Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Antoska
Jolanta
Wiedenka
Paulina
Magdalena

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Antoska
Jolanta
Wiedenka
Paulina
Magdalena

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Pamiętam, jakby to było wczoraj. Jechałem ze znajomymi autostradą. Było lato. Żar lał się z nieba, a w my czwórkę wciśnięci w jednej, małej metalowej beczce, wypacaliśmy ostatnie soki z naszych organizmów. Nie było wesoło.
A tym bardziej nie było wesoło, gdy daleko przed nami zdarzył się wypadek, a ogromna, kolorowa karawana samochodów zmieniła się w korek.
Z jednej strony samochód, z drugiej strony samochód. Przed nami samochód i za nami też. No i jeszcze po samochodzie w każdym rogu.
Samochody poustawiane w wielki sznur to dołujący widok. Nie można nic zrobić.
Owszem, można sobie iść, ale głupio zostawiać auto warte kilkanaście tysięcy złotych.
Wszyscy czuliśmy się jak rozbitkowie na morzu. Tylko, że nie było morza i w sumie to za parę godzin będziemy mogli jechać dalej.
Zaczęliśmy się jednoczyć. Tworzyć swego rodzaju wspólnotę, której spoiwem była tragedia, która nas spotkała. Pomagaliśmy sobie.
Nagle zdałem sobie sprawę, że jestem głodny. Nic nie jadłem od... kilku godzi? Tak, co najmniej. A tu problem, w samochodzie nic nie ma.
Na szczęście znalazła się dobra dusza. Dostałem od niej... bułkę. Suchą bułkę, która gdzieś się zapodziała i nie była nikomu potrzebna.
I wtedy to się stało. Byłem przyzwyczajony do grillowanego łososia. Jadałem przepiórcze jaja. Kawior to była dla mnie codzienność. Soliłem wszystko tylko solą tybetańską.
Ale ta bułka, zjedzona w słońcu i głodzie okazała się najwspanialszym, co w życiu jadłem. Teraz już zawsze bułka przypomina mi tę wiosenną wyprawę.

Pamiętam, jakby to było wczoraj. Jechałem ze znajomymi autostradą. Było lato. Żar lał się z nieba, a w my czwórkę wciśnięci w jednej, małej metalowej beczce, wypacaliśmy ostatnie soki z naszych organizmów. Nie było wesoło.
A tym bardziej nie było wesoło, gdy daleko przed nami zdarzył się wypadek, a ogromna, kolorowa karawana samochodów zmieniła się w korek.
Z jednej strony...

Ponoć najpilniej strzeżoną recepturą na świecie jest przepis na Coca-Colę. Ja myślę, że równie tajemniczy jest skład i sposób przyrządzenia słodkich bułeczek z serem mojej Babci. Ktoś pomyśli, co może być trudnego w drożdżówkach z kleksem sera w środku? W internecie przecież przepisów nie brakuje, ale ja już się nie łudzę, że odnajdę ten smak. Przetestowałam tysiące różnych przepisów w kilku kuchniach i wciąż czuję niedosyt. To nie to! Na końcu języka mam smak słodkich, rumianych i kształtnych bułeczek, którymi Babcia częstowała nas, gdy ubłocone, zmęczone po całym dniu zabawy, wbiegałyśmy z siostrą do kuchni dziadków. Na środku stal stół przykryty ceratą w czerwono-białą kratkę, a na nim jeszcze gorąca blacha pełna aromatycznych drożdżówek. Zanim Babcia zdążyła powiedzieć swoje: "Jedzcie, kochane dzieci", z blaszki zdążyły zniknąć już co najmniej cztery bułeczki. Jak dobrze, że nie w głowie były nam wtedy kalorie i umiar! Ile bym dała, by jeszcze raz ugryźć kawałek tego wypieku i przywrócić te cudne momenty.. Wakacje na wsi, pobudki o świcie, nogi zadrapane od pokrzyw, opalanie na gorącej blasze dachu, równe rządki truskawek, które najlepiej smakowały z odrobiną ziemi.. Te bułeczki to nie tylko mąka, drożdże i cukier.. To smak beztroski, szczęścia i miłości Babci!:)

Ponoć najpilniej strzeżoną recepturą na świecie jest przepis na Coca-Colę. Ja myślę, że równie tajemniczy jest skład i sposób przyrządzenia słodkich bułeczek z serem mojej Babci. Ktoś pomyśli, co może być trudnego w drożdżówkach z kleksem sera w środku? W internecie przecież przepisów nie brakuje, ale ja już się nie łudzę, że odnajdę ten smak. Przetestowałam tysiące różnych...

