Gratulacje dla zwycięzców!

Gratulacje dla zwycięzców!

Hurra, wielkie dzięki!!! Uwielbiam kryminały

Hurra, wielkie dzięki!!! Uwielbiam kryminały

BARDZO DZIĘKUJĘ !!!!

BARDZO DZIĘKUJĘ !!!!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Shootbook
Merci
WandaB
Lidelse
Julia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Shootbook
Merci
WandaB
Lidelse
Julia

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Brzdęk szkła i pijackie przyśpiewki mieszały się w zadziwiająco melodyjną całość, spajaną przelanymi litrami alkoholu. Woń wódki i piwa niemal skraplała się w powietrzu.
Dyskretnie błysnęłam barmanowi odznaką przed oczami.
- Przeżuwacz, mówi ci coś to coś? - zaczęłam bez zbędnych ceregieli.
Lekceważące wzruszenie ramion.
- Tak czy nie? Wiesz, który to typ?
- Wiem, że nie potrzebuję kłopotów. A od ciebie czuć je na kilometr.
- Bez nerwów. Nalej mi piwa, reszta dla ciebie - wyciągnęłam z portfela zieloną stówę. Uśmiechnął się znacząco.
- Nie pójdzie tak łatwo, na brak napiwków akurat nie narzekam.
- A na brak czego w takim razie?
- Niech ci będzie. Widzisz tę laskę w skórzanej kurtce? Chcę jej.
Otaksowałam cel wzrokiem, improwizując na poczekaniu:
- Załatwię ci całą noc. Ale będziesz jak otwarta księga. Stoi?

Podeszłam do blondynki i poklepałam ją po ramieniu. Wstawiona aż miło.
- Słuchaj, chyba powinnaś wiedzieć: barman rozpowiada wszystkim, że puszczasz się na prawo i lewo.
- Sukinsyn! - wrzasnęła, po czym zaskakująco sprawnie dotarła do baru i zdzieliła barmana w twarz. Kiedy ten zdezorientowany złapał ją za nadgarstek, zaczęła szamotać się w pijackim amoku.
Wkraczam.
- Nie ruszać się, policja! - Wyciągnąwszy kajdanki, zatrzasnęłam po jednej obrączce na dłoni każdego z nich. - Bójka i zakłócanie porządku publicznego. Noc w areszcie powinna was otrzeźwić.
Przybliżyłam usta do ucha barmana.
- Mów, co wiesz, to wpakuję was do jednej celi. Nie musisz dziękować.

Brzdęk szkła i pijackie przyśpiewki mieszały się w zadziwiająco melodyjną całość, spajaną przelanymi litrami alkoholu. Woń wódki i piwa niemal skraplała się w powietrzu.
Dyskretnie błysnęłam barmanowi odznaką przed oczami.
- Przeżuwacz, mówi ci coś to coś? - zaczęłam bez zbędnych ceregieli.
Lekceważące wzruszenie ramion.
- Tak czy nie? Wiesz, który to typ?
- Wiem, że nie...

Jak tylko przekroczyłem próg wskazanej mi przez Wasilewskiego knajpy zatęskniłem za pistoletem, który zostawiłem w domu. Klientele baru stanowili sami rośli mocno wytatuowani motocykliści na tle których rzucałem się w oczy jak zakonnica w burdelu. Przedzierając się przez kłęby dymu podszedłem do baru i zawołałem do stojącego za nim barczystego łysola:
- Nalej mi whisky.
Barman bez słowa zrealizował zamówienie, a ja zakląłem w duchu. Znałem ten typ małomówny osiłek, który prędzej rozkwasi ci nos niż coś powie, ale musiałem spróbować.
- Szukam kogoś, podobno jest tu stałym klientem – walnąłem prosto z mostu kładąc na blacie zdjęcie podejrzanego.
Barman spojrzał na nie po czym patrząc mi prosto w oczy oświadczył:
- Nigdy go nie widziałem.
Doprawdy, facet miną się z powołaniem! Niezachwiana pewność w jego głosie i szczery wyraz twarzy przekonałby mnie gdybym nie miał pewności, że poszukiwany gagatek odwiedzał to miejsce co najmniej raz w tygodniu. Łysol ewidentnie próbował mnie spławić, jednak nie uciekł się do przemocy, co rozbudziło we mnie iskierkę nadziei.
- Ale tego jegomościa na pewno Pan poznaje – oświadczyłem kładąc na blacie banknot.
- Władek zawsze miłym gościem u mnie jest, acz wolę jego wnuka Zygmunta – oświadczył barman zaskakując mnie popisem elokwencji o jaki go nie podejrzewałem.
Nie należy oceniać książki po okładce, stał przede mną żywy dowód prawdziwości tego przysłowia.

