Dzięki! :)

Dzięki! :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Aleksander
AngryMonkey
Leonidas1978
Piotr
Kinga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Aleksander
AngryMonkey
Leonidas1978
Piotr
Kinga

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Magii we mnie pozostało, gdy pisze dany tekst tworzę coś z niczego. Talent odziedziczyłam po babci dla której magia była jak otwarta księga. Staram się pisać tak, aby w niektórych pracach odkryć swoje magiczne ja. Magia pozostanie dla mnie tajemnicą , gdyż do końca nie wiem kiedy ukaże się we mnie taka mini czarownica i odkryjemy nowe horyzonty pisania.

Magii we mnie pozostało, gdy pisze dany tekst tworzę coś z niczego. Talent odziedziczyłam po babci dla której magia była jak otwarta księga. Staram się pisać tak, aby w niektórych pracach odkryć swoje magiczne ja. Magia pozostanie dla mnie tajemnicą , gdyż do końca nie wiem kiedy ukaże się we mnie taka mini czarownica i odkryjemy nowe horyzonty pisania.

Moja mama, w życiu by nie zrobiła nikomu co jej nie miłe, babcie również, ale podobna prababcia była straszną jędzą. I mam po niej coś takiego co powoduje, że potrafię odgonić od swojego życia złych ludzi. Takich, którzy źle mi życzą traktuje specjalnymi przedmiotami. Wysyłam pawie pióra i mówię by napisały za mnie zaklęcie, które spowoduje by osoba chcąca sprawić mi przykrość zastanowiła się nad swoim zachowaniem. By ją dotknął jakiś mały ból, który zmusi ją do rezygnacji z tego co robiła wedle mnie złego.
Oprócz tego mam sny. Widzę czasem sceny ludzi znanych mi bardziej lub mniej. Bratu ukradli rower, przyjaciółce popsuło się auto itd. Ale bohaterem moich snów jest też mój kolega z podstawówki, z którym nie mam kontaktu. Widziałam go pewnej nocy jak bierze ślub z dziewczyną, która po pewnym czasie okazuje się obłąkana i chce go wykorzystać. Znalazłam kogoś kto go lepiej zna i powiedział, iż rzeczywiście wziął ślub, ale podobna jego żona jest w porządku. Następnie po jakimś czasie śniło mi się, że rodzi mu się córka. Znów wykorzystałam swój kontakt i kilka dni po tym śnie urodziła się dziewczynka. A ostatnio siedzi ze swoim dzieckiem pod stołem i prosi bym go stamtąd zabrała. Gdybym tylko wiedziała co ja powinnam z tym zrobić, aby nie wyjść na wariatkę, iż bym dawno podała mu pomocną dłoń.

Moja mama, w życiu by nie zrobiła nikomu co jej nie miłe, babcie również, ale podobna prababcia była straszną jędzą. I mam po niej coś takiego co powoduje, że potrafię odgonić od swojego życia złych ludzi. Takich, którzy źle mi życzą traktuje specjalnymi przedmiotami. Wysyłam pawie pióra i mówię by napisały za mnie zaklęcie, które spowoduje by osoba chcąca sprawić mi...

Czarownice - niegdyś tępione, dziś kwitowane pobłażliwym uśmieszkiem.
Czarna magia - wertowanie zakurzonych ksiąg, aby rzucić klątwę na wyjątkowo nielubianą osobę.
Biała magia - remedium na choroby, sposób na złapanie nieuchwytnego szczęścia.
Czy faktycznie musimy na słowo magia przywodzić na myśl czary, uzdrawiająco-halucynogenne napary niewiadomego pochodzenia, warzenie w kotle szczurów, świnek morskich i innych chomików?
Magia jest w każdym z nas :) W naszym uśmiechu, który sprawi, że komuś poprawi się humor na cały dzień, w słowach „uważaj na siebie”, gdy mówimy je do drogiej nam osoby, w prostym „dziękuję”, nawet za, z pozoru, błahe rzeczy.
A że będąc małą dziewczynką z płaczem błagałam wujka, żeby nie jechał z kolegami na mecz, a potem okazało się, że ów koledzy mieli wypadek samochodowy? Że niemal co do godziny przewidziałam śmierć naszego ukochanego psa, albo że zawsze wiedziałam, kiedy będzie niezapowiedziana kartkówka z matematyki? Moja rodzina i znajomi mówią mi, że coś jest na rzeczy, że to nie może być przypadek - przecież nikt nie ma aż takiej intuicji. Mój tato dalej obstawia przy swoim, bo przecież moja babcia, a jego teściowa to wiedźma (chociaż wydaje mi się, że niekoniecznie chodzi mu o magiczną stronę jej osobowości).
Istnieją tylko dwa wyjścia: albo mylę się ja, albo mylą się wszyscy inni.

