Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

AGNIESZKA
Ptasiemleczko
Dawodi
civil
Roxanne

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

AGNIESZKA
Ptasiemleczko
Dawodi
civil
Roxanne

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Dawno temu, za górami, za lasami, w marmurowym pałacu mieszkała mała królewna. Pewnej nocy, znudzona bezsennym przewracaniem się z boku na bok, wybrała się na przechadzkę po pałacowych podziemiach. Przypadkiem nakryła tam złodziejkę wynoszącą złoto z królewskiego skarbca. Złodziejką okazała się potężna czarownica, która rzuciła na królewnę zły urok. Oznajmiła jej, że każdy, kto kiedykolwiek usłyszy głos królewny zapadnie na śmiertelną chorobę.
Lata mijały, królewna dorastała - w milczeniu i samotności. Przysięgła sobie bowiem, że nigdy nie przyczyni się do czyjejkolwiek śmierci. Oddaliła się od przyjaciół i rodziny. By uniknąć pokusy rozmowy z ludźmi, zamieszkała w wieży, a wolny czas spędzała głównie na samotnych wędrówkach po lesie. Podczas jednej z nich poznała księcia, który zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Książę każdego wieczoru przychodził do wieży królewny. Był szczęśliwy, niczego jednak nie pragnął bardziej niż usłyszenia głosu królewny. Prosił ją o to tak długo, aż królewna straciła nad sobą panowanie i krzyknęła "nie mogę tego zrobić, jestem przeklęta!". Zaraz przerażona zakryła sobie dłonią usta i zaczęła szlochać, wiedząc, że skazała ukochanego na pewną śmierć. Nic takiego jednak nie nastąpiło. Ani nazajutrz, ani za miesiąc. Królewna uświadomiła sobie, że rzekomy urok czarownicy był jedynie podstępem. Bo nikt i nic nie ma takiej siły, aby odbierać nam prawo do wyrażania własnych opinii i emocji. Bo to słowa właśnie są naszą największą mocą.

Dawno temu, za górami, za lasami, w marmurowym pałacu mieszkała mała królewna. Pewnej nocy, znudzona bezsennym przewracaniem się z boku na bok, wybrała się na przechadzkę po pałacowych podziemiach. Przypadkiem nakryła tam złodziejkę wynoszącą złoto z królewskiego skarbca. Złodziejką okazała się potężna czarownica, która rzuciła na królewnę zły urok. Oznajmiła jej, że każdy,...

X: Gdy się odzywasz do mnie z każdą minutą poznaję Cię na nowo.
Z: Dlaczego tak uważasz?
X: Twoja mowa staje się dla mnie zawsze złotem,
Z: W tym momencie nie żartuj sobie ze mnie.
X: Czysta poezja smaku i dekadencji. Nie daj się prosić Kochana Moja. Warto jest otwierać niż zamykać na ten nudny świat.
Z: Jakie mam wyjście z obecnej sytuacji?
X: Nie masz. Jedynie co zaufać, uśmiechnąć się do mnie. Odzywać się. Mówić ciepłe, miłe słowa.
Z: Przekonałeś mnie.
X: Brawo.

X: Gdy się odzywasz do mnie z każdą minutą poznaję Cię na nowo.
Z: Dlaczego tak uważasz?
X: Twoja mowa staje się dla mnie zawsze złotem,
Z: W tym momencie nie żartuj sobie ze mnie.
X: Czysta poezja smaku i dekadencji. Nie daj się prosić Kochana Moja. Warto jest otwierać niż zamykać na ten nudny świat.
Z: Jakie mam wyjście z obecnej sytuacji?
X: Nie masz. Jedynie co...