Jak tylko przekroczyłem próg wskazanej mi przez Wasilewskiego knajpy zatęskniłem za pistoletem, który zostawiłem w domu. Klientele baru stanowili sami rośli mocno wytatuowani motocykliści na tle których rzucałem się w oczy jak zakonnica w burdelu. Przedzierając się przez kłęby dymu podszedłem do baru i zawołałem do stojącego za nim barczystego łysola:
- Nalej mi whisky.
...

- Słuchaj uważnie, bo nie będę powtarzać. Dzisiaj wejdzie do Ciebie jakiś buc, zapewne mały i chuderlawy jak każdy detektyw. Zamówi wódkę i spod oka zlustruje cały lokal, w szczególności Ciebie. Po chwili zagada. Zacznie od pogody, polityki i kobiet, a gdy już będzie myślał że zdobył Twoje zaufanie przejdzie do kwintesencji. Interesuje go osoba Bizona. Na jego pytanie o obecność Bizona odpowiedz, że nie widziałeś go tu ostatnio. Będzie drążył dalej. Zapamiętaj, ostatnio zjawił się u nas 5 listopada z żoną i wyszedł o 11. Gdy już zacznie Cię przekupywać weź kasę, przyda się bo mamy ujemne saldo. Tylko nie mniej niż 10 tys.! Gdy już przekaże Ci środki wyjaśnij, że Bizon był tu wczoraj i przekazał jakiejś Pani kopertę a może go znaleźć w Laboratorium. Wszystko jasne?
- Ale Bizon jest teraz..
- Wiem baranie! Masz tu stówkę i trzymaj się mojej wersji.
Po godzinie wszedł barczysty łysol z pałką w ręku. Podszedł i prosto z mostu wyrzucił z siebie
- Ty obdartusie! Gdzie jest Bizon!
Spanikowany czy nie, musiałem zachować spokój.
- Słyszałem, że w zoo Wrocławskim.
- Już po Tobie łajzo!
I zaczął machać pałką jakby się opędzał od komarów. Uciekałem gdzie pieprz rośnie ale był szybszy. Dopadł mnie przy ubikacji.
- GDZIE ON JEST!
- W laboratorium.
- Jesteś pewien? Bo gdyby go tam nie było to znajdę Cię choćby na końcu świata!
I wyszedł, a ja leżąc na posadzce czułem smród dobiegający z sedesów. Taki los sobowtóra, za marną stówkę ryzykujesz życiem. Nie pozostało mi nic innego jak uciec za granicę.

- Słuchaj uważnie, bo nie będę powtarzać. Dzisiaj wejdzie do Ciebie jakiś buc, zapewne mały i chuderlawy jak każdy detektyw. Zamówi wódkę i spod oka zlustruje cały lokal, w szczególności Ciebie. Po chwili zagada. Zacznie od pogody, polityki i kobiet, a gdy już będzie myślał że zdobył Twoje zaufanie przejdzie do kwintesencji. Interesuje go osoba Bizona. Na jego pytanie o...

Był pewnym siebie blondynem, na takiego wyglądał, może to tylko maska, udaje twardziela, w środku jest misiem, rozmarzyłam się. Był taki tajemniczy, pociągało mnie to. Tajemniczość i groza. Nie byłam brzydka, ale obawiałam się podejść, że go wystraszę.
-Długo tu pracujesz?-zapytałam uwodzicielskim tonem. Spojrzał na mnie z porzadaniem. Taki typek, może byl zamieszany w te wszystkie porwania dziewczyn do burdelow.
-Szmat czasu.- odrzekł milym tonem.
-Znalazłbyś mi robotę?- kontynuowałam rolę dzikej kocicy. Wyciągnął rękę w moja stronę i delikatnie pogłaskał po policzku.
-Znalazłoby się coś.- Jego ton był obleśny. Cały on w moich oczach stał się ohydny, czułam, że jest w to zamieszany... (przepraszam za bledy- pisanie na telefonie)

Był pewnym siebie blondynem, na takiego wyglądał, może to tylko maska, udaje twardziela, w środku jest misiem, rozmarzyłam się. Był taki tajemniczy, pociągało mnie to. Tajemniczość i groza. Nie byłam brzydka, ale obawiałam się podejść, że go wystraszę.
-Długo tu pracujesz?-zapytałam uwodzicielskim tonem. Spojrzał na mnie z porzadaniem. Taki typek, może byl zamieszany w te...

