LC nie doceniło, ale ja dziękuję 34 osobom, które poparły mój post ;) niech czarne poczucie humoru będzie z wami.

LC nie doceniło, ale ja dziękuję 34 osobom, które poparły mój post ;) niech czarne poczucie humoru będzie z wami.

Nagrody otrzymują:
zaczytAnia
FreyaMastriani
Levi95
MazDenim
Miss_Joker

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:
zaczytAnia
FreyaMastriani
Levi95
MazDenim
Miss_Joker

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w piątek.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w piątek.

Wysoki Sąd: Udzielam głosu oskarżycielowi

Oskarżyciel: W imieniu Rzeczpospolitej Polskiej oskarżam Gabrielę Borejko, z domu Borejko o następujące czyny:

- kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą ESD i organizowanie potajemnych spotkań (przedkładam dowód w postaci zeznań p. Szczepańskiej)
- znajomość z podejrzanymi osobnikami, zwłaszcza nazbyt częste kontakty z niejakim Januszem Pyziakiem (przedkładam dowód w postaci zeznań Mily Borejko)
- przemoc w rodzinie - wykorzystując swoją pozycję starszej siostry, zmuszała młodsze siostry do ślepego posłuszeństwa (przedkładam dowód w postaci zeznań Idy Borejko)
- nagminne demonstrowanie swojej wyniosłości, poprzez nadużywanie łacińskich sentencji
- niestabilność uczuciową - czego wynikiem jest trójka dzieci, z dwoma różnymi mężczyznami
- przyjmowanie niedozwolonych środków, które powodowały u niej poczucie wszeobecnej radości, co objawiało się notorycznym rozsyłaniem uśmiechów
- bałaganiarstwo - zwłaszcza w zakresie kolekcjonowania niezliczonej ilości książek, których ilość i sposób ułożenia z pewnością zagrażały życiu domowników
- okłamywanie rodziny swej w zakresie sztuki kulinarnej. Swoje antytalencie za wszelką cenę starała się ukryć, podrzucając obiadki od cioci Feli
- ukrywanie swojej tożsamości. Niestaranny ubiór, pożyczony ojcowski kapelusz miały ukryć motywy jej nocnych wędrówek po Poznaniu.

Wysoki Sąd: Czy oskarżona ma coś na swoją obronę?

Gabriela Borejko: Ale to wszystko kłamstwo... przecież to była grupa rozsyłająca uśmiechy... przecież ja naprawdę kocham swoje siostry i nic nie poradzę na to, że Ida jest histeryczką... A Janusz Pyziak to była miłość mego życia! Ach, te jego stalowe oczy!...

Wysoki Sąd: Dość tych bzdur! Nie wierzę w ani jedno Pani słowo. Kara będzie najsurowsza z możliwych...

Wysoki Sąd: Udzielam głosu oskarżycielowi

Oskarżyciel: W imieniu Rzeczpospolitej Polskiej oskarżam Gabrielę Borejko, z domu Borejko o następujące czyny:

- kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą ESD i organizowanie potajemnych spotkań (przedkładam dowód w postaci zeznań p. Szczepańskiej)
- znajomość z podejrzanymi osobnikami, zwłaszcza nazbyt częste kontakty z niejakim...

