Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zatriumfować w kolejnej dyskusji - oto marzenie pokonanych.

Człowiek, żeby żyć, potrzebuje zwycięstw. Będzie szukał słabszych od siebie, żeby ich kosztem zwyciężać.

W dyskusje internetowe na ogół się nie wdaję. Prowadzą donikąd (…) Masz inny pogląd niż mój? To znaczy, że jesteś głupi (…) Ciągle wierzę, że siedząc z kimś twarzą w twarz, trudniej mu powiedzieć, że jest głupcem.

- To wasz nowy kolega – przedstawiła. – Powiedz, skąd przyjechałeś?
- Przyjechałem z Oświęcimia – odpowiedziałem, a klasa wybuchnęła śmiechem. (…)
- Nie śmiejcie się, ja mieszkałem w blokach – dodałem tonem usprawiedliwienia. Odpowiedzią był jeszcze głośniejszy wybuch wesołości.

Wyzwolenie (z Auschwitz) jest wprawdzie końcem koszmaru, ale nie uwolnieniem się od niego.

Marcin Świetlicki, który natknął się na niego w pubie, z uznaniem stwierdził, że Houllebecq wygląda gorzej niż on.

Dobrze jest przeczytać przynajmniej siedem książek w roku. Dobrze jest od czasu do czasu posłuchać wykładu kogoś wybitnego, nawet jeśli miałoby się tego wykładu nie rozumieć.

Pisanie podtrzymuje ludzi przy życiu. Przeważnie chodzi o życie konkretnego człowieka – tego, który pisze.

Kiedy wszystko zaczyna się rozpadać i nie wiadomo, gdzie szukać ratunku – zostaje słowo.

Wygrałem, ale przecież nie przekonałem. To jednak nieważne, ważne ze do mnie należy ostatnie słowo. Jeśli drugi poczuł się źle, tym lepiej. Zamiast przekonywać, zawstydzamy.

Świat w którymś momencie musi przestać pisać i zacząć na nowo czytać to, co zostało napisane. Biblioteka światowa jest gigantyczna i nie bardzo widać powód – poza ludzkimi ambicjami i pieniędzmi, jakie w ten sposób można zarobić – żeby dodawać do niej kolejne tomy, które nic nowego nie wnoszą.

Bardzo możliwe, że najwytrwalszymi, jeśli nie jedynymi czytelnikami przyszłości będą sztuczne inteligencje. Lektura literatury, a także gazet, stron internetowych i listów będzie im potrzebna, żeby lepiej zrozumieć ludzkie drogi myślenia i odczuwania.

Należy szybko wybaczać, bo długie wybaczanie łatwo staje się pamiętliwością. Dobrze jest ulegać namowom ludzi ufnych, naiwnych i bezinteresownych. Każdy, kto ma pieniądze, niech się nimi podzieli z tymi, którzy nie umieją ich wydawać. Zawsze trzeba stać po stronie ofiar i tych, którzy nie mają głosu. Dobrze mieć niepełnosprawnego przyjaciela. Dobrze jest chodzić z dziećmi do ludzi starszych i samotnych. Dobrze jest dawać zwierzętom schronienie i traktować je jak członków rodziny. Dobrze jest nie oglądać programów informacyjnych, zwłaszcza wieczornych. To, zdaniem doktora Zaczka, bardzo poprawia ciśnienie. Leżąc na plaży albo siedząc w cieniu drzewa, dobrze jest pomyśleć, że choć ludzie bywają denerwujący (niekiedy w najwyższym stopniu), to jednak bez nich byłoby jakoś dziwnie. Dobrze jest myśleć o nich jako o bliźnich, cokolwiek to znaczy. Dobrze jest - ze wszech miar dobrze - jeśli się kogoś lubi, przytulać go.

Dziś już żaden czynny polityk nie ośmieli się powiedzieć, że trzeba by spokojniej, oszczędniej, roztropniej, że powinno się wysłuchać… Przecież za 10, 20 lat tu nadal będzie życie. Ale nie. Lepiej uprawiać politykę tak, jakby świat miał się skończyć wraz z nami.

Kolega podsłuchał rozmowę w pociągu. Dziewczyna rozwiązywała krzyżówkę.
- Znawca piękna? – spytała chłopaka. – Asceta – odpowiedział.

Proszę się cofnąć do przodu!" – okrzyk konduktora usłyszany w tramwaju.

Zamiast przemówień, mamy wykrzyczenia.