Ja mam napisaną książkę fantasy. Już po korekcie. Do tej pory kontaktowałam się z kilkoma wydawnictwami, ale http://www.rozpisani.pl zrobiło na mnie najlepsze wrażenie. Czy możecie powiedzieć coś z autopsji o tym wydawnictwie?

Ja mam napisaną książkę fantasy. Już po korekcie. Do tej pory kontaktowałam się z kilkoma wydawnictwami, ale http://www.rozpisani.pl zrobiło na mnie najlepsze wrażenie. Czy możecie powiedzieć coś z autopsji o tym wydawnictwie?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Książkę można także wydać korzystając z naszej platformy dla self-publisherów www.wydacksiazke.pl. Przetestuj serwis, w którym możesz samodzielnie przygotować pliki do druku i zlecić wydanie swojej książki.
Po więcej informacji zapraszamy na naszego bloga www.blogwydacksiazke.pl,
Pozdrawiamy, WydacKsiazke.pl

Książkę można także wydać korzystając z naszej platformy dla self-publisherów www.wydacksiazke.pl. Przetestuj serwis, w którym możesz samodzielnie przygotować pliki do druku i zlecić wydanie swojej książki.
Po więcej informacji zapraszamy na naszego bloga www.blogwydacksiazke.pl,
Pozdrawiamy, WydacKsiazke.pl

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

W tej kwestii nieśmiało pozwolę sobie na małą autoreklamę własnego tytułu. Na pewno się przyda. Autor 2.0. Jak wydać (własną) książkę i na tym zarobić[bookLink]100996|Autor 2.0. Jak wydać (własną) książkę i na tym zarobić[/bookLink]

W tej kwestii nieśmiało pozwolę sobie na małą autoreklamę własnego tytułu. Na pewno się przyda. Autor 2.0. Jak wydać (własną) książkę i na tym zarobić[bookLink]100996|Autor 2.0. Jak wydać (własną) książkę i na tym zarobić[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak wydać książkę? To bardzo dobre pytanie, ale prawie zawsze zadawane przez osoby, które tak naprawdę nie są gotowe na wydanie czegokolwiek i próbują tym samym przeskoczyć pewien etap w rodzaju pisarskiego rozwoju.


Jeżeli ktoś dużo czyta, dużo pisze, zdaje sobie sprawę z przynajmniej ponadprzeciętnego poziomu swoich zdolności literackich, oraz poważnie sądzi, że jego utwór mógłby znaleźć się na czyjejś półce, to zazwyczaj na tym poziomie "wtajemnicza", taka osoba posiada już całą odpowiednią wiedzę na temat „jak swój plan wprowadzić w życie”; albowiem, gdy jest się pasjonatem literatury, mimowolnie powinno obić się coś z pożądanych zagadnień o uszy, powinny przeniknąć do naszego ośrodka inteligencji jakieś anegdotki, powinno natrafić się na jakiś wywiad z doświadczonym pisarzem, który o czymś podobnym wspomina, a może nawet – w oparciu o swoje doświadczenia – samemu ukierunkować się już w tę odpowiednią stronę (do tego ostatniego nawiążę w dalszej części).


Uznajmy jednak, że Tobie, Panie Tomaszu, nie udało się trafić na dobre źródło informacji (bo oczywiście mogło się tak zdarzyć i nie zamierzam tego poddawać w jakąkolwiek wątpliwość, jak również wyszydzać, wszak samemu w niektórych sprawach – szczególnie historycznych – jestem słabiej poinformowany niż niejeden pustelnik), a podsłuchiwanie innych również nie przynosiło korzystnych rezultatów (no, ale podobno żyjemy w świecie idiotów, więc mało kto mówi o tym, o czym mówić powinien). Zatem, zakładając, że pisze Pan co najmniej dobrze (nie mylić z "wydaje mi się, że piszę dobrze", bo "wydaje mi się" znaczy tyle samo, co "piszę słabo i wiem o tym, ale boję się do tego otwarcie przyznać"), a pański styl nie razi w oczy jak żarówka po napromieniowaniu pierwiastkami jonizującymi , to wówczas porady kryptonite są całkiem trafne.

