Ale się cieszę : ) dzięki jeszcze raz !

Ale się cieszę : ) dzięki jeszcze raz !

Bardzo dziękuję! Gratuluję wszystkim zwycięzcom :))

Bardzo dziękuję! Gratuluję wszystkim zwycięzcom :))

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Paulina
weyra
naya
peanut
Książkolub

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Paulina
weyra
naya
peanut
Książkolub

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Pomyślałam, że należy coś w końcu z tym co się dzieje wokół - świat przestępczy. Niestety nie chciałam wplątać nikogo ze znajomych.
Nie zastanawiając się nad niczym doszłam do wniosku,że nic nie tracę jak przebiorę się za białego misia. Czas zacząć działania.
Porozmawiałam z osobą, która posiadała strój białego misia. Dodatkowo pomalowałam usta. Będzie taka nowoczesna i przystojniaczek się złapie
w moje sidła. Wybrałam się nad Morskie Oko i nagle zobaczyłam go.
Do odważnych świat należy. Kiedy tak stał ja zasłoniłam mu oczy delikatnie i powiedziałam mu: "Więcej nie skrzywdzisz nikogo przystojniaczku".
Nie spodziewał się,że mam kajdanki związałam mu ręce. Zdziwiony, zmieszany tą sytuacją, która nastąpiła, trafił w odpowiednie ręce.
Jeden ruch białego misia kobiety zdecydował, że Morskie Oko stało się miejscem niebezpiecznym dla przestępcy. Misie polują wszędzie, a on stał się idealnym kąskiem dla kobiety tym razem.

Pomyślałam, że należy coś w końcu z tym co się dzieje wokół - świat przestępczy. Niestety nie chciałam wplątać nikogo ze znajomych.
Nie zastanawiając się nad niczym doszłam do wniosku,że nic nie tracę jak przebiorę się za białego misia. Czas zacząć działania.
Porozmawiałam z osobą, która posiadała strój białego misia. Dodatkowo pomalowałam usta. Będzie taka nowoczesna i...

To nie pierwsza moja robota w przebraniu...Cholerny biały misiak z licencją na zabijanie. Koń by się uśmiał. Na wszelki wypadek mruczę do walki-talkie sprytnie wmontowanego przez naszego odpowiednika Q do głowy zwierzaka - "Tu Mi. Gotowość operacyjna. Bez odbioru". Co ja o koniach mówiłem? Co jest? Słyszę stukot podków i parskanie. A na wozie... gromada rozgadanych, rozśpiewanych białych niedźwiedzi, najwyraźniej "pod dobrą datą". Z boku wozu zwiesza się baner z napisem "Ratujmy miSIĘ. Bankowcy Arktyce". Teraz dopiero zauważam, że każdy miś ma na prawej łapie opaskę z logo banku. Ot, imprezowicze hulający za korporacyjne fundusze pod przykrywką dobroczynności. Czuję na plecach strużki potu...Widzę kątem oka mój obiekt, jak skryty w półcieniu schroniska nakłada tłumik na charakterystyczną lufę magnum. A więc złapał się na zwykły sms, proponujący sprzedaż obciążającego zdjęcia zrobionego na szlaku przez przypadkowego turystę. Oferent - prowokator- miał mieć w ręku niebieską ciupagę, zmierzał teraz właśnie do miejsca wymiany. Nagle drogę zastąpił mu tłum rozochoconych białych niedźwiedzi. Moje wsparcie zgłupiało kompletnie. Walkie-talkie trzeszczało jak opętane - "Mi, gdzie jesteś? Mi, mi!" Pierwsze padło PKO BP, nie słyszałem strzału, może jednak poślizg? Potem jednocześnie mBank z Aliorem, a BZWBK kurczowo trzymając za rękę ING podcięło nogi PEKAO SA. Ponad kłębiącą się górą białego futra zobaczyłem puste miejsce gdzie jeszcze przed chwilą stał on. Znów było tak blisko...

To nie pierwsza moja robota w przebraniu...Cholerny biały misiak z licencją na zabijanie. Koń by się uśmiał. Na wszelki wypadek mruczę do walki-talkie sprytnie wmontowanego przez naszego odpowiednika Q do głowy zwierzaka - "Tu Mi. Gotowość operacyjna. Bez odbioru". Co ja o koniach mówiłem? Co jest? Słyszę stukot podków i parskanie. A na wozie... gromada rozgadanych,...

