK PO TURECKU I TAK SOBIE MYŚLĘ, a ten tam bawi się z nami w CIEPŁO ZIMNO. Nabija się z nas, bo BEREK trwa, nie wiemy jakiego Asa w tej WOJNIE jeszcze wyciągnie. Cieszy się, bo całe to śledztwo to jedna, wielka WALKA NA PODUSZKI, a on wie jak uderzyć. Na dodatek wszyscy jakby nabrali wody w usta i udają, że CISZA NA MORZU BAŁWAN ŚPI, w tym problem, że nie śpi, bo właśnie dostałem kolejną kartkę: "CIUCIUBABKO NA CZYM STOISZ?" - bardzo śmieszne. Momentami pozwala nam myśleć, że PRZECIĄGNĘLIŚMY LINĘ na swoją stronę, ale to tylko jeszcze jeden ZAMEK Z PIASKU, który pewnie niedługo runie. Koleś myśli, że ma MONOPOL na zabijanie i śmieszki, ale obiecuję, że już wkrótce go dorwę, bo w końcu NA KOGO WYPADNIE NA TEGO BĘC. Czas kończyć GANIANEGO, bo póki co STARY NIEDŹWIEDŹ MOCNO ŚPI, ale już słyszałem po kątach, że MAŁO NAS, MAŁO NAS i trzeba nam pomóc, a to będzie dopiero SKAKANIE W WORKU.

Kolejny dzień próbuję złapać naszego PIOTRUSIA (tak podpisuje kartki z obelgami pod moim adresem) i kolejny raz mam wrażenie, że on bawi się ze mną w CHOWANEGO. Na komisariacie czuję się jak ROLNIK SAM W DOLINIE. Gdy tylko wystawię głowę znad papierów moi podwładni chyba myślą: "Uwaga! RAZ, DWA, TRZY BABA JAGA PATRZY". Uwijają się wtedy jakby poparzyły ich DWA OGNIE....

W mojej karierze detektywa ten przypadek był chyba najcięższy. Nigdy nie miałem problemu z rozwiązywaniem zagadek. Zazwyczaj zbrodniarze pochodzili z marginesu społecznego, a ci nie grzeszyli elokwencją. Może i Mickiewicz przewracał się w grobie, ale ich „genialne” zagadki nie były trudne do rozwikłania. Tym lepiej dla wszystkich.
Ale ta sprawa jest szczególnie trudna.
Zaczęło się od ulotek. Ktoś w centrum miasta rozdawał ulotki, ale z dziwną treścią. Był tam cały dziecięcy wierszyk - „Ene, due, rike, fake...”. Nie dość, że nikt nie wiedział, po co to robił, to jeszcze nikt przecież nie wie, co oznaczają te słowa!
Stało się. Następnego dnia na straganie kogoś przygniotła tona morel – zgodnie z jedynym, zrozumiałym słowem w wyliczance.
Ulotkarza nie dało się ustalić.
Następne było graffiti. Ktoś wypisał rymowankę o baloniku na ścianie budynku. O tym, co rośnie „duży i okrąglutki”.
W budynku wybuchła bomba. Trzy ofiary śmiertelne.
Dyrektor oddziału szpitalnego odebrał telefon. Ktoś wyrecytował tekst kolejnej, dziecięcej zabawy - „Kokoszka kaszkę warzyła” i się rozłączył.
Efekt? Następnego dnia kilka osób otrutych.
Wiedziałem już, czego się spodziewać.
W mieście rozrzucono ulotki. Teraz wierszem „Idzie rak, nieborak”. Przecież to oczywiste! Atak odbędzie się na krajowym zlocie hodowców raków.
Już miałem tam dzwonić, żeby ich ostrzec.
Ale nagle znalazłem list. Otworzyłem go, a w środku była rymowanka. Tym razem adresowana do mnie:
"Burza na morzu, wicher dmie.
Za chwilę bałwan odezwie się."

W mojej karierze detektywa ten przypadek był chyba najcięższy. Nigdy nie miałem problemu z rozwiązywaniem zagadek. Zazwyczaj zbrodniarze pochodzili z marginesu społecznego, a ci nie grzeszyli elokwencją. Może i Mickiewicz przewracał się w grobie, ale ich „genialne” zagadki nie były trudne do rozwikłania. Tym lepiej dla wszystkich.
Ale ta sprawa jest szczególnie trudna.
...

