-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "skrzydla" [64]
[ + Dodaj cytat]Tu, gdzie się urodziłaś, ziemia jest twarda. Przeczuwasz, że życie tam, za górami, jest inne. Jak tam właściwie może być? Ciekawość jeszcze się w tobie tak nie zagnieździła, żeby ci skrzydła urosły. Przyjdzie na to czas.
Pozwalam, aby koc się rozwinął, a jego zawartość stoczyła na podłogę. Spomiędzy fałd koca wypadają odcięte skrzydła.(...)
Przerażenie, które dostrzegam w jego oczach, musi być dokładnie takie samo jak przerażenie człowieka, któremu pokazano by jego amputowane nogi wytaczające się ze zjedzonego przez mole koca.(...)
-Poznajesz?(...)
-Dostaniesz je z powrotem, jeśli pomożesz mi znaleźć siostrę. Przechowałam je dla ciebie.
-Wielkie dzięki- mówi chrapliwie, przyglądając się uważnie skrzydłom.- Znakomicie zaprezentują się na ścianie w salonie.
Żaden ptak nie wzlatuje za wysoko, jeśli na własnych wzlatuje skrzydłach.
(...) jeżeli kiedyś jakaś cholerna baba przyłożyła ci do ramion skrzydła i sprawiła, że poczułeś się przez chwilę bohaterem wyjątkowej historii, potem już przez całe życie będziesz żebrać o oczy, które otwierałyby się tylko po to, żeby patrzeć na ciebie, i zamykały, żeby uwięzić cię pod powiekami.
Dom był jak rana od ostrego noża na moim gardle i kolekcja delikatnych, rozdartych skrzydeł.
Oto satyra na życie współczesne! Gorsety są, ale skrzydeł nie ma!
Oto samoistne ozdrowienie wyleciało z kart książki niczym tęczowy motyl i każdy nadstawiał teraz czoło, policzki, twarz, żeby tylko ów motyl musnął je swymi zbawczymi skrzydłami.
To tak... tak, jakby wewnątrz mnie znajdowała się smoczyca. Nie wiem, jak jest duża; być może wciąż rośnie. Ma jednak skrzydła i jest silna, i... nie mogę trzymać jej w klatce. Inaczej umrze. Ja umrę. Wiem, że nie wypada tak mówić, ale wiem, że mogę osiągnąć więcej, niż pozwala mi na to życie w Scirlandii. Kobietom wolno studiować teologię albo literaturę, ale nie wolno zajmować się czymś tak prymitywnym, jak to, co robimy teraz. A ja właśnie tego pragnę, nawet jeśli jest ciężko i niebezpiecznie. Nie dbam o to. Muszę zobaczyć, dokąd mogę dolecieć na swoich skrzydłach.
Taka jest istota człowieka: skrzydeł nie ma. Jeśli połamiecie mu nogi, to przez to bynajmniej nie będzie latać.