Jejku, co za dzień! :) Dziękuję bardzo i gratuluję pozostałym wyróżnionym!

ps. Pytanie do laureatów: dostaliście na skrzynkę info o wygranej? Ja w przypadku tego konkursu nie dostałam i nie wiem, czy to niedopatrzenie redakcji, czy może jeszcze nie rozsyłali.

Jejku, co za dzień! :) Dziękuję bardzo i gratuluję pozostałym wyróżnionym!

ps. Pytanie do laureatów: dostaliście na skrzynkę info o wygranej? Ja w przypadku tego konkursu nie dostałam i nie wiem, czy to niedopatrzenie redakcji, czy może jeszcze nie rozsyłali.

Próbujemy dalej pisać. Ostatnio zrezygnowałam z wygranej stwierdziłam,że może są inne osoby, które ucieszą się z nagrody książkowej. Gratuluje wygranej 5:) Nie tracę nadziei,że los się do mnie uśmiechnie.Vianne ma podwójne szczęście.

Próbujemy dalej pisać. Ostatnio zrezygnowałam z wygranej stwierdziłam,że może są inne osoby, które ucieszą się z nagrody książkowej. Gratuluje wygranej 5:) Nie tracę nadziei,że los się do mnie uśmiechnie.Vianne ma podwójne szczęście.

Nagrody otrzymują:
Patrycja
Vianne
Haerowen
SkinnyLove
MayKasahara

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:
Patrycja
Vianne
Haerowen
SkinnyLove
MayKasahara

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

Pierwszy spacer.
Budzi mnie przenikający chłód poranka i skrzek babskich głosów. Aha znowu zapomniałam zamknąć okna przed snem. Pani Jadzia ze sklepiku jazgocze ze swoimi klientkami-kokoszkami o nowym chłopie Grażynki z "Klanu". Na dodatek pies piszczy, bo domaga się spaceru. Już wstaję, wcale niechętnie. Ale pies nie zrozumiał i kończy piszczeć dopiero gdy wychodzimy z windy.
"Znowu ten śmierdzacy pies! Fuj ale śmierdzi!" dochodzi do moich uszu a do skroni napływa krwistoczerwona krew. Mam ochotę rzucić się na moją "ulubioną" sąsiadkę, panią Kasakową, pogromczynię osiedlowch właścicieli psów, aczkolwiek jej znaczne gabaryty skutecznie mnie do tego zniechęcają. Wychodzę z bloku klnąc ile wlezie pod nosem.
Mijam dziewczynę z labradorem, ktory szarpie się niemiłosiernie na widok mojego dobermana. Dziewczyna krzyczy po mnie, że specjalnie spaceruę z psem tam gdzie ona ze swoim. No co za małpa! Nagle zaczynam dusić się ze śmiechu, bo jej biszkoptowy pociągnął ja za mocno i teraz wlecze jej tyłek po błocie. Odchodzę z triumfalnym wyrazem twarzy. Uśmiecha się do mnie łysy chłopak z amstaffem. Jaka szkoda, że nasze psy się nie lubią. Jeszcze większą szkoda, że facet ma żonę i dziecko. Jednak oodwzajemniam uśmiech, ale zaraz mina mi rzednie, bo oto nagle mój pupilek znalazł w krzakach bochenek chleba i nie chce go puścić. Koniec tego. Wracam do domu i obiecuję sobie, że nie dam psu śniadania.

Drugi spacer.
Pies jednak

Spacer drugi.
Pies jednak dostał śniadanie i oto znowu zachciało mu się spaceru. Winda nie chce przyjechać. Głośno mówię co o tym myślę, nie obywa się bez przekleństw. Wreszcie jest! Wychodząc z klatki schodowej spotykam sąsiadkę z córką próbujące wydostać się z bloku. Dziewczynka jeździ na wózku, jej matka chyba słyszała moje narzekania. Głupio mi straszliwie, poganiam psa. Prawie biegiem omijamy blok. Tam niestety nie jest lepiej. Napotykam menela, ktory bez skrupułów na oczach moich i psa sika do kosza na śmieci. "Obrzydliwość! A niedaleko toi toi stoi!" wymyka mi się. Menel nie jest mi dłużny i jeszcze na psa krzyczy. Ja też krzyczę, bo właśnie mój pies raczy się drugim śniadaniem w postaci starych kości. Wracam, a na miłe zakończenie moim oczom ukazuje się ten cudny blondwłosy przystojniak. Ach gdyby tak spojrzał na mnie! Właśnie patrzy i się śmieje, bo nie zauważyłam lodu na chodniku i leżę jak długa! A ten się śmieje i aż się zanosi. Bezczelny! I wcale nie aż tak przystojny! Ubabrana błotem wracam do domu. Nie mam ochoty na jakiekolwiek spacery.

