Nowy rok, nowe wyzwania. Pewnie już niejednokrotnie wspominałam w tym cyklu, że nigdy nie byłam najlepsza w różnego rodzaju planowanie tego, co mam przeczytać w danym roku czy w danym miesiącu. Jednak w naszym wyzwaniu czytelniczym staram się utrzymywać pewną systematyczność i przeczytać chociaż jedną książkę w miesiącu. W styczniu czas sięgnąć po powieść z liczbą w tytule.

Tu akurat nie było problemu. Jest pewna historia, która czeka na mnie już od połowy grudnia. Nowa książka Elif Shafak w przekładzie Natalii Wiśniewskiej przykuła moją uwagę jeszcze przed swoją premierą. Chodzi oczywiście o „10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie”. Nie będę kłamać, skusiła mnie naprawdę ładną okładką i niecodziennym tytułem.

A ponieważ ten weekend nie zapowiada się emocjonująco – już trzeci tydzień walczę z przeziębieniem, więc chyba w końcu złożę broń i położę się do łóżka – to zabieram powieść ze sobą, by w Stambule spotkać się z Leilą i jej piątką przyjaciół.

Drogi Nowy Roczku. Uroczyście obiecuję więcej biegać i ćwiczyć, jeść mniej słodyczy (chlip, chlip), kawę zastępować pro-zdrowotną herbatką i wysypiać się, a nie zarywać nocki. A nade wszystko, czytać wartościowe lektury.

I to ostatnie postanowienie zacznę realizować już od najbliższego weekendu! W moje ręce (a może raczej powinienem napisać „w pamięć czytnika e-booków”) wpadła „Ludowa historia Polski” Adama Leszczyńskiego. To opowieść o tym, jak polskie elity, opisując historię Polski, notorycznie zapominały o roli najsłabszych członków społeczeństwa. A to przecież elity – te o największej sile przebicia, najbardziej wykształcone i o najwyższym statusie społecznym i materialnym – od dawien dawna są odpowiedzialne za spisywanie źródeł historycznych, tworzenie książek i podręczników, będących podstawą do nauki.

Książka Leszczyńskiego wpisuje się w taki sposób rozumienia historii, o którym nikt mnie nie uczył w czasach szkolnych. Że historia to nie tylko królowie, bitwy i wojny, ale przede wszystkim opowieść o ludziach i ich życiu. Ich kulturze,gospodarce, wielkich odkryciach, ale także ich codzienności. I obserwowanie jej z jednego tylko punktu widzenia, w tym wypadku: elit, będzie zawsze tej historii zakłamywaniem. Tak jak o swoje miejsce w historii walczą kobiety (mam na myśli badania herstoryczne), tak i nie należy zapominać o najsłabszych ogniwach społeczeństwa, mieszkańcach wsi i zwykłych robotnikach. W końcu, jak czytamy w opisie książki przesłanym od wydawcy, „Ludowa historia Polski” to historia aż 90 proc. Polaków – ubogich i niewykształconych, tych, którzy mieli ciężko pracować i słuchać narodowych elit – od początku Polski aż do czasów współczesnych.

Pora oddać im głos.

Maria Skłodowska-Curie powinna być najpopularniejszą Polką w historii. Jej biografia jest lekturą obowiązkową w Japonii, jej postać znają i popularyzują ludzie na całym świecie. A jednak nie ma jej w polskiej podstawie programowej do historii, a przeciętny Polak wie, że została laureatką Nagrody Nobla i… no w sumie tyle. Bardzo mnie więc cieszy, że pojawia się coraz więcej książek, które mają na celu przybliżyć nam sylwetkę tej niezwykłej kobiety.

W ten weekend zamierzam więc sięgnąć po rzecz wyjątkową – komiks „Maria Skłodowska-Curie. Światło w ciemności”. Choć w założeniu przeznaczony jest dla młodszych czytelników i czytelniczek, to jednak sprawi ogromną radość dorosłym. Maria jawi nam się jako zwykła dziewczynka, żyjąca w trudnych czasach. Dziewczynka, która musiała pokonać wiele przeciwności losu i ciężko pracować na swój ogromny sukces.

Historia została również wspaniale zilustrowana przez polską graficzkę Annę Błaszczyk, stanowi więc ucztę dla oczu. Mam nadzieję, że dzięki tej pozycji każdy z nas będzie już doskonale zaznajomiony z historią naszej czołowej badaczki.

A jeśli chcecie poszerzyć swoją wiedzę o polskich dokonaniach w dziedzinie nauki, to zapraszam do zapoznania się z artykułem 10 największych polskich wynalazków – czy znasz je wszystkie? Sprawdź w serwisie Ciekawostki Historyczne.

[kk]