Adrien Bobin, Étienne Beaulieu i Nina Beau poznają się pierwszego dnia w nowej klasie. Kiedy ze względu na nazwiska zaczynające się na literę B zostają wyczytani kolejno po sobie, biorą się za ręce i zaczynają wspólną drogę przez dorastanie. Ich dłonie pozostają mocno splecione przez kolejne lata, w czasie których są nierozłączni. Razem przeżywają trudności okresu dojrzewania, odkrywają swoje pasje i poznają smak pierwszych miłości. Razem snują też plany na przyszłość. Jednak rzeczywistość rozdziela ich na długi czas. Kiedy w ich rodzinnym mieście zostaje odnaleziony zatopiony wrak samochodu, losy bohaterów ponownie się przecinają.

W „Cudownych latach” Valérie Perrin snuje przejmującą opowieść o nieuchronności zmian, skomplikowanych ludzkich relacjach i upływie czasu. W jej książce przeszłość idzie pod rękę z teraźniejszością, nieustannie oddziałując na życie bohaterów. Wbrew tytułowi autorka nie stara się romantyzować młodzieńczych lat. Jej powieść pokazuje także cienie tego okresu: utratę niewinności, naiwność dziecięcych marzeń i tragiczne zdarzenia, które rzutują na przyszłość.

Książka w dużej mierze opowiada również o konstrukcji pamięci. Perrin obnaża mechanizmy, które rządzą naszymi wspomnieniami, i pokazuje, że dzieciństwo nie zawsze ma smak lodów jedzonych nad basenem pierwszego dnia wakacji. Młodzieńcze lata potrafią być równie gorzkie jak dorosłość, jednak polukrowane warstwą sentymentu wydają się niedoścignionym obiektem tęsknoty. Autorka pokazuje, że zarówno nostalgia, jak i próba ucieczki od przeszłości nie są rozwiązaniem. Żadne z nich nie pozwala bowiem odnaleźć szczęścia w teraźniejszości. Konfrontacja z przeszłością bywa jednak oczyszczająca i tak naprawdę tylko ona pozwala iść dalej.

Książka Valérie Perrin to jednak przede wszystkim pochwała przyjaźni, której siła bywa mocniejsza niż romantyczna miłość czy więzi rodzinne. Trójkę głównych bohaterów na pozór nic nie łączy – mają różne charaktery i pochodzą z różnych środowisk. W dorosłym życiu obierają całkowicie odmienne drogi, jednak łącząca ich więź stawia ich znów na jednej ścieżce. Ich przyjaźń, chociaż przypadkowa, nadaje rytm całej historii.

W „Cudownych latach” łatwo odnaleźć echa własnego dzieciństwa. Czytając powieść, można poczuć atmosferę prowincjonalnego miasteczka, w którym wychowali się bohaterowie, oraz zrozumieć ich chęci do zobaczenia wielkiego świata. Valérie Perrin ma niezwykły talent do budowania niezwykle plastycznych obrazów oddziałujących na wszystkie zmysły. Autorka subtelnie podprowadza nowe wątki i odkrywa przed nami kolejne skrawki tajemnicy. Potrafi celnie uderzyć w czułe struny, nie epatując przy tym nadmierną emocjonalnością.

„Cudowne lata” to powieść kontrastów. Książka powolna, mimo to trzymająca w napięciu. Opowiadająca o zwykłym życiu, a przy tym tajemnicza. Przejmująca, ale też podnosząca na duchu. Z pewnością nie jest to pozycja na jeden wieczór czy chwilową rozrywkę dla zabicia nudy w autobusie. Najlepiej pozwolić sobie na jej spokojną lekturę, która da możliwość wybrzmieć emocjom zarówno bohaterów, jak i czytelnika.

Magdalena Wilk