Trzeci spacer.
A jednak. Pies to nie kot ani żółw lądowy i spacerować trzeba. Pani Jadzia, straszna gaduła ma chrapkę na rozmowę. Na szczęście boi się psa i ucieka do sklepiku. I bardzo dobrze, ile razy mogę jej tłumaczyć, że bycie singlem jest modne i różni się od bycia starą panną?! Wciąż mam nadzieję, że się różni. Przecież facet mi niepotrzebny! O idzie ten spod czwórki. Takiego bym nie chciała. Kopci jak parowóz i ma wielki brzuchol. A taka ma ładną żonę! Co ona w nim widzi?! Ale nie, mnie facet niepotrzebny, ja mam psa. Cholera! Pies wcina jakąś starą kanapkę! Na dodatek z folią aluminiową! Mam dosyć tych spacerów!


Ostatni czwarty spacer.
Ale na jeszcze jeden znajduję siłę. Pan Kasak wchodzi z upośledzonyupośledzonym synem do windy. Jest bardzo miły. Jak on to robi? Grubas spod czwórki idzie z żona. Jednak się kochają. Spotykam łysego z amstaffem i dostaję najpiękniejszy uśmiech na koniec dnia.

Pierwszy spacer.
Budzi mnie przenikający chłód poranka i skrzek babskich głosów. Aha znowu zapomniałam zamknąć okna przed snem. Pani Jadzia ze sklepiku jazgocze ze swoimi klientkami-kokoszkami o nowym chłopie Grażynki z "Klanu". Na dodatek pies piszczy, bo domaga się spaceru. Już wstaję, wcale niechętnie. Ale pies nie zrozumiał i kończy piszczeć dopiero gdy wychodzimy z...

Kochani znajdujemy się w miejscowości, gdzie 5 lat temu odkryliśmy niezwykłe miejsce do którego warto wrócić zwłaszcza jedno - wyjątkowe.
Z tego miejsca chce Wam powiedzieć drodzy mieszkańcy, że posiadamy prawdziwą perełkę naszej miejscowości.
Perełka to miejsce magiczne,dzięki któremu można odkryć niezwykłe talenty młodych ludzi.
Warto jest przekazywać wartości, które dzięki młodym ludziom zmienią poglądy na świat. Myślę,że nie jeden raz spotkamy się z młodymi ludźmi na łamach kart książek, ciekawych czasopism, gdzie objawią swój pisarski talent.
Wszystkich zainteresowanych zapraszam do wspólnego wędrowania śladami pisarskiej Perełki.

Kochani znajdujemy się w miejscowości, gdzie 5 lat temu odkryliśmy niezwykłe miejsce do którego warto wrócić zwłaszcza jedno - wyjątkowe.
Z tego miejsca chce Wam powiedzieć drodzy mieszkańcy, że posiadamy prawdziwą perełkę naszej miejscowości.
Perełka to miejsce magiczne,dzięki któremu można odkryć niezwykłe talenty młodych ludzi.
Warto jest przekazywać wartości, które...

Katowice - miasto ogrodów. Betonowych ogrodów

Katowice - 300-tysięczne miasto, położone na Górnym Śląsku. Miasto o równie bogatej, co skomplikowanej historii. Obecnie nieustannie walczące z przypiętą, a już nieaktualną od paru dekad, łatką "miasta industrialnego". Bo jak Górny Śląsk - to kopalnie, huty i elektrociepłownie. Od zawsze było tam czarno i tak jakoś szaroburo. I w przekonaniu większości - nic się w tej materii nie zmieniło.

Ale Katowice, w całkiem nieodległej przeszłości zwane Stalinogrodem, postanowiły iść drogą zmian. Wiadomo, że nie od razu nowe Katowice zbudowano i odcięcie się od wizerunku górniczego miasta wymagało lat.
Miasto zaczęło wreszcie żyć kulturą, nabierając coraz to nowych, dotychczas mu obcych barw. A to kolorowe murale na wielkich blokowiskach, festiwale muzyczne, które stają się już wizytówką miasta, nowe siedziby Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Muzeum Śląskiego, czy ulica Mariacka, do tej pory znana głównie z najstarszego zawodu świata, a teraz stała się jednym z największych śródmiejskich deptaków, tętniących życiem do późnych godzin nocnych.

