Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myśl o wszystkich jutrach w swoim życiu.

Chyba wreszcie zrozumiałem, dlaczego wybucha tu tyle bójek. W areszcie człowiek ma tylko to, co na powierzchni, to, jak inni nas widzą i co o nas mówią. A kiedy ta powierzchnia to jedyne, co masz, musisz jej bronić.

Czasami czuję się, jakbym znalazł się nagle w filmie. Dziwnym, bez fabuły i początku. Takim czarno-białym z ziarnistym obrazem. Niekiedy kamera przesuwa się tak blisko, że nie można rozpoznać, co się dzieje, wtedy słucham tylko ścieżki dźwiękowej i domyślam się, o co chodzi. (...) Tutaj nie chodzi o kraty i pozamykane drzwi, raczej o samotność, kiedy tak naprawdę nie jest się samemu. I o strach, który czuje przez cały czas.

Zawsze zdarza się tu jakaś przemoc, a nawet jeżeli akurat nie, to taki stan nie potrwa długo. Wydaje się, że ci goście to lubią - chcą, żeby przemoc była normą. bo do niej przywykli.