-
ArtykułyAzyl i więzienie dla duszy – wywiad z Tomaszem Sablikiem, autorem książki „Mój dom”Marcin Waincetel1
-
ArtykułyZa każdą wielką fortuną kryje się jeszcze większa zbrodnia. Pierre Lemaitre, „Wielki świat”BarbaraDorosz4
-
ArtykułyStworzyć rzeczywistość. „Półbrat” Larsa Saaybe ChristensenaBartek Czartoryski5
-
ArtykułyNagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego: poznaliśmy 10 nominowanych tytułówAnna Sierant13
Cytaty z tagiem "rzeczy" [177]
[ + Dodaj cytat]Wiem tylko, że budowanie życia na przedmiotach bywa niebezpieczne. No bo prędzej czy później wszystko się zużywa albo rozpada, prawda? Coś pęknie, zagubi się albo zostanie skradzione, nieważne zresztą. Czujesz się wtedy jak wydrążony w środku albo jakby ci ktoś odrąbał rękę lub nogę. Ale to tylko rzeczy! Czy to nie głupie - inwestować w nie tak wiele z siebie? Błagam, trochę dystansu. Można je kochać i pielęgnować, lecz trzeba być gotowym żyć bez nich. A jeśli nie jesteś gotowy, lepiej w ogóle ich nie kupuj, dzięki temu unikniesz ciężkiej choroby.
Rzeczy i cały świat znaczą coś innego, niż wydaje się, że znaczą, niż się sądzi, że znaczą. Ale nie myślę, że mają jakieś inne znaczenie. Nie mają żadnego.
Istnienie traciło całą wartość; rzeczy wszelkie znaczenie – i to nie tylko ta rzeczywistość tutaj traciła wartość; to nie tylko te rzeczy tutaj ogałacały się z wszelkiego znaczenia, lecz też owo istnienie z tyłu i z góry, i obok, i każda rzecz znajdująca się gdzie indziej, ponad wszystkim i wszędzie. Wszechświat wyciśnięty jak cytryna jawił mu się już tylko jako nędzny, wstrętny ogryzek, jakaś błonka tak cienka, że nie mógł (chciał lub umiał) do niej przylgnąć. Razem ze światem on sam też tracił całą wartość i wszelkie znaczenie. Roztapiał się, zacierał, znikał. Wsiąkał bez śladu w szarą mgłę pokrywającą wszystko.
I wiele innych rzeczy, a z ludźmi jest jeszcze gorzej niż z rzeczami; i ze światem, i w ogóle ze wszystkim, co się dzieje. Myślisz, że dzieje się to, a dzieje się coś innego. Myślisz, że robisz to, a robisz tamto. Wszelkie działanie to rozczarowanie, wszelka myśl zakłada błąd. Wszystkiemu winna naiwność: bierzesz pozór za dobrą monetę, a trzeba być podejrzliwym.
Im więcej rzeczy pragniesz, tym więcej masz zawracania dupy.
Ten, kto może robić różne rzeczy, jest lepszy od tego, który może rzeczy tylko posiadać.
Kiedy ma się wiele do stracenia, a jednak dokona się właściwego wyboru, ujawnia się szlachetność, którą ma się w sobie. Kiedy to osiągamy, znosimy z pogodą rzeczy nie do udźwignięcia.
Brzegi pozostawały za nimi i było tylko jakby leciutkie pożegnanie z ludzkim bytem i bytowaniem, które się tam działo, pożegnanie odmienionej niezmienności, pożegnanie z różnorodnością rzeczy znajomych, ze znajomymi tam obrazami i twarzami, nie na ostatku i ze znikającą w mglistej szarości kryptą, lecz również i z piszącym nadal uporczywie Lucjuszem, który atoli przysunął się teraz ze swym stołem tak blisko skraju rzeczywistości, iż groziło mu z niepokojącą nieuchronnością runięcia z wysokiego, skalistego brzegu, i pożegnaniem było również z wieloma innymi, którzy tam wędrowali.
Pewne rzeczy miały to do siebie, że po prostu się nie zmieniały.
Masz rację, nie jesteśmy doskonali. Nigdy nie pragnęlibyśmy nawet tacy być. Takie jest życie, musimy robić głupie rzeczy, popełniać błędy, musimy cierpieć, spadać w dół i uderzać o dno. To jest część naszej egzystencji. Tacy się urodziliśmy, żebyśmy się mogli czegoś nauczyć. Gdyby nie porażki, nie mielibyśmy motywacji do walki i zdobywania zwycięstw.