- Mały niedojrzały!
- Przyjdzie duży to się wkurzy!
- Zmierzmy się!
- Więc, zagrajmy!
Raz dwa trzy..liczysz Ty!
- Zasady są proste:

Zawartość pudła:
- przestrzenna plansza do gry,
- kostka wielościenna, murowana,
- wucet z kranikiem,
- 3 osobowa prycza,
- akta,
- dużo pionków i prawników,
- karty z zadaniami,
- 137 klawiszy.
Ilość graczy : nieskończoność,
czas gry: dożywocie.
Wprowadzenie:
Hokus pokus czary mary masz tu cztery ściany!

Żyjesz w pudełku z malutkim okienkiem na świat. Wszystko staje się malutkie, niedostępne i zakratowane.
Za dobranoc masz pchły na noc.
Za zabawki masz szczypawki.
Między nogi masz stonogi.
Andersen w punktach cywilnym i prawnym.
Przyjaciółmi są malutkie karaluchy spod poduchy.
Gra w mafie to nie gra, to już codzienność.
Żołnierzyki już nie ołowiane ale opasłe, surowe i żywe.
Zabawa w chowanego się rozpoczęła - jesteś ukryty już na zawsze.
Ciuciubabką jesteś Ty!Wiążą oczy, skuwają ręce – zabawa trwa!

W grze może wziąć udział każdy kto nie ma sumienia.

Główna zasada to: brak zasad! Robisz co chcesz i komu chcesz!
Z gry nigdy nie wyjdziesz cało!
W końcu Cię złapią! Jak nie tu - to tam na górze, a na górze nie róże, na dole nie fiołki a my się nie kochamy jak dwa Aniołki!

- Aniołek nie żyje!
Palec pod budkę, bo za minutkę budka murowana zamykana!
Raz dwa trzy i odpadasz TY!
No i nie dłub w nosie, boś nie prosie!
Tej zagadki nie rozwiążesz:

Użyłem karty z Eurobiznes: „Wychodzisz wolny z więzienia”.

- Mały niedojrzały!
- Przyjdzie duży to się wkurzy!
- Zmierzmy się!
- Więc, zagrajmy!
Raz dwa trzy..liczysz Ty!
- Zasady są proste:

Zawartość pudła:
- przestrzenna plansza do gry,
- kostka wielościenna, murowana,
- wucet z kranikiem,
- 3 osobowa prycza,
- akta,
- dużo pionków i prawników,
- karty z zadaniami,
- 137 klawiszy.
Ilość graczy : nieskończoność,
czas gry:...

- Jak tak dalej pójdzie, to nigdy go nie znajdziemy. Bawi się z nami w chowanego. - Detektyw Marecki zirytował się i rzucił teczką przez pół pokoju.
Jednak, kolega Nowak chytrze się uśmiechnął i powiedział:
- Nie, jeżeli mamy to! - Pokazał na tablet. Teraz to my rozdajemy karty.
- Co masz na myśli, Nowak?
- To proste, jest złodziejem - nie oprze się grubemu łupowi, w którym podrzucimy nadajnik. Na tablecie zostawi nam elektroniczne wskazówki, które do niego doprowadzą, jak w podchodach. A potem zabawimy się w kolory. My: Zielony - jak forsa, on pomarańczowy... - Marecki dokończył:
- Jak więzienny kombinezon w USA.
Plan okazał się genialny. Złodziej nie mógł się oprzeć pokusie podwędzenia teczki wypełnionej pieniędzmi. Zrobił to, tak dobrze, że policja nawet się nie spostrzegła kiedy to się stało. Technologia jednak wygrała. GPS doprowadził do złodzieja. Ten jednak zaczął się bawić w pomidora. Na wszystkie pytania zgodnie odpowiadał: "Pomidor". Genialny złodziej postanowił spróbować jeszcze raz swoich sił - Hazardu. Zaproponował chińczyka. Jeżeli wygra, dostanie zmniejszoną karę. Jeżeli przegra - opowie jak ukradł sprzed nosa policji 100 tys. w gotówce.
Pierwszy kostką rzucił Marecki
Let's play begin...

- Jak tak dalej pójdzie, to nigdy go nie znajdziemy. Bawi się z nami w chowanego. - Detektyw Marecki zirytował się i rzucił teczką przez pół pokoju.
Jednak, kolega Nowak chytrze się uśmiechnął i powiedział:
- Nie, jeżeli mamy to! - Pokazał na tablet. Teraz to my rozdajemy karty.
- Co masz na myśli, Nowak?
- To proste, jest złodziejem - nie oprze się grubemu łupowi, w którym...

