Wiedza powinna prowadzić do mądrości i jeśli tego nie robi, jest tylko obrzydliwą stratą czasu.

Brzydzę się tym. Brzydzę się sobą, że nie mam odwagi być po prostu nikim. Brzydzę się sobą i wszystkimi ludźmi, którzy chcą koniecznie robić na innych wielkie wrażenie.

Jeżeli ktoś jest prawdziwym poetą, tworzy coś pięknego. To znaczy, że zostaje ci coś pięknego, nawet kiedy już odwrócisz kartkę i odłożysz książkę.

- Dlaczego ty się nie żenisz?
[...]
- Za bardzo lubię podróżować koleją. Człowiek żonaty nigdy już nie może dla siebie zajmować najlepszego miejsca tuż przy oknie.

[...]urodzonego mola książkowego nie da się utrzymać w stanie ignorancji.

Może nie czułabym się tak okropnie przygnębiona, gdyby chociaż od czasu do czasu, chociaż jeden jedyny raz w ciągu roku ktoś przynajmniej z grzeczności i mimochodem napomknął, że wiedza powinna prowadzić do mądrości i że jeśli tego nie robi, jest tylko obrzydliwą stratą czasu. Ale nie. Nigdy nie usłyszysz w uniwersyteckim środowisku ani słówka na ten temat, ani wzmianki, że wiedza powinna być środkiem do celu, a celem jest mądrość. W ogóle słowo mądrość nigdy się nie obije o uszy.

Człowiek, który naprawdę żyje własną, prawdziwą jaźnią, nie ma czasu na żadne głupie hobby.