Ale tego wszystkiego by nie było, gdyby nie idea miasta - ogrodu. I to wcale nie jest ponury żart, jak zapewne wiele właśnie pomyślało. Bo niby gdzie w tych Katowicach są te ogrody? Na czarnych hałdach?

Cała machina promocyjna miasta pod hasłem "Katowice - miasto ogrodów" ruszyła już w 2010 r., gdy miasto wystartowało w konkursie na Europejską Stolicę Kultury 2016. Pomimo że w 2011 r. stało się jasne, że w tym konkursie Katowicom nie uda się wygrać, to praca instytucji kultury ESK wcale nie poszła na marne. Zresztą, przegrać z tak godnym przeciwnikiem jak Wrocław, to żadna ujma.

Od 5 września 2011 r. nieprzerwanie funkcjonuje Instytucja Kultury Katowice - Miasto Ogrodów. I uczciwie trzeba przyznać, że nie zwalniają tempa działań na rzecz umocnienia pozycji miasta jako silnego ośrodka kultury, kładąc szczególny nacisk na nowoczesny design, rewitalizację przestrzeni, rozwój nowych mediów. Kulminacją, a razem rozliczeniem z dotychczasowych działań będą tegoroczne obchody 150 rocznicy nadania praw miejskich Katowicom.

Więc zanim ktoś powie, że Katowice to miasto industrialne, to niech przynajmniej rzuci okiem na statystyki, które jasno wskazują, że 3/4 mieszkańców jest zatrudnionych w sektorze usług i aż 40 % powierzchni miasta stanowią tereny leśne i zielone.

Ale dla niektórych chwytliwe hasło "Katowice - miasto ogrodów" stało się powodem drwin.
- Ogrody? Panie, dej pan pokój, kaj ty mosz ogrody? - zdziwił się pan Staszek, z zadumą wpatrujący się w wiecznie rozkopany rynek. - Nawet kwiaciarki poszły won... - kiwa głową ze smutkiem.

Póki co, to w Katowicach mamy... betonowe ogrody. Między Bogiem a prawdą, centrum to betonowa pustynia. Rynek, pokryty wszerz i wzdłuż granitowymi płytami, w których wiodącym elementem dekoracyjnym są schody, wykonane z... betonu architektonicznego. Władze usiłują uratować honor, stawiając "zielone bramy", które niestety swoim zszarzałym zielonym kolorem przypominają raczej zaniedbany ogród...

Katowice - miasto ogrodów. Betonowych ogrodów

Katowice - 300-tysięczne miasto, położone na Górnym Śląsku. Miasto o równie bogatej, co skomplikowanej historii. Obecnie nieustannie walczące z przypiętą, a już nieaktualną od paru dekad, łatką "miasta industrialnego". Bo jak Górny Śląsk - to kopalnie, huty i elektrociepłownie. Od zawsze było tam czarno i tak jakoś szaroburo. I...

