cytaty z książek autora "Tom Rachman"
Jednakże ja najbardziej boje się czasu. To prawdziwy diabeł: ponagla nas batem, kiedy byśmy chętnie zwolnili, tak że teraźniejszość przemyka i nie daje się pochwycić,i rychło już jest przeszłością, która w dodatku ciągle się zmienia, przybiera formę trącących fałszem opowieści.
Nic w historii ludzkości nie dało tylu owoców co niedorzeczna ambicja.
W młodości Pinch uważał relacje między ludźmi za azyl dla tych, którzy nie potrafią tworzyć sztuki. Może sztuka jest azylem dla tych, którzy nie potrafią się wiązać z innymi ludźmi?
Na obecnym etapie zupełnie mi wystarczy, że mężczyzna dosięga do najwyższej półki bez pomocy mojej chochli.
Tymczasem podpieramy się iluzją ciągłości i nazywamy ją pamięcią. Co wyjaśnia, być może, czemu największą obawą napawa nas nie brak życia, tylko brak wspomnień.
Gazeta - codziennie donosząca o kretynizmie i błyskotliwości gatunku ludzkiego - ani razu nie zawiodła. A teraz jej nie było.
- Menzies to Menzies. Ale przyjemniej jest bystry.
- Inteligencja nie rozgrzeje mnie w nocy.
W tym pomieszczeniu niegdyś mieścił się cały świat. Dziś były tam tylko śmieci.
Słyszał pan takie niemądre powiedzenie: "Przychodzimy na świat sami i odchodzimy sami"? Co za bzdura. Jest tłoczno przy naszych narodzinach i przy naszej śmierci. Samotni jesteśmy pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami.
Zabawne w posiadaniu dzieci jest to, że tak naprawdę celem jest nieposiadamie dzieci.
Trzeba robić wszystko, co się da, żeby cię mogły opuścić.
Malujesz ładnie czy okrutnie? Na tym polega różnica między dobrym a wybitnym malarzem. Bo nie da się połączyć szczerości i dobrego serca. Niewykonalne.