Czarownice - niegdyś tępione, dziś kwitowane pobłażliwym uśmieszkiem.
Czarna magia - wertowanie zakurzonych ksiąg, aby rzucić klątwę na wyjątkowo nielubianą osobę.
Biała magia - remedium na choroby, sposób na złapanie nieuchwytnego szczęścia.
Czy faktycznie musimy na słowo magia przywodzić na myśl czary, uzdrawiająco-halucynogenne napary niewiadomego pochodzenia, warzenie w...

Jestem czarownicą od …słów;), pierwszą w rodzinie. A może nie pierwszą, bo przecież pamiętam wieczorne opowieści mojej Prababci, które mnie potrafiły tak urzec i oczarować, że żebrałam o kolejne i kolejne zamiast iść spać. Czaruję słowami;). Splatam je w wymyślne warkocze komplementów i pochwał. Tkam z nich najdelikatniejsze bandaże na rany duszy, sączę balsam nawet na te szarpane czy z gangreną. Odmierzam je z aptekarską dokładnością, aby wysondować problem, zdiagnozować smutek i znaleźć antidotum. Operuję nimi z chirurgiczną precyzją. Ale gdy trzeba, żongluję nimi ze zręcznością klowna, niczym kolorowymi piłeczkami. Upuszczam je wtedy niefrasobliwie na ziemię, z pozorną niezgrabnością i wywołuję kaskady szczerego śmiechu. Zdecydowanie wolę białą magię słów;), ale biada temu kto obudzi we mnie ciemną stronę mocy! Bo potrafię też splatać zdania z jadowitych węży i chlastać bez litości pokrzywami złośliwości! Mogę wsączyć w uszy i serca kwas zwątpienia i truciznę odrzucenia! W obronie najbliższych potrafię ciskać słowami jak ognistymi pociskami i oblewać wrzącą lawą gniewu! Ale nie lubię tego, bo prawdziwe czarownice są odpowiedzialne i mądre;) i nie nadużywają swojej mocy. A te od słów przystosowują się do czasów i okoliczności, więc niejedna kamufluje się wykonując zawód pisarki, mówcy motywacyjnego czy trenera biznesowego;). Nie dajcie się zwieść pozorom;), czarownice są wśród nas;)!

Jestem czarownicą od …słów;), pierwszą w rodzinie. A może nie pierwszą, bo przecież pamiętam wieczorne opowieści mojej Prababci, które mnie potrafiły tak urzec i oczarować, że żebrałam o kolejne i kolejne zamiast iść spać. Czaruję słowami;). Splatam je w wymyślne warkocze komplementów i pochwał. Tkam z nich najdelikatniejsze bandaże na rany duszy, sączę balsam nawet na te...

