-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
-
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński5
-
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
-
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Cytaty z tagiem "wielkosc" [114]
[ + Dodaj cytat](...) ludzie małej duszy dbają tylko o swoje interesa, nie sięgają myślą poza dzień dzisiejszy i mają wstręt do rzeczy nieznanych. Byle im było spokojnie i suto... Taki zaś facet jak on troszczy się interesami tysięcy, patrzy nieraz o kilkadziesiąt lat naprzód, a każda rzecz nieznana i nierozstrzygnięta pociąga go w sposób nieprzeparty. To nawet nie jest żadna zasługa, tylko mus. Jak żelazo bez namysłu rusza się za magnesem albo pszczoła lepi swoje komórki, tak ten gatunek ludzi rzuca się do wielkich idei i niezwykłych prac.. - Ochocki.
(...) ludzie małej duszy dbają tylko o swoje interesa, nie sięgają myślą poza dzień dzisiejszy i mają wstręt do rzeczy nieznanych. Byle im było spokojnie i suto... Taki zaś facet jak on troszczy się interesami tysięcy, patrzy nieraz o kilkadziesiąt lat naprzód, a każda rzecz nieznana i nierozstrzygnięta pociąga go w sposób nieprzeparty. To nawet nie jest żadna zasługa, tylko mus. Jak żelazo bez namysłu rusza się za magnesem albo pszczoła lepi swoje komórki, tak ten gatunek ludzi rzuca się do wielkich idei i niezwykłych prac.. - Ochocki.
- Nigdy nie należy lekceważyć sobie nawet najmniejszej szansy.
- Dla wielkich umysłów nic nie jest małe - sentencjonalnie zauważył Holmes.
Pomyśl więc o tych wszystkich wielkich i szlachetnych duszach, które żyły i pracowały na świecie - rzekła Ania z zadumą. - Czyż to nie szczęście żyć po nich i odziedziczyć ich zdobycze i nauki? Pomyśl o wszystkich wielkich ludziach dzisiejszego świata. Czyż to nie szczęście, że możemy dzielić ich natchnienia? A potem o tych wszystkich wielkich duchach, co przyjdą po nas. Czyż to nie szczęście, że pracujemy, aby im przygotować drogę? Jeden choćby krok na ich drodze uczynić lżejszym?
(...) najlepszym dowodem prawdziwej wielkości człowieka jest przeświadczenie o własnej małości. Dowodzi to, widzisz, siły jego porównań i oceny, co już samo w sobie jest dowodem szlachetności.
Świętość, podobnie jak wielkość, jest siebie nieświadoma.
W życiu nie ma naprawdę spraw wielkich i małych. Wszystko ma tę samą wagę i ten sam wymiar.
Nikt nie potrafił się oprzeć, wszyscy chłonęli ciemną Moc u samego źródła. Imperator po prostu dostrzegł tę prawdę i wykorzystał ją - naturalnie dla budowania własnej wielkości.
Ponieważ jego dusza była ciemnym ośrodkiem Imperium.(...)Uśmiechnął się na tę myśl: on sam był Imperium, był wszechświatem.
Dyskretny Tuareg poszukał odosobnienia. Klęcząc na wąskim dywaniku pod wschodzącym słońcem, wydawał mi się mikroskopijny i olbrzymi zarazem. Padając na twarz, pokornie uznawał niedoskonałość swojej natury, to pewne, ale też wyznawał Boga, żeby go wysłuchał. Cóż za pycha, prawda?
Powiedzieć: "jestem", to tyle co powiedzieć: "już mnie nie będzie". Żywy ma tylko jeden prawdziwy synonim: śmiertelny. Moja wielkość staje się moim ubóstwem, moja siła - moją ułomnością. A pycha miesza się z trwogą.