Galettes sucrees - arabskie pierniczki
Składniki:
• 4 jajka
• 3/4 szklanki cukru
• 1/2 szklanki oleju
• 3 szklanki mąki razowej
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia
• po 1/2 łyżeczki soli i cynamonu
• po 1/2 szklanki posiekanych migdałów, orzechów włoskich, suszonych moreli i daktyli (bez pestek)
• 1 łyżka ziaren sezamu

Wykonanie:
Ubij 3 jajka z cukrem, dodaj olej, mąkę z proszkiem do pieczenia, sól i cynamon, a na koniec posiekane orzechy i owoce. Przełóż ciasto na oprószoną mąką stolnicę. Podziel je na 2 części, z każdej ulep wałek o długości 35 cm i grubości 5 cm.
Ułóż oba wałki na natłuszczonej blasze, pozostawiając 2-3 cm odstępu pomiędzy nimi. Ubij ostatnie jajko i posmaruj ciasta. Posyp ziarenkami sezamu.
Piecz 20 minut na środkowym poziomie piekarnika w temp. 175°C. Odstaw na 5 minut do ostygnięcia. Pokrój (nożem z ząbkami) na kawałki o grubości 2 cm. Ponownie ułóż na blasze i piecz 15 minut w tej samej temperaturze.

Galettes sucrees - arabskie pierniczki
Składniki:
• 4 jajka
• 3/4 szklanki cukru
• 1/2 szklanki oleju
• 3 szklanki mąki razowej
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia
• po 1/2 łyżeczki soli i cynamonu
• po 1/2 szklanki posiekanych migdałów, orzechów włoskich, suszonych moreli i daktyli (bez pestek)
• 1 łyżka ziaren sezamu

Wykonanie:
Ubij 3 jajka z cukrem, dodaj olej, mąkę z...

Róże i słoneczniki w ogrodzie otulił ciepły blask zachodzącego słońca. Kolejny dzień wiosny miał się ku końcowi. Jednak ja wcale nie byłam smutna - bowiem zgodnie z zasadą, by wieczór uczcić godnie i z należytym szacunkiem, teraz nadchodził czas na kolację. Wspólny posiłek to kwintesencja pobytów u babci. Mimo zawirowań w życiu i natłoku pracy zawodowej, zawsze znalazła czas, by podtrzymać rodzinne więzy i razem usiąść przy stole. Choć byłyśmy tylko we dwie, za każdym razem czułam się jak na wystawnym przyjęciu – wraz z nami byli bowiem przodkowie, których, uśmiechniętych, przywoływała babunia w opowieściach.
Gdy czerwona kula słońca schowała się za horyzontem, starsza pani wyszła na okwieconą werandę, wypełnioną zapachem kwitnących bzów i hiacyntów, usiadła obok mnie na bujanym fotelu i podała najwspanialszy posiłek pod słońcem - ryż na mleku z kwaśną śmietaną i cynamonem. Nikt nie umiał przyrządzić go tak jak ona. Białe ziarenka rozpływały się w ustach, chłód śmietany szczypał język, a korzenna przyprawa zabierała moje myśli w dalekie wojaże po krajach pełnych smaków, zapachów i barw. Z każdym kęsem zdawało mi się, że jestem coraz bliżej azjatyckich cywilizacji, które olśniewały przepychem i urodą, a jednocześnie – czułam się zjednoczona z polskimi tradycjami i kuchnią pełną naturalnych składników i rustykalnych potraw.
To danie wcale nie było wymyślne, ale świadomość, że babunia szykowała je specjalnie dla mnie sprawiała, że smakowało jak ptasie mleczko Królowej Śniegu wręczone Kajowi.