Jeśli ktoś chce wydać swoje dzieło i wie, że jest ono niezłe (do takich rzeczy nie potrzeba opinii innych, a jeśli ma się wrażenie, że taka opinia jest jednak niezbędna, to po prostu należy się pogodzić z faktem, iż nie dojrzało się jeszcze do wydania czegokolwiek), to powinien wysłać swoje wypociny do kilku wydawnictw i czekać na odzew, który może pojawić się jakoś po pół do półtorej roku, a czasami nawet jeszcze później (zakładając, że przesłane materiały nie zagubią się już pierwszego dnia w stosach innych papierów albo nie zakończą swojego żywota ociekając gorącym espresso).

Później wszystko działa już mechanicznie: Jeżeli wydawnictwu spodoba się tekst, skontaktują się z jego autorem, zaproponują współpracę, a utwór zostanie zatwierdzony do druku (i wtedy można już tańczyć z radości na dachu domku jednorodzinnego albo przynajmniej na wiacie jakiegoś przystanku). Przy takim rozwiązaniu, wydanie nie wiąże się z uiszczeniem jakiejkolwiek opłaty, jak również żadnym innym uszczerbkiem materialnym, bo wydawnictwo samo pokrywa wszystkie koszty nakładu (zaznaczam po raz któryś – jeśli pisze się dobrze).


Jeżeli chodzi o krótkie formy literackie, typu: felietony, opowiadania, wiersze, niedługie nowele, to można wysyłać kilka z takich „dziwactw” do różnego rodzaju czasopism (Oceniając po poziomie swojego warsztatu łatwo można wywnioskować do których z magazynów warto uderzać; np. jeśli ktoś stworzy opowiastkę na poziomie powieści pt. "Wielki marsz" Stephena Kinga, to może pokusić się o zapukanie do drzwi tych najlepszych, ale jeśli popełniło się zbrodnię w postaci "Cujo" tegoż samego pisarza, to należałoby cieszyć się z faktu, jeżeli ktokolwiek zechce nas wydać. Ocena indywidualna. Warto także napomnieć, że dużo magazynów jest wydawanych w postaci darmowych e-booków, e–zinów. Mało kto je czyta, ale to zawsze pewien początek). W jakich czasopismach jest możliwe zadebiutowanie? Istnieje ich cała masa. Przykładowo: Nowa Fantastyka, Fahrenheit, kwartalnik Szafa, kwartalnik Pobocza, Akant, magazyn Cegła, czasopismo Lampa, Ha!art, kwartalnik Kozirynek, Angora, czasopismo Akcent, Science Fiction Fantasy i Horror, kwartalnik Znaj, kwartalnik Wyspa, Dekada Literacka, czy Magazyn Fantastyczny. Książeczek tego typu jest znacznie więcej, a gdy któreś z nich opublikuje coś naszego, to śląc w późniejszym czasie wydruk książki do wydawnictwa, zawsze można wspomnieć o sukcesie w swojej notce, a na pewno wpłynie to korzystnie na nasz wizerunek.


Dobrym sposobem na mały rozgłos jest również zwycięstwo w jakimś konkursie literackim (tutaj tak samo jak w przypadku magazynów - w miarę prestiżowości konkursu, wzrasta „sława”), który po części może otworzyć nam furtkę do czegoś większego. Teksty osób nagradzanych dużo chętniej publikuje się w pismach, a czasami zdarza się także, że jakiś redaktor, czy człowiek związany ze światem literatury, trafi akurat na nasz nagrodzony tekst, przeczyta i stwierdzi „Kurczę, świetne! Muszę się skontaktować z autorem i czym prędzej nawiązać współpracę!” (i nie jest to tylko utopijna fantazja nielotnego pisklaka). Zresztą nawet Andrzej Sapkowski zadebiutował opowiadaniem o Wiedźminie, które zwyciężyło w konkursie organizowanym, zdaję się, przez magazyn „Fantastyka” (aktualnie „Nowa Fantastyka”).


Co do portalu pisarskiego, to jest to zawsze jakaś alternatywa, jednakże osobiście nie polecam. Utwory większości publikujących tam osób, są poniżej przeciętnej z rozpiętością poziomu od „ciekawy pomysł, warsztat ujdzie w tłoku, więc da się przeczytać” do poziomu „przez miesiąc nie sięgnę po żadną książkę, bo po tym co przeczytałem, widząc jakikolwiek papier z tekstem, mam mdłości”. A skoro poziom prac mierny, to i opinie nie wniosą niczego nowego, bo skoro ktoś gorzej pisze od nas, to w jego oczach nasze dzieło będzie szczytem marzeń i będzie nas chwalił nie zwracając uwagi na błędy. Zresztą, jeśli ktoś nie jest pewien czy tworzy na dobrym poziomie i musi prosić o opinię innych, to prawie zawsze znaczy (jak już wcześniej wspominałem w wersji bardziej dosadnej), że ma jakieś wątpliwości, a mając wątpliwości musi być ku temu jakaś podstawa, czyli – w warsztacie wciąż brakuje jakiegoś narzędzia.


