Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) w życiu nie chodzi o to, aby schronić się przed burzą, ale żeby nauczyć się tańczyć w deszczu.

Gdy człowiek jest zajęty i tak zmęczony, że wieczorem jedynie bierze kąpiel i od razu zasypia - nie ma czasu na smutki.

Henry Ford powiedział kiedyś, że gdy wszystko wydaje się być przeciwko nam, należy pamiętać, że samoloty latają pod wiatr, a nie z nim.

Z tego składa się wspólne życie, nie wiesz? Nie ze strojenia się, udawania kogoś, kim się nie jest, nie z seksu, smacznych obiadków albo bukietów kwiatów. Wspólne życie to codzienne wstawanie z zapuchniętymi oczami, sraczki i zaparcia, grypy i bóle głowy, obolałe stopy i zepsute drzwiczki od szafki kuchennej.

I dowiedziałam się między innymi, że soczysty język często idzie w parze z inteligencją. Ale co ważniejsze, porządne przekleństwo doskonale robi na zdrowie emocjonalne.

Pan Bóg czasami miesza w tym garnku zwanym życiem, żebyśmy się nie przypalili.

Jeśli nie wypuścisz smutku ze łzami, będziesz go musiała nosić na karku, w sercu, w słowach; będzie się z ciebie sączył po troszku. Lepiej uwolnić cały od razu.

Nie daj sobie wmówić, że aby odzyskać mężczyznę, powinnaś chodzić na szczudłach, powiększyć usta i piersi albo zacząć domalowywać sobie drugą twarz. Wszystko to są bzdury. Nie kocha się piersi ani ust. Kocha się człowieka. A jeśli rzeczywiście chcesz coś zmienić, zmień to, z czym naprawdę czujesz się źle.

Spróbuj zrobić czasem dokładnie to, na co masz ochotę, nie zważając na to, co powiedzą inni. Każdego dnia sprawiaj sobie drobną radość. Doceniaj siebie i odrobinę rozpieszczaj. Choćby tym, że zamiast posprzątać, poleżysz dłużej w łóżku. Zamiast poprasować pościel, pójdziesz na komedię, jeśli akurat lubisz komedię, albo na horror, jeżeli wolisz się bać. Przygotujesz sobie aromatyczną kąpiel, deser z truskawek, posłuchasz pięknej muzyki.

(...) życie człowieka to jak wyprawa łódką po rzece. Ta rzeka wciąż się zmienia, raz jest leniwa, innego dnia rwąca. No i zmienia się wszystko wokół, bo przecież nie stoisz, a płyniesz. Już nie mówiąc o tym, że raz leje, innym razem wszystko zasłania ci mgła, a niekiedy ręce przymarzają do wioseł. (...) Trzeba płynąć i rozglądać się dookoła. Nawet jeśli pada, nawet jeśli śnieg sypie w oczy. Bo innej łódki nie będzie, i nie będzie innej rzeki. A kiedy tak zamykamy oczy i czekamy na ładną pogodę, to omija nas tyle pięknych rzeczy. Wcale nie widzimy brzegów.

Niepotrzebnie chowamy się na przystani, czekając, aż zaświeci słońce. Trzeba płynąć i rozglądać się dookoła. Nawet jeśli pada, nawet jeśli śnieg sypie w oczy. Bo innej łódki nie będzie, i nie będzie innej rzeki. A kiedy tak zamykamy oczy i czekamy na ładną pogodę, to omija nas tyle pięknych rzeczy. Wcale nie widzimy brzegów.