"Raz, dwa, trzy. Baba Jaga patrzy". Ta zabawa od razu mu się skojarzyła, gdy widział zastygłą w przerażaniu twarz kolejnej ofiary zwyrodnialca z Podlasia, jak nazwały go gazety. Znaczy nikt konkretnie nie wiedział skąd dokładnie pochodzi sprawca przestępstw, grasował po całej Polsce, ale najwięcej swoją grę rozpoczął w Białymstoku, stąd ten pseudonim. Przy każdej ofierze zostawiał jakąś podpowiedź, jak w jakiś makabrycznych podchodach. Dziś był to filmik. Przerażona dziewczyna wpatrywała się w kamerę.
-Kochana, zagramy o życie, jeśli wygrasz przeżyjesz, jeśli nie.. Sama wiesz co się stanie.- komputerowo zmieniony głos był straszny. -Zaczynamy. Papier, kamień, nożyce..
Oczywiście ofiara przegrała, ale to i tak nie miało znaczenia. Przy pierwszej ofierze znaleźli białą haftowaną chusteczkę. Piękna, rustykalna robota. Przy drugiej znaleziono banknoty z Monopoly. Przy trzeciej ten filmik.
-Co będzie przy czwartej? Może ukryje ją jak w chowanego?- policjantka wpatrywała się w swojego szefa wściekła. Nie mogli zrozumieć, o co chodzi facetowi.- Zabawowy gość się trafił.
-Ta, zabawa w kotka i myszkę. Sugestie, które nic nie dają...- prokurator Olszewska umilkła. Przypomniała się jej głośna sprawa kiedy zaczynała swoją karierę dwadzieścia lat temu. Cała Polska szukała jednego psychopaty. Ale on jest jeszcze w więzieniu i długo nie wyjdzie. Jednak coś jej zaświeciło w głowie.- Ile lat miałby teraz syn Pawła Wolskiego, Gracza z Gór?
Nikt nie umiał odpowiedzieć, ale ona już wiedziała. Gra znów się zaczęła.

"Raz, dwa, trzy. Baba Jaga patrzy". Ta zabawa od razu mu się skojarzyła, gdy widział zastygłą w przerażaniu twarz kolejnej ofiary zwyrodnialca z Podlasia, jak nazwały go gazety. Znaczy nikt konkretnie nie wiedział skąd dokładnie pochodzi sprawca przestępstw, grasował po całej Polsce, ale najwięcej swoją grę rozpoczął w Białymstoku, stąd ten pseudonim. Przy każdej ofierze...

Brak mi tchu, coraz bardziej opadam z sił, oddech mam tak przyspieszony, jakbym cały dzień bawiła się w gonionego. Ale nie - tak naprawdę to gra w chowanego- gra w której stawką jest życie, takie igrzyska śmierci.Lepka, jeszcze ciepła ciecz sączy się mi spod palców to krew, okrutny ból przypomina mi że krew jest prawdziwa a nie jak w painball'u. Uciskam mocniej przestrzelony bok.Moje ruchy stają się coraz wolniejsze, jak w replay level'a gry w zwolnieniu.Ale wiem że nie mam więcej żyć.Gdybym tylko odkryła gdzie ON teraz jest, a tak ruszam się po omacku jak w ciuciubabce.W oddali widzę przesmyk w drzewach, na polanie ktoś pali ognisko- czyżby ocalenie. Podchodzę bliżej-to obóz harcerski.Dzieciaki chodzą wokół płomieni śpiewając: chodzi lisek koło drogi nie ma ręki ani nogi. Wow jakie to realne. Jeszcze wczoraj siedziałam tam z innymi jak ryba złowiona w sieci. Jedni nie mieli już palców i uszu, kogoś ON pozbawił nawet języka- takie zbieranie fantów-wszystko to po to, by nastraszyć rodziny tych ludzi i zgarnąć większy okup.Ma wszystko przemyślane jak w najlepszej grze strategicznej. Namierza ofiary, ale nie jak drapieżnik czy myśliwy- nie - on raczej nuci: "Mam chusteczkę haftowaną, wszystkie cztery rogi kogo kocham, kogo lubię, rzucę mu pod nogi,tej nie kocham, tej nie lubię, tej nie pocałuję,a chusteczkę haftowana Tobie podaruję". Czułam się taka wyjątkowa, sprawiał wrażenie przyjaciela, kupla na dobre i na złe. Jego gra w podchody przynosiła efekty.Naiwnych i bogatych nie brakuje. Zebrał już tak ponad milion zielonych. Teraz przyszła kolej na mnie. Zadzwonił już do moich rodziców.Jak prawdziwa szachistka przewidziałam jego kolejny ruch.Dla pewności że zostanie dobrze zrozumiany przez najbliższych ofiary, a nie będzie to głuchy telefon, teraz zabawi się w kalambury: "zgadnijcie co jest w tej paczce ode mnie". Prześle im jakąś część mnie i gryps z terminem i miejscem złożenia okupu. Każdy dzień zwłoki to zachęta do powtórzenia przesyłki- zaproszenie do złożenia puzzli z mojego ciała.Ta wizja, jak ze szklanej kuli starej widźmy, przeraziła mnie a zarazem dodała mocy byłam jak najwięksi herosi, superman, batman razem wzięci i gdy otwarły się drzwi stanął w nich dla mnie nie ON -oprawca- człowiek a Nikt-upór- duch przez którego mogę przeniknąć, jak przez gęstą mgłę.Wypadłam jak kamień z naciągniętej procy, jak strzała z napiętego łuku.Biegłam na oślep. Samotny slalom między drzewami gdzie się teraz znalazłam trwał krótko. Usłyszałam strzał jeden i następny.Czułam się jak w grze w sparzaka, tylko mnie skuć miała nie piłka a kulka- kaliber 9 mm. Dopadnie mnie wyszeptałam i w tym momencie nieopatrznie wypowiedziane słowa stały się spełnionym życzeniem jak za dotknięciem czarownej rózgi. Poczułam przeszywający ból. Biegnę dalej, biegnę...Brak mi tchu, coraz bardziej opadam z sił...Wiem ze to jeszcze nie koniec -jak w bajce Wilk i Zając- On woła: „Nu, Zajec! Nu pagadi!”,/„No, Zającu! Ja ci pokażę!”/.