Też często mam problemy z mówieniem o tym co mnie dręczy albo co mnie boli. Mimo, że mam kochającą rodzinę jakoś nigdy nie mogę się przemóc i powiedzieć jej o swoich kłopotach. Zawsze wtedy próbuję na chwilę zapomnieć o nich, spróbować wyłączyć zamartwianie się. I to działa, przynajmniej przez jakiś czas, ale później, w niespodziewanym momencie wraca i to ze zdwojoną siłą. Znowu zaczynam zastanawiać się, próbować znaleźć jakieś rozwiązanie tylko, że żaden pomysł nie nadchodzi. Nic nie potrafię wymyślić. Czasem z tego powodu płaczę, użalam się nad sobą, czasem znajduje sobie w domu jakieś zajęcie, żeby tylko jakoś odwlec zamartwienie się, ale nigdy nikomu o tym nie mówię. Przed każdym ukrywam co czuje i udaję, że wszystko jest okej, że nic mnie niepokoi. Ale wiesz co? To wcale nie jest dobre! Sama dobrze wiem, że powinnam się komuś zwierzyć, choćby jednej osobie, powinnam podzielić się swoimi troskami bo wraz z kolejnym problemem coraz gorzej sobie z tym radzę. Zauważam, że uciekam w płacz częściej niż kiedyś. Staję się bardziej zagubiona. Wydaje mi się, że jeśli komuś bym powiedziała co mi leży na sercu, może by mi doradził, może dużo łatwiej byłoby mi poradzić sobie z kłopotami. Tyle, że nie umiem się przemóc, nie umiem zmusić samej siebie do zwierzeń. Więc co powiesz na taki układ: jeśli Ty w końcu przemówisz, to i ja to zrobię? Uwierz mi, że dla nas obu to będzie wyzwolenie. To dla naszego dobra. To jak? Powiemy im w końcu co nam w duszy gra?

Też często mam problemy z mówieniem o tym co mnie dręczy albo co mnie boli. Mimo, że mam kochającą rodzinę jakoś nigdy nie mogę się przemóc i powiedzieć jej o swoich kłopotach. Zawsze wtedy próbuję na chwilę zapomnieć o nich, spróbować wyłączyć zamartwianie się. I to działa, przynajmniej przez jakiś czas, ale później, w niespodziewanym momencie wraca i to ze zdwojoną siłą....

Heej… odezwij się! To bardzo ważne. Misiaczku, nie możesz tego chować w sobie. Wiem, że się boisz, ale zrozum, że jestem po twojej stronie. Jestem tu, bo cię kocham i smutno mi nie słysząc twojego ślicznego głosiku. Bardzo cię proszę, otwórz się wreszcie. Tęsknię za tobą… Obiecuję ci, że to się już nie powtórzy, ale żeby wiedzieć czego uniknąć musisz powiedzieć, co się właściwie stało… Bardzo cię proszę skarbie, odezwij się. Tak bardzo cię kocham, tak bardzo chcę, żeby było tak jak dawniej… Słoneczko moje… pamiętasz jak razem wygłupiałyśmy się nad morzem? Oj, ile było wtedy śmiechu, może teraz mi powiesz czym tak bardzo cię rozbawiłam?

Heej… odezwij się! To bardzo ważne. Misiaczku, nie możesz tego chować w sobie. Wiem, że się boisz, ale zrozum, że jestem po twojej stronie. Jestem tu, bo cię kocham i smutno mi nie słysząc twojego ślicznego głosiku. Bardzo cię proszę, otwórz się wreszcie. Tęsknię za tobą… Obiecuję ci, że to się już nie powtórzy, ale żeby wiedzieć czego uniknąć musisz powiedzieć, co się...

Odezwij się kobieto, bo już mam dość rozmów z Twoją matką, a moją jakże kochaną teściową.
Twój Mąż

Odezwij się kobieto, bo już mam dość rozmów z Twoją matką, a moją jakże kochaną teściową.
Twój Mąż

Moje najukochańsze dziecko, tak bardzo pragnę, abyś otworzyła przede mną drzwi, za którymi się ukryłaś. Teraz czuję się taka bezsilna, bo mogę jedynie kołysać Cię w ramionach i cicho szeptać do Twego uszka, że nie jesteś sama i zawsze możesz na mnie liczyć. Tulę Cię więc mocno, wdychając zapach Twoich jedwabistych włosów i czując łagodne uderzenia zranionego serca. Jesteś silna i wierzę, że poradzisz sobie z tą traumą. Dusisz w Tobie wielki żal i ból, bo czujesz się winna. Brakuje mi Twego głosu, tych chwil, kiedy nucisz ulubione piosenki, gdy śmiejesz się i mówisz, że mnie kochasz. Egzystuję tutaj całkiem sama, jak na bezkresnym pustkowiu, wiedząc, że czujesz się opuszczona i sponiewierana. Każdego dnia budzę się z nadzieją, że znów zapełnisz mój świat radością. Każdej nocy kładę się spać z żarliwą prośbą o ukojenie dla Twojej duszy. Niech złe wspomnienia odejdą już daleko. Córeczko droga, moja kruszynko, odezwij się do mnie, zapełnij ciszę melodią słów. Będziemy mogły znów celebrować piękno wiosny, urządzać pikniki w parku, gonić kolorowe motyle i pleść wianki z polnych kwiatów. A potem będziemy leżeć wśród pachnącej trawy i łapać puszyste chmury prosto w nasze dłonie. Jesteś wspaniałą dziewczynką, całe życie przed Tobą, więc proszę, otwórz się na szczęście, na miłość i piękno świata. Gładzę Cię teraz po policzku, gdy leżysz obok mnie i myślami jesteś w innym wszechświecie. Moje słodkie maleństwo, tak bardzo mi smutno, więc wróć i uwolnij swój głos z krainy milczenia.