NOWY, LEPSZY SZCZECIN

Choć pod względem wielkości Szczecin zajmuje trzecie miejsce w Polsce, to jednak czasem odnieść można wrażenie, że jak na miasto o tak rozległej powierzchni, nie oferuje swoim mieszkańcom niczego wyszukanego. Co prawda możemy cieszyć się licznymi teatrami, muzeami, a także niedawno otwartą filharmonią, które ku uciesze kulturalnej części mieszkańców oferują szeroką gamę imprez, to jednak ci preferujący bardziej aktywne formy rozrywki, mogliby czuć się rozczarowani.
Kilka lat temu, gdy poruszony został temat budowy aqua parku, którego w Szczecinie, pomimo starań mieszkańców, wciąż nie ma, postanowiono na początku odnowić już powstały basen. Gruntownemu remontowi poddano więc SDS, który obecnie cieszy się popularnością na skalę europejską. W sezonie organizuje się tam kilkanaście międzynarodowych turniejów, które transmitowane są w zachodniopomorskiej telewizji. Zadbano również o odnowę hal sportowych, które umożliwiają młodzieży kształtowanie swoich zdolności.
Choć Szczecin w ciągu kilku lat przeszedł diametralną przemianę, to jednak zdecydowanie dopiero 2014 rok był przełomowy. W zeszłym roku otwarto halę widowiskowo-sportową, na której odbywają się gale KSW emitowane w ogólnopolskiej telewizji. Szczecin odwiedziły już dziesiątki najlepszych zawodników z Polski, Europy, a nawet świata. Nie zapomniano także o skejterach, którzy nie mając miejsca na treningi, niszczyli uliczne chodniki. Wybudowano więc dwa kolejne skate parki. Do tej pory mogliśmy cieszyć się tylko jednym tego typu obiektem, którego odległa lokalizacja uniemożliwiała dostęp młodzieży z centrum i innych dzielnic.
2014 rok okazał się również dobry dla wszystkich fanów sportów wodnych. Nie do poznania jest teraz wiekowa, znana każdemu szczecinianowi "Arkonka", która niegdyś zniszczona i nieatrakcyjna, dziś prezentuje się nadzwyczaj dobrze. Betonowe wykończenia zamieniono na kafelki, zadbano o dostateczną ilość zieleni i zamontowano zupełnie nowe, olbrzymie zjeżdżalnie. Otwarty w lipcu obiekt, w ciągu całego miesiąca oferował zainteresowanym darmowy wstęp. Choć największym zainteresowaniem cieszy się w lecie, to jednak w zimie nie stoi bezczynnie. Od grudnia możemy więc wkładać łyżwy i śmigać na arkońskie lodowisko.
Choć dla wielu Szczecin jest tylko "wioską z tramwajami", która nie oferuje niczego oprócz licznych centrów handlowych i kin, to jednak od kilku lat zmierza w bardzo dobrym kierunku. Ulice przybierają nowy, atrakcyjny kształt i przyciągają coraz więcej turystów z Niemiec, którymi w okresie wakacyjnym wypełnione są całe autokary.
Chociaż wbrew opinii większości Polaków, Szczecin nie leży nad morzem, to jednak oferuje liczne jeziora, które orzeźwią w nawet najbardziej upalny dzień. Zadbano o odnowienie plaż i zatrudnienie ratowników na wszystkich większych przyjeziornych plażach, a także stworzono liczne leśne place, które nadają się wprost idealnie na weekendowego grilla z rodziną i przyjaciółmi.
Jeszcze kilka lat temu niejeden ze szczecinian wstydziłby się zaprosić gości z innego rejonu kraju, to jednak dzisiaj możemy z dumą oprowadzać rodaków po znanych ulicach, w które tchnięto nowe życie. Szczecin organizuje coroczne "Dni Morza", na których już kilka razy gościł nasz polski żaglowiec "Chopin", a także międzynarodowy festiwal fajerwerków "Pyromagic", na którym podziwiać możemy występy najlepszych światowych pirotechników.
Szczecin z roku na rok staje się coraz atrakcyjniejszym miastem, o którym słychać nie tylko w kraju, ale również za granicą. Oferuje imprezy i festiwale, które przyciągają nie tylko Polaków, ale również sąsiadów zza zachodniej granicy, których całe grupy zapełniają nasze ulice.
Chociaż nie mamy rynku, którym moglibyśmy się pochwalić, ani legendy o powstaniu naszego miasta, to jednak Szczecin jest miejscem magicznym, którego urok nie pozwala o sobie zapomnieć.
Jeżeli nadal nie jesteście przekonani, koniecznie odwiedźcie naszą stronę: http://www.szczecin.eu/, która być może choć trochę przybliży Wam stolicę Pomorza Zachodniego.

NOWY, LEPSZY SZCZECIN

Choć pod względem wielkości Szczecin zajmuje trzecie miejsce w Polsce, to jednak czasem odnieść można wrażenie, że jak na miasto o tak rozległej powierzchni, nie oferuje swoim mieszkańcom niczego wyszukanego. Co prawda możemy cieszyć się licznymi teatrami, muzeami, a także niedawno otwartą filharmonią, które ku uciesze kulturalnej części mieszkańców...