Wszyscy znamy Tyriona Lannistera. Człowiek ten został pokrzywdzony przez los, ale nie można mu odmówić zaradności i hartu ducha. Nie został stworzony, by dzierżyć miecz. Posiada za to inny oręż, mianowicie język, czasem równie ostry jak ów zabójcza broń.
Jego umysł także wykazuje się niemałą sprawnością. Jeśli by rzec, że swój wzrost nadrabia charakterem to byłoby bardzo krzywdzące. On nadrabia go, ale z nawiązką, i to znaczną.
Jest przy tym osobą prowadzącą swój specyficzny tryb życia. Lubi uciechy i to raczej takie, które dają przyjemność natychmiastową, szybką i intensywną. Nie myśli zanadto o sprawach duchowych. Skupia się na tym co tu i teraz, i dobrze mu z tym. Wzbudza sympatię, choć może nie zgodzilibyśmy się ze wszystkim, co robi.
Bądź co bądź, warto docenić jego uciechę z drobnych przyjemności, umiejętności doceniania tego, co jest tu i teraz oraz zdolność od odsuwania od siebie spraw odległych, trudnych do rozwiązania, na rzecz tych, które mogą przynieść radość i zapomnienie już teraz.
Ale co to ostatnio stało się z Tyrionem! Miejsca, gdzie lubił się udawać, żyją bez niego. Przyjemności, którym lubił się oddawać, stoją nieużywane. Co takiego zrobiły mu wino i kobiety, że przestał się nimi interesować?
O Tyrionie zaczęły krążyć plotki. A to, że się źle czuje, a to, że umiera i odmienia swoje życie, a to, że coś mu na głowę spadło. Szeptano i szeptano, bowiem takiego obrotu spraw nikt się nie spodziewał!
Pogłoski podsycił kolejny fakt. Tyriona widziano w sepcie! Zeznania nie są spójne. Jedni mówią, że widzieli go, jak się modli. Inni, że tylko siedział. Jeszcze inni, że kręcił się cały czas wkoło.
Pikanterii faktom dodała wstrząsająca informacja o jego relacjach z siostrą. Nigdy nie było tajemnicą, że on i Cersei nie bardzo się lubią. Ale podobnież ostatnio zaczął być dla niej... uprzejmy! Niby to miłe słówka, niby jakiś komplement, a przede wszystkim... brak złośliwości!
Nikt nie wie, co to dzieje się z Tyrionem. Jak on mógł tak zszargać sobie reputację?

Wszyscy znamy Tyriona Lannistera. Człowiek ten został pokrzywdzony przez los, ale nie można mu odmówić zaradności i hartu ducha. Nie został stworzony, by dzierżyć miecz. Posiada za to inny oręż, mianowicie język, czasem równie ostry jak ów zabójcza broń.
Jego umysł także wykazuje się niemałą sprawnością. Jeśli by rzec, że swój wzrost nadrabia charakterem to byłoby bardzo...

Jeżeli myślicie, że Hazel Grace i Augustus, bohaterowie powieści "Gwiazd naszych wina" Johna Greena, poznali się przypadkiem, mylicie się! Augustus Waters od początku zaplanował ich spotkanie. Isaac opowiadał mu o uroczej dziewczynie z butlą, która od dłuższego czasu, pod przymusem matki, stawiała się na spotkania grupy wsparcia. Gus jako "jednonogi bandyta" już wcześniej wiedział, że zdobędzie jej serce. Nie wiedział jednak, że ona zdobędzie jego.
Choć ją kochał, dużo kłamał. Papierosy, które służyć miały jedynie za "metaforę", były wypalane. Zawsze, gdy wkładał je do ust przy Hazel, marzył o chwili, gdy chwyci za zapalniczkę i zaciągnie się toksycznym dymem. Nie mógł przecież powiedzieć dziewczynie z butlą tlenową na kółkach, że pali nałogowo od kilku ładnych lat.
To o Van Houtenie też były kłamstwa. Nienawidził jego i jego książki z całego serca, ale skoro Hazel tak bardzo go uwielbiała, zorganizował dla niej romantyczny wyjazd. Już wtedy wiedział, że to jedyna okazja, by wydać zarobione w czasie wakacji pieniądze. Sam zawsze chciał zwiedzić Amsterdam, więc tak bardzo się znowu nie poświęcił.
Od początku wiedział, że złamie jej serce. Nie wiedział jednak, że zrobi to w tak spektakularny sposób. Myślał, że jest już zdrowy i że może powrócić do zdobywania kolejnych niewinnych serc. Nie planował z Hazel związku, o nie. Chciał spędzić z nią kilka tygodni, a gdyby się znudził, po prostu zostawić, jak zawsze. Kiedy jednak dowiedział się, że choroba wróciła, cieszył się, że ma przy sobie dziewczynę, która naprawdę go kocha. Gdyby nie ona, jego ostatnie miesiące życia byłby nie do zniesienia. Przed śmiercią cieszył się, że tak się to potoczyło. Nie chciał jej zostawiać, ale wiedział, że dzięki temu nigdy nie wyjdą na jaw jego pierwotne zamiary. Miał złamać jej serce, ale nie ze swojej winy. Miał ją zostawić, ale nie dla innej dziewczyny, a dla samej Śmierci, której zwyczajnie się nie odmawia.