Na koniec jeszcze dodam całkiem szczerze: Uważam, że opłaca się brać udział w konkursach, jeśli piszemy opowiadania i mamy świadomość swojego potencjału. Tyle tylko, że z konkursami jest trochę tak, że czasem nadesłanych zostanie 300 utworów, z czego 30 jest niezłych, z tych 30 aż 10 bardzo dobrych, z tych 10 aż 5 wybitnych, a promowane miejsca są tylko 3. Dlatego też, jeśli poziom naszej twórczości jest zadowalający, to dobrze jest celować w kilka konkursów, a wówczas rzeczą niespotykaną byłoby niewygranie któregoś. Jeśli natomiast zdarzą się same porażki, to niestety, prawdopodobnie na to zasłużyliśmy.

Jeżeli natomiast nie lubi się krótkich form, albo posiada się w szufladzie ukończoną książkę, którą uważa się za dobrą (patrząc przez pryzmat utworów dobrych pisarzy, a nie blogowych wytworów ludzi, którzy być może na tych blogach skończą swoją pisarską karierę), to powinien uderzać bezpośrednio do wydawnictw. Tam zasada jest prosta: piszesz dobrze = zostaniesz wydany, a dodatkowo, wydawnictwa łaszą się na pieniądze jak wygłodniałe sępy na padlinę, więc jeśli wywęszą, że Twój utwór jest dobry, bądź w jakiś sposób innowacyjny, to dodatkowo zostanie dobrze wypromowany, a o to przecież i również autorowi chodzi.


Tak więc, konkursy i wysłanie wydruku (według wymogów konkretnego wydawnictwa) to dwie najlepsze drogi do uzyskania książki w formie papierowej. Niektóre wydawnictwa mają nawet wprost wypisane specjalne zalecenia dla przyszłych królów literatury – np. http://www.wab.com.pl/?content=wydaj-u-nas czy http://www.replika.eu/wydaj_u_nas.php?wyd=1 (To – w moim przynajmniej mniemaniu – dwa z szeregu powszechnie znanych wydawnictw, w których najłatwiej cokolwiek wydać.)


Teraz, podchodząc do tematu nieco z innej strony, dodam, że nie ma co się oszukiwać i po przeczytaniu jakiejś kiepskiej książki, która została wydana przez, być może, prestiżowe wydawnictwo, łudzić się, że skoro ją wydali, to wydadzą także nasz utwór, tylko dlatego, że prezentuje podobny poziom. To obłuda. Fakt, że komuś się udało, nie oznacza, że nam również się uda. Zresztą nie znamy podstaw i czynników jakie wpłynęły na dany wydruk. Ktoś przecież mógł wydać jeszcze wcześniej coś świetnego, a co za tym idzie, mógł posiąść chwalebny przywilej, który poprzez pewną dozę zaufania, poniekąd zezwala na wydanie chłamu.

Można też oczywiście wydać coś własnym sumptem, wykładając ciężko zarobione pieniądze i cieszyć się potem z wydruku książki, na której jest się stratnym materialnie, która ma brzydką szatę graficzną, została wydana w sto pięćdziesiątym wydawnictwie pod względem rozpoznawalności, gdzie z braku reklamy, promocji i choćby sprawnie działającej logistyki, nikt niczego nie kupuje; ale rodzi się wówczas pytanie: jaki jest tego cel? Po co pchać się gdzieś, gdzie nas nie chcą? Chyba jedynie po to, by cieszyć się z bycia pisarzem (aż do momentu bolesnego spadnięcia na ziemię) i aby sprezentować egzemplarz znajomym, z których tylko połowa taki utwór przeczyta.

