Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli ty nie będziesz sobą, to kto będzie?

Czego się bali? Że zarażą się starością? To nie ospa. To choroba, która rozwija się od urodzenia. Każdy ją w sobie nosi, ale nikt w to nie wierzy, dopóki go nie dopadnie. Więc w zasadzie racja, jest się czego bać.

Spróbujcie się zatrzymać. (...) Jeśli narodziny to start, a meta to śmierć, po co się tak spieszyć?

Kiedy wyruszamy, jesteśmy jak element, który opuścił układankę. Podczas wędrówki ściera się i w konsekwencji zmienia kształt. Powrót do tego, co było, nie jest już możliwy.

To nie ma znaczenia, czego chcesz, a czego nie chcesz. Ważne jest to, co możesz.

Wiedzieli państwo, że potrawy smakują tak jak uczucia, które towarzyszą nam podczas gotowania?

(...) muzyka mieszka w palcach i w sercu, nie w głowie.

Pamiętaj, że każdy z nas kiedyś się zestarzeje. Starość to normalna część życia. Nie można przed nią uciekać.

Wszyscy chcą być wyjątkowi, ale nikt nie jest.

Poza tym dzisiaj nie wolno się starzeć. Nie wypada. [...] Bycie młodym to pewnego rodzaju obowiązek, proszę pani.

Ale tak to już jest, że o wiele lepiej być niepokłóconym niż pokłóconym. Nieobrażonym niż obrażonym. Nawet jeśli jesteśmy pewni, że to my mieliśmy rację.

Koszmarny sen albo męcząca rzeczywistość. Słaby wybór.

Żyć, jakby się było porcelanową lalką, to jakby w ogóle nie żyć.

W zasadzie może o to właśnie chodzi? O wrażenie? Jeśli starasz się dobrze bawić, to w końcu ci się uda.

Każdy człowiek ma święte prawo zmarnować sobie życie!

Nagle uświadamia sobie, że wcale nie odwaga każe mu stawać co rano przed lustrem, tylko nadzieja, że pewnego dnia zobaczy tam kogoś zupełnie innego. Kogoś, kogo przestanie się wstydzić. Kogoś, kogo będzie mógł zaakceptować, a może nawet, kto wie, pokochać?