Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[...] w chwili zagrożenia człowiek wyrzuca za burtę to, co nie jest niezbędne do żeglugi, czyli prawie wszystko. W końcu, kiedy pozbędzie się obciążenia i dokona obrachunku, okaże się, że jedyne, co pozostanie, to miłość.

Życie to nie fotografia, do której ustawia się rzeczy tak, żeby było je dobrze widać, a potem uwiecznia obraz dla potomności; to mętny, nieuporządkowany, szybki proces pełeń nieoczekiwanych wydarzeń. Jedno, co pewne, to, to, że wszystko się zmienia.

Inny związek łączy osoby, które wychowują dzieci, nie mają pieniędzy ani wolnego czasu, a inny ludzi dojrzałych, spełnionych zawodowo i oczekujących narodzin pierwszego wnuka.

Mimochodem poradziłam jej,żeby zaakceptowała dzieci,jak się akceptuje drzewa-z wdzięcznością,ponieważ są błogosławieństwem-niczego jednak od nich nie oczekiwała ani nie pragnęła;wszak od drzew nie oczekuje się,że się zmienią,lecz kocha się je takimi jakie są.