Tutaj muszę jeszcze nadmienić, że całkowicie odradzam wydawania w tworach typu: emedia-wydawnictwo.pl, backpen.com, dobrewydawnictwo.com, komograf.com, blackunicorn.pl, bo nawet jeśli za wydruk zapłaci się mniej niż w innych – normalnych – wydawnictwach, to takie firmy wykorzystują różnego rodzaju kruczki w regulaminach, przez które albo książki w ogóle nie trafią do księgarni, albo poniesie się dodatkowe koszty po czasie. Również nie opłaca się wydawać w nieco porządniejszym Radwanie i jemu podobnym, gdzie najzwyczajniej, nawet jeśli coś zostanie uwiecznione na papierze, to takowy twór nie zyska jakiegokolwiek rozgłosu. Zostanie się jednym z setek tysięcy niemych pisarzy, którzy polepszyli własny status o tyle, że zamiast dalej pisać do swojej szuflady, napisali do szuflady wydawnictwa, a dodatkowo za to zapłacili.


Tak więc podsumowując: umie się pisać = nie ma problemu z wydaniem książki (no z wyjątkami, gdy np. przesadziło się z brutalnością w utworze, podkolorowało jedną scenę, która rzuciła złowrogi cień na resztę tekstu, albo wszyscy w wydawnictwach byli pijani), nie umiesz pisać = nie wydasz książki bez wniesienia opłaty (tutaj też oczywiście z wyjątkami, bo przecież na polskim rynku wydawniczym jest masa powieści, które odgrywają podobną rolę do ćwieków w przepysznym torcie).


A wracając jeszcze do wcześniejszego „ukierunkowania się”, to poprzez owe stwierdzenie, miałem na myśli pewną dojrzałość przekładającą się na pisanie.

Człowiek przez cały czas się rozwija. Zmienia punkt widzenia. Każde doświadczenie kształtuje jego umysł i umiejętności. Żeby z pięciolatka stać się dorosłym trzeba przebrnąć przez okres młodzieńczy. Nawet jeśli w wieku 10 lat osiąga się tytuł profesorski i jest się największym geniuszem stąpającym po ziemi, to wciąż nie ucieknie się przed dojrzewaniem. Podobnie jest w kwestiach związanych z piśmiennictwem.

Nie wszystko oczywiście odnosi się do ogółu, ale np. może być tak, że na początku ktoś zachwyca się utworami innych, później ciekawią go książki również od strony warsztatu technicznego, później zaczyna sądzić, iż niektóre fragmenty mogły zostać napisane lepiej, a jeszcze później – w miarę wzrastania ilości przeczytanych utworów – zwyczajnie zaczyna stawiać tezę: „sam napisałbym to lepiej”. I nie ma w tym nic z pychy ani sztucznego narcyzmu.

Inny przykład: Ktoś marzy by pisać na wysokim poziomie, więc na początku publikuje swoje prace na różnych forach dla początkujących pisarzy; później, porzucając fora, zaczyna czytać poradniki pisania; potem zakłada bloga, gdzie wraz z upływem czasu przyciąga coraz więcej odbiorców; a później znowu zaczyna gdzieś tam publikować itd. itd...

O co chodzi w tym przykładach? O dojrzewanie. Pewne kształtowanie swojej twórczej sylwetki. Jakieś elementy składające się na całość. Człowiek rozwija się przez całe życie, więc osiągnięcie przez niego doskonałości nie jest możliwe, ale jednak, możliwym jest wspięcie się na pewien poziom, z którego wszystko widzi się znacznie wyraźniej niż wcześniej. I wówczas, kiedy ma się już tą odpowiednią wprawę, to wracając pamięcią wstecz, nasze wyczyny zaczynają nas bawić. Bo będąc na tym szczycie, wiemy już, że jedyne co wystarczy by np. wydać książkę, to nic więcej jak ją napisać.

Może się wydawać, że czyjeś rady nas nakierują, pomogą. Ale to nie prawda. Mogą nam jedynie skrócić drogę w postaci pozornej. Uświadomić coś, co i tak byśmy sobie uświadomili z upływem czasu. Nie da się pokonać okresu dojrzewania. Można wyposażyć się w olbrzymią wiedzę, ale nie mając praktyki, niczego nie osiągniemy. Pięciolatek nie stworzy epopei, a człowiek, który nie trzymał w dłoni pędzla, nie dorówna Michałowi Aniołowi. Można wiedzieć jak pisać by pisać dobrze, ale jednocześnie, przez brak odpowiednich ćwiczeń, nie potrafić poustawiać słów tak, by było to zjadliwe. Zatem lepiej skupić się na praktyce i zamiast zastanawiać się, jak pisać by doprowadzić kogoś do ekstazy, po prostu pisać. Nie myśleć o swojej twarzy w blasku jupiterów, ale tworzyć. Z czasem będzie coraz lepiej i lepiej, aż wreszcie niemal doskonale.