Wszechobecna biel. Biały puch otulający glebę. Deszcz spadających płatków. Rozpościerające się wokół szczyty Tatr. Panorama zamarzniętego jeziora. Zabytkowe schronisko w tle. I ja, w stroju miśka, za krzakiem.
Przebranie spełniało swoje zadanie, stałam się całkowicie niezauważalna, zlana z otoczeniem. Tylko ktoś, kto się mnie spodziewał mógłby mnie dostrzec. Sevil nie był taką osobą. Odruchowo dotknąwszy policzka, wyczułam pod palcami niewygojone wciąż nacięcie, pamiątkę po ostatnim spotkaniu. Tym razem mi się nie wywinie.
Szedł jak zwykle pewnym krokiem. Czułam, że pod kapturem skrywa swój szyderczy uśmieszek. Czy to w tym tkwił jego sekret? Czy to dzięki urodzie i urokowi osobistemu omamił wszystkie ofiary osłabiając ich czujność by potem uderzyć? Czy przez to prawie i ja przegrałam tę batalię? Rana niespodziewanie zapiekła przywracając mnie do rzeczywistości. Był już coraz bliżej. Dopiero teraz usłyszałam, że nuci pod nosem piosenkę. Piosenkę, którą wspólnie śpiewaliśmy przy ostatnim spotkaniu. Sięgnęłam po broń.
Biegłam. Miałam przed oczami tylko przybliżający się czarny punkcik. Musiałam go dopaść. Chciałam. Byłam tuż tuż kiedy znaleźliśmy się na jeziorze. Strzeliłam na wysokości kolana. Upadł, a ja stanęłam wbijając w niego puste spojrzenie.
-Śmierć jest dopiero początkiem - wycedził z szelmowskim uśmieszkiem wbijając nóż w jezioro.
-Ty pieprzony skurw...
Nie zdążyłam. Lód pękł i obydwoje wpadliśmy do wody. Ogarnęła mnie ciemność, a potem melodia znajomej piosenki.

Wszechobecna biel. Biały puch otulający glebę. Deszcz spadających płatków. Rozpościerające się wokół szczyty Tatr. Panorama zamarzniętego jeziora. Zabytkowe schronisko w tle. I ja, w stroju miśka, za krzakiem.
Przebranie spełniało swoje zadanie, stałam się całkowicie niezauważalna, zlana z otoczeniem. Tylko ktoś, kto się mnie spodziewał mógłby mnie dostrzec. Sevil nie był...

No cóż, nie miałam wyjścia i musiałam przebrać się za białego misia. Wyglądam na pewno komicznie sądząc po spojrzeniach turystów, ale tego wymaga śledztwo. Obserwuję ich, niektórzy chcą zrobić sobie ze mną zdjęcie. Nie wolno siać paniki i trąbić o tej bombie na prawo i lewo, bo podejrzany się wystraszy i ucieknie. Każdy z nas jest w jakiś sposób zakamuflowany. Jedni są pracownikami baru, inni są turystami, a jeszcze inni przewodnikami górskimi itd. Mnie przypadła najgorsza rola, białego misia. Ktoś napisał w anonimie, że podłoży bombę pod schronisko nad Morskim Okiem i że mnie, skubany, zna, więc muszę tutaj czekać. Po paru godzinach zauważyłam faceta z teczką. To wzbudziło moje podejrzenia. Kto w góry wybiera się z takim bagażem? Szybko przenika między turystami rozglądając się na boki. Koleś, nie ze mną takie numery! Nie uciekniesz mi! Podchodzę do gościa i go zagaduję. Gdy podnosi głowę, twarz wydaje mi się znajoma, ale za cholerę nie mogę sobie przypomnieć, skąd go znam! Patrzy na mnie niepewnie, a do piersi mocno ściska teczkę. Moja intuicja, a właściwie mogłabym rzecz, misiowy nos, mnie nie myli! Bingo! To on! Szybko daję znak kolegom i po chwili mamy gościa. Rzeczywiście w teczce znajduje się bomba. Cały czas dręczy mnie tylko pytanie, skąd znam tego człowieka. Na posterunku wszystko się wyjaśnia. Podejrzany to mój były stażysta, któremu wystawiłam złą ocenę i który według mnie nie nadawał się na policjanta. Nie mógł się z tym pogodzić i postanowił się zemścić.