Moje najukochańsze dziecko, tak bardzo pragnę, abyś otworzyła przede mną drzwi, za którymi się ukryłaś. Teraz czuję się taka bezsilna, bo mogę jedynie kołysać Cię w ramionach i cicho szeptać do Twego uszka, że nie jesteś sama i zawsze możesz na mnie liczyć. Tulę Cię więc mocno, wdychając zapach Twoich jedwabistych włosów i czując łagodne uderzenia zranionego serca. Jesteś...

Przecież widzę jak na mnie patrzysz. W twoim spojrzeniu widzę nie tylko ból i lęk, ale też nadzieję.
Potrafię usłyszeć głos w twoim wnętrzu. Krzyczysz i nie możesz wydostać się ze środka. Jesteś swoją własną klatką, do której tylko ty masz klucz. Ja mogę ci jedynie podpowiedzieć w jaki sposób go użyć. Musisz mnie wysłuchać. Inaczej nigdy się z niej nie wydostaniesz i będziesz umierać w niej z głodu, cierpienia i samotności.
Przecież jest tyle niewypowiedzianych zdań między nami. Otwórz się! Pozwól, by inni mogli ci pomóc. Porozmawiaj że mną, wysłucham wszystkich twych trosk. Będę cię wspierać. Na początku może być trudno, ale kto powiedział, że życie jest łatwe?
Pamiętaj. To tylko i wyłącznie twoja walka. Ja podam ci broń, ale to ty musisz ją dobrze wykorzystać. Ty decydujesz o tym, czy podejmiesz to wyzwanie, czy nie. Jeśli się postarasz, możesz być mistrzynią. Ale nic nie dzieje się samo z siebie.
I nie zapomnij, że bez względu na wszystko, jestem przy tobie. Rzucę ci koło ratunkowe, gdy będziesz się topić. Wystarczy je chwycić, a ja pomogę ci wejść na pokład szczęścia. Wierzę w ciebie. <3

Przecież widzę jak na mnie patrzysz. W twoim spojrzeniu widzę nie tylko ból i lęk, ale też nadzieję.
Potrafię usłyszeć głos w twoim wnętrzu. Krzyczysz i nie możesz wydostać się ze środka. Jesteś swoją własną klatką, do której tylko ty masz klucz. Ja mogę ci jedynie podpowiedzieć w jaki sposób go użyć. Musisz mnie wysłuchać. Inaczej nigdy się z niej nie wydostaniesz i...