obskurne miejsce, w powietrzu unoszą się kłęby dymu. Włodek i Mariusz przechodzą obok siedzących ludzi, którzy wychylają butelkę piwa czy kieliszek wódki. Para detektywów nie pasuje tutaj, są zbyt elegancko ubrani i pachnący, inni od całej tej zgrai. Podchodzą do barmana. Różni się on od klientów pubu tylko tym, że bez trudu utrzymuje się nogach.
- Witam, co… - Nim zdążył dokończyć, przerwał mu Włodek. - Policja, przyszliśmy z pytaniami, bez zbędnego pieprzenia, szybko odpowiesz, to szybko sobie pójdziemy, będziesz kręcił, to my też się pokręcimy po tym… lokalu. A to nie będzie miłe, ani dla ciebie, ani dla klientów, tych tutaj, czy nawet przyszłych, zadbam o to. - Włodek był dumny ze swojej aktorskiej kwestii.
- Znaczy… ja pieprzę, mój bar odwiedzały już psy, ale przy was, rasowych bernardynach, były to zwykłe suczki. Lubię konkretnych ludzi, więc tym razem będę współpracował, jeśli oczywiście będę coś wiedział. Jeszcze bardziej dumny z siebie Włodek spojrzał na swojego partnera chełpiącym wzrokiem. Mariusz nie przejął się udanym zagraniem partnera, wyjął zdjęcie z kieszeni i pomachał nim przed oczyma barmana.
- Tego może widziałeś? Podobno często tu gości. - Przesłuchiwany uśmiechnął się, jakby na wieść wygrania w loterii. - Czy widziałem? To jeden z tych wkurzających gnoi! Co, kłopoty ma? I dobrze, jest mi winien popsute krzesło i zaległy rachunek. Od tego czasu go nie widziałem.
- Dzięki za tę cholernie nieowocną współpracę. - odpowiedział zrezygnowany Włodek.

obskurne miejsce, w powietrzu unoszą się kłęby dymu. Włodek i Mariusz przechodzą obok siedzących ludzi, którzy wychylają butelkę piwa czy kieliszek wódki. Para detektywów nie pasuje tutaj, są zbyt elegancko ubrani i pachnący, inni od całej tej zgrai. Podchodzą do barmana. Różni się on od klientów pubu tylko tym, że bez trudu utrzymuje się nogach.
- Witam, co… - Nim zdążył...

Poprawiałam makijaż, gdy zauważyłam jego odbicie w lustrze.
- Elizabeth nie musisz tego robić - powiedział.
- Christopher pracujemy razem kilka lat. Sam wiesz, że robiła już takie rzeczy - odpowiedziałam.
- Wiem.
- Więc o co chodzi? - zapytałam malując usta czerwoną szminką.
- Może o to, że on wykorzystuje kobiety, zabija i okrada je. - odparł.
- Dam radę - powiedziałam ściągając sukienkę nieci niżej.
- Elizabeth - powiedział karcącym głosem.
- Życz mi powodzenia i obstawiaj tyły - uśmiechnęłam się do niego i poszłąm w stronę sali.
Usiadłam koło baru i czekałam na barmana. Po chwili podszedł do mnie.
- Co podać? - zapytał.
- Whisky - opowiedziałam. - Pomożesz mi? Szukam Cartera.
- Nie wiem o kogo chodzi.
- Jesteś pewien? - zapytałam kładąc przed nim kilka banknotów o wysokich nominałach., pochylając się do przodu. Zabrał pieniądze i nie ukrywając tego, zaczął patrzeć prosto na mój dekolt.
- Teraz go nie ma, ale przyjdzie za jakieś pół godziny - powiedział kładąc przede mną szklankę z trunkiem.
- Który pokój?
- Sto sześć.
- Dziękuję - powiedziałam biorąc łyk alkoholu.
Zauważyłam Christophera, który rozglądał się po sami. Uśmiechnęłam się lekko do niego. Wiem, że jest zazdrosny. Od jakiegoś czasu próbuje zostać ze mną sam na sam, ale zawsze coś nam przerywa. Gdy skończymy śledztwo, ułatwię mu to. Wypiłam do końca whisky i wstałam, bo zauważyłam zbliżającego się Cartera.

Poprawiałam makijaż, gdy zauważyłam jego odbicie w lustrze.
- Elizabeth nie musisz tego robić - powiedział.
- Christopher pracujemy razem kilka lat. Sam wiesz, że robiła już takie rzeczy - odpowiedziałam.
- Wiem.
- Więc o co chodzi? - zapytałam malując usta czerwoną szminką.
- Może o to, że on wykorzystuje kobiety, zabija i okrada je. - odparł.
- Dam radę -...