Super! Dziękuję i gartuluję pozostałym :D

Super! Dziękuję i gartuluję pozostałym :D

Wybraliśmy zwycięskie prace:

theana150
Książkolub
Martea
OliVia_09
klopusik

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Wybraliśmy zwycięskie prace:

theana150
Książkolub
Martea
OliVia_09
klopusik

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Dziękujemy za zgłoszenia. Laureatów podamy do końca tygodnia.

Dziękujemy za zgłoszenia. Laureatów podamy do końca tygodnia.

Do miasta Wiktora Forsta wprowadza się kobieta-bogini o złotym sercu razem ze swoją 9-letnią córką. Wiktor po raz pierwszy napotyka ją na cotygodniowym spotkaniu próbujących wyjść z nałogów i no cóż, zakochuje się na zabój. Jednak owa kobieta wpada w oko także Popielewskiemu i Maciejewskiemu. Z każdym cotygodniowym spotkaniem jest coraz gorzej, panowie zaczynają się kłócić o naszą bohaterkę (dajmy jej na imię- Izabela) i za każdym razem lądują w celi u Jakuba Mortki totalnie zapici. Pewnego ranka sąsiadka znajduje nieżywą Izabelę, a przy niej tylko do połowy pełną lampkę wytrawnego wina i na ręce wypalone zdanie w połowie po grecku, w połowie po łacinie. Nic więcej. Żadnych odcisków, czy odebranych sms-ów. Córka zniknęła. Mocno wstrząśnięci komisarze muszą zagłębić się w najdalsze zakątki przeszłości Izabeli, bo okrutna prawda spoczywa w najdrobniejszych szczegółach. Zyga jak mantrę powtarza "Świat jest zły i jeszcze mu się to ułatwia", doprowadzając kolegów do stanu głębokiej irytacji. Nie pomaga również fakt, że każdy z nich może być zabójcą.

Do miasta Wiktora Forsta wprowadza się kobieta-bogini o złotym sercu razem ze swoją 9-letnią córką. Wiktor po raz pierwszy napotyka ją na cotygodniowym spotkaniu próbujących wyjść z nałogów i no cóż, zakochuje się na zabój. Jednak owa kobieta wpada w oko także Popielewskiemu i Maciejewskiemu. Z każdym cotygodniowym spotkaniem jest coraz gorzej, panowie zaczynają się kłócić...

Nasi bohaterowie mieli wspólny mianownik. Razem wychowywali się w domu dziecka, jednak po pewnym czasie ich drogi całkowicie się rozeszły.Każdy z nich jak najszybciej chciał zapomnieć o przytułku. Strach, przemoc, upokorzenie to tylko nieliczne rzeczy jakich tam zaznali. Dom był prowadzony przez dyrektora, który miał potężne wpływy i umiał tuszować wszystkie złe występki. Przykra przeszłość odbiła się na życiu naszych bohaterów. Brak umiaru w piciu, w utrzymaniu związków, to wszystko pokazało jak straszną bliznę naznaczył ów ośrodek.
Jednak była pewna osoba, która odstawała od miejsca grozy- była nią pani sprzątająca, która widziała uciśnienie dzieci ale nie była w stanie nic zrobić na dużą skalę ponieważ z racji niskiego wykształcenia była brana za osobę niewartą zainteresowania. Pani Eryka nie zrezygnowała ze sprzątania w tym miejscu bo wiedziała, że jeśli by jej nie było dzieci od nikogo nie zaznały by miłości. A ona im tą miłość dawała. Przelewała na każdego z całego serca- przytuleniem, miłym słowem.
I właśnie po tym jak w porannej gazecie pojawił się nagłówek "Morderstwo Eryki W. w Domu dziecka, zbrodniarz na wolności" każdy z czterech komisarzy postanowił przyjechać na miejsce zbrodni aby na nowo stawić czoło demonom przeszłości i znaleźć mordercę ukochanej kobiety, dzięki której było możliwe wytrwanie do końca w tym strasznym miejscu.

Nasi bohaterowie mieli wspólny mianownik. Razem wychowywali się w domu dziecka, jednak po pewnym czasie ich drogi całkowicie się rozeszły.Każdy z nich jak najszybciej chciał zapomnieć o przytułku. Strach, przemoc, upokorzenie to tylko nieliczne rzeczy jakich tam zaznali. Dom był prowadzony przez dyrektora, który miał potężne wpływy i umiał tuszować wszystkie złe występki....

Łączy ich zwątpienie w skuteczność ich pracy. Wybierając zawód policjanta wierzyli w ideały, chcieli kierować się moralnością i prawem. Później zauważyli, że za kratki czasami trafiają niewinni, bywa, że w dziwny sposób giną dowody i pewnych osób nie da się ująć. Zdali sobie sprawę, że wśród policjantów też trafiają się skorumpowani ludzie. Nie mogli temu zaradzić i z czasem ich heroiczne idee zaczęły zanikać.