Jeżeli myślicie, że Hazel Grace i Augustus, bohaterowie powieści "Gwiazd naszych wina" Johna Greena, poznali się przypadkiem, mylicie się! Augustus Waters od początku zaplanował ich spotkanie. Isaac opowiadał mu o uroczej dziewczynie z butlą, która od dłuższego czasu, pod przymusem matki, stawiała się na spotkania grupy wsparcia. Gus jako "jednonogi bandyta" już wcześniej...

Mia, główna bohaterka trylogii "Bliźniaczki Milthrope". Niby to chce ocalić świat. Ale nawet nie wie jak to zrobić! Przez to niejako przyczyniła się do śmierci swej matki, ojca, brata i siostry! Jej najbliższa przyjaciółka też mało nie zmarła, a później postradała zmysły, a Mia nawet nie chciała się z nią pogodzić. Przez nią wszystkie Klucze były niepokojone w czasie snu. Przez swoją głupotę o osłabiła swoją ciotkę - jedyną osobę której mogła zaufać i która wiedziała o co chodzi w przepowiedni. I jeszcze ta sprawa z Jemsem - nawet nie potrafiła się z nim rozmówić, gorzej, nawet nie powiedziała że ma kogoś nowego. I ją nazywacie pozytywną bohaterką???

Mia, główna bohaterka trylogii "Bliźniaczki Milthrope". Niby to chce ocalić świat. Ale nawet nie wie jak to zrobić! Przez to niejako przyczyniła się do śmierci swej matki, ojca, brata i siostry! Jej najbliższa przyjaciółka też mało nie zmarła, a później postradała zmysły, a Mia nawet nie chciała się z nią pogodzić. Przez nią wszystkie Klucze były niepokojone w czasie snu....

Ciemna strona Hermiony Granger
Czy znamy wszystkie sekreciki naszej pani idealnej ? Czy ktoś tak idealny jak panna Hermiona może w ogóle istnieć?
Zacznijmy od bardzo zadziwiającej przyjaźni jej i Wiktora Kruma. Podobno tylko ona mu zaimponowała, patrzył godzinami jak dziewczyna się uczy. Ale czy nie wyczuwacie tu nic podejrzanego ? Już w tedy Hermiona i Ron mieli się ku sobie, dziewczyna ewidentnie czekała jak chłopak zaprosi ją na bal, czego nie zrobił. Czyżby najlepsza uczennica próbując odegrać się na nim dosłownie "oczarowała" Wiktora, by spróbować wzbudzić zazdrość? To tylko spekulacje, ale musicie przyznać, że dają do myślenia.
Czy idealna Hermiona Granger nie wykorzystała swojej wiedzy w niecnych planach, chociaż raz ? Tego prawdopodobnie nigdy się nie dowiemy, ale powyższy przykład pokazuje ile, pod idealną postacią, może kryć się małych przewinień.
Ale przecież nie potępiamy jej za to, prawda ? Każdy z nas ma coś pod paznokciami i nie nie głosi o tym całemu światu.

Ciemna strona Hermiony Granger
Czy znamy wszystkie sekreciki naszej pani idealnej ? Czy ktoś tak idealny jak panna Hermiona może w ogóle istnieć?
Zacznijmy od bardzo zadziwiającej przyjaźni jej i Wiktora Kruma. Podobno tylko ona mu zaimponowała, patrzył godzinami jak dziewczyna się uczy. Ale czy nie wyczuwacie tu nic podejrzanego ? Już w tedy Hermiona i Ron mieli się...

