-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński6
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać7
-
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
-
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Cytaty z tagiem "pisanie" [369]
[ + Dodaj cytat]Nac Mac Feeglowie z Kredy nie znosili pisania - z bardzo wielu przyczyn. Najpoważniejsza była ta, że pismo zostaje. Mocuje słowa. Człowiek może powiedzieć, co myśli, a jakiś wredny paskud zapisze to wszystko i kto może wiedzieć, co potem z tymi słowami zrobi? Równie dobrze może przybić czyjś cień do ściany!
Biedna Baby! (...) Baby wspomina swe dzieciństwo, smakuje każdą jego chwilę, liże je niczym krowa swoje nowo narodzone cielę, ciesząc się nim całym.
Pisarz, jak mi się wydaje, ma większą możliwość obcowania z rzeczywistością niż ogół ludzi. Zadaniem pisarza jest odkrywanie, gromadzenie i ukazywanie innym rzeczywistości.
Kto i po co zaszczepił we mnie nienasyconą potrzebę zarażania (innych) tym, czym sam żyję, oddawania im siebie i szukania w nich współodczuwania, jedności - potrzebę stapiania się z nimi?
Zdolność szczególnie silnego odczuwania nie tylko swojej epoki, lecz i obcej, minionej, nie tylko swego kraju, plemienia, lecz i obcych, nie tylko siebie samego, lecz i innych ludzi - to jest, jak się zwykło mówić, zdolność przeobrażania się, a oprócz tego żywą i szczególnie plastyczną Pamięć.
Pisanie jest obejmowaniem, byciem obejmowanym; każda idea jest ideą, która wychodzi ku światu.
Na sam ten widok - chaos, lecz jakoś okiełznany - zrobiło jej się lepiej.
Nieduża mania była w porządku. W nieduże manii płaci się rachunki i wstaje rano z łóżka, nieduża mania, gdy trzeba, dodaje mocy.
Czasem pisanie jest jak zbieganie z górki. Palce zostają na klawiaturze, tak samo jak nogi zostają w tle, nie nadążając za resztą ciała.
Jeśli ktoś siada do pisania z myślą "Podzielę się spostrzeżeniem" albo "Opowiem o wydarzeniu, które miało miejsce..." - powinien od razu przestać. Należy powiedzieć sobie "Opowiem o człowieku, który...". [...] Czytelnika obchodzi tylko on sam, musi więc zobaczyć w opowiadaniu człowieka, w tym człowieku zaś siebie. Gdy zobaczy - wtedy można poprowadzić go do gwiazd.
O tych czasach, o tych ludziach postanowił napisać książkę. Jeżeli potrafi, jeżeli ta książka potrafi wychować młode pokolenie - wtedy nawet ślepy i bezwładny pozostanie w szeregach. Ale zaraz na samym wstępie natknął się na nieprzewidziane trudności. Jakże ciężko pisać będąc ślepym!