Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat był niczym wielki uśmiech, który kusił i pociągał.

Marie była delikatną dziewczyną. Kiedy drażniąc brudasa Jensa Gwiazdę, który mieszkał przy rynku, jak wszyscy inni rzucała w jego drzwi cegłami, owijała je w liść rabarbaru, żeby nie porysować drewna.

- Laurids! - zawołał Mały Clausen. - Myślałem, że nie żyjesz!
- Ja też tak myślałem. - odparł Laurids. - Widziałem dupę świętego Piotra.
- Dupę świętego Piotra?
- Tak. Podciągnął szatę i pokazał mi tyłek. [..] Rozumiecie. - powiedział Laudris. - Kiedy święty Piotr pokazuje komuś dupę, to oznacza, że jego czas jeszcze nie nadszedł.