Cytaty z tagiem "wyobraznia" [385]

Zawsze przerażały mnie smoki, które wiedziały, ile jest 36 razy 36. Taką wiedzę uważam za dowód braku wyobraźni.

To nie umierający mają problem, ale ci, którzy żyją dalej. Mają czas, żeby o tym wszystkim myśleć. I mają wyobraźnię. Czas w połączeniu z wyobraźnią to nie zawsze dobry zestaw. Bo kiedy ma się jedno i drugie, bez końca roztrząsa się to, co się stało, przeżywa się to setki, tysiące razy, w zwolnionym tempie, dodając ścieżkę dźwiękową i ścieżkę emocjonalną. Zmarli tego nie potrafią. Dla nich wszystko zamyka się w kilku sekundach. A do ciebie przykleja się na następne pięćdziesiąt lat. Albo i dłużej.

Zaczynam sobie uświadamiać, że wyobraźnia, podobnie jak pamięć, jest zawodna. Z biegiem czasu żadnej z nich nie można ufać.

Bo nic nie jest równie doskonałe jak wytwór wyobraźni.

(...) od trywialnej rzeczywistości zdecydowanie lepsza jest wyobraźnia. Z wyobraźni można realizować fantazje w sposób doskonały, bez żadnych ograniczeń. Wszystko jest możliwe, a zarazem bezpieczne. W prawdziwym życiu nigdy nie wiadomo na kogo się trafi.

Kochać coś - znaczy dla poety: wprowadzić to coś do swojej wyobraźni, ogrzewać i hołubić, bawić się tym, przepoić je własną duszą, ożywić własnym tchnieniem.

Czasem ideał to tylko obraz, który sami stworzyliśmy, nic więcej. Wydaje nam się, że to musi być ten, a tak naprawdę go wcale nie znamy. Wizja, którą stworzyliśmy, była piękna, ale nie istniała w rzeczywistości.

Jak w życiu oczekiwanie na jakieś pewne dobro daje nam więcej radości niż zdobycie go (i mądrze jest nie od razu z niego korzystać, lecz smakować ten cudowny rodzaj pożądania, które jest pożądaniem pewnym zaspokojenia, ale praktycznie jeszcze nie spełnionym, oczekiwaniem wolnym od lęków i wątpliwości, i które jest prawdopodobnie jedyną formą szczęścia dozwoloną człowiekowi), jak wiosna będąca obietnicą rozwesela ludzi bardziej niż lato, które jest jej utęsknionym spełnieniem, tak w wyobraźni przedsmak wspaniałości nieznanego wiersza jest równy artystycznej rozkoszy płynącej z bezpośredniego i i głębokiego poznania go, a wręcz ja przewyższa. Ktoś powie, być może, że jest to nieco zbyt swobodna gra wyobraźni, bowiem w ten sposób otwiera się drzwi mistyfikacjom i blefom. A jednak, gdy spoglądamy wstecz, zauważamy, że najsłodsze i najsilniejsze radości nigdy nie miały solidniejszej podstawy.

Trochę znam artystów. Każdy z nich najbardziej zakochuje się w tworze własnej wyobraźni. Niestety, większość z nas, zwykłych ludzi, nie ma takiego daru i musi nas zadowolić zakochiwanie się w prawdziwych ludziach.

Istoty bez wyobraźni odczuwają potrzebę odbycia podróży dookoła świata albo oczekiwania na wojnę europejską, żeby móc sobie wyobrazić piekło. Mnie wystarczyło pozostać tam, gdzie byłem i natknąć się na smarka, w dodatku na smarka jedynie domniemanego.