Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sprawy od lat odkładane na potem mają to do siebie, że zbierają się cichaczem gdzieś nad głowami swoich właścicieli aż do dnia, kiedy przebiera się miara i zaczynają przygniatać do ziemi swoim ciężarem. Tomasz znalazł się właśnie w takiej sytuacji.

Ponad wszystko cenił sobie niezależność, zwłaszcza w malowaniu. To był jedyny – ostatni bastion jego wolności. Projektował to, czego oczekiwali klienci, ale malował, kiedy chciał i co chciał. Niestety nie umiał walczyć o niezależność z własną matką. Był poniekąd bezwolny wobec matczynych zabiegów i szczerze w duszy nienawidził się za to. Ta słabość zawsze wywoływała u niego frustrację i złość, którą w dodatku skrywał przed nią, co oznaczało, że frustracja się jeszcze pogłębiała albo wyładowywał ją na kimś innym.

Czuła się zdradzona, jak kobieta opuszczona przez kochanka, który nie tylko skradł jej serce, ale odchodząc, zabrał wszystko, co miała. Jej oczy nie umiały już zobaczyć urody świata. Skamieniały niczym oczy posągów. Martwe spojrzenie nie chciało nawet zapłakać nad dramatycznym obrotem spraw. Więc co robić?