-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
-
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński5
-
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
-
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Cytaty z tagiem "symbioza" [7]
[ + Dodaj cytat]Symbioza uniemożliwia dojrzały związek, gdyż wymaga zatracenia siebie w imię utrzymania wspólnoty. A cóż mamy do zaoferowania drugiej osobie, jeśli nie siebie, swoje bogactwo, swoją odrębność? Gdy z tego zrezygnujemy, możemy dać - i wziąć - jedynie pozorną bliskość.
Łańcuch jest tak silny , jak jego najsłabsze ogniwo.
Ludzie powinni rozszerzyć przykazanie miłości. Powinniśmy żyć tak, aby brakowało nas innym gatunkom, gdy nasz gatunek zniknie z powierzchni Ziemi.
Miliony współżyją ze zbrodnią w szczególnej symbiozie i ich byt samodzielny jest nie do pomyślenia. (s. 135).
Nie wiem które z nas miało bardziej niszczący wpływ na drugie. Ja jej dawałem alkohol, ona mi swoje młode ciało. Pożerałem je łakomie. Piękne młode ciało.
Lasy są jak ludzie - pisał John Foster - i aby je poznać, należy z nimi współżyć. Z przypadkowych spacerów, gdy trzymamy się dobrze udeptanych ścieżek, nie narodzi się nigdy bliskość. Jeśli chcemy się zaprzyjaźnić z lasem, należy mu składać częste i pełne szacunku wizyty o różnych porach: o poranku, w południe i wieczorem; wiosną, latem, jesienią i zimą. W innym razie nie poznamy go jak należy, a wszystkie próby udawania nie zrobią na nim wrażenia. Las ma swoje sposoby trzymania obcych na dystans i zamyka serce przed zwykłymi spacerowiczami. Nie ma sensu szukać więzi z lasem z innych pobudek niż szczera miłość. Las to rozpozna i skryje przed nami wszystkie sekrety. Jeśli okażemy mu uczucie, będzie życzliwy i obdarzy takimi skarbami piękna i radości, jakich nie da się kupić ani sprzedać na żadnym targowisku.
Szkoda zrywać leśne kwiaty. Zabrane ze swego naturalnego środowiska tracą połowę piękna i czaru. Cieszyć się nimi należy inaczej: szukając i znajdując w oddalonych zakątkach, napawając wzrok ich widokiem i pozostawiając je nietknięte. Ze sobą zabieramy tylko wspomnienie ich uroku i zapachów.