Mick Kelly z książki „Serce to samotny myśliwy” Carson McCullers. Wszyscy postrzegają ją jako ambitną, zdeterminowaną postać, pośród której zalet wymienia się energiczność oraz wrażliwość na sztukę i piękno. Ale mało kto widzi jej krnąbrność i arogancję – a dopuszczała się przecież aktów wandalizmu, bazgrząc wulgaryzmy na ścianach domów, a sfrustrowana nieudanymi próbami zbudowania skrzypiec, wyładowywała swój gniew na innych. Choć w pewnym momencie Mick oferuje swojej rodzinie pomoc i chce odejść ze szkoły, by pracować, tak naprawdę niewiele robi, by w czymkolwiek wesprzeć rodziców – przez większość czasu włóczy się po mieście, odwiedzając wieczorami knajpę i przysparzając rodzicom tylko zmartwień. Co do wspomnianej wrażliwości, ja uważam ją za samolubną postać, która nieszczególnie troszczyła się o innych – nie przykładała się zbytnio do opieki nad młodszym rodzeństwem, a z powodu jej okrutnego kłamstwa brat uciekł z domu. Mick, tak zaabsorbowana swoim wewnętrznym światem i marzeniami o karierze muzycznej, wydawała się wszędzie upatrywać możliwości zrealizowania własnych celów, a gdy tylko pojawiała się taka możliwość, wszystko i wszyscy odsuwani byli na bok. Może to ostra ocena zaledwie kilkunastoletniej bohaterki, która na pewno ma prawo popełniać błędy, ale zdecydowanie nie jest to taka nieskazitelna postać.

Mick Kelly z książki „Serce to samotny myśliwy” Carson McCullers. Wszyscy postrzegają ją jako ambitną, zdeterminowaną postać, pośród której zalet wymienia się energiczność oraz wrażliwość na sztukę i piękno. Ale mało kto widzi jej krnąbrność i arogancję – a dopuszczała się przecież aktów wandalizmu, bazgrząc wulgaryzmy na ścianach domów, a sfrustrowana nieudanymi próbami...

Maryś Tarłowski-główny bohater noweli Elizy Orzeszkowej pt. „Gloria victis”. Zazwyczaj wszyscy opisują go w samych superlatywach, określając go mianem bohatera. Jednak czy naprawdę był nim w 100% ? Przyjrzyjmy się zatem bliżej tej postaci. Maryś jak powszechnie wiadomo to osierocony młody mężczyzna. Miał tylko młodszą siostrę na którą zawsze mógł liczyć. Jego zainteresowania dotyczyły głównie przyrody. Nigdy natomiast nie interesował się wojskiem i walkami. Za wszelką cenę chciał zrozumieć jak skonstruowana jest przyroda i postanowił dzielić się swoją wiedzą z „maluczkimi”….. No właśnie, tylko jak wielkich odkryć zdążył dokonać biorąc pod uwagę jego młody wiek? Czy aby nie za bardzo stara się wywyższyć, nazywając ludzi mniej wykształconych „maluczkimi”? Drugą sprawą, która nie do końca przemawia za okrzyknięciem Marysia bohaterem jest fakt iż tak naprawdę zostawił swoją siostrę samą na pastwę losu. Faktem jest że walczył za ojczyznę jednak czy pomyślał o konsekwencjach? O uczuciach swojej siostry której przyszło się zmierzyć po raz kolejny ze stratą bliskiej osoby, a ściślej rzecz ujmując dwóch osób, ponieważ Jagmin (ukochany Anieli Tarłowskiej) również zginął starając się Ratować Marysia. Tak więc reasumując główny bohater noweli Elizy Orzeszkowej to samolubny, egoistyczny młodzieniec który nie zważał na uczucia najbliższych. Ponadto uważał się za kogoś kto posiada wiedzę pozwalającą na poniżanie innych, chociaż ze względu na tak młody wiek było to po prostu niemożliwe.

Maryś Tarłowski-główny bohater noweli Elizy Orzeszkowej pt. „Gloria victis”. Zazwyczaj wszyscy opisują go w samych superlatywach, określając go mianem bohatera. Jednak czy naprawdę był nim w 100% ? Przyjrzyjmy się zatem bliżej tej postaci. Maryś jak powszechnie wiadomo to osierocony młody mężczyzna. Miał tylko młodszą siostrę na którą zawsze mógł liczyć. Jego...