NOWA HUTA

Mówi się, że brudna, niebezpieczna, skorumpowana, zanieczyszczona... Mówi się wiele rzeczy. Niewiele z nich jest zgodne z prawdą. Ci co się wypowiadają, nawet tam nie byli. A słuchać tych, co tam mieszkają nie chce nikt. Rośnie w siłę wyobrażenie o patologii, biedzie, przemocy, przestępstwach, gangach. Mówi się też, że Huta to slumsy Krakowa. Mówi się nawet, że Huta to już nie Kraków. Ludzie często mnie pytają, czy nie boję się tam mieszkać i czy to prawda, że strach wyjść na ulicę. W Hucie? Czemu? Czego mam się bać? Tam jest mój DOM. Pytają też, czy latają u nas po osiedlach z siekierami. Egzotyczne pytanie? Słyszałam je wiele razy. Nie zliczę jak często miałam okazję widzieć zdziwienie na twarzach tych, dla których niedorzecznym był fakt, iż lubię Nową Hutę.

Co jest takiego w Nowej Hucie, że obrosła w mity rodem z piekła? No bo przecież to nie za sprawką urokliwego Zalewu Nowohuckiego, czy majestatycznych terenów zielonych: łąk, sadów, czy ogrodów. Dworek Matejki oraz zabytkowy klasztor Cystersów w Mogile też się tej złej sławie nie przyczynili. Czym żeśmy sobie zasłużyli, by mówiono o nas „Nowo-Hutasy”?
To dziwne być dyskryminowanym za miejsce pochodzenia. Czy to wstyd urodzić się i mieszkać w Nowej Hucie? Większy niż na Pradze, w Poznaniu, Kielcach czy Pipidówce Małej?
Aż pragnie się sparafrazować słynne słowa i wykrzyczeć:
- Jestem z Nowej Huty i jestem z tego dumny. Bo gdybym nie był dumny, to i tak byłabym z Nowej Huty. To już wolę być dumny!

Już niewiele z tego, co słyszę o swojej dzielnicy mnie zdziwi. Wiele natomiast oburza. Spotkałam wiele osób z Krakowa, mówiących, że Hutę powinno się oderwać od Krakowa, wykluczyć.
To już nie pojedyncze głosy, ale ogólny pogląd. Tych z „Krakowa” – bo im Huta bruździ w życiorysie i tych z Huty – bo zepchnięci na margines nie mają jak rozwinąć skrzydeł.

Co o tym wszystkim myślę ja, nowohucianka? Odłączcie Hutę od Krakowa jak najszybciej. Miasto o nią nie dba, bo jest zajęta promowaniem i renowacją starówki – wizytówki i chluby naszego grodu. Tam idą wszelkie środki z budżetu miasta. Co zostaje dla Huty? W ogóle coś zostaje? Przecież Huta to lekko ponad 1/3 powierzchni miasta i jej populacji. Jako niezależna i samodzielna jednostka miałaby swój własny kapitał i ogromny potencjał. Hucie przypięto łatkę dzielnicy nierentownej i mało atrakcyjnej, stąd brak nowych inwestycji.

Nie tak dawno temu spotkałam anglojęzyczną parę obcokrajowców, którzy ze wzgląd na postać Jana Pawła II udali się do Huty, by zobaczyć Arkę Pana. Spytali się mnie, gdzie w pobliżu można spokojnie usiąść i wypić kawę. Nie potrafię opisać uczucia, kiedy przyszło mi powiedzieć, że o kawie to raczej mogą zapomnieć, bo żadnej kawiarni w pobliżu nie ma. Jedyna restauracja, jaka w Hucie stoi, to „Stylowa”. Istnieje od założenia Huty i już niewiele w niej zostało stylu. Czy to nie za wiele z mojej strony, by prosić o postawienie kawiarni, chociaż jednej? O renowację tego co już jest, a niszczeje powoli? Ale zostawmy kawiarnie w spokoju. Jest tyle spraw ważniejszych, choćby nasze szkolnictwo. Do dziś pamiętam sprawę, gdy dwa lata temu kuratorium wydało listę krakowskich szkół do likwidacji i spośród dziewięciu z nich, aż sześć znajdowało się w Hucie. Może jednak przypomnę dla tych, co nie zwrócili uwagi – Huta to 1/3 Krakowa. Kraków powinien się z nią liczyć. Póki co, Nowa Huta liczy na siebie.

NOWA HUTA

Mówi się, że brudna, niebezpieczna, skorumpowana, zanieczyszczona... Mówi się wiele rzeczy. Niewiele z nich jest zgodne z prawdą. Ci co się wypowiadają, nawet tam nie byli. A słuchać tych, co tam mieszkają nie chce nikt. Rośnie w siłę wyobrażenie o patologii, biedzie, przemocy, przestępstwach, gangach. Mówi się też, że Huta to slumsy Krakowa. Mówi się nawet, że...