I tak samo jest z wydaniem książki. Jeśli posiadamy odpowiedni warsztat, to tak naprawdę nie da się uciec od wydania czegokolwiek, chyba, że po prostu nie pragnie się rozgłosu. A jeśli nie jest się odpowiednio dojrzałym, to nawet setki informacji i przepisów w stylu „jak wydać książkę w tydzień”, nie przyniosą żadnych rezultatów. Zatem pytanie brzmi: po co nam one, skoro w praktyce stają się niczym? Jeśli umie się pisać, filozofia wydania książki jest prosta: Napisać, wysłać i czekać na pozytywny odzew. Jeśli nie umie się pisać, to trzeba się nauczyć. A w jaki sposób? Pisać, pisać, pisać i pisać.


A na ten już prawdziwy koniec, dodam, że trzymam za Pana kciuki i mam nadzieję, że szybko uda się Panu osiągnąć swój wymarzony cel.
Dodatkowo polecam: http://lubimyczytac.pl/aktualnosci/958/autorka-alibi-na-szczescie-odpowiedz...


Pozdrawiam, Patryk

Jak wydać książkę? To bardzo dobre pytanie, ale prawie zawsze zadawane przez osoby, które tak naprawdę nie są gotowe na wydanie czegokolwiek i próbują tym samym przeskoczyć pewien etap w rodzaju pisarskiego rozwoju.


Jeżeli ktoś dużo czyta, dużo pisze, zdaje sobie sprawę z przynajmniej ponadprzeciętnego poziomu swoich zdolności literackich, oraz poważnie sądzi, że jego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Sprobuj najpierw pokazac cos na jakims portalu literackim; polecam: http://www.portal-pisarski.pl/news.php
Niech ci ludzie powiedza, co mysla, zanim rzucisz sie na jakiegos wydawce ;)

Sprobuj najpierw pokazac cos na jakims portalu literackim; polecam: http://www.portal-pisarski.pl/news.php
Niech ci ludzie powiedza, co mysla, zanim rzucisz sie na jakiegos wydawce ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie jestem pewna, czy nie było tego tematu już omawianego, ale nie dam sobie ręki uciąć... Musisz wysyłać do wydawnictw, które byłyby zainteresowane tematyką Twojej prozy. Najtaniej jest wydać e-booka, w obecnych czasach wiele osób tak robi, chociaż tylko nieliczne zainteresują wydawców książek papierowych... A wydanie to niemały koszt.

Nie jestem pewna, czy nie było tego tematu już omawianego, ale nie dam sobie ręki uciąć... Musisz wysyłać do wydawnictw, które byłyby zainteresowane tematyką Twojej prozy. Najtaniej jest wydać e-booka, w obecnych czasach wiele osób tak robi, chociaż tylko nieliczne zainteresują wydawców książek papierowych... A wydanie to niemały koszt.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Witajcie
Pytanie wydaje się banalne ale dla mnie osobiście - a jestem tutaj nowicjuszem - jest dość trudne gdyż nie wiem od czego zacząć. Dotychczas pisałem prozą przysłowiowo "do szuflady" teraz myślę że nadeszła pora by wydać na światło dzienne kilkadziesiąt stron mojej prozy. Proszę o Wasze porady związane z tym tematem, czy kontakt z administracją portalu może także pomóc w wydaniu książki. Zainteresowanych moją prozą zapraszam do skontaktowania się, może udostępnię do oceny kilka stron mojej prozy. Pozdrawiam całą grupę.
Tomasz G.

Witajcie
Pytanie wydaje się banalne ale dla mnie osobiście - a jestem tutaj nowicjuszem - jest dość trudne gdyż nie wiem od czego zacząć. Dotychczas pisałem prozą przysłowiowo "do szuflady" teraz myślę że nadeszła pora by wydać na światło dzienne kilkadziesiąt stron mojej prozy. Proszę o Wasze porady związane z tym tematem, czy kontakt z administracją portalu może także...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej