Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Układanie obszernych książek to pracowite i zubożające szaleństwo: rozwijanie na pięciuset stronach idei, której doskonały ustny wykład zajmuje kilka minut.

Mówić to popadać w tautologie.

Czyn pojedynczego człowieka należy w jakiś sposób do wszystkich ludzi.

... lustra i kopulacja są wstrętne, jako że pomnażają ilość ludzi.

Myśleć, to zapominać o różnicach, uogólniać, tworzyć abstrakcje.

Prawie natychmiast rzeczywistość poddała się w wielu punktach. Pewne jest, że pragnęła się poddać. Dziesięć lat temu wystarczała jakakolwiek symetria o pozorach spójności - materializm dialektyczny, antysemityzm, nazizm - aby doprowadzić ludzi do ekstazy.

Odkryliśmy (późną nocą odkrycie takie jest nieuniknione), że lustra mają w sobie coś monstrualnego. Bioy Casares przypomniał wówczas, że jeden z herezjarchów Uqbaru uważał, iż lustra i kopulacja są wstrętne, jako że pomnażają ilość ludzi.

Później pomyślałem, że wszystkie rzeczy zdarzają się każdemu teraz, dokładnie teraz. Mijają wieki, a tylko w teraźniejszości dokonują się fakty; niezliczeni ludzie w powietrzu, na ziemi i na morzu, a to co rzeczywiście się zdarza, zdarza się właśnie mnie...

Myślenie, analizowanie, tworzenie nie są czynami anormalnymi, są normalnym oddechem umysłu. Gloryfikacja sporadycznego wypełniania tej czynności, zbierania dawnych i cudzych myśli, wspominanie z niedowierzającym zdumieniem tego, co pomyślał doctor universalis, to wyznawanie naszej bezsilności czy naszego barbarzyństwa. Każdy człowiek powinien być zdolny do wszystkich myśli i sądzę, że tak będzie w przyszłości.

(...) jest rzeczą obojętną przyjmować czy odrzucać istnienie mglistej korporacji, gdyż Babilon nie jest niczym innym jak nieskończoną grą przypadków.

Myśli, że okazał się zdolny do zabicia bałwochwalcy, ale nie do ostatecznego zrozumienia, czy muzułmanin ma więcej niż bałwochwalca racji.

Pomyślałem, że człowiek może być wrogiem innych ludzi, innych chwil innych ludzi, ale nie jakiegoś kraju: nie robaczków świętojańskich, słów, ogrodów, biegu rzek, zachodów.

Onieśmielił mnie lęk pomnażania niepotrzebnych gestów.