Znam ten ból. W tym roku chce przeczytać coś z zapisanych książek do przeczytania. Pozbyć się swojej półki wstydu. Niestety nowości wydawnicze atakują zewsząd.

Znam ten ból. W tym roku chce przeczytać coś z zapisanych książek do przeczytania. Pozbyć się swojej półki wstydu. Niestety nowości wydawnicze atakują zewsząd.

Mam dokładnie to samo! Odkrywam co rusz nowe (albo stare) książki, które byłyby warte uwagi. Większość nawet nie wrzucam "do przeczytania" w mojej biblioteczce, tylko umieszczam w przeglądarkowych zakładkach :D Comiesięczne wyzwania trochę nakierowują na konkretne tytuły, ale i tak jest ciężko wybrać.

Mam dokładnie to samo! Odkrywam co rusz nowe (albo stare) książki, które byłyby warte uwagi. Większość nawet nie wrzucam "do przeczytania" w mojej biblioteczce, tylko umieszczam w przeglądarkowych zakładkach :D Comiesięczne wyzwania trochę nakierowują na konkretne tytuły, ale i tak jest ciężko wybrać.

@Ann-chan jakoś nie przepadam za wyzwaniami. Książka z kwiatkiem na okładce, czy coś podobnego. Jak mi się trafi to co czytam do wyzwania to fajnie. Jak nie trafię to nic smutnego.. Zawsze można sobie coś zapożyczyć do przeczytania na później. 
Na ten rok chcę ruszyć swoją półkę ,,do przeczytania". Większość udało mi się pozyskać pozycji. Ile się uda tyle się uda. Jednak minimalnie planuje 24 książki w tym roku przeczytać. 

@Ann-chan jakoś nie przepadam za wyzwaniami. Książka z kwiatkiem na okładce, czy coś podobnego. Jak mi się trafi to co czytam do wyzwania to fajnie. Jak nie trafię to nic smutnego.. Zawsze można sobie coś zapożyczyć do przeczytania na później. 
Na ten rok chcę ruszyć swoją półkę ,,do przeczytania". Większość udało mi się pozyskać pozycji. Ile się uda tyle się uda. Jednak...

@Gekon odpuściłam sobie wyzwania w tamtym roku, gdyż chciałam, żeby mój skromny wybór książek nie był od czegoś zależny. W tym roku czytam więcej i wyzwania mi się w miarę podobają, więc czemu nie? Jeśli nie miałabym konkretnej książki pod ręką, albo na nią ochotę, jak to było w przypadku lutowego wyzwania, to trudno.

Nie myślę o przeczytanych książkach w liczbach, no chyba że w liczbie stron, bo lubię raczej tęższe dzieła.

@Gekon odpuściłam sobie wyzwania w tamtym roku, gdyż chciałam, żeby mój skromny wybór książek nie był od czegoś zależny. W tym roku czytam więcej i wyzwania mi się w miarę podobają, więc czemu nie? Jeśli nie miałabym konkretnej książki pod ręką, albo na nią ochotę, jak to było w przypadku lutowego wyzwania, to trudno.

Nie myślę o przeczytanych książkach w liczbach, no...

@Ann-chan czytanie na ilość zabija całą radochę jaką daje mi zanurzenie się w świecie literackim. W tym roku założyłem sobie te dwie książki w miesiącu. Tak w ramach znalezienia czasu czasu tylko dla siebie. Z tęższych dzieł to co byś poleciła?

@Ann-chan czytanie na ilość zabija całą radochę jaką daje mi zanurzenie się w świecie literackim. W tym roku założyłem sobie te dwie książki w miesiącu. Tak w ramach znalezienia czasu czasu tylko dla siebie. Z tęższych dzieł to co byś poleciła?