ZARYS FABUŁY

Podczas degustacji whisky w jednej ze znanych pijalni, w piwnicach jeden z pracowników znalazł martwego mężczyznę. Ofiara miała zakneblowane usta i znaleziono go w jednej z beczek whisky. Wycięto na jego brzuchu trzy kręgi – średni i mały w środku największego. Odcięto mu uszy nos i wargi, prawdopodobnie skalpelem. Później mężczyznę umieszczono w beczce, gdzie zmarł, przez utonięcie.
Każdy z czterech komisarzy chce prowadzić śledztwo, nie chcą ze sobą współpracować. Ostatecznie oficjalnie sprawą zajmuje się tamtejsza policja, jednak każdy z naszych bohaterów prowadzi śledztwo na własną rękę.
Narracja jest prowadzona na zmianę z punktu widzenia każdego z czterech śledczych. Czytelnik widzi dzięki temu, wszystkie poszlaki, które ma każdy z komisarzy i może szybko wysnuć wniosek na temat tego, kto jest winnym, jednak dopiero na koniec okaże się, że te ślady także były fałszywe.. Każdy z komisarzy zdobywa dowody świadczące o winie innej osoby. Ich problem z brakiem komunikacji i chęci do współpracy rozwiązuje się dopiero po znalezieniu następnej ofiary zabitej w podobny sposób w palarni. Wtedy córka właściciela pijalni, w której znaleziono pierwszą ofiarę zaaranżowała spotkanie ze wszystkimi czterema komisarzami. Wyznała, iż ma wątpliwości co do rzetelności pracy lokalnych policjantów. Błagała ich o współpracę, bo obawiała się, że winą zostanie obarczony jej ojciec. To przekonało ich do połączenia sił i zaowocowało rozwiązaniem śledztwa. W podzięce właściciel pijalni zapewnił czterem panom darmowy wstęp i degustacje jego whisky.

Łączy ich zwątpienie w skuteczność ich pracy. Wybierając zawód policjanta wierzyli w ideały, chcieli kierować się moralnością i prawem. Później zauważyli, że za kratki czasami trafiają niewinni, bywa, że w dziwny sposób giną dowody i pewnych osób nie da się ująć. Zdali sobie sprawę, że wśród policjantów też trafiają się skorumpowani ludzie. Nie mogli temu zaradzić i z...

Głośna muzyka, piękne kobiety i wyczuwalna z daleka mocna woń alkoholu.. tak najprościej można było opisać najlepszy pub w tym mieście. Przychodziła tutaj pełnoletnia młodzież, jednak nie zabrakło osób starszych. W tej chwili, omawiany pub odgrodzony był policyjną taśmą. Ludzie powoli z niego wychodzili, wciąż będąc w szoku, po minionych wydarzeniach. Co tu się stało? Chociaż na zegarkach wybiła szósta rano, to tłum gapiów był spory. Gliny zdawały się nie przejmować niekorzystnymi warunkami; właśnie zaczęło padać. Jeden z policjantów wszedł do środka, uważnie rozglądając się po pomieszczeniu. Skrzywił się, kiedy zobaczył ludzkie zwłoki, wyraźnie zaplamione krwią.
- Wiktor Forst - kiwnął głową, w kierunku mundurowego, który pochylał się nad ciałem - Wiadomo już, kto to zrobił? Albo chociaż jakieś ślady?
- Jakub Mortka - odpowiedział donośnym tonem, wstając z cichym westchnieniem - niestety detektyw przyjedzie z opóźnieniem, a na dodatek nie mamy wolnych ludzi. Jeszcze nic nie wiemy. Sam dopiero przyjechałem.
- Cholera. Powiadomiliście chociaż rodzinę?
- Matka jest w drodze.. Zamordowana nazywała się Rosalie Cleve - zerknął w kierunku papierów - wdowa. Ktoś zabił ją tutaj, kilka godzin temu, najprawdopodobniej użył noża, albo innego przedmiotu. Dostała w brzuch, śmierć nastąpiła natychmiastowo.. przynajmniej tak przypuszczam.
- Nikt nie zauważył? Przecież to..
- Niemożliwe, wiem. Ale było ciemno, ktoś mógł pomyśleć, że jest pijana. Dopiero, gdy jeden z ochroniarzy chciał ją wynieść..
- Rozumiem, nie musisz kończyć.
Mężczyźni wymienili spojrzenia, kiedy usłyszeli histeryczny krzyk kobiety, która wbiegła do pubu.
- Rose! Boże, dziecko.. - zapłakała, chcąc przytulić się do ciała martwej, ale Forst skutecznie jej to uniemożliwił.
- To nie jest dobry pomysł.
- Puść mnie! Nie, nie.. to nie może być prawda! Rose to takie dobre dziecko!
- Proszę na mnie spojrzeć! - dodał ostrzejszym tonem, jednak jego wzrok był pełen współczucia. Kobieta była podobna do jego matki. - Wiem, jak musi być pani ciężko, ale proszę nam pomóc.
Matka osunęła się na zimne kafelki, a wzrokiem uciekła w bok.
- To robota Zygi.
Policjanci wymienili spojrzenia, które wyrażały niezrozumienie. Widząc to, zaczęła mówić dalej.
- Zygmunta Maciejewskiego znaczy - odetchnęła, cały czas ocierając łzy - byli razem już kilka lat. W głowie mu się poprzewracało.. wymarzył sobie, że będzie bokserem. Ćwiczył, trenował.. robił wszystko! Jednak ciągle przegrywał w tych całych walkach. Zaczął pić. Nałogowo. Wyżywał się na mojej Rose, a ja.. nic nie zrobiłam. Prosiła mnie o to. W końcu przestał. Przystąpił do policji, opanował się. Kiedy wszystko było dobrze..dostałam telefon - kobieta rozpłakała się spazmatycznie wciągając powietrze. W tym czasie, ktoś niepostrzeżenie wszedł do środka.
- Edward Popielski, witam - mruknął w kierunku mundurowych - spóźniłem się, prawda?
Jednak kobieta zrobiła się nieobecna. Nie zwróciła na niego najmniejszej uwagi.
- Zadzwoń po karetkę. Nie może być w takim stanie - mruknął cicho do Mortki, który nerwowo rozglądał się po pomieszczeniu.
- Miałem taki zamiar - sięgnął po telefon.
- Wygląda na to, że od dzisiaj będziemy wspólnie pracować, panowie. Na sam początek warto odwiedzić mojego przyjaciela, policjanta Maciejewskiego.