Tak naprawdę nie wiem od czego zacząć, Emmo. Wydaje mi się, że od czasu, gdy dowiedziałam o swojej ciąży, przeczytałam jakąś setkę poradników o tym, jak być dobrą mamą. Ale nawet te poradniki, programy telewizyjne, rady twojej babci, czy Biblia nie są w stanie nauczyć mnie jak być dobrą matką. Bo dobra matka niekoniecznie jest kobietą, która jest dla ciebie miła, czy piecze w każdą sobotę twoje ulubione ciastka. Dobra matka to taka, która dba o to, by jej dziecko było szczęśliwe i robi wszystko, by się upewnić, że gdy jej zabraknie, jej dziecko będzie wciąż się czuło szczęśliwe i bezpieczne.
A ja w tej chwili tak bardzo cierpię, gdy patrzę na twoje milczenie. Nie wiem, czy się boisz, czy jest ci smutno, czy jesteś po prostu zagubiona po tym, co widziałaś. Tak bardzo chciałabym poznać twoje myśli. Cokolwiek widziałaś, ja nie pozwolę na to, by to ,,coś" stanęło między nami. Chcę, byśmy zaczęły wszystko od nowa. Chcę usłyszeć na nowo twój głos; ten słodki głosik, który tyle razy szeptał mi do ucha te trzy najważniejsze dla mnie słowa: ,,Mamo, kocham Cię!"
Wybrałaś milczenie. Wiem. I szanuję twój wybór. Ale ty masz dopiero 5 lat, dopiero przyswajasz mowę. Jeżeli teraz nie otworzysz się na nowo, za kilka lat nie będziesz w stanie wykrztusić z siebie żadnego słowa - twoja kompetencja językowa praktycznie zaniknie. Nagle uświadomisz sobie, że artykułowanie słów przychodzi Ci z wielkim trudem. Bo osoba, która nie potrafi prawidłowo posługiwać się językiem jest zawsze na spalonej pozycji. No...tak przynajmniej mówi twój wujek, Bourdieu, którego książki kiedyś sama przeczytasz. Ludzie patrzą na Ciebie nieufnie, nie mają czasu cię wysłuchać, podświadomie wyczuwają twój lęk i niepewność. Będziesz miała problem z nawiązywaniem nowych znajomości, a gdy mnie zabraknie pewnego dnia- gdyż wypadki chodzą po ludziach- poczujesz się sama;ludzie wokół ciebie będą ci obcy.
Dlatego chcę, byśmy na nowo były szczęśliwe. Byś nauczyła się czytać na głos, byś śpiewała ze mną piosenki Majki Jeżowskiej, byśmy stawiły dzielnie czoło temu złu, które tak nagle wtargnęło się do naszego życia.
Możemy zacząć wszystko od nowa. Jeszcze nie jest za późno. Jeżeli chcesz rozmawiać ze mną po włosku, francusku, czy nawet po chińsku- jestem na to gotowa. W wieku 35-ciu lat nauczę się głupich, chińskich tonów! Zrobię dla ciebie wszystko. Wystarczy tylko jedno słowo, jedna sylaba, jeden słaby dźwięk, bym wiedziała, od czego mam zacząć...

Tak naprawdę nie wiem od czego zacząć, Emmo. Wydaje mi się, że od czasu, gdy dowiedziałam o swojej ciąży, przeczytałam jakąś setkę poradników o tym, jak być dobrą mamą. Ale nawet te poradniki, programy telewizyjne, rady twojej babci, czy Biblia nie są w stanie nauczyć mnie jak być dobrą matką. Bo dobra matka niekoniecznie jest kobietą, która jest dla ciebie miła, czy piecze...

Pamiętasz zeszłoroczną Wigilię? Dostałaś kotka. Małą, szarą kuleczkę z zielonymi ślepiami. Nieco przestraszony przyglądał Ci się, a kiedy chciałaś go pogłaskać uciekał. Biegałaś za nim z wyciągniętymi rączkami, taka pewna, że w końcu dopniesz swego, że obejmiesz to małe stworzonko. Jednak kotek wlazł pod kanapę i w napięciu oczekiwał co będzie dalej. Najpierw sięgałaś po niego dłonią, bezskutecznie, potem się popłakałaś i stwierdziłaś, że nie lubisz kotów. Ale po jakiejś godzinie lamentów, położyłaś się na brzuchu, spojrzałaś w ciemność, w której czaił się kociak i spokojnie powiedziałaś: "Nie chcę Ci nic zrobić, wiem że się boisz, to wszystko jest dla Ciebie nowe, trudne. Ja chcę Ci tylko pomóc, chcę, żebyś poczuł się kochany. Żebyś wiedział, że masz mnie, już na zawsze". Kotek niepewnie, ale jednak przyszedł do Ciebie. Twój głos, Twoje słowa sprawiły, że on zrozumiał, że poznał Ciebie i Twoje intencje. Milczenie oddala nas od tych, których kochamy. Nie pozwala zrozumieć czego pragniesz, czego oczekujesz od innych i od życia. Jestem teraz jak ten kotek. Wpatruje się w Ciebie z lękiem, tak, boję się. To wszystko jest dla mnie nowe, trudne, pozwól mi poczuć się kochaną, spraw bym wiedziała, że mam Ciebie już na zawsze. Mów do mnie.

Pamiętasz zeszłoroczną Wigilię? Dostałaś kotka. Małą, szarą kuleczkę z zielonymi ślepiami. Nieco przestraszony przyglądał Ci się, a kiedy chciałaś go pogłaskać uciekał. Biegałaś za nim z wyciągniętymi rączkami, taka pewna, że w końcu dopniesz swego, że obejmiesz to małe stworzonko. Jednak kotek wlazł pod kanapę i w napięciu oczekiwał co będzie dalej. Najpierw sięgałaś po...