@Gekon też jestem tego zdania. Czytelniczy przymus z kolei nie tylko zabija radość, ona ją masakruje... przynajmniej w moim przypadku. Nie było dla mnie nic gorszego od czytania lektur. Szkołę mam bogu dzięki za sobą, ale zraziła mnie do wielu wartościowych dzieł, włącznie z pasją do czytania klasyków. Do niektórych tytułów może się już nigdy nie przekonam.

Co polecam? A wybierz sobie coś z mojej biblioteczki. Może coś Ci wpadnie w oko. Przynajmniej ja w taki sposób szukałam. Trudno utrafić celnie z czyiś czytelniczy gust, więc się wstrzymuję z rekomendacjami.

@Gekon też jestem tego zdania. Czytelniczy przymus z kolei nie tylko zabija radość, ona ją masakruje... przynajmniej w moim przypadku. Nie było dla mnie nic gorszego od czytania lektur. Szkołę mam bogu dzięki za sobą, ale zraziła mnie do wielu wartościowych dzieł, włącznie z pasją do czytania klasyków. Do niektórych tytułów może się już nigdy nie przekonam.

Co polecam? A...

A ja lubię wyzwania :D nic na siłę, ale często biorąc udział w różnych wyzwaniach odkrywałam książki, o których zapomniałam, a które czekały od lat zakopane gdzieś na regałach ;)

A ja lubię wyzwania :D nic na siłę, ale często biorąc udział w różnych wyzwaniach odkrywałam książki, o których zapomniałam, a które czekały od lat zakopane gdzieś na regałach ;)

@Ann-chan Po części masz rację ze szkołą a po części nie. Zależy na jaką polonistkę się trafi. W technikum fotograficznym miałem nauczycielkę, która nie potrafiła wyjść poza utarty przez lata schemat myślenia. Natomiast w CKU w Warszawie uczyła mnie świetna kobieta. Nie dość, że pozwalała sobie na swoją interpretacje to jeszcze była zdolna wejść w dyskusję z uczniami. Tylko trzeba mieć na uwadze, że większość z mojej klasy w Centrum Kształcenia Ustawicznego to były osoby dorosłe. Spokojnie po wyżej 30 lat na tamten czas.

Najbardziej mnie wnerwia i zniechęca omawianie lektur pod klucz. Bo tak ma być i koniec! Zero samodzielnego myślenia. Zawsze mam przed oczami przypadek matury Szymborskiej z jej wiersza. Matury poetka nie zdała. Jak dla mnie to jest krzywdzące i może nawet niebezpieczne.

Większość lektur jest serwowane dzieciarni  zbyt wcześnie. Mam na myśli Lalkę, Boska Komedia czy choćby Potop i Pan Tadeusz. Tak przyznam się Nad Niemnem nie przeczytałem i nie przeczytam. Spróbuj może się przekonać do Zbrodni i Kary jak masz ją popsutą przez szkolnictwo. Warto :)
A biblioteczkę Twoją przejrzę na dniach. Na chwilę obecną z obszerniejszych lektur mam na oku cały cykl Odysei Kosmicznej Clarke'a. Jak to zweryfikuje praktyka nie wiem. 

@Ann-chan Po części masz rację ze szkołą a po części nie. Zależy na jaką polonistkę się trafi. W technikum fotograficznym miałem nauczycielkę, która nie potrafiła wyjść poza utarty przez lata schemat myślenia. Natomiast w CKU w Warszawie uczyła mnie świetna kobieta. Nie dość, że pozwalała sobie na swoją interpretacje to jeszcze była zdolna wejść w dyskusję z uczniami. Tylko...

Wiesz, nie winię stricte polonistek. Gdy mam przed sobą lekturę, którą muszę nie tylko przeczytać, ale też właściwie przeanalizować, to podchodziłam do tego zadania jak pies do jeża. To nie ma nic wspólnego z przyjemnością czy z chęcią zanurzenia się w tym świecie. To jedynie marny przymus, którego w tym przypadku nie polubiłam.