Brak mi tchu, coraz bardziej opadam z sił, oddech mam tak przyspieszony, jakbym cały dzień bawiła się w gonionego. Ale nie - tak naprawdę to gra w chowanego- gra w której stawką jest życie, takie igrzyska śmierci.Lepka, jeszcze ciepła ciecz sączy się mi spod palców to krew, okrutny ból przypomina mi że krew jest prawdziwa a nie jak w painball'u. Uciskam mocniej...

Telefon o 4 rano wyrwał mnie ze snu. Podniosłem się gwałtownie i „Gra w klasy” Cortazara spadła mi na nogę. Bolało. Wychodząc, potknąłem się jeszcze o gumę do skakania, która moja córka rozciągnęła między krzesłami i omal nie straciłem zębów na piłce do nogi syna.
Morderca, nie dość że od kilku tygodni bawił się z nami w kotka i myszkę, to jeszcze nie pozwalał mi się wyspać. Dzisiejszy trup wisiał na trzepaku. Dotarłem na miejsce prawie ostatni. Nowy – Piotruś, starał się nie patrzeć na wiszące ciało i kopał nogą dwa kapsle.
-Coś nowego? – zapytałem jednego z techników.
-Ma pchełki.
-Jakie pchełki? – było wcześnie, ale ten człowiek chyba potrzebował kawy bardziej niż ja.
-No takie małe, plastikowe.
-To mamy już całą kolekcję… -westchnąłem. –Pierwszy trup miał bierki w kieszeniach, drugi – kostkę Rubika, a teraz k…a pchełki…
-Facet się z nami w chowanego bawi, a my tu tylko nieudolne podchody robimy – Zośka podała mi kubek kawy.
-Zośka, ta kawa jest zimna!-krzyknąłem oburzony i rozczarowany jednocześnie.
-Ciepło-zimno, nie marudź, tylko podziękuj. Trzeba było przyjechać szybciej – odcięła się.
W końcu przyszedł szef, zwany przez nas po cichu Głupim Jasiem. Kazał nam przestać bawić się w ciuciubakę na tym obskurnym podwórku, tylko porobić zdjęcia, zdjąć odciski i na komendę, zanim okolica się zejdzie. Kiedy odchodził z kieszeni wypadła mu dziwnie złożona kartka. Piekło-niebo. Szef chyba tu kiedyś mieszkał…

Telefon o 4 rano wyrwał mnie ze snu. Podniosłem się gwałtownie i „Gra w klasy” Cortazara spadła mi na nogę. Bolało. Wychodząc, potknąłem się jeszcze o gumę do skakania, która moja córka rozciągnęła między krzesłami i omal nie straciłem zębów na piłce do nogi syna.
Morderca, nie dość że od kilku tygodni bawił się z nami w kotka i myszkę, to jeszcze nie pozwalał mi się...