Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naj­trud­niej uleczyć się z miłości, która przyszła nagle.

Chwałą jednych jest, że piszą dobrze, a innych, że się do tego nie zabierają.

Całe nasze nieszczęście bierze się stąd, że nie umiemy sobie sami wystarczyć.

Od czasu do czasu pojawiają się na ziemi jednostki niezwykłe, obdarzone nieprzeciętnymi zaletami (...). Ludzie tacy nie mają przodków ani potomków: sami stanowią cały swój ród.

Głupcy czytają książkę i nie rozumieją ni w ząb. Ludzie przeciętni uważają, że zrozumieli ją bez reszty. Ludzie rozumni nie rozumieją wszystkiego: to, co trudne, wydaje im się trudne, a co jasne - jasne.

Kobiety są krańcowe: o wiele lepsze albo o wiele gorsze niż mężczyźni.

Prostaczkowie słuchają chciwie, wznosząc oczy, otwierając usta: myślą, że im się to podoba, a im mniej rozumieją, tym goręcej podziwiają, ledwo nadążając z oklaskami i okrzykami zachwytu.

Całą wartością niektórych ludzi jest ich nazwisko. Widząc ich z bliska, przekonujecie się o ich nicości, z daleka - mogą imponować.