Jestem zaklinaczką kotów. Potrafię porozumieć się nawet z zupełnie obcym i dzikim zwierzakiem. Koty znajomych, charakteryzowane krótko „on nie lubi obcych i może drapać”, po kilku minutach zaczynają mnie zaczepiać, a po godzinie śpią na kolanach. Kiedy spaceruje osiedlem, zdominowanym przez domki jednorodzinne i szeregówki, koty wychodzą się ze mną przywitać. Kiedyś odprowadzałam koleżankę na przystanek i na półkilometrowym odcinku podeszło do nas sześć zwierzaków - do tej pory mi to wypomina.
Nie jestem odosobniona w tym moim kocim szaleństwie. Kiedy przyjeżdżam do babci, na jej podwórku zawsze kręci się małe stado. Dzikie stworzenia, które uciekają na widok ludzi, kładą się koło niej na huśtawce w ogrodzie i smacznie śpią.
Mój syn też to ma. Jest najlepszy z nas wszystkich. Kto widział dwulatka, który głaszczącego obce koty? Na ogół mądre zwierzęta wyczuwają zagrożenie w postaci małego dziecka i uciekają na najwyższą szafę. A tu nic takiego się nie dzieje! Młody podchodzi, dotknie rączką łebka, a kot zaczyna się łasić. Do tego syn mój zwinął mi kiedyś "Harry’ego Pottera", przeanalizował okładkę i od tego czasu „lata” po domu na miotle. Strach się bać co będzie dalej, bo teściowa pochodzi spod Łysej Góry…

Jestem zaklinaczką kotów. Potrafię porozumieć się nawet z zupełnie obcym i dzikim zwierzakiem. Koty znajomych, charakteryzowane krótko „on nie lubi obcych i może drapać”, po kilku minutach zaczynają mnie zaczepiać, a po godzinie śpią na kolanach. Kiedy spaceruje osiedlem, zdominowanym przez domki jednorodzinne i szeregówki, koty wychodzą się ze mną przywitać. Kiedyś...

Znów poczułam to dziwne mrowienie w palcach, jakby chwilowe odrętwienie, ale jak zawsze znikło. Zdarzało się to wszędzie w kinie, na lekcji, w domu, na spacerze z psem. Gdyby nie jeden istotny szczegół podejrzewałabym, że mogę mieć problemy z krążeniem, ale uczuciu temu zawsze towarzyszyło jakieś dziwne wydarzenie. Książka leżąca na środku biurka nagle z hukiem lądowała na podłodze, zamknięte okna otwierały się, wybuchały najróżniejsze napoje.
Tym razem nie było inaczej. Cola, którą trzymałam w ręce prysnęła mi prosto w twarz, spływając po szyi aż na dekolt. Przetarłam oczy. To był jeden z tych nudniejszych wieczorów, gdy zbliża się koniec roku i do szkoły nie ma nic zadane, ale jest zbyt ciepło by wyjść z przyjaciółmi. Położyłam się na łóżku, które na szczęście uniknęło kontaktu z napojem i sięgnęłam po dziennik mojej pra, pra babki, który mama dała mi jako „interesującą lekturę” na wakacje. Dziennik był dość obszerny jednak pochłonęłam go w tę jedną noc. Była to najbardziej interesująca lektura jaką czytałam. Moja babka zaczęła go pisać w 1926 jednak nie wszystkie wydarzenia w nim opisane dotyczyły jej życia. Nie znalazłam tam opisu II wojny światowej, a jednak była tam zapisana historia. Wojna, jednak nie między ludźmi, a plemionami czarownic. Różne legendy i wierzenia, ciekawostki, których nie da znajdziesz na Internecie. Przyznam, że dziedzictwo w postaci magii, która pewnego dnia może zawalić sufit na głowę jest dość niepokojące, ale wszystko da się okiełznać. Chyba.

Znów poczułam to dziwne mrowienie w palcach, jakby chwilowe odrętwienie, ale jak zawsze znikło. Zdarzało się to wszędzie w kinie, na lekcji, w domu, na spacerze z psem. Gdyby nie jeden istotny szczegół podejrzewałabym, że mogę mieć problemy z krążeniem, ale uczuciu temu zawsze towarzyszyło jakieś dziwne wydarzenie. Książka leżąca na środku biurka nagle z hukiem lądowała na...