Głośna muzyka, piękne kobiety i wyczuwalna z daleka mocna woń alkoholu.. tak najprościej można było opisać najlepszy pub w tym mieście. Przychodziła tutaj pełnoletnia młodzież, jednak nie zabrakło osób starszych. W tej chwili, omawiany pub odgrodzony był policyjną taśmą. Ludzie powoli z niego wychodzili, wciąż będąc w szoku, po minionych wydarzeniach. Co tu się stało?...

łączy ich zrozumienie dla mroku, ponieważ zło należy poznać i zinterpretować, aby jemu przeciwdziałać. Każdego łączą również tajemnice z przeszłości, które powinny pozostać anonimowe.

łączy ich zrozumienie dla mroku, ponieważ zło należy poznać i zinterpretować, aby jemu przeciwdziałać. Każdego łączą również tajemnice z przeszłości, które powinny pozostać anonimowe.

Tych detektywów łączy przede wszystkim indywidualność. Każdy z nich ma specyficzne zdolności dedukcji, różne toki myślowe.
Tylu wspaniałych bohaterów mogłoby się spotkać tylko przy seryjnym mordercy. Seryjnym mordercy, który planuje, zostawia po sobie wskazówki. Załóżmy, że w Krakowie jednej nocy zabito cztery osoby. Każda z nich w zupełnie inny sposób, ale o tej samej godzinie co inne. Cała czwórka w zaciśniętych pięściach ma elementy puzzli.
Krakowska policja wpada w panikę, bo o świcie ginie piąta osoba, a w jej pięści oprócz kolejnego elementu układanki, znajdują się wizytówki czterech najsławniejszych, polskich detektywów: Popielskiego, Maciejewskiego, Mortki i Forsta.
Czterech panów zaproszono na główny komisariat, a każdy z nich orientuje się, że cztery nocne morderstwa, popełniono w ten sam sposób jak te, które pozwoliły im się wybić i otrzymać przydomek „najlepszego”. Morderca ich zna. Lecz czy oni poznają mordercę?

Tych detektywów łączy przede wszystkim indywidualność. Każdy z nich ma specyficzne zdolności dedukcji, różne toki myślowe.
Tylu wspaniałych bohaterów mogłoby się spotkać tylko przy seryjnym mordercy. Seryjnym mordercy, który planuje, zostawia po sobie wskazówki. Załóżmy, że w Krakowie jednej nocy zabito cztery osoby. Każda z nich w zupełnie inny sposób, ale o tej samej...

Ich czterech i ona jedna.
Czterech mężczyzn i jedna kobieta.

W drewnianym domku, położonym nieopodal gór, zarośniętym wokoło wysokim drzewami spotykają się czterej funkcjonariuszy. Prowadzą śledztwo w sprawie morderstwa pięknej kobiety.

Edward „Łyssy” Popielski to jej brat.

Jakub Mortka to jej były mąż.

Zygmunt „Zyga” Maciejewski to jej były kochanek.

Wiktor Forst to jej obecny mężczyzna, z którym się spotykała.

Łączy ich jedna kobieta.
Ona nie żyje. Tych czterech spotyka się, aby poprowadzić śledztwo w sprawie jednej kobiety. Jednej kobiety, która dla każdego z nich była lub wciąż jest jedną z najważniejszych osób.

Ich czterech i ona jedna.
Czterech mężczyzn i jedna kobieta.

W drewnianym domku, położonym nieopodal gór, zarośniętym wokoło wysokim drzewami spotykają się czterej funkcjonariuszy. Prowadzą śledztwo w sprawie morderstwa pięknej kobiety.

Edward „Łyssy” Popielski to jej brat.

Jakub Mortka to jej były mąż.

Zygmunt „Zyga” Maciejewski to jej były kochanek.

Wiktor Forst to...