-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński3
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać4
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "skarby" [17]
[ + Dodaj cytat]Obawiają się sięgnąć po swoje największe marzenia, ponieważ wydaje się im, że nie są ich godne albo że nigdy im się to nie uda. My, serca, umieramy na samą myśl o miłości, która przepadła na zawsze, o chwilach, które mogły być piękne, a nie były, o skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostały na zawsze niewidoczne pod piaskiem. Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy straszne męki.
Kto w potrzebie nie potrafi porzucić skarbu, kończy w kajdanach.
Zły bowiem dziedzic skarby może strwonić,
Blask rodu zaćmić, ale nieśmiertelność
Jest towarzyszką cnoty i nauki:
One człowieka w boga zamieniają.
Chciał tylko jednego – uzewnętrznić swoje wnętrze, gdyż uważał, że kryją się tam skarby wspanialsze nad wszystko, co ów zewnętrzny świat miał do zaoferowania.
Jakim cudem wyskrobkom cokolwiek się udaje?[...] Nie mają żadnych użytecznych smoczych cech. A jednak udaje im się kraść skarby i czasem zabić królową i zapoczątkować wojnę.
Mamy coś, czego nie można kupić za żadne skarby świata. Siebie.
No i oczywiście odbywało się szukanie skarbów. To była dodatkowa atrakcja nowej władzy. Powojenni administratorzy tych terenów uważali, że poprzedni właściciele musieli musieli gdzieś ukryć kosztowności, więc trzeba kopać, kuć i palić wszystko, a na pewno się do nich dotrze. Strzelanie do luster należało do ulubionych rozrywek poszukiwaczy. Ale i tak najgorsze było to, że wszystko zostało obsrane, dosłownie. Tego się nie da opisać! Zabytki, przez które przeszła Armia Radziecka rozpoznawało się właśnie po tym. W pałacowych łazienkach poodkręcano i pourywano wszystko, co się dało, nie działało nic, nie było wody, natomiast wanna była wypełniona gównem po brzegi i nawet bardziej - obeserana w piramidę. Te wszystkie pomieszczenia musieliśmy mierzyć i opisywać, zapach prześladuje mnie do dzisiaj - zapach zabytków na Ziemiach Odzyskanych zaraz po wojnie. (...)
Generalnie zasada była taka, że tam gdzie nie przeszła wielka armia, tam ostało się normalne życie. Tam, gdzie przepełzły te zbrojne zagony, zostawała nicość.
s.140.
Dopiero nieszczęście odkrywa w ludzkich umysłach skarby nieprzebrane.
Jeśli ktoś trzyma swe skarby w jednej sakiewce, ułatwia tylko zadanie tym, którzy chcą go obrabować.