No cóż, nie miałam wyjścia i musiałam przebrać się za białego misia. Wyglądam na pewno komicznie sądząc po spojrzeniach turystów, ale tego wymaga śledztwo. Obserwuję ich, niektórzy chcą zrobić sobie ze mną zdjęcie. Nie wolno siać paniki i trąbić o tej bombie na prawo i lewo, bo podejrzany się wystraszy i ucieknie. Każdy z nas jest w jakiś sposób zakamuflowany. Jedni są...

No nie wiem, czy to był taki dobry pomysł. Bilans po trzech dniach wygląda następująco: oderwane ucho przez pewną uroczą dziewczynkę, podeptane stopy przez wycieczkę zuchów, trzy ofiary i...zero śladów naszego ptaszka. Ale zaraz, zaraz czy przypadkiem już po raz czwarty odkąd tu sterczę jak idiota nie gubi się ten sam chłopiec. Co prawda wczoraj był to chyba blondyn, a nie rudzielec, ale nie do pomylenia jest jego głos i zasłyszany już wcześniej tekst, że zgubił swoją mamę. No proszę już znalazła się jakaś siostra miłosierdzia, która wyciera mu nosek. Ale nogi.......
UWAGA DO WSZYSTKICH JEDNOSTEK: Nie spuszczać z oczu małego rudzielca i tej laski z nim.Najprawdopodobniej prowadzi nas do ptaszka. Co za sk....l, dziecko jako przynęta?!

No nie wiem, czy to był taki dobry pomysł. Bilans po trzech dniach wygląda następująco: oderwane ucho przez pewną uroczą dziewczynkę, podeptane stopy przez wycieczkę zuchów, trzy ofiary i...zero śladów naszego ptaszka. Ale zaraz, zaraz czy przypadkiem już po raz czwarty odkąd tu sterczę jak idiota nie gubi się ten sam chłopiec. Co prawda wczoraj był to chyba blondyn, a nie...

-Ale mi się chce sikać…nie wytrzymam. Baza, odbiór. Muszę do toalety. Naprawdę dłużej nie dam rady.
-Odbiór. Idź, 3 minuty i jesteś z powrotem. Uwaga! Do wszystkich. Przez 5 min wzmożona czujność!
Komisarz wszedł do schroniska szukając toalety. Na jego nieszczęście w kolejce przed nim stało już pół klasy dzieci z podstawówki. Głupio byłoby wciskać się w kolejkę dzieciom. Podszedł do sprzedawczyni i zapytał czy może skorzystać z toalety służbowej. Stojący obok niej woźny zaproponował że go zaprowadzi. Po drodze zagaił do komisarza:
-Nowy? Nie kojarzę Pana…
-Zastępuję kolegę.
Woźny pokiwał potakująco głową, rozejrzał się dookoła, po czym nachylił się i szeptem rzekł:
-To zapewne kolega mówił o mojej piwniczce? Bimberku? Zapraszam, sam pędzę. Jakby co 30 zł za litr.
-Nie dziękuję-odpowiedział zdziwiony. Chciał jeszcze coś powiedzieć ale w tym momencie podeszła do nich ok 40-letnia kobieta i zaczęła:
-Przepraszam, gdzie tutaj można palić?
-Mamy tu nieoficjalną palarnię. Zaprowadzę-rzekł woźny. Wskazał komisarzowi toaletę po czym oddalił się z kobietą.
Komisarz wychodząc z toalety myślał sobie:
-Po zamknięciu sprawy zjawię się tu na małym audycie.
Wrócił na pozycję i kontynuował akcję.
Po godzinie ogłoszono alarm. Jedna z opiekunek grupy nie pojawiła się po przerwie na spotkaniu.
Komisarz Frost miał złe przeczucie. Poczuł wibrujący w kieszeni kostiumu telefon. Nr zastrzeżony?
Odebrał:
-Tak słucham?
-Dzień dobry Panie komisarzu. Trzeba było się napić bimberku…
Frosta przeszły ciarki po plecach.

-Ale mi się chce sikać…nie wytrzymam. Baza, odbiór. Muszę do toalety. Naprawdę dłużej nie dam rady.
-Odbiór. Idź, 3 minuty i jesteś z powrotem. Uwaga! Do wszystkich. Przez 5 min wzmożona czujność!
Komisarz wszedł do schroniska szukając toalety. Na jego nieszczęście w kolejce przed nim stało już pół klasy dzieci z podstawówki. Głupio byłoby wciskać się w kolejkę dzieciom....