Róże i słoneczniki w ogrodzie otulił ciepły blask zachodzącego słońca. Kolejny dzień wiosny miał się ku końcowi. Jednak ja wcale nie byłam smutna - bowiem zgodnie z zasadą, by wieczór uczcić godnie i z należytym szacunkiem, teraz nadchodził czas na kolację. Wspólny posiłek to kwintesencja pobytów u babci. Mimo zawirowań w życiu i natłoku pracy zawodowej, zawsze znalazła...

Miałam może 7-8 lat, kiedy po raz pierwszy wchodziłam na pokład samolotu. Leciałam z moją ciocią do Londynu na święta, aby odwiedzić wujka. Przez 2 godziny wyglądałam zachwycona przez okno. Gdy wysiadłyśmy na lotnisku zaczęło padać, więc ruszyłyśmy od razu do domu. Przemoczone, ale szczęśliwe przywitałyśmy się z wujkiem. Potem poszłyśmy się przebrać w suche ubrania. Gdy zeszłyśmy do salonu czekała na nas herbata z mlekiem. Przez tyle lat nikt nie potrafił wmusić we mnie tego napoju, ale tego dnia postanowiłam spróbować. Teraz, 6 lat później, aby przywołać Londyn robię herbatę z mlekiem. Pijąc ją powoli przenoszę się w czasie i na nowo przeżywam ten magiczny tydzień.

Miałam może 7-8 lat, kiedy po raz pierwszy wchodziłam na pokład samolotu. Leciałam z moją ciocią do Londynu na święta, aby odwiedzić wujka. Przez 2 godziny wyglądałam zachwycona przez okno. Gdy wysiadłyśmy na lotnisku zaczęło padać, więc ruszyłyśmy od razu do domu. Przemoczone, ale szczęśliwe przywitałyśmy się z wujkiem. Potem poszłyśmy się przebrać w suche ubrania. Gdy...

Była kiedyś taka reklama (dość głupawa, jak to większość reklam), która kończyła się westchnięciem chipsa "dobrze, że jest chociaż naleśnik, tylko on cię rozumie". To mogłoby być moje motto życiowe. ;) Uwielbiam naleśniki odkąd pamiętam i to właśnie one mogą przenieść mnie w czasie i przestrzeni. Te o nawiększej sile rażenia, to klasyczne naleśniki z twarogiem i cukrem, opiekane dodatkowo na patelni. Jeden kęs i mam znowu sześć lat, a mama przygotowuje mi imieninowe śniadanie niespodziankę przed wyjściem do przedszkola. To była pobudka! Zapach ulubionych, pieczonych naleśników i prezent na stole! :) Natomiast wersja z jabłkami i cynamonem, przeniesie mnie błyskawicznie w czasy studiów, pichcenia w akademickiej kuchni, z patelnią w jednej ręce i podręcznikiem w drugiej. :) Na tym nie koniec. Są naleśniki z konfiturami z dodatkiem cydru albo calvadosu! Abrakadabra, szanowni pastwo i jesteśmy w Normandii! Klify, plaże i roztargnione krowy na zielonych wzgórzach, porośniętych to tu, to tam, jabłoniami. I na koniec, wersja na słono - naleśniki z mąki gryczanej z przegrzebkami, czyli małżami św. Jakuba, w sosie maślano-porowym. Bretania. Ocean wściekle atakuje skały, a wiatr siłuje się z wariatami, którzy próbują spacerów po klifach w taką pogodę. :) Proszę, ile taki naleśnik potrafi! :)

Była kiedyś taka reklama (dość głupawa, jak to większość reklam), która kończyła się westchnięciem chipsa "dobrze, że jest chociaż naleśnik, tylko on cię rozumie". To mogłoby być moje motto życiowe. ;) Uwielbiam naleśniki odkąd pamiętam i to właśnie one mogą przenieść mnie w czasie i przestrzeni. Te o nawiększej sile rażenia, to klasyczne naleśniki z twarogiem i cukrem,...