Choć Kalina przygotowała płyn zgodnie ze wskazówkami Zosi, jej wybranek nie jadł jej z ręki. Nie oszalał dzięki wydestylowanym feromonom, nie zwariował po miłosnym napoju godnym Tristana, nie pomogły od miesięcy rzucane uroki. Wydawało się, że Kacper nomen omen Skalski jest z kamienia. Nie miłość do uroczej Kaliny była mu w głowie, o nie. Na nic zbieranie ziół w księżycowym blasku i wywary zauroczenia. Kalinę zawiodły wszystkie domowe sposoby zalecane przez babkę. Zdobycie tego faceta jest trudniejsze niż złamanie kodu enigmy. Żadne zmysłowe tańce godowe nie robią wrażenia. Konterfekty z wosku, obcięty po kryjomu kosmyk i łacińskie inkantacje zdały się psu na budę.
A teraz obiekt jej westchnień wprosił się na kolację. I co by mu tu podać? Podumała nad przepisami z internetu i zdecydowała. Najpierw sałatka z gruszką miłosną, danie główne to obowiązkowo małże sercówki z cydrem, a na deser świeże figi. Po takiej uczcie Kacper padnie jej do stóp.
Pamiętała, by jeszcze dodać do ziół i szalotki odrobinę lubczyku, schłodziła wino. Wtedy zapukał do drzwi, a po degustacji zaczął i Kalinę degustować. „Stara dobra magia znów zadziałała- pomyślała omdlewając z rozkoszy- przez żołądek do serca”.

Choć Kalina przygotowała płyn zgodnie ze wskazówkami Zosi, jej wybranek nie jadł jej z ręki. Nie oszalał dzięki wydestylowanym feromonom, nie zwariował po miłosnym napoju godnym Tristana, nie pomogły od miesięcy rzucane uroki. Wydawało się, że Kacper nomen omen Skalski jest z kamienia. Nie miłość do uroczej Kaliny była mu w głowie, o nie. Na nic zbieranie ziół w księżycowym...

Moja prababcia słyszała głosy a ja nie wierzę, że to był choroba umysłu. Oni mówili do niej. Moja babcia ich wadziła. Czasem bała się w nocy. Tajemnicze postacie, duchy zmarłych. Oni zawsze ingerują w nasze życie. Mojej mamie nie raz coś podpowiedzieli. Potrafiła to wykorzystać. Nie raz słyszała, że z niej niezła czarownica kiedy przewidywała przyszłość. Ja twierdzę, że mama to dobra wróżka a ja to niezła wiedźma.
Każdy kto mnie kiedykolwiek skrzywdził nie zazna spokoju. Będąc trochę nieśmiałym, zagubionym dzieckiem często byłam pośmiewiskiem. Jeden chłopczyk bardzo często mi dokuczał, że aż doprowadzał do łez. Kiedyś wycięłam jego postać z papieru i pocięłam, życząc mu jak najgorzej. Przez tydzień leżał w szpitalu. To była moja pierwsza klątwa.
Chłopaka, który mnie zdradził rzuca każda dziewczyna która pozna i to często w bolesny sposób, dziewczyna która naśmiewała się z mojego wyglądu też nie ma powodzenia, kolega który śmiał się, że nie potrafię prowadzić nie mógł zdać prawka. Mogłabym tak wymieniać, chodź nie zawsze jestem z tego dumna. Jakoś trudno mi zdjąć te klątwy.
Czasem zdarzą się też drobne i szybkie. Awaria samochodu za przejechanie po kałuży i ochlapanie mnie, przewrócenie się za niemiłe słowo. Prócz tego całego zła mam talent do znajdywania zagubionych rzeczy, szczęście do wychodzenia cało z opresji i dar rozumienia ludzi z problemami. Dla tych co okazują mi życzliwość zawsze byłam pomocną i dobrą wróżką.

Moja prababcia słyszała głosy a ja nie wierzę, że to był choroba umysłu. Oni mówili do niej. Moja babcia ich wadziła. Czasem bała się w nocy. Tajemnicze postacie, duchy zmarłych. Oni zawsze ingerują w nasze życie. Mojej mamie nie raz coś podpowiedzieli. Potrafiła to wykorzystać. Nie raz słyszała, że z niej niezła czarownica kiedy przewidywała przyszłość. Ja twierdzę, że...