Nieco pozytywniej odbierałam opracowanie fragmentów, krótkich tekstów czy wierszy. Nie jestem też nastawiona negatywnie do wszystkich lektur, więc spokojnie. Dostojewski mi nie podpadł :). Za to nigdy nie tknę więcej wałkowanej na wszystkie strony Lalki, Dziadów czy utworów Sienkiewicza (choć nazwałam swojego psa po jednym bohaterze).

Na moich studiach też odczułam ogromną zmianę. Te przymusy się rozluźniły albo kompletnie opadły. Dyskursy na temat kryminałów czy ostatnio przeczytanych książek wspominałam bardzo miło. Mogłam się wypowiadać na dany temat nareszcie swobodnie. Podobnie było z moimi wypracowaniami na temat wybranych dzieł literackich. Nie przypominał mi żaden koszmar, którego wyniosłam z liceum. Po maturze zaczęłam pisać dla siebie, przez co mocno się na tym polu poprawiłam (choć zawsze przyplączą się do mnie jakieś błędy czy napisane w dziwnym szyku zdania, które wiecznie poprawiam).

Też słyszałam o przypadku Szymborskiej. Podczas mojej matury zdarzyła się podobna niesprawiedliwość. Nie umiałam w liceum pisać dobrych wypracowań, w przeciwieństwie do mojej koleżanki z klasy, która miała do tego tak duży talent, że zapamiętałam do dziś niektóre fragmenty. Do tego czytała grzecznie wszystkie lektury i wchodziła zawsze w dyskusję z naszą polonistką, która ją lubiła. Maturę zdała dużo gorzej ode mnie, co sama uważałam za dziwne i niesprawiedliwie. Widocznie moje odpowiedzi pasowały bardziej do klucza.

Wiesz, nie winię stricte polonistek. Gdy mam przed sobą lekturę, którą muszę nie tylko przeczytać, ale też właściwie przeanalizować, to podchodziłam do tego zadania jak pies do jeża. To nie ma nic wspólnego z przyjemnością czy z chęcią zanurzenia się w tym świecie. To jedynie marny przymus, którego w tym przypadku nie polubiłam.

Nieco pozytywniej odbierałam opracowanie...

@Ann-chan Miałem podobne uczucie na studiach. Nie dotyczyło to co prawda literatury tylko fotografii. W szkołach przed studiami miałem wbijane do głowy, że tak i tak mam dane dzieło odbierać. Koniec i zero dyskusji. Natomiast na studiach mogłem pisać co żywnie mi się podobało. Dla mnie była to ulga dla umysłu. Pamiętam swój esej o Anselu Adamsie. Jego wielkoformatowe fotografie zwyczajnie mnie zachwycają. Mój ówczesny wykładowca nie znosił jego prac. Na zaliczeniu z tego miałem jedną z lepszych ocen w grupie.
Co do błędów i dziwnego szyku zdań. Zdarza mi się to niestety nagminnie. Kiedyś  jak pisałem więcej jakiś artykułów na stronę internetową było jakoś mniej niedoróbek. Co do wiecznego poprawiania to chyba mamy bardzo podobnie. :) 

@Ann-chan Miałem podobne uczucie na studiach. Nie dotyczyło to co prawda literatury tylko fotografii. W szkołach przed studiami miałem wbijane do głowy, że tak i tak mam dane dzieło odbierać. Koniec i zero dyskusji. Natomiast na studiach mogłem pisać co żywnie mi się podobało. Dla mnie była to ulga dla umysłu. Pamiętam swój esej o Anselu Adamsie. Jego wielkoformatowe...

Tak, obowiązkowa szkoła trzyma uczniów w bardzo sztywnych ramach, co było widać nie tylko na polskim. Cieszę się, że mam to już za sobą :)

Tak, obowiązkowa szkoła trzyma uczniów w bardzo sztywnych ramach, co było widać nie tylko na polskim. Cieszę się, że mam to już za sobą :)