Dla mnie to na pewno smak najlepszych pod słońcem oryginalnych włoskich lodów z najwspanialszej florenckiej lodziarni nieopodal kościoła Santa Maria del Flore. Są synonimem beztroski i radości życia, przenoszą mnie w czasy gdy jako maturzystka udałam się z pielgrzymką do Włoch. Pamiętam specyficzny zapach włoskiego lata. Owoce lasu zatopione w jogurtowych lodach to dopiero były delicje. Zimne zmrożone łakocie gwarantowały doskonałe orzeźwienie, odejmowały lat ich amatorom, sprawiały, że rumieńce zabarwiają policzki i przynosiły nieziemską błogość. Puszyste obłoczki słodyczy z pewnością dawały ukojenie i teraz gdy napotkam na cień tamtego smaku czuję się jak w raju i przypominam sobie gwarny tłum, wędrujących pątników i majestatyczne zabytkowe kamienice , kościoły i pałace. Chciałabym smak frutti di bosco ocalić od zapomnienia.

Dla mnie to na pewno smak najlepszych pod słońcem oryginalnych włoskich lodów z najwspanialszej florenckiej lodziarni nieopodal kościoła Santa Maria del Flore. Są synonimem beztroski i radości życia, przenoszą mnie w czasy gdy jako maturzystka udałam się z pielgrzymką do Włoch. Pamiętam specyficzny zapach włoskiego lata. Owoce lasu zatopione w jogurtowych lodach to dopiero...

Wspominam serek waniliowy polany syropem klonowym, który serwowała nam w dzieciństwie babcia zamiast lodów. Mówiła, że są to ciepłe lody, dlatego chętnie to jedliśmy, bo nazwa nam się podobała.Babcia wiedziała jak zachęcić wnuki niejadki do zjedzenia czegoś zdrowego.
Ten serek waniliowy z syropem lubię do dziś, bo miło mi się kojarzy. Z babcią i jej domkiem na wsi i z roześmianym kuzynostwem. Pociąga to kolejne wspomnienia, łowienie ryb w stawie i pierwsze miłości. Dużo bym dała by cofnąć czas...

Wspominam serek waniliowy polany syropem klonowym, który serwowała nam w dzieciństwie babcia zamiast lodów. Mówiła, że są to ciepłe lody, dlatego chętnie to jedliśmy, bo nazwa nam się podobała.Babcia wiedziała jak zachęcić wnuki niejadki do zjedzenia czegoś zdrowego.
Ten serek waniliowy z syropem lubię do dziś, bo miło mi się kojarzy. Z babcią i jej domkiem na wsi i z...

Smak ciasta Murzynek od razu przypomina mi mieszkanie mojej babci. Piekła to ciasto z myślą o mnie, bo bardzo je lubiłam. Przyjeżdżałam do babci z rodzicami, zjeżdżały się też kuzynki i wszyscy zajadaliśmy się ciastem. Było wesoło i zabawnie.
Gdy zjem kawałek Murzynka od razu przenoszę się do tamtych chwil, widzę idealnie posprzątane i czyste mieszkanie babci, jej ciepłe ręce i uśmiech. Czuję klimat tego miejsca, bo uwielbiałam tam przyjeżdżać. Babcia wyciągała często stare pocztówki i zdjęcia. Miło było posłuchać jej opowieści o osobach, których nigdy nie poznałam.
Ciągle uwielbiam Murzynka za wyjątkowy smak i za wspomnienia, które wywołuje.

Smak ciasta Murzynek od razu przypomina mi mieszkanie mojej babci. Piekła to ciasto z myślą o mnie, bo bardzo je lubiłam. Przyjeżdżałam do babci z rodzicami, zjeżdżały się też kuzynki i wszyscy zajadaliśmy się ciastem. Było wesoło i zabawnie.
Gdy zjem kawałek Murzynka od razu przenoszę się do tamtych chwil, widzę idealnie posprzątane i czyste mieszkanie babci, jej ciepłe...