Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żeby być architektem, trzeba wiedzieć wszystko o miejscach. Trzeba znać ich przeszłość i teraźniejszość. W ten sposób można zbudować przyszłość.

Chyba nie wierzysz, że możesz przetrwać na tym świecie samotnie, co? Nikt nie może być sam.

Obawiające się jakiejkolwiek komunikacji społeczeństwo nie jest w stanie sprostać żadnym wyzwaniom. Tylko wzrasta w nim wrogość i wciąż zrzuca się winę na innych.

Niezależnie od tego, czy jesteśmy tego świadomi, czy nie, nasza pamięć przechowuje wiele z zadanego nam bólu.

Było dość wcześnie, właśnie świtało. O tej porze dnia telefonuje się jedynie do członków rodziny lub bliskich osób. Telefony dzwoniące w tych godzinach są zazwyczaj pilne lub przynoszą złe wieści.

Ludzie są niedoskonali. Jesteśmy skomplikowani, nie da się nas zdefiniować żadnymi mądrymi powiedzeniami czy sentencjami.

Wspomnienia to niezapowiedziany gość. Leżą sobie gdzieś w kącie cicho, po czym nagle pukają do drzwi rzeczywistości i każą krzyczeć.

Małżeństwo to nic złego. To coś, czego nie możesz uniknąć. [...] Przyszłaś na świat jako istota ludzka, musisz więc żyć szczęśliwie z mężczyzną, mieć dzieci, karmić je i wychowywać.

Drzewa są jak ludzie. Jeśli otacza się je opieką, rosną bujnie. Jeśli się je zaniedba, marnieją.

Czas wszystko pochłania, przemija i nigdy nie wraca.

Nie ma dwóch takich samych dni.

Zawsze jest właściwy czas, aby coś powiedzieć...

Splecione dłonie rodzą jakąś tajemniczą nić porozumienia.

Największym ciężarem spoczywającym na naszych barkach jest świat, na którym żyjemy.

W trakcie pisania moje myśli muszą się zatrzymać i cofać, by ręce nadrobiły straty.

Przyszłość nadchodzi niezależnie od nas, a jedyne, co możemy zrobić, to zabrać w nią nasze wspomnienia i wkroczyć w nową erę.

Mówi się, że jeśli się zetnie drzewo rosnące w domu rodzinnym, wkrótce zaczną umierać członkowie rodziny.

Wystarczy zamknąć oczy, żeby ujrzeć wszystko, za czym się tak tęskni.

Najsubtelniejszym wyrazem pogardy jest milczenie.

Czasami w życiu mamy wrażenie, jakbyśmy doświadczali czegoś po raz drugi, nawet jeśli przydarza się to nam pierwszy raz.

Bywa, że pies nie strzeże domu, lecz samotności ludzi, którzy w tym domu mieszkają.

Zawsze, kiedy młodzi uznawali mnie za sympatyczną, czułam, że się starzeję.

Bezsenność rodzi takie samo cierpienie, jakie rodzi daremne oczekiwanie.

Chciałabym umieć wytłumaczyć, dlaczego skradłaś mi serce.

Dużo trudniej jest porzucić nadzieję, niż ją żywić.

Milczenie potrafi być bardziej wymowne niż jakiekolwiek słowa, tym bardziej wymowne, gdy brakuje słów.

Żarliwe przyrzeczenia odchodzą w niepamięć, gdy tylko żar zgaśnie.

W momencie, kiedy coś się kończy, coś innego się zaczyna...