Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Złudzeniami można żyć dość długo i być dość szczęśliwym. Może to nawet jedyny sposób, żeby być szczęśliwym.

Miłość i cierpienie to jedno i to samo: wartość miłości mierzy się sumą, jaką trzeba za nią zapłacić: i zawsze, jeśli to wypada zbyt tanio to znaczy, że człowiek oszukuje sam siebie.

Miłość nie umiera, tylko ludzie umierają. To tak jak morze. Jeśli nie jesteś dobry, jeśli je zanieczyszczasz, wyrzuca cię gdzieś, żebyś umarł. Tak czy inaczej musisz umrzeć, ale ja wolę utonąć w morzu, niż żeby fala wyrzuciła mnie na jakieś zamarłe wybrzeże, a słonce wysuszyło, zrobiło ze mnie małą, cuchnącą plamę bez imienia z napisem "to kiedyś istniało" jako epitafium.

Pomyliłem się. To nie do wiary, nie to, że się pomyliłem, ale że mogłem się pomylić do tego stopnia.

Och, każda odwaga w znacznej mierze polega na szczerym niewierzeniu w szczęście. Inaczej nie jest odwagą - tak jak nie odważyłbym się rozstać z moimi rzęsami.

To właśnie książki, ludzie w książkach powinni wymyślać nasze historie i czytać o nas, o Jamesach i Johnach, o Wilbourne'ach i Smithach - mężczyznach i kobietach.